Zijn er hier ook meiden die na een HG zwangerschap toch voor hebben gekozen om nog eens een zwangerschap aan te durven? Hoe hebben jullie de voorbereiding aangepakt? Hoe ging dat? Zelf hebben we nog wel een kinderwens maar word ik bij het zien van een positieve zwangerschapstest van een ander al misselijk bij de gedachte dat ik nog een keer door die hel zou moeten. Mijn HG was erg heftig. Mentaal ging het prima, het was eigenlijk 100% de fysieke klachten. Heb 25 weken geen slokje water of mijn eigen speeksel door kunnen slikken. Uiteindelijk na 30 kg afvallen en meerdere opnames, kreeg ik een sonde rechtstreeks in mijn darm. 1,5 jaar revalidatie van fysio daarnaast hulp in huishouden en thuiszorg om mij te wassen en aankleden nodig gehad. Ons meisje was trouwens mijn 4e zwangerschap. Bij de miskramen had ik ook al direct last van erge misselijkheid en werd ook bij elke zwangerschap heftiger. (Even voor context)
Wow wat had je het heftig, revalidatie na HG. Helaas geen ervaring te delen met je maar ik begrijp je angst wel als ik dit lees.
Dankjewel voor je reactie. ❤ Het was inderdaad heftig. Lichamelijk lang herstel nodig gehad maar het was het zeker waard! Echter nu voor een tweede vind ik het lastig. Ik zal daardoor voor een lange tijd niet voor mijn dochter kunnen zorgen en veel tijd met haar terwijl ze zo klein is, moeten missen. Die tijd krijg je niet meer terug. Bovendien kies ik er nu dan bewust voor. Dat was de vorige keer anders. Misschien is de steun en begrip uit mijn omgeving dan ook anders. Vorige keer overkwam het ons en sprong iedereen in de bres om ons te helpen. (Taxi chauffeur spelen naar het ziekenhuis, helpen met boodschappen halen tot aan de babykamer verven) Als ik het met mijn familie en vrienden het er over heb, zeggen ze bijna allemaal: het hoeft niet weer te gebeuren. Maar ik vind dat nogal naïef. De kans is 85%... blijkt uit onderzoek. Dus kan ik er beter van uit gaan dat het wel gaat gebeuren...
Wow, jij hebt echt een enorme lichamelijke klap gehad van de HG @Nora92. Het lijkt me goed een heel plan op te stellen, mocht de wens toch dusdanig groot zijn. Ik weet dat @Fraser hier ervaring mee heeft. Ik weet dat een nog een forummen is met schade na HG, maar ik kom niet op haar naam. Iets van Oleil?
Zou je misschien kunnen en willen wachten tot je dochtertje naar school gaat? Dat geeft jou al een aantal uren per dag 'vrij'.. Wat een moeilijke keuze en wat erg voor je dat je zo ziek bent geweest @Fraser heeft wel tips denk ik.
Jeetje wat heftig zeg. Ik heb het ook niet makkelijk gehad, maar zeker niet zo zwaar als jij. Ik was gelukkig "maar" 10 kilo afgevallen en rond week 22 ging het hier een stuk beter. Bij mijn 1e zwangerschap ook zwaar gehad, maar bij deze toch wat zwaarder. Ik zie dat je kindje geboren is in 2020? als je het zo zwaar hebt gehad, zou ik persoonlijk de wens als het even kan opzij schuiven tot zij wat zelfstandiger is. Want als het weer zo heftig wordt als bij je dochtertje dan zul je haar misschien wel een lange tijd niet kunnen verzorgen.
Wat heb je het enorm zwaar gehad. HG en een kinderwens is een lastig iets. Je wilt heel graag nog een kind, maar om dat te bereiken moet je inderdaad echt door een hel… Herbaar voor mij, mijn tweede zwangerschap was een pittige HG zwangerschap. Desondanks zijn we toch nog voor een derde gegaan. Qua voorbereiding kan ik je het document van stichting ZEHG aanraden. Deze kun je dan aan je verloskundige/gynaecoloog geven. http://www.zehg.nl/wordpress/wp-content/uploads/2018/04/standaard-HG-zwangerschapsplan-ZEHG.pdf Ook een kinderwensconsult, nog voor je zwanger bent met je de verloskundige of gynaecoloog kan ik aanraden. Bovenstaande plan kun je dan alvast bespreken. Zorg ook voor goede opvang voor je dochter, dat er iemand is die voor haar kan zorgen, wanneer jij dat niet kan. HG terwijl je al kinderen hebt rondlopen, is vaak nog weer zwaarder. En vraag hulp aan familie en vrienden (hulp vragen vond ik soms lastig) Optijd starten met medicatie (Zofran werkt vaak het beste met HG) en eventueel snel weer sondevoeding of in ieder geval contact met een diëtiste. Ik heb zelf ook afgesproken dat ik gelijk aan het infuus kon, wanneer ik te weinig vocht binnen hielt. Ook een dag opname kon. Van sommige dames weet ik dat thuisinfuus ook mogelijk was. Heb je Facebook? Dan kan ik je aanraden lid te worden van de Praatgroep ZEHG. Hier vind je lotgenoten en veel tips.
Hier kan ik me bij aansluiten. Ik zit er nu nog middenin en heel eerlijk, als ik had geweten dat deze zwangerschap de HG nog weer zoveel erger zou zijn was de hele zwangerschap er niet gekomen. Ik kwam er nu tijdens de zwangerschap pas achter dat er ook een heel plan bestaat ter voorbereiding op nieuwe zwangerschap. Denk dat dat me wel had geholpen. Ik had er beter iets minder naïef in kunnen gaan. Dacht dat ik het wel in mijn eentje kon. Sowieso zorgen dat je al weet waar je terechtkunt en dat ze je daar ook serieus nemen. Ik heb gelukkig een ziekenhuis waar ze er alles aan doen om me te helpen. Een keer dat ik de verkeerde trof die niet goed had gelezen en me eerst nog aan een hele vragenlijst ging onderwerpen voor ze ging besluiten of ik infuus kon krijgen. Dan voel je je zo machteloos en overgeleverd aan anderen. Gelukkig werd ze snel teruggefloten en kon het infuus erin. Wij hebben de afspraak dat ik 's ochtends om 8 uur bel als ik die dag een infuus moet. Dan kan ik meteen komen en later op de middag ook weer naar huis. Begeleiding van diëtiste en medisch maatschappelijk werkster zijn ook heel waardevol. Diëtiste heb ik om de week contact mee. Via haar ook al snel aan de drinkvoeding gegaan en uiteindelijk aan de sondevoeding (had eerder gemoeten, maar ik vond zelf de stap nog te groot). Via medisch maatschappelijk werk hulp met werk (bedrijfsarts die van de 'ach, elke zwangere is wel eens misselijk' aanpak is) en met meer praktisch het regelen van huishoudelijke hulp. Ik heb de energie niet voor zulke dingen en zij pakt dat allemaal voor me op. Ik merk dat hulp vragen en accepteren nu gewoon heel erg belangrijk is. En heel moeilijk, het zit niet in mijn aard. Maar echt, zorg dat je hulp hebt. Ik kan nu niet werken, maar de opvang van dochter gaat op mijn werkdagen wel door. En op de andere dagen kan ik gelukkig als het moet terugvallen op mijn ouders. Probeer je niet te schuldig te voelen tegenover je dochter (hier mag ik ook nog op oefenen) Je zult minder kunnen. Klaar. Is niet anders en daar maak je ook weer het beste van. Hier staat nu iets te vaak de tv aan. En dochter kan echt heel boos worden als ik weer sta te spugen en ze iets wil. En als ik haar aan zie komen lopen met mijn kotsemmertje, want die hoort bij mama, dan breekt mijn hart. Maar over een paar maanden kunnen we weer samen naar buiten, dan komt het weer goed. En hopelijk is ze later heel blij met haar broertje/zusje, dan is het het waard geweest. Op tijd de medicatie starten is ook wel heel belangrijk. Dat je daar gewoon je plan voor klaar hebt liggen (en de zofran inderdaad! Niet iedereen wil dit voorschrijven tijdens het eerste trimester, dus als je al weet dat dat geen probleem is hoef je daar geen energie meer aan te verspillen). Niet eerst het riedeltje af moeten werken van naar huis gestuurd worden met een pilletje emesafene en kom over 2 weken maar terug als het niet genoeg doet. Pfff heel verhaal zo. Ik kan helaas nog wel een uur doorgaan.
Duizendmaal dank voor jullie tijd en adviezen. De dingen die jij @Enigma omschrijft is ook precies waar ik bang voor ben. Dat het toch tegenvalt, ik weer dezelfde kastjes en muurtjes tegen ga komen en dat grote schuldgevoel tegenover mijn dochtertje... Het is heel dubbel. Ik weet wat mij te wachten staat. Geen enkel medicijn hielp me ook maar een beetje. Na ja, primperan misschien in de zin dat ik daar enorm suf van werd en daardoor weer makkelijk in slaap kon vallen tijdens het braken s nachts. De frequentie lag op slechte dagen gemiddel 10 keer per uur. Dus over de 200 keer per etmaal? Goede dagen een stuk minder. Nadat de sondevoeding opgestart was ging het al snel een stuk beter qua energie niveau en belabberd voelen. Het braken maakt me nog het minste uit eigenlijk. Maar niet kunnen eten en drinken en daardoor mega verzwakken... ik weet het gewoon nog niet. Maar een gesprek aanvragen bij de vk is misschien een mooie eerste stap. die waren overigens super in de begeleiding. Kwamen 3x per week bij mij thuis, testjes, echo's, overleggen. Alles deden ze voor me. Ziekenhuis was meer een noodzakelijk kwaad... diëtiste kwam ook aan huis inderdaad. Helaas werkte nutridrink niets. Heb het 3 dagen geprobeerd en alle smaken door mijn neus er weer uit. was gewoon te zwaar op de maag. Maar goed, dat was water al... Dat plan van Zegh ziet er super uit!! En ook pijnlijk herkenbaar. Er komen weer allemaal herinneringen naar boven. Ga dat zeker gebruiken als we er wel voor gaan... @Enigma Echt 10maal petje af voor jou! Je bent gelukkig al over de helft. Dat het laatste trimester maar voorbij mag vliegen. ❤
Hier vergeten op te reageren, sorry. Ja wachten vind ik lastig in te schatten. Voor N. zijn we jaren bezig geweest met meerdere miskramen en uiteindelijk na 21 rondes pas raak... bovendien wordt mijn vriend er niet jonger op... in een ideale wereld zou ik een kindje willen kunnen bestellen inderdaad. Op geplande tijd en liefst met maar 4 weken zwangerschap.
Dat schuldgevoel is echt heel herkenbaar… Mijn ervaring achteraf is dat de kinderen zich er weinig meer van herinneren later, als ze zo jong zijn. Hier zijn ze allebei dol op de jongste. Ik probeerde dingen met ze te doen die voor mij wel haalbaar waren. Zoals boekjes met ze lezen in bed, daar werden ze al enorm blij van. Heb je qua medicatie al wel Zofran geprobeerd in je vorige zwangerschap? Het was voor mij geen wondermiddel tegen het misselijke gevoel, maar ik braakte er door minder en kon dan nog enigszins wat binnen houden. Ik begon er met 6 weken zwangerschap al mee. Door zaken die in het plan staan, al van tevoren vast te leggen met je zorgverlener, voorkom je misschien dat je van kastje naar muur gestuurd wordt. Desondanks is het natuurlijk weer gewoon heel zwaar als je HG krijgt, echt standje overleven. Ik vond het ook echt enorm zwaar. Toch was het heel iets beter te doen, doordat ik meer wist waar ik aan toe was. Het overviel mij minder. En de vk/gyn wist ook wat er nodig was, dus er was nooit gedoe over opnames, medicatie etc.
@Fraser Heel fijn te horen dat ze zich er weinig negatiefs meer van herinneren! Moet denk ik daar ook aan vasthouden en kijken naar de dingen die ik dan nog wel met haar zou kunnen doen. Heb geen Zofran meer geprobeerd... de andere medicijnen hielpen eigenlijk nul. Dus toen toch maar gewoon gekozen voor continu sondevoeding. Ben zelf verpleegkundige wat het wat makkelijker maakte. Kende de pomp al en hoefde daar geen thuiszorg voor. Toen ik vocht en voeding binnen kreeg werd het brakke gevoel ook snel beter. Alleen nog braken dus daar zou ik de Zofran nog voor kunnen proberen. Denk inderdaad dat de voorbereiding een stuk zal schelen. Ik heb tot week 6 nog gedacht: het zal er wel bij horen? Hoor toch altijd vrouwen zeggen dat 1e trimester zwaar is... het zal met 12 weken wel beter worden etc.. waardoor ik zelf ook wat te lang heb gewacht. 2 weken emasefene proberen etc. Maar uiteindelijk lag ik al met 8 weken compleet uitgedroogd en ondervoed in het ziekenhuis. Toen had ik al 4 dagen niets gedronken en 2 dagen niet geplast. Maar ja je denkt, ach het hoort er bij. Even rustig aan en dan gaat het vast wel weer...
Ik zou echt de zofran proberen. Het is ook hier wat het verschil maakt tussen continu braken/mijn bed niet uit kunnen en in elk geval een soort van functioneren. Gebruik het nu in combinatie met primperan (waarschuwing; de zetpillen zijn uit de handel dus doe nu de gewone pillen door de sonde) en omeprazol. Op goede dagen blijft het nu bij zo'n 5x overgeven. Als ik teveel doe is het alsnog wel een marathon kotsen, maar ik kan nu wel als het moet me een paar uur goed houden zodat het kotsfestijn pas begint zodra het kan. Kost me dan een complete nacht, maar zo kan ik in elk geval soms iets en voor mijn dochter zorgen. Wat @Fraser ook al zegt is wat ik ook probeer. Samen met dochter boekjes lezen. En als ze voor de tv zit hangt ze lekker tegen me aan. Samen op de bank. Wat ik ook 1 of 2 keer per week doe als ik haar een hele dag thuis heb is samen naar mijn ouders gaan. Dan lig ik daar op de bank, ben ik er toch bij, maar kan dochter vooral opa en oma vermoeien. Even een schone luier, nieuwe boekjes of speelgoed pakken, wat eten en drinken voor haar regelen enz. Dat wordt allemaal gedaan door opa en oma. En dan met gevulde buik mee terug naar huis voor haar middagdutje. Gaan we samen weer naar bed.
Ja dat klopt! Wij hebben inmiddels een heel plan van aanpak liggen, hopen dat het snel raak is. Al is er ook de gigantische angst om weer zo ziek te worden. Heel dubbel allemaal. Onze omgeving reageert ook regelmatig verbaasd met "waarom zou je jezelf dat nog eens aan doen?". Onze conclusie is dat een kinderwens iets anders is dan een zwangerschapswens. Hebben er lang over zitten wikken en wegen, maar inmiddels een heel team van professionals om ons heen verzameld. Wat wij onder andere geregeld hebben aan de voorkant 1. Gynaecoloog - emesafene preventief slikken na eisprong - mogelijkheid voor Picclijn met thuis vocht - zodra zwanger emesafene en Zofran, aangevuld met prednison - medicatie tegen trombose - thuiszorgbed thuis 2. Verloskundige - elke dag app contact zolang nodig is - wekelijks komt er iemand om het hartje te luisteren bij ons thuis - voor echo's mogen we aan het eind van de dag komen, dan zijn de lampen al uit en hoef ik niet te wachten in de wachtkamer 3. Thuiszorg - via gemeente thuiszorg voor huishouding en zorg voor mij - vochtinfuus dagelijks zo vaak als nodig 4. Diëtiste (gespecialiseerd in HG) - aan de voorkant zorgen dat alle bloedwaarden zo optimaal mogelijk zijn - ondersteuning met medische voeding en voedijgsadviez (zo zijn er bijvoorbeeld "bouwsteentjes" te koop bij de jumbo wat een soort eiwitrijke gebakjes zijn). Aanvullend - extra dag opvang voor onze dochter - afspraken met opa en oma voor hulp op mamadag - een rooster waar familie/vrienden mee helpen (uitje met dochter, eten koken bij hun thuis zodat het hier niet ruikt, tuin, wassen etc). Verder al contact gehad met een fysiotherapeut en een psycholoog ter ondersteuning, zij hebben me ook geholpen met mijn revalidatie na de zwangerschap.
Ik zou toch echt Zofran proberen. Dat is toch wel de medicatie die het beste aanslaat bij HG. Daar optijd mee beginnen heeft bij mij gelopen dat ik de laatste HG zwangerschap niet elke keer ziekenhuis in en uit ging. In de praatgroep op FB zul je ook veel positieve ervaringen lezen met Zofran. Het is echt de moeite waard om te proberen. Alle andere medicatie werkte hier ook niet.
@Oilell Oh wat fijn om weer wat van je te horen! Wij zaten toen samen in het uitgerekende groepje. Jullie hebben al een prachtplan zeg, heb ik echt wat aan. ❤ hoop echt dat het snel raak is voor jullie, des te sneller is het ook achter de rug. Die picc lijn is wel echt een goed idee. Heb destijds ook heel vaak aangekaart om thuis infuus therapie te krijgen maar het ziekenhuis waar ik lag, werkte echt 0.0 mee helaas. Mocht alleen komen bij 3+ ketose bijvoorbeeld en als mijn urine weer goed was na 3,5 liter vocht moest ik ook per direct weer vertrekken. Zelfs half 1 s nachts nog wel het ziekenhuis uitgezet. Terwijl ik al lag te slapen. Dus wat dat betreft zou ik die opnames echt willen voor komen. Gewoon lekker het vocht thuis. @Enigma Die afspraak van 8 uur 's ochtends bellen zou echt heel fijn zijn. Bij mij was het telkens drama. Vaak was mijn urine nog goed maar voelde ik de dip al aankomen en was de dag voor opname een regelrechte hel en was de urine pas de volgende dag slecht genoeg om vocht te mogen krijgen. Ziekenhuis zei dan, je hebt geen indicatie zonder 3+ dus mag je niet komen. VK kwam vaak pas einde vd ochtend voor urine test en dan lag ik vaak pas halverwege de middag aan het infuus... wat resulteerde dat ik dus ook vaak pas vlak voor middernacht weer thuis was.
Dat klopt ja, we gingen om de beurt ziekenhuis in en uit vraag van te voren een consult aan, zodat je een plan kan maken. Ik ben echt overal geweest. 2 ziekenhuizen bekeken, bij 6 of 7 verloskundigen een gesprek gehad over hoe of wat. Vraag eventueel zelfs preventief een consult bij dokter Painter in Amsterdam, of laat de gynaecoloog daarmee collegiaal overleg hebben. Mocht je de naam van de diëtiste willen, stuur een pbtje. Volgens mij woonde je aan de andere kant van het land, maar ze doet de consulten ook digitaal.