In mijn geval nog te vroeg eigenlijk om over na te denken. Eerst maar eens überhaupt weer zwanger zien te worden. Maar ik zat er al een beetje over na te denken; hoe laat ik straks weten dat ik weer zwanger ben (als het eenmaal zo ver is)? Hoe vertel je het je vrienden/familie, maar ook; hoe maak je het bekend op facebook bijv? Toen ik zwanger was van Delilah* had ik op fb een foto geplaatst van Vienna met een tekstwolkje erbij waarin een gedichtje stond dat ze grote zus wordt. Mocht ik weer zwanger zijn, dan zou ik weer graag mijn kinderen erbij betrekken, maar hoe betrek je een overleden kindje erbij? Iemand misschien al ervaring mee? Of mooie/leuke ideeën?
Heb me dit ook al afgevraagd maar ik weet niet eens of ik het erop durf te zetten voor het gezond en wel geboren is. Nou moet ik zeggen dat bij mij ook helaas geen stomme pech is dat ons kindje is overleden en dat wij een heel medisch traject in moeten om ons kindje levend te houden in mijn buik de volgende keer. Maar ben benieuwd naar de antwoorden
Wij hadden de oudste briefjes met tekst vast laten houden. Ene hand foto van onze dochter * en andere hand briefje iets van "raad eens ".. "Wij worden grote zus" .. ergens begin .... " Nu zit ik weer hard na te denken. Ik wil onze dochter * het liefst er weer bij betrekken. Ze blijft er natuurlijk gewoon bij horen. Misschien zetten we met oud en nieuw iets er op gewoon uit onze naam. Iets van "2015 kan voor ons nu al niet meer stuk, we verwachten in juli nog een kleine uk " of na de 20 weken echo de foto..
@MamaChantal: ook mooi met die echo en die foto! Je ziet vaak dat mensen alle schoenen van het gezin op een rij zetten + babyschoentjes voor het kindje in de buik. Mijn man kwam met het idee om Delilah's schoentjes op een wolkje te zetten (nog even verzinnen wat je als wolkje kunt gebruiken)...vind dat op zich wel een heel lief idee Ik ben zelf ook nog een foto tegen gekomen waar een moeder een heliumballon in haar ene hand had, twee kinderen naast haar met een krijtbordje in hun handen en een krijtbordje in de moeder haar andere hand. Op de ballon stond '1 above me', bij de kinderen '2 beside me' en op haar bordje 'and 1 inside me'. Vond ik ook wel een mooi idee.
Vind die foto echt een heel mooi en leuk idee! Ik had daar eigenlijk helemaal niet zo over nagedacht. Mijn ouders heb ik het eigenlijk heel suf over de telefoon verteld gelijk nadat ik een positieve test in handen had. Was een beetje in shock dat ik alweer zo snel zwanger was. Op Facebook heb ik een bericht geplaatst na de termijnecho met 10 weken. Dat was toen eigenlijk gewoon de foto en de tekst erbij dat we weer een kleintje verwachten. Niets bijzonders eigenlijk.
Mijn schoonouders hebben we het vrij snel verteld. We hebben ICSI gehad en dan kregen we een bloedtest als zwangerschapstest. Was die positief kregen we 2 dagen later nog eens zo'n bloedtest en dan moest het HCG verdubbeld zijn. Mijn opa was overleden in de week ervoor en mijn moeder had een bloemstukje laten maken namens alle achterkleinkinderen waar elke roos stond voor een achterkleinkind en 1 witte roos stond voor L*. Ik heb getwijfeld of ik mijn moeder zou vragen of ze er ook een roosje in de knop erbij kon doen maar ik vond het te pril, we hadden dat tweede testje op de dag van deuitvaart en pas daarna kon ik bellen voor de uitslag. Stel dat het niet goed was... Daarbij vond ik het niet het moment. Deuitslag van die tweede test was goed en toen hebben we het wel mijn schoonouders verteld. Omdat zij het zonder twijfel voor zich konden houden en in de tussentijd niet 'leuk' hadden gevist of we alweer bezig waren (mijn moeder wel en daar stoorde ik me aan, vooral omdat ik wel heel graag weer zwanger wilde worden maar de reden helemaal geen enthousiasme opriep, dus dat vissen totaal ongepast was in mijn ogen). Nou goed, mijn vader hebben we het na de eerste echo verteld met de echofoto zodra we hem zagen en mijn moeder hebben we het daarna op dezelfde manier verteld. Op fb heb ik het bekend gemaakt met een filmpje wat voor ons het traject en gevoel weergaf. De medische rompslomp, de spanning, de onvanzelfsprekendheid, het gemis... En ik denk dat dat wel aangekomen is. Ik wil de link wel pben voor wie hem wil zien. Mooie foto Chantal!
Mooi Chantal! Hier is het ook nog veel te vroeg, ik ben Pas 4 weken zwanger Wij hebben nog net geen 2 maanden geleden onze zwangerschap met heel veel pijn en verdriet afgebroken ivm trisomie 13. Nu alweer zwanger! Ontzettend dankbaar en gelukkig, maar wat een zorgen. Ik weet dus uberhaupt niet of ik het bekend ga maken op FB. Eerst maar eens zien hoe het gaat lopen, en wie weet groeit het vertrouwen. Sterkte met alles!