Hallo allemaal, Ik moet ergens mijn verhaal kwijt... Mijn vriend en in zijn net verhuisd naar een nieuwe appartementje en wij hebben beiden een baan. Het probleem is alleen dat ik momenteel 10 weken zwanger ben en mijn vriend een 'zeeman' is. Wat inhoudt dat hij momenteel voor 7 weken niet thuis is. We spreken elkaar nog wel via telefoon, maar dat is toch echt wat anders als je zwanger bent. Daarnaast heb ik mijn vader net verteld dat ik zwanger ben, en hij gaf geen enkele reactie. Een vlakke gefeliciteerd en dat was het. Verder belt hij mij niet om te vragen hoe het gaat of niets, terwijl hij daarvoor om de dag belde. Kortom, ik voel me momenteel heeeeeeeeel erg eenzaam. Mijn goede vriendinnen wonen ook allemaal op minimaal 30 min rijden, en ik wil ze ook niet elke dag lastig vallen met mijn zielige verhalen. Dus dacht ik laat ik het maar van me af schrijven. Zit er nog iemand in ongeveer het zelfde schuitje? deel hier je frustraties (dan voel ik me niet meer zo alleen)
Allereerst: gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat een vervelende reactie van je vader! Kwam dat een beetje uit de lucht gevallen of hadden jullie al een conflict? Het is natuurlijk erg vervelend wanneer niet iedereen zo enthousiast is als je jezelf soms voelt
Hoi Locusta, Dank je wel.... Zijn reactie kwam echt uit de lucht vallen. Hij is altijd wel een moeilijke man geweest. Ik ben zijn enige dochter en we hebben altijd een goede band gehad. Maar hij draaide altijd wel na een dag ofzo wel bij. Maar vanaf het moment dat ik het vertelde, is het een totale verandering in zijn houding naar mij. Een soort telleurstelling ofzo.
Joh. Heel vervelend! Misschien moet hij even de tijd krijgen om het te verwerken? Het is natuurlijk niet niks als iemand hoort dat hij/zij opa of oma wordt Gewoon even af laten koelen en over een paar dagen een belletje die kant op voor een kopje thee?
Gefeliciteerd! Wel vervelend voor je dat je vader zo rageert, is natuurlijk niet leuk. Maar misschien moet ie idd even aan het idee wennen? Juist omdat jullie zo'n goede band hebben en hij zich nu beseft dat zijn 'kleine meid' eigenlijk helemaal niet zo klein meer is?
Wat rot voor je! Wat betreft je vader kan ik me helemaal inleven. Ik heb mijn moeder gelijk verteld dat ik zwanger was. Nu dus 10 weken geleden. Er kon net nog een felicitatie van af maar verder niks. Ze heeft sindsdien ook niet meer gevraagd hoe het met ons gaat. Heb haar vorige week verteld dat ik toen in het ziekenhuis lag omdat ik niets binnenhield. Haar reactie was "vervelend, maar mijn man moet over een paar weken een kunstknie dus ik heb iets anders aan mijn hoofd"
Dat is echt niet leuk zo een reactie. Onbeschrijfelijk gewoon, maar gelukkig hebben we dit forum nog! Hahaha mijn vader belde gisteren om te vragen of ik vanavond wat wilde gaan eten met hem. Ik ben benieuwd wat hij te zeggen heeft.
Nou etentje is achter de rug. En geloof het of niet, we hebben heel de avond geen woord over de baby of zwangerschap gesproken. Het was gewoon een normale avond met hem maar toch jammer. Sprak mijn vriend vanavond en die zei laat het gewoon even. Misschien als het zover is trekt hij wel bij. Ik ga proberen me er niet te druk om te maken want ik heb donderdag mijn eerste echo waar m'n vriend niet bij kan zijn.
Geniet van de echo donderdag!! Probeer je idd niet druk er om te maken. Mij gaat het aardig goed af moet ik zeggen. Natuurlijk is het soms moeilijker maar denk dan aan de kleine in je buik. Misschien word ik nu iets te persoonlijk, maar je hebt het niet over je moedergehad. Is zij overleden? Mijn vader wel en dat maakt het soms extra moeilijk.
Ik herken het wel, mijn vader reageerde ook zo. Ik ben hierover met hem in gesprek gegaan. Hij vertelde toen dat hij het lastig vond dat zijn "kleine" meidje, nu niet meer zijn kleine meisje was. Dat ik nu een eigen gezin zou krijgen en dat vond hij lastig. Toen onze zoon geboren werd was hij trots!!
gefeliciteerd! succes met je echo donderdag, gaat er wel iemand mee? dat vond ik toch wel fijn (vooral de eerste keer) je vriend nu niet bij je hebben is erg lastig, vooral omdat alles nieuw is. maar dat went hier nog een zeemansvrouw. mijn vriend was gelukkig bij de eerste echo's er wel bij, maar bij de 20weken echo niet. (maar vond het belangrijker dat hij er was bij de bevalling) hopelijk trekt je vader nog wat bij, dat lijkt me wel lastig, ik denk ook dat hij even moet wennen. mijn schoonmoeder was ook erg in shock toen we vertelden dat we de 2de keer zwanger waren, die feliciteerde ons een paar weken later pas. (daar kan ik nog altijd kwaad om worden) hoelang is je vriend (meestal) weg? mijn vriend was 3maanden weg en 3maanden thuis. hij is nu 8weken thuis en is nu ander werk aan het zoeken omdat hij meer thuis wil zijn. (geregelder en niet meer zo lang weg)
Roontje gefeliciteerd! Wat een nare reactie, tenminste niet de reacties die je graag had gewilt! Maar ik denk ook dat je het even tijd moet geven. Dan over het varen, lijkt me vreselijk dat mijn mannetje zolang van huis weg is. Maar ik werd vooral aangetrokken tot dit onderwerp, omdat mijn opa hoofd machinekamer was op een schip. Mijn oma verteld hier natuurlijk heel veel over, hij is namelijk 5 jaar geleden overleden. Hij heeft zelf ook nog genoeg verhalen verteld hoor! Maar even to the point. Mijn opa was regelmatig 8 maanden weg 8 maanden thuis. Op het moment dat ze een relatie kregen, moest hij plots 1,5 jaar weg( ze woonde toen net 2 weken samen, mijn oma was dus ook net 2 weken vanuit het buiteland naar nederland gekomen voor hem). In deze tijd hadden ze nog geen telefoon thuis en ging alles via briefpost. soms duurde het 3 maanden voordat ze de brieven van elkaar ontvingen. Ook kon me oma op het postkantoor beltijd reserveren, dan kon ze 3 min met mijn opa bellen mits hij niet ver op zee zat. Mijn oma heeft 2 kinderen en mijn opa heeft haar nooit zwanger gezien en is bij geen van de bevallingen geweest. Wouw dat kan je je nu toch niet meer voorstellen! Sorry dit was even een beetje offtopic maar wilde het graag even delen! Ik hoop dat je echo goed was en meis houd vol!
Roontje, ik heb met dit topic meegelezen en nu las ik in een ander topic dat je een miskraam hebt gekregen.. Ik wou je heel veel sterkte wensen en hoop toch dat je veel steun van je vader en ook van je man zult krijgen. Ik leef heel erg met je mee.. sterkte..
roontje, nu is het helemaal moeilijk als je vriend niet in de buurt is. heel veel sterkte, ik weet wat je meemaakt, dit is niet niks. succes.
Jeetje meid! Ik wilde reageren op je eerste berichtje! Maar dit is wel iets heel anders . Is je vriend teruggekomen? Werkt hij bij koopvaardij of marine? Ik hoop dat hij terug mocht. Als het niet gaat mag je me altijd PMen hoor, al ken je me niet. Hier ook een zeemansvrouw dus. Mijn vriend was ook varen toen ik dacht dat het misging (bleek later een tweeling maar dat wist ik niet) en ik voelde me toen echt zo k*t. Hoop dat het wat gaat en dat je even wat laat horen!