Ons kindje is in het najaar na 14 weken zwangerschap ter wereld gekomen. Bij de nekplooimeting hadden wij een verhoogde kans op een kindje met een chromosoom afwijking en bij de vlokkentest bleek het definitief. We hebben ervoor gekozen de zwangerschap af te breken. Het was de moeilijkste keus die we ooit hebben moeten maken. Het was heel verdrietig, maar gelukkig hebben we op een goede wijze afscheid van hem kunnen nemen. Hoewel we achter de keuze staan die we gemaakt hebben, blijft het verdriet nog elke dag heel groot. Vooral de laatste dagen voel ik de leegte en het gemis weer heel sterk. Hij is er niet meer en we hebben weinig tastbare herinneringen aan hem. Dat vind ik heel moeilijk. Het leven gaat door en voor de omgeving lijkt het snel 'vergeten' er is immers voor hen niet veel wat aan zijn bestaan herinnert. Hoewel ik dat snap is het voor mij anders en denk ik nog elke dag aan hem. Graag zou ik in contact te komen met mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad.
Wat afschuwelijk dat jullie deze beslissing hebben moeten nemen. Wij vonden (en vinden) het ook heel zwaar. Onze dochter is na ruim 13 weken zwangerschap geboren, nadat bij de echo geconstateerd was dat ze meerdere afwijkingen had die niet met het leven verenigbaar zijn. Het is voor ons nu 3 jaar geleden en ik voel het gemis nog elke dag. Wel heb ik na therapie (EMDR) e.e.a. wat kunnen verwerken. Voor zover een dergelijk verlies te verwerken valt. Ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van jullie zoon. Hebben jullie hem trouwens een naam gegevens? Heb je hem vast kunnen houden en begraven? Ik wil graag over hem horen, als jij over hem praten wil natuurlijk. Dat mag je me ook pb'en als je dat liever hebt. Liefs!
heel veel sterkte met dit grote verlies. Wij hebben 3 jaar geleden eenzelfde beslissing genomen. Ons kindje is toen met 17 weken geboren. Ook hier is het gemis nog heel groot en denken we elke dag aan hem
Hoi Ik heb precies het zelfde meegemaakt en ik heb ook met 14 weken de zwangerschap beeindigd, wij hebben het kindje meegenomen en zelf een erg mooi plekje gegeven. Mees hebben we hem genoemt. Het is denk ik het ergste wat je kunt meemaken!!! Door er veel over te praten en te huilen heb ik het nu wel redelijk verwerkt ( 21 april geboren) . Na een half jaar mochten we weer zwanger raken en wat denk je!!! Ben nu 7 weken zwanger. ik weet zeker dat Meesje helpt en geluk gaat brengen daar boven en dat er een gezond en lief zusje of broertje gaat komen. Heel veel sterkte liefs Jil
Hoi Wolkenwietje, Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie zoontje. Hoop dat jullie het een plekje kunnen geven, al voel je je nog zo verdrietig. Helaas heb ik afgelopen 7 december hetzelfde meegemaakt. Ons meisje Sabientje werd met 18 weken geboren na het constateren van een chromosoomafwijking. Mijn verhaal staat bij vlindertjes 17 t/m 24 weken. We hebben het nu redelijk goed een plekje kunnen geven, al waren de feestdagen wel moeilijke dagen. Maar nu weer een fris nieuw jaar en we gaan nu voor een broertje of zusje voor ons Sabientje. Nogmaals veel sterkte!! @Jil: Gefeliciteerd!! Maar waarom moesten jullie een half jaar wachten om verder te mogen? Ik mag van de gynaecoloog na mijn eerste menstruatie weer gewoon verder hoor. Die is nog niet geweest maar ben toch al weer begonnen met ovulatietesten Groetjes, Snoopy
Ja ik hoor daar ook verschillende verhalen over maar het is nooit een persoonlijk advies. Ik was in het Erasmus en dat is niet zomaar een ziekenhuis. Daar hebben ze onderzoek gedaan naar zwangerschappen na zwangerschaps afbreking en wat blijkt. 1 op de 4 eindigd in een miskraam ( door hormonen die nog niet in balans zijn en emotionele zaken) het zijn dus gewoon duidelijke cijfers. Hij zei wel dat ik door mijn leeftijd wel haast moet maken maar dat ik na een miskraam nog verder van huis zou zijn dus .... Om heel eerlijk te zijn vond ik dat half jaar ook echt nodig om te rouwen en te herstellen. Maar goed iedere gyn. verteld wat anders , ik had erg veel vertrouwen in deze ( is al wat ouder en dus ook veel ervaring en de telefoon stond rood gl. heel veel artsen belde hem om raad en advies.) Heel veel sterkte nog en ik hoop dat jullie ook niet te lang hoeven te wachten op een nieuw wondertje x jil