Weet even niet of ik dit topic goed plaats... Ik ben een half jaar geleden bevallen van mijn baby, dus we zitten nog volop in de babytijd. Ik heb eigenlijk altijd al gevoeld dat dit niet de laatste is, omdat ik een groot leeftijdsverschil heb tussen de laatste 2. Vanwege een geschiedenis van herhaalde miskramen zou ik het graag nog eens willen proberen, ook al is de baby nu nog zo klein. Het zou natuurlijk zomaar eens wél goed kunnen gaan, dat is dus nog even afwachten. De angst voor opnieuw herhaalde miskramen blijft wel. Ik heb al eerder een kort leeftijdsverschil gehad tussen 2 kinderen, maar ik kan me er niet zo veel meer van herinneren, hoe het ook weer was. Wie heeft de zwangerschappen ook redelijk kort op elkaar gehad en hoe ervaar(de) je deze? Ik ben een gevoelsmens, en heb er al vaker over nagedacht hoe je dan twee kleine kindjes weer de aandacht gaat geven die ze nodig hebben. Het is natuurlijk niet niks, met een baby ben je sowieso de hele dag bezig met voeden en erna komt de periode van hapjes bereiden etc. En dan heb je er nog een peutertje bij dat ook graag aandacht krijgt. (En grotere kinderen die ook met verhalen komen enzo als ze uit school komen). Ik voel me er dan al snel schuldig onder als mijn nu baby'tje, er dan voor zou moeten "inleveren". Aan de andere kant hebben veel mensen een klein leeftijdsverschil tussen de kinderen of zelfs twee- of drielingen, en natuurlijk vind je je weg er dan weer in op de een of andere manier. Maar voor degenen die er ook op die manier over nadenken; hoe ervaar je het nou echt? Bovendien moet je kindje ook bij een 2 jaar leeftijdsverschil of zelfs meer, altijd wel aan de nieuwe situatie wennen natuurlijk... dus dat is altijd wel een dingetje. Zomaar wat gedachten... hoe was het bij jullie en had je er liever wat meer tijd tussen gehad of gaat het helemaal zijn gangetje?
Bij ons zit er precies 18 maanden tussen tussen de jongsten, we hebben ook nog een veel oudere dochter. De jongste is nu bijna 9 maanden. Ik vond het aanpoten de eerste tijd, maar het is nu vreselijk leuk. Ik vind het fijn dat ze allebei nog in de echt kleine kinder fase zitten, dus slaapjes overdag enzo, daar richt ik mijn dagen op in. De dreumes/peuter vermaakte zich wel in de grondbox (Echt, beste ding ooit. Volgens mij kreeg ik die tip van @Neuzeke toen we voor een derde gingen en ik vroeg naar tips voor 2 under 2. We hebben er een klimboog, een keukentje en een kinder poang stoel in) met een muziekje aan als ik de baby moest voeden. Ik zat/zit dan in een stoel ernaast. En we hebben een duo buggy, daar ben ik ook blij mee. Ik ben heel blij dat we ervoor zijn gegaan ♥️ Oja, ze slapen wel allebei nog niet door. Dat is wel pittig, en ze maken elkaar soms ook wakker. Maar het is wat het is. Oja nog een oja, soms ben ik poepluier na poepluier na poepluier aan het verschonen vind ik ook matig.
Tussen mijn oudste twee zitten iets meer dan 1,5 jaar. Dat was een bewuste keus, want ik wilde geen groot leeftijdsverschil. Het eerste jaar vond ik heel pittig. Ik had een postnatale depressie en mijn oudste sliep nog 2x en dan de voedingen van de jongste. Ik voelde me erg opgesloten. Maar... vanaf dat de tweede een maand of 8 was, werd het makkelijker en na een jaar was het non-stop genieten. Het zijn dikke vrienden die heerlijk spelen samen. Dus we zijn nog voor een derde gegaan, die is geboren toen de tweede net 3 was. Dat grotere leeftijdsverschil is voor mij fijner. Ze genieten bewust van hun broertje. Uiteindelijk hebben beide kanten zo hun voor- en nadelen. Oh en onze kinderen sliepen snel door. Dat scheelt ook enorm.
Onze kindjes schelen 15 maanden. Qua zwangerschappen, fysiek etc, ging dit prima. Hormonaal minder, maar dat merkte ik op dat moment toch niet zo want zat er toch al middenin. Nu is de jongste anderhalf, maar ik vind het juist pittiger nu dan toen hij baby was. Baby en dreumes gingen prima, jongste sliep als baby goed door en ook slaapjes overdag gingen vrij makkelijk. Wat ik pittig vind is dat de oudste in de peuter puber fase zit en de jongste in de dreumes fase, met heel wat uitbarstingen. Ik ben vaak alleen maar politieagent aan het spelen want ze zoeken grenzen op natuurlijk. Slapen ging een tijd vreselijk, omdat ze elkaar wakker hielden, de jongste verlatingsangst had en een sprong en tanden kreeg etc.. Het luiers verschonen vind ik daarentegen weer niet zo’n ramp, ik ben toch al bezig. Il vind het leuk dat ze in dezelfde fase zitten met veel dingen qua speelgoed. Ze weten elkaar te vinden, ook dat vind ik leuk om te zien. Jongste begint nu met woordjes dus hoop dat hij zich snel wat beter kan uiten en de frustratie daarmee afneemt. Tja, vooraf kun je denk ik niet voorspellen hoe het echt is. Het ene kind is het andere niet, maar hoe dan ook vind je je weg wel. En manieren om dingen te doen met 2 kleintjes.
Tussen de oudste 3 zit 2,5 jaar en tussen de jongste 2 net geen 18 maanden. Ik vond de zwangerschap wel pittig met een baby/dreumes. Veel tillen en daar kreeg ik last van. Verder nu een baby van 4 weken, een dreumes van 18 maanden, een peuter van 3,5 en een kleuter van ,6. Vind het druk en heel gezellig. De nachten zijn wel aanpoten, de jongste 3 slapen nog niet door namelijk. Denk dat voor alles wat te zeggen is. Meer/minder verschil heeft allemaal zn voor en nadelen.
Ligt ook wel aan hoe oud de oudsten zijn vind ik. Nr1 - 1,5 jaar - nr 2 - 3,5 jaar - nr 3 - 1,5 jaar - nr 4 - 22 maanden - nr 5 (Lichtblauw is de jaren ertussen.) Ik heb meerdere ervaringen met kort ertussen. Bij de oudste 2 vond ik het pittig 2 van die kleintjes. Maar bij de 4e hetzelfde ertussen na de 3e, en toch ervoer ik dat als minder zwaar. Toen hadden we nog 2 erboven die ook van alles deden voor me (ze wilden graag mama helpen). Ja je moet dan wel naar school zwemles ed, maar toch vond ik dat heel anders. Het ligt ook aan hoe je kinderen zijn, hoe het zal gaan. Lichamelijk vond ik het wel pittig snel weer zwanger zijn. Op zich gaat het best bij mij, zwanger zijn en bevallen. Maar mijn lichaam heeft toch best een optater gehad. En mentaal vond ik het absoluut pittiger. Maar als je ziet hoe close ze zijn. Dat vind ik wel echt heel mooi.
Hoi! Ik ben nu bijna 30 weken zwanger van de vierde, niet gepland… En mijn dochter is bijna 10 maand. Oftewel, zometeen net minder dan een jaar ertussen. Ik heb de eerste maanden veel gehuild en moeite mee gehad. Nu pas begin ik er ene beetje naar uit te kijken. Maar ik had vooral moeite met het plaatje en ook dat het zo dicht op elkaar is. Niet zo zeer met de drukte of liefde die ik kan geven. Mijn kindjes zijn bij de geboorte ongeveer 6,5 - 3,5 - bijna 1 jaar. Ik denk oprecht dat ik het leeftijdsverschil van de oudste twee nu het pittigste vindt, wat kunnen die toch vreselijk ruzie maken de hele dag.. En mijn jongste slaapt ineens sinds 2 weken al door, dat duurde bij die andere 2 jaar ongeveer, dus dat maakt het nu een stuk makkelijker in mijn hoofd!
Hallo, wat versta je onder optater van je lichaam na de zwangerschappen? hier ook kindjes kort op elkaar. Zit elke x circa 1,5 tussen… Hier ook mega trots op het sociale en liefdevolle stel na elkaar toe! (En genoeg ruzietjes tussendoor )
Mijn twee oudsten schelen een kleine 15 maanden, ik had voor mijn oudste dochter 7 maanden oud was weer een positieve test in handen. Ik heb het altijd (en nog steeds) als heel fijn ervaren! Mijn tweede en derde schelen
nr 1 3j11m later nr 2 3j11m later nr 3 5j later als het goed is nr 4. voordeel van langer er tussen is dat ze al naar school gaan als de volgende er aan komt en je tijdens schooluren echt de tijd voor de baby/peuter hebt. daarnaast zijn ze met bijna 4 jaar super behulpzaam wat betreft de baby (en met 8 - 12 hoop ik ook ). ze vonden het hier in ieder geval allen reuze interessant op die leeftijd en kwamen me telkens luiers en andere dingen brengen voor de baby. nadeel is dat je telkens overnieuw begint, ene kind zindelijk en je zit weer in de luiers bijvoorbeeld. peuterpuberteit voorbij, komt de volgende er achteraan. gelukkig niet meerdere tegelijk denk ik dan maar... nu zit ik met een puber, pre-puber en kleuter wanneer de baby komt. ook wel een uitdaging
Ik heb 16 maanden tussen mijn jongens. Nu bijna 35 draagt mijn lichaam deze zwangerschap veel beter dan toen. Het was wel echt een aanslag op mijn lijf terwijl ik een stuk jonger was.