Hoi meiden, misschien kennen sommige mensen mij van op het NOD-forum. Ik probeer sinds eind 2012 zwanger te worden en heb in februari 2013 een mola gehad. Zes maanden onder controle en dan terug groen licht gekregen. We waren direct terug zwanger, van een tweeling dit keer, maar hun hartjes hebben nooit mogen kloppen. Een genetisch onderzoek op mijn man en ikzelf werd uitgevoerd en dit was goed. Dus in principe staat er ons niets in de weg om er voor te gaan. Maar tijdens het afgelopen jaar hebben we ons steeds meer verdiept in alternatieve manieren om een kindje een thuis te geven. Hierbij werden we geconfronteerd met adoptie en pleegzorg. Ikzelf ben werkzaam in adoptie en ik zie soms een beetje teveel. Pleegzorg daarentegen sprak ons beide onmiddellijk aan wegens verschillende redenen. Onze grootste motivatie is om een kind in nood een warme en veilige thuis te bieden. Ik vroeg me af of hier nog meer meiden zijn die pas gestart zijn met het traject en hierover willen kletsen/ervaringen uitwisselen of natuurlijk meiden die ondertussen al pleegouders zijn. Btw: pleegzorg wordt geen vervangmiddel voor onze biologische kinderwens, we willen daar nu even niet meer mee bezig zijn en later bekijken of die wens groot genoeg is om terug te starten. We willen ons volledig kunnen focussen op het pleegkindje. Liefs Dorien
Hallo Dorien, Jullie hebben een hele weg achter de rug. Heftig zeg. Zelf hebben we sinds 2008 een kinderwens en deze is helaas niet in vervulling gegaan. Wij hebben IUI, IVF en ICSI gehad zonder resultaat. Mijn man is verminderd vruchtbaar. Officieel hebben we nog een poging over maar de kracht ontbreekt om deze nog te doen. Na heel veel praten hebben wij vorig jaar mei besloten om voor pleegzorg te gaan. Adoptie voelen wij helemaal niets voor (kan niet duidelijk benoemen waarom, het is een gevoel). Pleegzorg daarentegen voelt heel goed. Toevallig hebben wij afgelopen maandag een huisbezoek gehad. In december 2013 zijn we naar een informatieavond geweest. Vandaag hebben we te horen gekregen dat we zijn toegelaten tot de cursus. Blij! Ze vonden het moeilijk omdat we ongewenst kinderloos zijn. Vaak zien ze dan dat pleegouders zich te veel gaan hechten aan een kindje dus wat je al benoemde, het als vervanging zien van een eigen kindje. Hier waken ze heel erg over om alle partijen te beschermen. Zowel pleegouders, ouders als kind. Succes met jullie keuze en als je iets wilt weten vraag je maar. Groetjes
Poehh wat een heftig verleden Dorien. Maar wat prachtig dat jullie kiezen voor pleegzorg. Zelf ben ik ook te laatste tijd bezig me meer te verdiepen in adoptie/pleegzorg en neig dan ook het meest naar pleegzorg. Nu is het echt nog orienteren want wij zitten nog midden in de MMM. Mijn man wil het er liever nog niet teveel over hebben en vind het nog te vroeg en daar kan ik hem niet ongelijk in geven. Wij gaan eerst zowieso eerst onze vergoede ivf pogingen doorlopen en dan zien we weer verder. De tijd zal het leren. Wil jullie samen heeel veel succes toewensen in deze weg!
Hoi meiden, ik ben toch blij dat er wat reactie is gekomen. Onze biologische kinderwens is natuurlijk nog steeds deels aanwezig maar we willen het eventjes laten rusten en nemen er vrede mee, wat komt dat komt. Onze pleegwens is er ook al even en is gegroeid doorheen de afgelopen periode. We gaan nu gewoon de volgorde omdraaien en we kijken wel of/wanneer moeder natuur ons een baby zal geven. Behandelingen e.d., in dat stadium zaten we sowieso nog lang niet. Het is vooral de druk op onze emoties die teveel is om er nu bewust mee bezig te zijn. We willen dat deel een tijdje loslaten en aanvaarden wat de toekomst ons op dat vlak biedt. Maar dan blijft nog altijd dat we graag voor pleegzorg zouden willen gaan en kinderen een mooie toekomst/zorg bieden, ook al is dit tijdelijk. Ons hart en huis is er groot genoeg voor. Ik ben best wel nerveus voor de screening hoor, je hebt toch ergens zoiets van, gaan we wel goed genoeg bevonden worden. Ik ben nu, in afwachting van de eerste huisbezoeken en de cursus, mezelf aan het inlezen. Ik heb een boek gekocht (Nederlands) met allerlei ervaringen van pleegouders die voor verschillende vormen van pleegzorg hebben gekozen. De ervaringen zijn positief en soms ook negatief, maar door het realisme waarmee het boek geschreven is, sterkt alleen maar mijn wens. Het voelt goed. Maar zoals alle ouders zullen wij ook moeten groeien in deze vorm van ouderschap, maar daar is niets mis mee toch? Ik vind het allemaal reuze spannend en weet niet goed wat te verwachten. Onze vragenlijsten en andere documentatie is binnen. Nu is het wachten op een afspraak voor een huisbezoek. Daarna kunnen we al dan niet starten met de cursus. Als alles meezit zou dat gedeelte er al op kunnen zitten voor de zomer, maar ik denk dat dit niet meer gaat lukken... Ik hoor graag wat jullie verdere ervaringen zijn qua pleegzorg betreffende de screening enz. Liefs Dorien
Beste Dorien, Heel veel succes met de cursus, wij hebben ook de mmm gehad en zijn nu een perspectief biedend pleeggezin. Het is mooi om te zien hoe ons pleegkind zich ontwikkeld met vallen en opstaan met alles er omheen. Pleegzorg is wel huiverig als je nog in de mmm zit want stel dat er een kleine wordt geboren wat gebeurd er met het pleegkind. Terug geven omdat er nu een kleine is, is zeer schadelijk voor het pleegkind dit willen ze voorkomen want het komt voor. Maar er zijn diverse soorten pleegzorgvarianten. Je gaat van zo'n kind houden ook al heb je 4 eigen kinderen het is altijd gewenst als je voor pleegzorg kiest anders kies je niet voor pleegzorg. Je krijgt er altijd weer een hoop familie bij waar je ook weer op een speciale manier mee om moet gaan. Het is de uitdaging om een kind verder te helpen in zijn ontwikkeling. gr.
Wij hebben nu bewust eventjes onze biologische kinderwens on hold gezet en we hebben nooit in de mmm gezeten, er was ook geen reden om dat te doen. Misschien dat we ooit terug bewust proberen een kindje van onszelf te krijgen, maar nu is dat dus even niet aan de orde. We willen ons volledig focussen op het pleegkindje. Vanuit de pleegzorg kregen we te horen dat het geen probleem is wanneer het pleegkindje er is en we alsnog van onszelf kinderen zouden krijgen, zolang we hier zelf kunnen blijven achterstaan. Dus daar maak me inderdaad geen zorgen over. Volgende week komen ze al op huisbezoek; dus op minder dan een maand tijd: info-avond -inschrijving-1ste huisbezoek. Ik weet niet goed waar me aan te verwachten en wat ze in dit stadium al doen. Het gaat nu wel erg snel, super leuk maar wel wat onverwacht. Ik denk dat het daarna vooral wachten is op de cursus en die zou ofwel nog vlak voor de zomer doorgaan; maar eerder na de zomer afhankelijk van het aantal inschrijvingen. Ons hart gaat uit naar lange termijn pleegzorg aangezien we het liefst een kindje voor langere tijd in ons gezin willen opnemen en een thuis geven. Is lange termijnszorg hetzelfde als perspectief biedende pleegzorg? Hoe lang is jullie pleegkindje ondertussen bij jullie? groetjes Dorien
Ja dat is het zelfde, ons pleegkind is al ruim 10 maanden bij ons. Wat ze in welk stadium alles doen verschilt per pleegzorginstelling maar het komt op het zelfde neer hoe ze de cursus aankleden. Je krijgt een hoop uitleg hoe het gaat, wat het inhoud, vragen hoe je ergens over denkt, over je verleden. Best intensief maar wel leerzaam en interessant. Daar halen ze dan uit of je geschikt bent of niet, je nog wil, wat voor gezin jullie zijn en voor welke leeftijd jullie gaan ook of je bepaalde categorie niet wilt geef dat eerlijk toe dat voorkomt teleurstelling.
ja, we hebben voor onszelf al duidelijk bepaalde grenzen in ons hoofd, die we echt niet willen overschrijden. Wanneer we dat wel zouden doen, zou de belasting voor ons te groot zijn en daardoor zouden we ons dan misschien niet volledig kunnen geven als pleegouders. En dat zou niet eerlijk zijn tegenover het kindje, de ouders, pleegzorg en onszelf. Oh wat leuk, al tien maanden? En is er contact met de ouders of andere familieleden? Loopt dat bij jullie een beetje vlot? Hebben ze bij jullie een inschatting gemaakt of er kans is dat het kindje terug moet op korte termijn of dat het waarschijnlijk bij jullie zal blijven. Sorry voor mijn vele vragen maar ik vind dat de fora voor pleegouders redelijk beperkt zijn, hier in België al helemaal. Nog zoiets stoms, wat hadden jullie allemaal al klaar wanneer jullie de goedkeuring kregen om te starten als pleegouders? Ik vind dat op zich best moeilijk omdat je bepaalde dingen toch op voorhand niet kan weten... Groetjes Dorien
Je mag vragen wat je maar wilt sommige kan ik beantwoorden en andere weer niet. Er is contact met ouders, broertje en zussen. De kamer was opgeknapt en stond leeg op een kinderledikant en een kast na het ledikant staat inmiddels weer op zolder omdat ze daar nog te jong voor was. Voor de rest het nodige gekocht voordat ze hier kwam, binnen een aantal dagen kan je veel kopen en in elkaar zetten. Daar moet je niet te druk om maken. Het heeft ook te maken met de leeftijd categorie is deze ruim of beperkt qua leeftijd. Je moet altijd rekening houden dat een kind terug kan gaan naar de ouders. Deze kans acht ik gering maar het zit wel in m'n achterhoofd. Je zorgt voor een kind van een ander die het op dat moment niet kan of mag. Wel fijn dat je al bepaalde grenzen in je hoofd hebt deze moet je goed communiceren naar pleegzorg en in je achterhoofd hebben dat ze die grens opzoeken. vb Wil je een pleegkind 3-5 jaar kunnen ze vragen of iemand van 6 jaar ook goed is. De cursus is droogzwemmen en als je een plaatsing heb wordt je in het diepe gegooid. Maar pleegzorg is een avontuur en een uitdaging want die kom je zeker tegen.
Oh super dat je alvast wat vraagjes beantwoord hebt, maar natuurlijk kan je niet alles beantwoorden of zelfs vertellen. Loopt het contact met de ouders goed? Hoe vaak is er contact (bezoekjes of telefonisch)? We hebben de kamer opgeknapt en er staat bij ons nog een bedje in van mijn metekindje (ze heeft hier ooit vaak gelogeerd en toen vonden we het gemakkelijker om een bedje te installeren). Ik denk dat we na de eerste gesprekken en de cursus (die duurt bij ons vier weken; één avond per week) wat extra meubeltjes gaan aanschaffen. Wat betreft de overige aankopen ga ik ook wachten want we hebben geen voorkeur qua geslacht opgegeven en de leeftijd opengesteld tussen 0 en 3, liefst zo jong mogelijk. Ik kan op het moment zelf idd de nodige aankopen doen qua kleding en verzorging. Zolang de grote 'werkzaamheden' maar achter de rug zijn, ben ik al opgelucht. Ja, ik weet in mijn hart dat die kans er altijd in zit en dat het soms ook het beste is dat het kind terug kan keren naar zijn ouders, alleen hoop ik dat ik er goed mee kan omgaan of dat dit me niet tegenhoudt om een goede hechting tot stand te brengen. We hebben hier ook de keuze tussen verplichte uithuisplaatsing via de jeugdrechtbank en vrijwillige uithuisplaatsing. Hierin maakten we nog geen keuze, maar ik denk dat dit wel een serieuze impact kan hebben op het contact met de familie en/of een mogelijke terugkeer. Die keuze willen we voorlopig nog niet maken en dat moeten we pas op het einde van de rit bij de definitieve profielbepaling. We hebben onze grenzen voor zover mogelijk wel goed op een rijtje denk ik. Over sommige onderwerpen wil ik graag meer horen vooraleer we daarin een beslissing nemen (maar daar dient de cursus voor hé). We hebben wel aangegeven, sowieso omdat dit op termijn het plan was, dat wanneer het om twee jonge kindjes gaat (bijvoorbeeld een tweeling onder de drie of siblings tussen 0 en 3) dat we dit wel willen overwegen. Zeker omdat er nog geen andere kinderen bij ons in het gezin zijn, hebben we hiervoor de mogelijkheden. Ik denk/hoop dat de cursus ons een inkijk geeft in de dingen maar dat de ervaring ons meer zal leren. Want theorie en andermans ervaringen zijn erg nuttig, maar elke situatie is anders en vergt een andere aanpak. En die uitdagingen, tja, die zullen er vast zijn in alle maten en vormen, net zoals die er zijn bij biologische kinderen of adoptiekinderen. We kunnen alleen maar zo goed mogelijk ons best doen, toch? Ik ben nu vooral nerveus of we wel 'goed genoeg' gaan bevonden worden...
Ik had dat ook wel of we goed genoeg waren, dat is eigenlijk gezonde spanning achteraf geweest, als er geen gekke dingen in het verleden zijn gebeurd zit het eigenlijk wel goed, anders wordt dat wel uitgebreid besproken met het huisbezoek. De bezoekregeling is om de 4 weken begeleid en gaan wel goed. Wij zeiden ook dat we in de toekomst ook wel een 2e wilde maar voorlopig is het met deze kleine meid toch ook aardig volgepland en moet ze eerst helemaal op haar plek zitten en zich veilig voelen, daar zijn we nu druk mee bezig en gaat de goede kant op. We moeten ook nog een slaapkamer regelen dmv een verbouwing dus daar gaat ook nog enige tijd overheen. Ben achteraf wel blij dat we er één tegelijk kregen, want we stonden daar ook wel voor open want het is toch wel veel werk. Maar in de toekomst sluit ik het niet uit.
Hier is er bijster weinig geks gebeurd eigenlijk, nou ja buiten dus die mola en de tweelingzwangerschap die niet mooi mocht eindigen. Oh ja en de scheiding van onze beide ouders; maar die hebben ondertussen allemaal nieuwe partners en kunnen nog steeds allemaal samen opschieten. Oh zo, dat is wel goed om te horen dat die bezoekjes fijn verlopen. Om de vier weken lijkt me ook nog wel goed te doen. Tja, we hebben nu die mogelijkheid opengelaten omdat het gewoon ook kan. We hebben sowieso al drie slaapkamers waarvan twee grote, en er is er maar één in gebruik door ons. Qua opvang moeten twee kindjes hier ook nog te doen zijn, maar ik kan natuurlijk nu de impact van de komst van een kindje nog niet volledig inschatten, laat staan twee. Misschien is het beter alles stap voor stap aan te pakken. Ik denk dat we samen met pleegzorg even moeten uitzoeken of onze draagkracht nu al groot genoeg is om de uitdaging van twee tegelijkertijd aan te gaan. Maar we staan er op dit moment gewoon ook wel voor open. Straks is het eerste huisbezoek en ik ben toch wel nerveus. Tot een kleine maand geleden hadden we nog geen concrete stappen ondernomen buiten heel veel info proberen op te zoeken en natuurlijk samen te praten. Op 20 maart dan naar de info-avond geweest. Op 21 maart ons ingeschreven. Op 26 maart de vragenlijsten ontvangen met de aanvraag van de nodige documentatie. Op 28 maart ons volledige dossier verzonden. Daarna kregen we een mailtje dat het nog wel enkele weken zou duren vooraleer we wat zouden horen over een eventueel huisbezoek. Bovendien had iedereen het super druk op de selectie en het was ook nog twijfelachtig of we überhaupt de cursus nog wel zouden kunnen starten voor de zomer. Dus ik had me al helemaal ingesteld op het late najaar vooraleer we wat vordering zouden maken, maar prima voor mij. Op 1 april dan al een telefoontje wanneer ze op huisbezoek mochten komen en liefst zo snel mogelijk... En vanavond is het dan zover. Om half zes zullen ze er zijn! Pfoe pfoe, ik ben toch wel wat nerveus hoor. Maar ja, straks huisbezoek en dan hopen dat alles goed gaat en dan ervan uitgaan dat de cursus gewoon in het najaar zal zijn. Gisteren nog eens rondgegaan met stoffer en dweil maar niet overdrijven, we zijn wie we zijn eh, in een huis moet geleefd worden! Wish us luck
Zit je al in de startblokken! Veel succes straks, wel heel spannend, er zit nu wel vaart in ben benieuwd wanneer jullie mogen starten.
Ik was zelfs zo kalm dat ik na het werk nog een kort dutje heb gedaan! Gelukkig de slaapoogjes uitgewreven tegen dat ze hier waren. Wel grappig, we schrokken een beetje omdat er twee auto's arriveerden maar achteraf wel logisch dat ze met z'n tweetjes kwamen. Ik vond het totaal niet eng. Het was een rustig gesprek van anderhalf uurtje waarbij ze vooral vragen stelden die verder breiden op de ingevulde vragenlijst. Af en toe werd er dan doorgegaan op bepaalde onderwerpen waaronder de biologische kinderwens maar eigenlijk is me dat me dat wel reuze meegevallen. Ook mijn mannetje heeft zijn uiterste best gedaan terwijl hij normaal gezien geen prater is. Ze hebben hier eigenlijk niet moeilijk rond gedaan maar misschien komen ze hier in de toekomst wel op terug. Ze hebben meerdere malen gepolst naar het kindprofiel dat we momenteel in ons hoofd hebben en ook naar onze beschikbaarheid. We hebben dan ook lang gepraat over de matching e.d. en dat het soms lang kan duren vooraleer er een match is, vooral omdat wij echt voor langdurige willen gaan. Korte termijn met perspectief werd ook even kort aangehaald, maar ik denk niet dat wij hiervoor 'durven' gaan en daar ben ik ook gewoon eerlijk in geweest. Dit appreciëren ze blijkbaar wel, dat je niet automatisch het gemakkelijkste antwoord geeft. En tja, dan duurt het maar wat langer, het moet goed zijn voor alle partijen.... Ze hebben de kamers ook even kunnen bekijken en daar kregen we een dikke tien voor! De volgende afspraak ligt al vast op negen mei en... we mogen zo goed als zeker al eind mei starten met de cursus... Daarna zouden er nog twee gesprekken plaatsvinden en daarna een eventuele goedkeuring. Dus tot nog toe gaat het idd supersnel! Maar ik vind het dus wel goed dat ze hebben aangegeven dat het daarna inderdaad lang kan duren vooraleer er een match is. Desalniettemin, ben ik nu al blij dat dit weer goed is gegaan en dat er op korte termijn al een volgende afspraak is.
Hoi allemaal, Wij zijn ook net gestart met de eerste stappen in het pleegzorg traject! Wij hebben al 2 dochters (uit een eerder huwelijk) van 11 en 7 jaar. Wij hopen nog wel dat er een derde kindje van ons samen komt maar die kans is niet zo groot meer. Pleegzorg is iets wat we al jaren willen.... niet als vervanging voor onze wens voor een derde kindje. Wij willen crisis opvang gaan doen voor kinderen van 0-4 jaar. Dus echt bewust de kortdurende. (Al zal het me ook niet verbazen als er uiteindelijk 1 blijft) Wij hebben inmiddels de cursus gehad en verwachten binnenkort nog 2 huisbezoeken en horen dan of we geaccepteerd zijn.... hartstikke spannend allemaal!
Wij willen crisis opvang gaan doen voor kinderen van 0-4 jaar. Dus echt bewust de kortdurende. (Al zal het me ook niet verbazen als er uiteindelijk 1 blijft) Wij hebben inmiddels de cursus gehad en verwachten binnenkort nog 2 huisbezoeken en horen dan of we geaccepteerd zijn.... hartstikke spannend allemaal![/QUOTE] Hoi Anne, leuk dat je komt meepraten! En ook leuk dat je ongeveer in dezelfde fase zit als wij, nu hebben we er eentje van elk: eentje voor de cursus, eentje na de cursus en eentje met een eerste plaatsing. Jullie hebben zo te zien ook al heel wat meegemaakt meid, daar heb ik heel veel respect voor. Jullie hebben al twee dochters, hoe reageren zij op jullie plannen mbt pleegzorg? Ik vind het wel super dat jullie bewust kiezen voor crisis/kortdurende? Hebben jullie daar toevallig een reden voor? Gisteren zijn mijn mannetje en ik een ganse avond bezig geweest met het invullen van de tweede vragenlijst, ieder apart zodat we echt spontaan zouden antwoorden. Nadien eventjes kort nagelezen en grappig om te zien hoe hij over bepaalde dingen denkt, veel gelijkaardigheden ook. Ik vond deze tweede vragenlijst wel erg intens.... heel veel rond je verleden en hoe dit je heden en toekomst bepaald. Bepaalde dingen hebben je dan toch wel onbewust gevormd tot wie je nu bent, het zet je tot nadenken...
Hallo, Ik heb jullie verhalen gelezen en als eerste wil ik zeggen dat ik het heel vervelend vind dat jullie eigen kinderwens nog niet is uitgekomen. Jezelf opgeven als pleegouder vind ik zo ontzettend mooi en goed en zoooo hard nodig. Ik werk zelf bij bureau jeugdzorg en heb veel te maken met pleeggezinnen en uit huis geplaatste kinderen. Wat ik iig wil meegeven is dat de biologische ouders altijd betrokken blijven en dit kan soms lastig zijn... Daarnaast kan je 'kiezen' voor langdurig of crisisplaatsing, verplichte uithuisplaatsingen of niet.. Maar uiteindelijk is het wel iets wat gedurende de tijd kan veranderen. Kinderen worden soms vrijwillig uit huis geplaatst waarna er daarna helaas toch een machtiging uithuisplaatsing moet komen. Ook worden er gezinnen crisis geplaatst waarbij soms toch blijkt dat het kind niet terug kan en er een langdurige plaatsing nodig is. Mijn visie op een goede plergzorgplaatsing is dat er een zo goed mogelijk contact kan zijn tussen ouders, kind en pleegouders. Uiteindelijk is het de bedoeling dat bv. begeleide bezoeken toch onbegeleid gaan worden. En het is voor het kind ook het fijnst als het in een prettige omgeving kan, niet in een speelkamer maar bij ouders thuis of wanneer dit niet kan bij pleegouders thuis. Ik wil met mijn reactie alleen even wat extra info geven over wat ik heb gezien en wat ik weet. Misschien hebben jullie er iets aan... Succes in ieder geval allemaal! Nogmaals ik vind het zo goed dat jullie jezelf voor kinderen die het zo hard nodig hebben open stellen!
Ondertussen nog een kleine up-date hier. Heb deze week een gesprek gehad met onze coördinator op het werk (ik zit zelf in de adoptiesector) over onze plannen en hoe ik dit praktisch zie. Ik was erg nerveus voor haar reactie maar wat een super manier van reageren. Ze was erg geïnteresseerd en enthousiast en ze stelde allerlei vragen. Ze steunde ook volop mijn vraag om thuis te kunnen blijven wanneer het kindje/de kindjes aankomen zodat we eerst samen een tijdje kunnen wennen aan de nieuwe situatie en elkaar. Alweer een zorg minder ! Ohja en we hebben besloten om beide kamers een opfrisbeurt te geven en te gaan voor een winnie the pooh thema!
Fijn Dorien dat je zo'n positieve reactie kreeg van je coordinator. Vind het leuk om je verhaal hier te lezen en te zien welke stappen er allemaal aan vooraf gaan. Succes verder!!
Hey Miekiej, leuk om wat van je te horen! Hoe gaat het bij jullie? Ik zie dat mei weer spannend gaat worden? Ik vertel hier maar wat, maar veel reactie komt er niet echt... Wel jammer, want het is altijd fijn om dingen uit te wisselen! En natuurlijk praat je wel met je omgeving, maar soms is het fijner om met mensen met dezelfde ervaring te praten of dingen anoniem te kunnen uitwisselen.