Na jaren van verdriet, hoop en veel MMM ellende ben ik op de natuurlijke manier zwanger geworden van ons 2e kindje. Totaal onverwacht en 1 maand voordat wij onze 5e ICSI poging zouden doen. Zo mooi! Zo dankbaar! <3 Maar ik ben zo bang dat ik het kindje ga verliezen, zelfs na 2 goede echo's en dat ik 'al' 10+3 ben. De hele dag heb ik angst, bij elke steek wat ik voel ben ik bang dat het mis gaat. Deze zwangerschap voelt zo anders dan de 1e ik heb veel meer klachten en misschien is dat wel het probleem. Ook heb ik een miskraam mee gemaakt wat mij niet in de koude kleren is gaan zitten,(ook al was dat maar met 5 weken) juist nu besef ik dat en droom ik er zelfs over. Ik denk dat ik morgen maar de vk ga bellen en mijn verhaal ga doen. Maar misschien hebben jullie tips of kunnen jullie mij opbeuren?
Geen advies, wel herkenning. Ik ben 5 weken zwanger na een MMM traject van 3,5 jaar. Ook ik ben iedere dag bang dat het mis zal gaan. Toch probeer ik ook heel bewust te genieten, omdat ik anders achteraf had gehoopt dat ik er meer van had kunnen genieten of het nu mis gaat of niet.... We gaan er gewoon allebei voor!!! En van harte gefeliciteerd natuurlijk! Oh en je verhaal doen bij de vk lijkt me sowieso een goed plan.
Van harte gefeliciteerd! Ik snap dat het heel spannend voor je is, de 1e weken zijn spannend en omdat jullie er zolang op hebben moeten wachten is het helemaal spannend. Ik zou zeker de verloskundige bellen,vragen om een echo en of je misschien een tijdje elke week of om de week langs mag komen? Fijne zwangerschap en hopelijk blijft alles goed gaan!
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat een wonder! Ik begrijp je gevoel helemaal, meer dan de tijd uitzitten kan je niet doen. Probeer toch te genieten
Ja herkenbaar! Ik had al 2 dochters en had nooit een miskraam gehad. Ik kende wel spanning, en was blij als de 12 weken voorbij waren. Maar echte angst kende ik niet. Of laat ik het zo zeggen: ik genoot ook heel erg van die eerste weken. Maar toen wilde mijn vriend en ik graag een derde. En het werd de eerste een MA waar we bij de eerste echo achter kwamen. De ronde erna was ik weer zwanger en dat werd een spontane vroege miskraam met 5 weken. Ik was de hoop helemaal kwijt. En toen ik de maand erna weer gelijk zwanger was leek ik alleen nog maar bang te zijn en totaal niet te genieten. Ook na een goede echo niet. Ook na een goede termijnecho niet echt. Heeft denk ik tot 14-15 weken geduurd dat ik echt begon te geloven in een geslaagde zwangerschap. Super jammer! Ik zou het zeker aankaarten bij je vk.
Ik zou het inderdaad bespreken met de arts of vk. Hier ook veel onzekerheid en angst na een eerdere zwangerschap die een bbz bleek. Na mijn zorgen te delen zijn de meesten erg begripvol en vaak ook bereid voor bv een extra echo. Succes meis. Hopelijk komt de rust en vertrouwen spoedig.
Helaas heeft mijn gevoel gelijk gehad en zijn we met 11.5 weken er achter gekomen dat het hartje van ons kindje met 10 weken gestopt is met kloppen! We zijn gebroken..
O jee meis. Wat ontzettend droevig. Wanneer had je voor het laatst een goede echo? Wat ga je nu doen als vervolgstappen? Heel veel sterkte gewenst.
Wauw wat bijzonder! Gefeliciteerd met je zwangerschap ! Ik herken het wel. Alleen is bij ons niet het probleem om zwanger te worden? Maar vooral het te blijven. Afgelopen zomer (ma) was ik weer hartstikke ziek van het zwanger zijn. Bleek later een missed abortion. Deze zwangerschap voel ik helemaal niks. Ik heb zo lang zitten wachten tot het afgelopen zou zijn. En nog steeds kan ik me soms niet voorstellen dat dit kindje er echt komt.. Probeer er van te genieten! Wat je nu hebt, heb je nu Ps ik he uiteindelijk (Afgelopen week) toch maar een doppler in huis gehad. Kan ik iig af en toe het hartje horen. Wellicht is dat voor jou over een paar weken ook een idee!
Oh nee, heel veel sterkte. Dan heb je het toch goed gevoeld. Ik denk ook wel dat zoiets bestaat, zo'n gevoel diep van binnen bij sommige vrouwen. Heel rot! Het was zo gegund geweest...