2021 begint heel mooi voor ons. Ik heb gisteren namelijk een zwangerschapstest gedaan en gaf heel duidelijk een zwangerschap aan. Ik merk alleen dat ik erg gespannen en angstig ben. Begin oktober heb ik namelijk een missed abortion gehad: met 16 weken moest ik de zwangerschap afbreken omdat het hartje van het kindje al een paar weken was gestopt met kloppen. Ben zo bang voor de toekomst, want wat als ik straks weer door diezelfde medische molen moet. Wat al sik straks weer hoor dat ik zwanger ben van ene overleden kindje. Ik kan dit dan echt niet aan, vrees ik. Kiwi’s zo graag genieten van de zwangerschap, maar merk dat de angst me in de greep houdt. Uiteraard ben ik wel heel blij, maar die angst................
Wat heftig dat je met 16 weken hoorde dat je kindje was overleden Ik wil je, ondanks jouw gevoel van angst, wel feliciteren met jouw zwangerschap! Ik kan me voorstellen dat zo'n positieve test veel teweegbrengst. Helaas heb ik zelf ook meerdere miskramen (ook allemaal missed abortions) meegemaakt. Ook ik ben op dit moment kort zwanger. Een onbezorgde zwangerschap zal ik helaas ook niet meer hebben, maar ik weet wel dat de vele check-ups en echo's mij helpen om de spanning te verminderen. Heb je zelf een idee wat voor jou helpend zou kunnen zijn?
Ik realiseer me dat ik laat reageer. Hoe is het nu met je? Ik herken ontzettend wat je schrijft, mij heeft het praten na mijn miskramen met een psychologe erg geholpen. Nu ik weer zwanger ben, ben ik doorverwezen naar de pop-poli, waar ze ervaring hebben met angst tijdens de zwangerschap. Ik zou de huisarts eens bellen! Heel veel sterkte! ❤️
Trouwens, we hebben in "Zwanger worden clubs" een heel fijne club meiden die zwanger proberen te worden na een miskraam. Je bent van harte welkom!
Hoe is het nu met me...... nog steeds niet best om eerlijk te zijn. Vorige week zag ik wat bloed na het afvegen en raakte meteen in de stress. Het was niet veel, maar genoeg om weer urenlang te malen in mn hoofd en niet te kunnen slapen. Ik kon gelukkig de volgende ochtend meteen terecht bij de verloskundige voor een echo. Daar zagen we dat het hartje klopte. Heel blij, maar het kindje was wel een mm of 2, 3 te klein. Ondanks dat de verloskundige aangaf dat ik me daar niet zo veel zorgen om moet maken, doe ik dit toch! Sinds een paar dagen voel ik me heel depressief en heb ik sterk het gevoel dat ik niet meer zwanger ben. Waar dat gevoel vandaan komt, weet ik niet. Ik kan pas as donderdag terecht. Maar die dagen duren zoooooo lang. Het is zo gek: ik wilde heel graag zwanger worden en diep van binnen ben ik er ook heel bij mee. Maar de angst dat het weer misgaat overwint het van de blijdschap, waardoor ik nu in een zwart gat terecht ben gekomen. Het liefst blijf ik alleen in bed liggen met een deken over mn hoofd. Zo ben ik echt nog nooit geweest en herken mezelf dus ook niet. Thuis kan ik het er met niemand over hebben, want ik zou me aanstellen en gewoon de knop om moeten zetten. Ging dat maar zo makkelijk.
Dit is helaas enorm herkenbaar. Maar je angst is terecht en je stelt je NIET aan. Wat ontzettend naar dat je je thuis niet serieus genomen voelt. Dit had ik helaas met mijn moeder ook na de 4e miskraam ("je moet er echt volwassener mee omgaan, gewoon doen alsof je te laat ongesteld geworden bent") terwijl een miskraam een rouwproces is dat er mag en moet zijn. Je MAG verdrietig zijn. Je MAG elke zwangerschap erna bang zijn. Als je er maar over kunt praten!! Is het een idee om even de huisarts te bellen? Volgens mij heb je het echt echt echt heel hard nodig om hier hulp bij te krijgen... Heel veel liefs ❤️ En mij pm-en mag ook he!!!
Lieve Bilala, Even ter bemoediging. Ik heb alle zwangerschappen bloedverlies gehad terwijl het gewoon goed ging. En weleens sterk het gevoel gehad dat er wat mis was, terwijl later alles in orde bleek. Doordat je je zo angstig voelt kun je wat depressief zijn geraakt. Daar kan je gevoel dus ook vandaan komen. Ik denk aan je en hoop op een goede echo donderdag! Nog even volhouden. En alles wat er door je heen gaat: angst, verdriet, hoop, teleurstelling, neem jezelf daarin serieus. Juist als je omgeving het niet doet. Ik ken het. En je omgeving maakt het dan zwaarder in plaats van lichter. Soms moet je jezelf geven, wat je van een ander niet krijgt ♡
Bedankt voor je lieve woorden. Doet me erg goed! Ik hoop snel uit deze negatieve spiraal te komen. Denk dat ik mezelf er eerst helemaal aan toe moet geven om me weer te kunnen herpakken. Omdat ik er thuis met niemand over kan praten, is het wel fijn om hier mijn hart te luchten.
Ook jij heel erg bedankt voor je bemoedigende en hoopgevende woorden. Nu lukt het even niet om positief te zijn. Hoop dat me dit binnenkort wel weer lukt.
Lieve Bilala, ik herken je gevoel. Ik heb ook heel wat miskramen gehad, waardoor ik iedere keer weer angstig was en bij het minste dacht dat het mis ging. Ik zou met je huisdokter of een psychologe gaan praten, of dingen zoeken die voor afleiding kunnen zorgen vb yoga. En gewoon voor jezelf durven aanvaarden dat je een zeker gevoel van stress zal hebben, toch zeker de eerste 16 weken omdat toen je vorige miskraam was. Ik kreeg de eerste 3 maanden ook een tweewekelijks consult vanwege de herhaaldelijke miskramen, zo was ik sneller gerustgesteld, of andersom ook; wist ik sneller dat het weer was misgegaan. Ik heb ook gelezen van zwangere dames die een soort hartmonitor in huis haalden, zodat ze de hartslag van hun baby konden checken in geval van angst.
Ik herken je gevoel. Ik heb ook meerdere miskramen gehad waaronder 1 van 15wkn. Ik herken je angst. Ben nu ook weer zwanger en de eerste weken zijn verschrikkelijk. Kan totaal niet genieten.