Zwangerschapsafbreking 16wkn, wat kan ik verwachten???

Discussie in 'Vlindertjes tot 16 weken' gestart door sept2014, 27 mrt 2014.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. sept2014

    sept2014 Lid

    19 mrt 2014
    26
    0
    0
    NULL
    NULL
    Hoi,

    Sinds begin deze week weten wij dat ons kindje Down heeft. Met heel veel verdriet hebben wij er voor gekozen deze zwangerschap af te breken.

    Zaterdag avond moet ik voorbereidende medicatie nemen en maandag ochtend moet ik in het ziekenhuis zijn voor inleiden.

    Zoveel vragen ontstaan er ineens??
    Weet niet of ik t kindje wil zien...?
    Ben bang dat de medicatie thuis al gaat zorgen voor ontsluiting.....
    Krijg je ook stuwing naderhand....?

    Pppfffff wat een emotionele rollercoaster.

    Iemand die een beetje weet hoe zo'n proces verloopt??

    Xxx
     
  2. Hopmarjanneke

    Hopmarjanneke VIP lid

    10 jul 2008
    13.507
    494
    83
    Vrouw
    Docent Frans (in opleiding)
    Duitsland
    Ik ben in de 19e week ingeleid, en ben pas een week later bevallen... okay, ik was wel een echte uitzondering, net als ons zoontje. Ondanks de lange duur, heb ik helemaal geen pijn gehad, ook geen weëen gehad. Ons zoontje was er "ineens", na een week medicatie. Ik kreeg geen weëen etc, mijn lijf reageerde hoegenaamd niet op de medicijnen. Verschillende soorten gehad, incl twee soorten via infuus.

    De meeste vrouwen bevallen toch wel binnen 2 a 3 dagen vanaf inleiding.

    Tips:
    * Neem een fototoestel mee en laat evt de verpleging foto's maken.
    * neem iets mee wat je je kindje wilt meegeven, of waarin je het wilt wikkelen. (hadden wij niet gedaan, omdat we het niet wisten)
    * bedenk alvast wat je wilt qua afscheid. Laat je je kindje cremeren via het ZH of wil je zelf een uitvaart regelen. In het laatste geval: check even bij je uitvaartverzekering of het is gedekt, ivm evt onaangename verrassingen.
    * denk na over naamgeving en evt aangeven bij de gemeente, voor in trouwboekje

    Stuwing: heb ik niet gehad, maar kreeg er in Duitsland wel direct pilletjes voor/tegen
     
  3. sept2014

    sept2014 Lid

    19 mrt 2014
    26
    0
    0
    NULL
    NULL
    Hopmarjanneke; bedankt voor je reactie!

    X
     
  4. Anne1234

    Anne1234 Actief lid

    25 mei 2011
    346
    0
    0
    dutch capital
    Allereerst veel sterkte sept2014! Wat een verdrietige keuze hè!

    Hetzelfde meegemaakt afgelopen zomer. Op zaterdag die eerste pil, op maandag opgenomen en ons meisje is ook pas bijna een week later geboren! Maar echt, zoals hopmarjanneke al zei, dit is echt een uitzondering. T grootste gedeelte van de kindjes wordt binnen 24 uur geboren ( bij zwangerschapsafbreking).
    Ik had al vanaf maandag weeën, en kreeg daar boven op een baarmoederinfectie, waardoor ze de medicatie even stop gezet hebben.

    Ik heb ons meisje wel gezien, we hadden haar in een mandje vh ziekenhuis gedaan. Had wel zelf gezocht naar een mandje maar kon niks vinden en had ook niet zo'n zin om nog langer verdrietig door de stad te lopen.
    Wel zelf een klein dekentje gevonden die ik had meegenomen, die ze over haar heen legden en waarmee ze haar uiteindelijk hebben afgedekt ( na drie dagen toen ik naar huis mocht na de geboorte).
    En foto's maken/ laten maken. Toch fijn om nog eens naar terug te kijken

    Zelf hebben wij een klein afscheidskaartje gemaakt van de voetafdrukjes, die we naar onze beste vrienden en familie hebben gestuurd.

    Wij hebben onze dochter door het ziekenhuis laten cremeren. Van dit gedeelte heb ik wel spijt. Bij ons gebeurd dit maar 1 x in de drie maanden. En het was blijkbaar net daarvoor geweest. Wat betekend dat ons meisje 2,5 mnd in het mortuarium v h ziekenhuis heeft gelegen, terwijl ik nog geregeld in het ziekenhuis moest zijn. Hier heb ik heel veel last van gehad.
    Eigenlijk tot t moment tot ze officieel gecremeerd was.

    Ik vond t wel heel moeilijk om van te voren allemaal te bedenken wat ik allemaal wilde. Dus dat heb ik een beetje genegeerd, en dacht, ik zie t wel op t moment dat t zo ver is.
    En dat was ook zo!

    Ik wens je veel sterkte, het is niet niks!

    Als je nog iets wilt weten, let me know!

    Anne
     
  5. Lisa1976

    Lisa1976 Actief lid

    10 dec 2012
    209
    0
    16
    Hoi Sept2014,

    Ten eerste wat vreselijk verdrietig dat je afscheid moet gaan nemen van je kindje.....
    Helaas heb ik het drie keer mee gemaakt... Mijn laatste kindje was 17 weken, ze zijn dan nog echt heel klein maar alles zit er op en aan, vingertjes, neusje, voetjes en teentjes, oortjes mondje enz.... Rond deze termijn zien ze er rood uit en voelen wat geleiachtig aan. De eerste keer dat ik het meemaakte vond ik het ook heel spannend hoe het kindje er uit zou zien, vond het ook wat eng... Ik heb gevraagd of de verpleegsters mij wilde vertellen hoe het kindje er uit zag voordat ik zelf durfde te kijken. Ik vond het helemaal niet eng, het was ons kindje !! Ik heb het vastgehouden, er aan geroken, zachtjes gevoeld want het huidje is heel kwetsbaar en laat snel los.. Maar het zijn momenten geweest die ik nu nog koester... Verder heb ik alle drie de keren een ruggenprik gekregen, de tweede keer beviel ik met 21 weken en voelde ik de weeën pijn nog door de ruggenprik heen, het is voor iedereen verschillend maar ik vond het echt heel pijnlijk, het is gewoon een mini bevalling. Als je flinke krampen/ weeën krijgt dan kan het ook opeens heel snel gaan.
    De laatste en de eerste keer heb ik geen pijn gehad door de ruggenprik , kindjes waren ook kleiner dan de tweede keer. Ik voelde ze eigenlijk gewoon heel rustig uit me schuiven. Alle drie de keren werd ik op vrijdag opgenomen en zijn ze diezelfde dag nog geboren, de eerste twee keer laat op de avond, de laatste keer al s middags. We hebben heel veel foto's gemaakt, je kunt misschien ook gebruik maken van early birds , dat is een organisatie waar fotografen bij aangesloten zijn en die volgens mij kosteloos hele mooie foto's kunnen maken, je kunt het nog navragen in het ziekenhuis. Ik heb er namelijk geen ervaring mee maar heb er wel over gelezen. Verder hadden ze bij ons in het ziekenhuis hele mooie omslagdoekjes en mooie mandjes.. Deze heb ik bewaard en daar ben ik nog steeds blij mee..
    Heb je al nagedacht wat je wil : cremeren of begraven ? Als je verzekerd bent bij de dela is de kans groot dat je het cremeren vergoed krijgt, je kunt er ook voor kiezen om het kindje gezamenlijk te laten cremeren in het ziekenhuis, dat is kosteloos. Bij deze termijn mag je zelf bepalen wat je met je kindje doet. Er is best veel mogelijk maar ik weet natuurlijk niet wat jullie hiermee willen.. Ik las dat je ook nog twee andere kinderen hebt ? Weet je al of je hen er bij gaat betrekken ? Wat is hun leeftijd ? Wat ik vooral veel heb gelezen is dat eerlijke uitleg en erbij betrekken nooit verkeerd is, het van ze weg houden levert vaak meer problemen op maar natuurlijk is dit ook jullie keuze.
    Wij hebben twee zoontjes van 6 en 9 , de eerste keer waren ze een jaar jonger en we hebben ze er altijd bij betrokken, ze hebben de kindjes gezien en vastgehouden, absoluut goed geweest voor ze. Ook al hebben ook zij het drie keer meegemaakt, het gaat oprecht goed met ze, kinderen zijn erg flexibel en kunnen best wat hebben !
    En verder wens ik je super veel sterkte, het is verdomd verdrietig !
     
  6. sept2014

    sept2014 Lid

    19 mrt 2014
    26
    0
    0
    NULL
    NULL
    Anne; zo herkenbaar wat jij zegt; ik schuif het ook allemaal een beetje weg omdat ik gewoon niet weet welke beslissingen ik moet nemen....
    Ik wil t kindje wel zien denk ik, maar nu klinkt het ook wat eng.... Hoe zou hij/zij er uitzien? Zou ik het heel confronterend vinden allemaal? We weten het geslacht ook nog niet, dus daar komen we dan ook ineens achter.....

    Dank voor jouw verhaal! Het helpt wel om met anderen ervaringen uit te wisselen.

    Hoe heeft jouw partner dit alles ervaren?

    Xxx
     
  7. sept2014

    sept2014 Lid

    19 mrt 2014
    26
    0
    0
    NULL
    NULL
    Lisa; dank voor je reactie! Wat een heftig verhaal, maar je vertelt er mooi over!
    Ik heb twee meiden van 7&8, zij zijn er ook verdrietig van, maar hun leven gaat ook gewon door, we betrekken ze wel erbij, maar ze hebben er niet steeds aandacht voor, dus ik laat ze zelf ook aangeven wat ze daarin willen.
    Ze zullen niet bij bevalling zijn en dus het kindje ook niet zien, maar we zullen ze wel vertellen.

    Het lijkt me allemaal zo gek, ook dat mensen zeggen dat foto,s maken fijn is, ik kan me daar nu niets bij voorstellen, gek misschien van mij.....?
    Nu voelt het alsof ik het gewoon zsm achter me wil laten.....

    Hebben jullie ook al van te voren medicatie mee naar huis gekregen? Ik ben bang dat het daardoor thuis al gaat beginnen.......


    Xxx
     
  8. AT2014

    AT2014 Lid

    18 mrt 2014
    21
    0
    1
    Hoi sept2014,

    Mijn eerste zwangerschap is met 20 weken ingeleid ivm het overlijden van onze dochter in mijn buik.
    Ik moest 36 uur voor de opname medicijnen innemen om de baarmoedermond te verweken, bij mij zorgde dit voor bloedverlies 24 uur na inname. Na contact met het ziekenhuis besloten toch thuis te blijven tot mijn opname gepland stond.
    De volgende dag is 7 uur na de start van de inleiding onze dochter geboren. Qua ontwikkeling rond de 17 weken (groeiachterstand) en meerdere lichamelijke afwijkingen. Ook was onze dochter al een paar dagen overleden echter vond ik haar prachtig en nog als ik naar de foto's kijk! Het is en blijft je kindje.
    Na mijn bevalling heb ik inderdaad stuwing gehad en het lekken van melk. Je kunt hiervoor medicijnen krijgen echter heb ik hier bewust niet voor gekozen. Ik vond het prettig om het normale ontzwangeren ook te ervaren.

    Ik wil je heel veel sterkte en kracht voor de komende periode wensen
     
  9. Lisa1976

    Lisa1976 Actief lid

    10 dec 2012
    209
    0
    16
    Foto's zijn straks het enige wat je hebt... En wil je ze niet zien, dan leg je ze weg. Misschien komt er een tijd dat je ze wel wilt zien en dan heb je ze in ieder geval....

    Onze jongens waren ook niet bij de bevalling maar zijn naar het ziekenhuis gekomen om te komen kijken, achteraf heel waardevol. Ze wilden zelf ook graag de kindjes zien.....
    Verder zul je met deze termijn echt het geslacht niet kunnen zien als het geboren is, alles is echt zo klein. Toen onze eerste dochter overleed was ik 18,5 weken zwanger, we wisten ook het geslacht niet bij de geboorte, zelfs de gynaecoloog durfde het niet met zekerheid te zeggen.

    Sterkte !!!!!
     
  10. sept2014

    sept2014 Lid

    19 mrt 2014
    26
    0
    0
    NULL
    NULL
    Ohhh echt?! Dus geslacht is nog niet te zien....
    Dan moet ik wellicht een mail sturen naar Antwerpen (waar we de nipt hebben gedaan) wat het geslacht is, omdat ze daar wel op zouden testen.....

    Ik geloof dat ik dat wel zou willen weten.... Anders blijft het helemaal zo vaag....

    X
     
  11. mamsvan6

    mamsvan6 Actief lid

    14 jan 2014
    399
    0
    0
    NULL
    NULL
    sept2014
    wij hebben vandaag 4 weken geleden ons zoontje verloren.
    hartje is gestopt bij ruim 15 weken
    bevalling is opgewekt met cytotec.
    wij konden heel goed zien dat jet een jongetje was
    misschien jij ook wel
    sterkte
     
  12. sept2014

    sept2014 Lid

    19 mrt 2014
    26
    0
    0
    NULL
    NULL
    Mamsvan6; wat heftig ook voor jullie!!
    Ik hoop inderdaad dat t geslacht te zien is na de bevalling, ik wil t liever niet van te voren opvragen.
    Ik kan op internet niet echt vinden wanneer t geslacht duidelijk te zien is....
     
  13. sept2014

    sept2014 Lid

    19 mrt 2014
    26
    0
    0
    NULL
    NULL
    Wat heftig..... Twee kindjes verloren! Tranen!!
    Je kreeg dus thuis al bloedverlies, maar je kindje werd in hetZH geboren?
    Zagen jullie dat het een meisje was?

    Wat fijn dat jullie allemaal jullie ervaringen met mij willen delen!!

    X
     
  14. AT2014

    AT2014 Lid

    18 mrt 2014
    21
    0
    1
    Ik ben inderdaad in het ziekenhuis bevallen, bij opname had ik 1 cm ontsluiting en 7 uur daarna is onze dochter geboren.
    Helaas was door de groeiachterstand het geslacht niet met zekerheid te bepalen en doordat ze al een aantal dagen overleden was heeft de obductie ook geen zekerheid gegeven. Wij hebben dus zelf besloten dat ze een meisje is geweest en haar een naam gegeven.
     
  15. JoyofLiving

    JoyofLiving Fanatiek lid

    10 apr 2013
    2.571
    0
    0
    Ik weet niet of het (vanwege het termijn) net zo zal gaan verlopen als bij jou zal gaan gebeuren, maar ik ben ingeleid bij 23 weken en 3 dagen. 2 dagen voor de inleiding moest ik een tabletje innemen (thuis), toen ik dus 2 dagen later aan kwam in het ziekenhuis was mijn baarmoeder verweekt en had ik 1 cm ontsluiting. Ik moest me rond half 9 melden en toen werd er door een verpleegster uitlegd wat er die dag zou gaan gebeuren. Je kunt je zorgen en gevoel bespreken en zij zullen het zo aangenaam mogelijk voor je maken. Ik werd werkelijk als een prinses behandeld in de periode dat ik in het ziekenhuis was. Rond half 11 brachten ze de eerste dosis tabletten vaginaal in... na een uurtje of 2 begonnen de eerste weeën. Dit begint gewoon als buikpijn, soort van darmkrampen... Je zult het direct herkennen als het weeën zijn. Ik heb uiteindelijk nog 2 keer de tabletten gekregen en bij 3 cm een ruggenprik gekregen, rond 19.00 uur 's avonds is onze dochter geboren. Toen de ruggenprik erin zat was de bevalling fysiek pijnloos.

    Of je je kindje wil zien kun je ook op het moment zelf beslissen. Ze zeggen dat het wel goed is voor je verwerkingsproces. Je kunt eventueel ook aan een verpleegster vragen of ze eerst een foto wil maken, dat je het op de foto ziet en daarna kun je nog besluiten om je kindje in het echt ook te ontmoeten. Ik vond het ook eng hoor, maar ik ben hartstikke blij dat ik het gedaan heb. Heb ook eerst aan de zuster gevraagd hoe ze eruit zag enzo. Doe het stap voor stap en wat voor jou het beste voelt.

    Als je meer vragen hebt, stel ze gerust hoor.... ik weet nog dat ik toen ook zoveeeel vragen had en ik vond het fijn om goed voorbereid te zijn.
     
  16. sept2014

    sept2014 Lid

    19 mrt 2014
    26
    0
    0
    NULL
    NULL
    Joy... Bedankt voor je verhaal. Krijg ineens een beetje een beeld hoe het ongeveer zou kunnen gaan....
    Natuurlijk is het bij iedereen anders, maar merk dat ik een soort van houvast zoek in feitjes ofzo, ik wil me graag voorbereiden, maar heb geen idee hoe eigenlijk.....

    Gek genoeg vond ik het eerst heel kang duren voordat het maandag was, nu vind ik het wel fijn dat het nog een paar dagen duurt, ben nu al bezig met afscheid nemen. En soms komen er ineens weer nieuwe vragen naar voren....

    Dank jullie allemaal voor jullie verhalen! Ik vind het fijn ze te lezen!

    X
     
  17. Anne1234

    Anne1234 Actief lid

    25 mei 2011
    346
    0
    0
    dutch capital
    Hoi sept,
    Ik heb ook heel veel gehad aan dit forum en aan de verhalen van anderen. Vond dat ik er over het algemeen niet veel over kon vinden en vond de verhalen van ' ervaringsdeskundigen' ook fijner dan de plastische uit het ziekenhuis.

    Wij zagen trouwens ook heel duidelijk dat het een meisje was. Bij ons heeft ze tot net aan het moment van bevallen geleefd. Vond dat vreselijk, elke dag maakten ze echo's om te kijken of ze nog leefde en nog in de baarmoeder zat (ze vreesden voor scheuren baarmoeder). Ik heb niet meer gekeken, vond dat te emotioneel, dat spartelende kindje dat dapper doorvocht ondanks alle medicijnen en inleidende pillen.....

    Mijn vriend heeft eigenlijk pas na de hele geboorte er last van gekregen. Daarvoor wilde hij met name dat het achter de rug was ( het duurde natuurlijk bij ons bijna een week, en dan nog de weken er voor dat je in die emotionele rollercoaster zit), en hij vond het vreselijk mij zo te zien lijden( ik was dan ook echt heel ziek door de baarmoederontsteking).
    Omdat het allemaal zo lang duurde en de medicatie van de opwekking stop was gezet vanwege het feit dat ik te ziek was, is hij na twee dagen weer aan t werk gegaan( niet ver vh ziekenhuis). Op een gegeven moment , ze hadden toen de inleiding weer hervat, kreeg ik echt vreselijke pijn ( ondanks continue ruggenprik) viel flauw, bloeddruk daalde hard. Een niet al te tactische verpleegkundige heeft hem toen gebeld dat hij met spoed moest komen dat het totaal niet goed met me ging en de toestand zorgwekkend was. Hij dacht echt dat ik zou overlijden! Daarna kwam hij aan in t ziekenhuis en was de hele crew met mij mee naar de ok, en wist op de afdeling niemand waar ik was. Hij heeft echt doodsangsten uitgestaan. Dit heeft hem allemaal erg aangegrepen.
    Daarna, toen alles weer 'normaal ' werd, had hij regelmatig emotionele momenten. Op een of andere manier vaak als ik ze had niet had en andersom.
    En nu weet ik dat het hem nog steeds op de gekste momenten aangrijpt.
    Ik vind dat wel heel aandoenlijk. Hij wordt bijvoorbeeld net als ik geïrriteerd als mensen het hebben over een miskraam. Hier hebben we er ook een paar van meegemaakt, maar staat echt in geen vergelijk met onze zwangerschapsafbreking.

    Ik zou zeggen, laat lekker op je afkomen. Alles wat je wel of niet wilt of doet, die keuzes komen vanzelf. Ik heb ons dochtertje niet vastgehouden. Ik vond t eng ( ja ook bij m'n eigen kind). Heb r uiteindelijk wel aangeraakt om te voelen hoe t voelde, maar had niet de behoefte haar vast te pakken.
    En daar nog nooit spijt van gehad. Ze bewaarden haar in de koeling en als ik er om vroeg kwamen ze haar brengen. En dat was goed zo.

    Denk dat het ook fijn is dat het maandag al is. Wees niet te bang dat alles al op gang komt van te voren, dus in t weekend. Mocht dat wel zo zijn! dan ben je ook zo in t ziekenhuis toch? Weet nog wel dat moment dat ik die pil moest nemen op zaterdag ( voor de inleiding op maandag) ook heel raar vond. Dacht, daar ga je baby:(....

    Zet m op!
     
  18. sept2014

    sept2014 Lid

    19 mrt 2014
    26
    0
    0
    NULL
    NULL
    Dankjewel Anne; het doet me verdriet jullie verhaal te lezen, wat bijzonder dat je dat voor mij toch wil vertellen. Dankjewel!
    Het leven met twee kinderen thuis gaat ook gewoon door, vandaag het kinderverjaardagsfeestje van mn dochter! Ik wilde zo graag dat dat gewoon door ging voor haar.
    Dus vandaag even geen tijd voor tranen. Al komen ze steeds op de gekste momenten.
    Het voelt ook allemaal zo oneerlijk en ik kan niemand de schuld geven, op niemand boos worden.
    Ik ben over het algemeen een rationeel mens, niet snel overrompeld door emoties, maar dit is toch andere koek....
    Al zijn er ook momenten dat ik er heel rationeel over kan praten, ik zit niet de hele dag te huilen ofzo, ik kan ook nog wel lachen met de kids.

    Ik ben ook erg benieuwd naar de impact die het zal gaan hebben...... Zou het na maandag voelen als "voorbij" en voel ik me weer snel de oude, of blijft er een soort gat in mn hart voor dit Vlindertje? Of kan ik er met liefde op terugkijken?

    Wat jij schrijft over het innemen van de pillen Anne herken ik helemaal, ik weet nu al dat dat een emotioneel moment zal worden......

    X
     
  19. BLiS

    BLiS VIP lid

    29 jan 2009
    27.768
    1
    38
    Vrouw
    Meid wat een moeilijke beslissing hebben jullie moeten nemen, en dan is de rollercoaster nog maar net begonnen.
    Goed dat je nog een paar dagen hebt om over een aantal zaken na te denken, dit hadden wij ook en deze dagen heb je ook echt nodig want de dagen vliegen voorbij omdat je zo ontzettend druk bent om alles tot in de puntjes te verzorgen.
    In november zijn wij ons 3e zoontje verloren bij een zwangerschapsduur van 18wkn, hij was ongeveer een week daarvoor overleden in mijn buik.
    Ik heb de hele bevalling opgeschreven, mocht je het willen lezen kan dat hier http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/479882-lieve-kleine-s.html
    Het was een hele heftige bevalling waar ik helaas nog vaak(elke dag) aan terug denk..het heeft zo'n impact op mij gemaakt.
    De dagen daarna leef je in een roes...
     
  20. mjs

    mjs Fanatiek lid

    14 mei 2009
    2.128
    1
    0
    Hallo sept2014,

    Wat een rot beslissingen zijn dit toch.
    Wij hebben na het overlijden van onze zoon in 2010 erachter gekomen dat we een erfelijke afwijking hebben , helaas had ons derde kindje dit ook en heb ook ik een afbreking doorgemaakt met 15 weken.
    Mijn verhaal is een beetje gelijk aan dat van Anne.

    Mijn bevalling heeft 5 dagen na het inbrengen van de eerste tabletten geduurd .
    Ik heb alleen de laatste dag flinke weeën gehad.
    Omdat wij ons eerste zoontje begraven hebben wilde we dit voor ons anders zoontje ook . Wij hebben terwijl ik in het ziekenhuis lag een kistje besteld ( houten hart ) en een klein knuffeltje, nadat hij geboren is hebben we hem mee naar huis genomen en hem ( klinkt niet leuk ) in de koeling bewaard tot aan de begrafenis , ik vond het fijn dat ik naar hem kon kijken als ik dat wou.
    Na drie dagen is hij begraven bij zijn broer.

    Ik heb geen last gehad van na bloedingen of stuwing , wel is de placenta operatief verwijderd na de bevalling.

    Wij wisten dat vanwege het DNA onderzoek dat het een jongen was want we konden het absoluut niet zien.

    Ik wens je heel veel sterkte de komende periode.

    Liefs mjs
     

Deel Deze Pagina