Hoi allemaal, We hebben een heerlijk kindje van net 5. Omdat ik helaas zelf een pnd voor en na mijn zwangerschap had en flink wat dwanggedachten (zelfs pas gestopt met psycholoog) peinsde ik er niet over om voor een tweede te gaan. Mijn man echter wil echt nog wel een kind. Ons kindje vind het heerlijk met andere kindjes en zei laatst zelfs dat hij een broertje wilde. Ok, in feite moet ik het naast me neerleggen want ik draag het uiteindelijk niet mijn man of zoontje. Ik heb veel kunnen verwerken middels emdr Nu krijg ik de kriebels, serieus de kriebels. Ik wordt 35 binnenkort en mijn leeftijd speelt zeker een rol. Alleen ik zou niet weten wat ik zou moeten doen als ik erachter kom dat ik weer zwanger ben. Ik ben een paniekmens en ben dus gewoon zo vreselijk bang! Komt iemand dit bekend voor en zoja hoe gaan jullie ermee om?
Logisch dat er veel spanning bij komt kijken voor jou! Helemaal aangezien je eigenlijk nog maar net gestopt bent bij de psycholoog. Eigenlijk zou ik wel ls ik in jou schoenen zou staan weer ondersteuning op gaan pakken, maar dan via de POH-GGZ (praktijkondersteuner huisarts) of een maatschappelijk werker zodat je op een laagdrempelige manier je angsten kan bespreken en kan relativeren. En anders weer naar de psulycholoog. Met de ervaring van de afgelopen 5 jaar ben je je bewust welke hulp je nodig hebt en wat je vooraf dus ook al bespreekbaar kan maken. Je kan jezelf voorbereiden en op welke manier dat zou ik bespreken met je verloskundige op het moment dat je je zwanger blijkt te zijn. Zelf gelukkig maar een kortdurende pnd. Ik zei eerst ook nooit meer een zwangerschap. Ik heb me zo ellendig gevoeld en ondanks dat ik me weer goed voel (na 8 maanden), voel ik ook de nasleep. Maar ik kan me wel beter voorbereiden op een volgende keer. Nu voorlopig echt nog even niet hoor! Eerst volledig de stabiliteit weer terug in het gezin. Succes!
Eikenboompje, wat vervelend dat jij ook een pnd heb gehad. Ik moet je zeggen bij mij was ie echt heftig. Ik ben nu 5 jaar verder en besef me dat ik wel een aantal dingen heb verwekt maar nooit heb geleerd hoe ik met de situatie om moet gaan als ik erachter kom dat ik weer zwanger zou zijn. Ik had twee jaar terug een vals postief testje (van de action) en rilde helemaal. Ik was zo blij dat het achteraf vals was. Met de sex ben ik ook ontzettend voorzichtig. Eigenlijk dat het haast niet meer leuk is en merk dat mijn man het ook niet meer prettig vind Telkens als ik denk voor een tweede te willen gaan denk ik en je baan dan? En je trauma? Ga zo maar door.. ik merk dat ik er onderhand echt klaar mee ben.
Als ik zo je post lees, heb je het gewoon nog niet verwerkt. Die angst herken ik absoluut, maar ik heb dus wel geleerd door de gesprekken met GGZ wat ik een volgende keer anders zou kunnen doen. En geen huilbaby zou dan ook wel erg fijn zijn. Ik vind het oprecht rot/naar dat je zo voelt! Als je niet naar je angsten kijkt, heb je dan een wens voor een tweede kindje? Als je deze vraag met een ja kan beantwoorden dan zou ik het gesprek aangaan met een professional over je angsten. Ook bespreken wat je kan doen. Er is bijvoorbeeld een speciale POP poli waar je ook al vooraf hulp kan krijgen. Ik zou dit eens googlen en ook met je huisarts bijvoorbeeld hierover in gesprek gaan. Je staat er absoluut niet alleen voor!
Eikenbompje, bedankt voor je reactie Ik heb ook wel een aantal dingen verwerkt gelukkig en er zijn ook aantal dingen besproken dat mocht ik zwanger worden gedaan moeten worden wat dus eigenlijk totaal verkeerd ging in de zwangerschap en daarna. Dat staat vast. Als ik de vraag moet antwoorden of ik ondanks alles toch voor een tweede zou gaan dan zou ik hardop ja zeggen. (Deze vraag had ik never nooit met ja durven antwoorden paar jaar terug ) dus ja, de wil is er echt wel. Alleen de angst om écht zwanger te worden, dus erachter kom dat ik zwanger ben benauwd me. Ik heb vaak gehoord van die pop poli en ook gegoogled maar is dat niet alleen als je al zwanger bent dat je dan pas terrecht kan?