Ja hè?! Wie weet kunnen we elkaar tips geven of samen lachen om de momenten waar we eerst alleen zo boos over konden worden.
Hebben jullie dingen waar je tegenaanloopt/ aan ergert? Wat ik soms erg irritant vind maar ook weer kan begrijpen is dat mensen die zeg maar niemand kennen of niet leven met een persoon met adhd denken dat het allemaal maar makkelijk is. Dat vind ik zo lastig. Dat het is van ohh maar dat valt toch wel mee of ach laat hem even druk doen.. neej want dan word het thuis nog erger.. Dat vind ik best lastig zo nu en dan
Ja idd. Hier ook. Iedereen lacht om hem, vindt hem geweldig. Staat altijd in het midden van een kring (bij wijze van). Niemand die beseft dat het voor even leuk is maar dat even voor ons thuis altijd is. Waar ik tegenaan loop, waar tegenaan op dit moment niet? Ik heb nu echt even een dipje zo na 2 weken op elkaars lip hahahah omdat wij het pas een jaar echt weten ben ik nog een beetje aan het zoeken hoe we er het beste mee om kunnen gaan. Hij slikt op dit moment wel medicatie maar voor mijn gevoel is dat nog niet voldoende. Ik heb nu vooral het gevoel dat ik alles in de gaten moet houden, alles op mijn schouders terecht komt.
Ik word er soms een beetje moedeloos van te bedenken dat dit ws nooit zal veranderen en of ik dit nog wel aan kan. Inderdaad de reactie van mensen die denken dat het allemaal grappig is en het wel meevalt... Twinkle star: zo herkenbaar... zo korte concentratie en continu achter zijn broek aan moeten zitten.
Hahaha ja idd net wat spikkel zegt, veel mensen onderschatten het echt een beetje. ADHD betekend toch alleen dat hij een beetje druk is?! Nou als dat het enige zou zijn.....
Pffff nou idd. Ik heb ook regelmatig het idee, blijft dit altijd zo?! Een tijdje terug schrok ik echt van die gedachte.... Dus dit is zoals hetvis en blijft? Ben nu ook een boek aan het lezen "relaties en ADHD".
Ik heb nu vooral het gevoel dat ik alles in de gaten moet houden, alles op mijn schouders terecht komt. __________________ precies!!! En dat zijn van die momenten dat ik het niet mee zie zitten als ik dat gevoel krijg!
Hahaha ja herkenbaar. Ik hou mezelf maar voor dat we het pas zo kort weten en we er onze draai nog in moeten vinden. Misschien tegen beter weten in, ik weet het niet. Het is wel een superpapa dat maakt het lastig. Het komt ook wel dat ik moe ben van alles dat ik het minder kan hebben denk ik. Dus als er in zijn doen en laten geen vooruitgang meer zit moet ik denk ik zoveel mogelijk zelf ontspanning zoden zodat ik dat beter kan verdragen ahaha
Hier nog 1 met partner met adhd. En alles is zo herkenbaar! Hij slikt wel ritalin. Vooral als hij werkt. Zonder medicatie kan hij niet goed werken. Hij is kok. Thuis neemt hij het niet zo nauw met de medicatie. Dan is er smorgens eerst de grootste strijd in huis. Komt zn bed niet uit,laat de kids aan hun lot over,niks is goed en dan eindelijk neemt hij een pil. Dan wordt hij weer redelijk. Maar vaak neemt hij op een dag thuis maar 2x een pil,terwijl hij er minimaal 3 moet hebben. Heb ook zovaak het gevoel dat alles op mijn schouders terecht komt. Financien,huishouden,kids,alles regelen. en alles voor de helft afmaken en laten slingeren....pfff
Hoi schorpioentje!! Jij ook....welkom bij de club! Mijn man is ook kok geweest. De psychiater waar mijn man geweest is voor de tests gaf aan dat mensen met ADHD vaak onder druk werken omdat het dan voor hun haalbaarder is. Wel grappig dat zij hetzelfde beroep hebben gekozen. Inmiddels heeft hij ander werk zodat er meer structuur in zit zo in combinatie met het bezin.
Hij werkt nu wel in de catering met vaste tijden en weekenden vrij. Meer structuur en duidelijkheid. Ik heb een dochter van 11 ( vriend niet bio vader,maar wel officiele vader. Ze heeft ook zijn achternaam) die 2 botsen ook best veel. Zij begin van puberen en hij moet soms nog volwassen worden. En nog een zoontje van 4.
Wat goed van jullie dat jullie hier verdergaan! Jullie zullen vast veel aan elkaar hebben. Ik heb zelf een dochter van 15 met ADHD en zit zelf ook in een groepje van ouders met pubers met ADHD. Een heel klein groepje, maar wat hebben we veel aan elkaar! Ik kijk er altijd naar uit als we weer samenkomen. Succes iig!
Is het bij jullie ook "erger" geworden toen jullie dochter groter werd? Ik zie dat een beetje als moment dat het bij ons meer tot uiting kwam. Hij vertoonde dat gedrag al heel lang. Ook heel lang heb ik aan mijzelf getwijfeld maar toen ons zoontje er ook veel lastig van kreeg vond ik het genoeg! Mama Kelly, tot over een paar jaar! Onze middelste is 7 en is een kopie van haar vader. De andere 2 hebben er volgens mij geen last van.
Wij zijn ruim 7 jaar samen en zijn dus nooit samen geweest zonder kinderen. Ik denk dat ik de eerste jaren nog niet zo door had wat adhd inhield. Ik ging wel door en deed alles. Toen ons zoontje erbij kwam werd het lastiger. Die vraagt nog veel van ons. En dat verstoord zijn eigen leventje. Het liefst leeft hij zoals hij dat wil zonder rekening te moeten houden met het gezin. Maar ja dat gaat niet. Hebben al paar keer relatietherapie gehad. Maar kwam steeds weer op adhd. Hij moest daar hulp bij zoeken,anders konden ze niet veel verder. Oudste geeft grote mond terug,wat nog meer botst. Ik kan er zelf niet altijd meer mee omgaan. Vind het erg veel. Zou ook niet durven zeggen dat we voor altijd samen blijven.
Schorpioentje is dat zo, dat hij eerst hulp bij ADHD moet zoeken? Ik zeg hem regelmatig dat hij meer moet doen ipv medicijnen slikken alleen. Hij zegt dan ok prima dan gaan WE in therapie. Als ik hem aangeef dat hij eerst wat aan het probleem moet doen en als dat niet werkt we samen in therapie kunnen gaan, dan stopt het gesprek. Ik ben bang dat als ik voor mijzelf hulp ga zoeken ik nog meer inzicht krijg in het probleem en het voor mij dan echt ophoudt. Het liefst wil ik bij hem blijven maar het is soms zo zwaar!