Hallo dames, ik vroeg me af of er meer meiden bekend zijn met chronische hyperventilatie. Ikzelf heb dit al een tijdje en ben hier lange tijd voor in therapie geweest. De klachten die bij hyperventilatie komen kijken kunnen zeer vervelend zijn. Door ademhaling oefeningen te doen kon ik het aardig onder controle houden. Maar nu dat ik zwanger ben heb ik soms het idee dat het weer erger wordt. Misschien omdat het hart sneller moet pompen of sneller buiten adem ben. Ik weet het niet, maar lastig is het wel. Nu heb ik de laatste tijd dus vaker als ik onder de douche sta (in een cabine) het idee dat het te benauwd wordt en ik ademnood krijg. Ik probeer dan mijn ademhaling onder controle te krijgen maar dit lukt dan juist niet. Ik voel me dan echt duizelig en leeg in het hoofd voelen. Soms zelfs misselijk. Dan stap ik snel onder de douche uit zodat ik frisse lucht krijg en dan zakt t langzaam weg. Zijn er meer meiden bekend hiermee of hyperventilatie in t algemeen?
Ik heb het voor mijn zwangerschap ook een hele tijd gehad. Het leek toen inderdaad chronisch, maar het is op de een of andere manier 'weg' gegaan. Ik ben ook in therapie geweest. Af en toe, ook tijdens mijn zwangerschap heb ik het weleens voelen opkomen. Ik kon het dan gelukkig telkens onderdrukken door afleiding te zoeken. Gelukkig was ik tot op het laatst nog mobiel dus ik ging dan een lekker stukje lopen of even naar de stad. Vervelend dat je het in de douche krijgt. Dat herken ik niet. Misschien ben je ook licht claustrofobisch? Goed dat je ontspanningsoefeningen doet en je lijkt er goed mee om te kunnen gaan als ik het zo lees, maar het is echt een vervelende kwaal die je helaas niet zomaar kwijt raakt! Ik heb geen tips voor je, behalve het zoeken van afleiding op het moment je het voelt opkomen. En misschien kun je douchen met de douchedeur open, iets kouder douchen of misschien een bad nemen ipv een douche (als je een bad hebt dan). In ieder geval van harte gefeliciteerd met je zwangerschap en probeer er, ondanks deze vervelende kwaal, van te genieten! Je gaat zo'n mooie tijd tegemoet!
nog even een aanvulling: ik had er ook het meest last van tussen de 12 en 16 weken. Je hart gaat rond die tijd inderdaad sneller pompen en ik merkte toen ook dat ik niet eens meer normaal een trap op kon lopen. Gek genoeg had ik daar na de 20 weken ongeveer geen last meer van. Je lichaam raakt gewend aan het zwanger zijn. Het zou goed kunnen dat de klachten dalijk ook afnemen of misschien zelfs verdwijnen.
Hier ook iemand die er 5 jaar last van gehad heeft. Mijn probleem was dat ik er echt bang voor was. Heb dan ook 3 jaar haptonomie gehad voordat het beter ging. Ik ben nu iets meer dan 36 weken zwanger en bij mij komt het nu en dan ook weer opzetten. Ik denk dat het ook komt omdat je sowieso meer bloed in je lichaam hebt, en daardoor moet je hart dus harder werken. Vandaag in de winkel had ik er ook weer last van, dan krijg ik zogenaamd 'vlucht-gedrag'. Toch ben ik niet bang voor de bevalling. Op de een of andere manier denk ik dat ik dat wel kan, mijn man en mijn moeder zijn bij me, en ik heb nu ook een cursus gevolgd (zwangerfit) waarbij we goede ademhalingsoefeningen hebben geoefend. wat je omschrijft in de douche heb ik ook een keer gehad. Misschien is dat gewoon de warme lucht die dan opstijgt waardoor je wat kortademig wordt en meteen denkt: oh daar ga ik weer (tenminste dat doe ik dan). Het is echt belangrijk dat je laag leert ademen (al weet je waarschijnlijk al wel hoe dat moet) ook tijdens de zwangerschap. En anders misschien een cursus zwangerschapsyoga of haptonomie gaan doen. Succes in ieder geval en hopelijk wordt het niet erger voor je!
Ook ik ben bekend met chronische hyperventilatie. Het blijft een vervelende kwaal, maar ik wist er altijd heel goed mee om te gaan door middel van acceptatie dat ik nou eenmaal een stresskip ben en inderdaad ademhalingsoefeningen. Nu tijdens de zwangerschap is het wel weer wat erger geworden. Ik ben vaker onrustig, mn hart klopt natuurlijk sneller ( wat logisch is ) , maar soms slaat ie een slag over of slaat ie even op hol waardoor ik toch weer onrustig word en benauwd. Zo kan ik bijvoorbeeld ook niet op mn rug liggen of ergens tegenaan leunen, want dan lijkt het of mn longen platgedrukt worden, waardoor ik het benauwd krijg en mn hart weer sneller van slag is. Dat welbekende cirkeltje weet je wel? Dan moet ik echt even rond gaan lopen om weer rustig te worden. En zo rommel ik maar wat aan Ik ga er vanuit dat het na de zwangerschap vanzelf weer beter zal gaan. Ik wil je in elk geval sterkte toewensen en maak je niet te druk hoor. liefs boonie
Heb er ook al jaren last van. Nou leek het tijdens de zwangerschap wel beterder te gaan, tot ongeveer een week geleden...sindsdien loop ik weer achter de ademhaling aan, loop ik te zuchten/naar adem te happen en dreigt er weer paniek Ben er ook bang voor tijdens de bevalling in een hyper/paniekstand te raken. Eigenlijk geen tips dus sorry, probeer rustig te blijven...
Ja, ik ken het probleem helaas Normaal kan ik er goed mee omgaan (ben er na al die jaren wel aan gewend), maar ik heb er vooral de laatste weken toch behoorlijk veel last van. De baby zit nu bij mij op zijn 'hoogste' punt tegen mijn ribben, dus even rustig zitten en buikademhalingsoefeningen is sowieso lastiger met een beeb die alles dichtdrukt Kaart dit wel aan bij je vk en zet het ook zeker in je bevallingsplan t.z.t.: het scheelt als straks iemand erop let dat je tijdens het bevallen niet ook nog eens heel veel last van je ademhaling hebt en je je daardoor bijv. ook nog eens heel duizelig en vaag gaat voelen. Ik had dit bij mijn vorige bevalling heel erg en kon het niet uitspreken op dat moment (te kortademig en te veel weeënpijn); dat was best beangstigend. Als ze er een beetje op kunnen letten, hoef je je daar niet ook nog eens druk om te maken als het zover is (maar je hoeft er natuurlijk helemaal geen last van te krijgen hè ) en even een zuurstofmaskertje kan al heel goed helpen.
Bedankt voor al jullie reacties. Ik merk wel dat ik het echt op bepaalde momenten heb, maar het is allang niet meer zo erg als dat het geweest is. Ik probeer ook geen dingen te vermijden, want zodra je dat gaat doen wordt het alleen maar erger. Dus inzoverre heb ik er wel mee leren omgaan, op die bepaalde momenten na. En heb inderdaad wel een beetje angst dat ik tijdens de bevalling er ook last van krijg. Ga dit ook zeker aangeven bij vk. Wat kun je verder ook doen dan er mee proberen om te gaan. Ben er inmiddels wel achter dat je er volgens mij nooit helemaal af komt...