Hoi! Dit is een ongetwijfeld een "gevaarlijk" onderwerp hier omdat ik in mijn tijd op ZP nog niet veel dames heb gelezen die hetzelfde doen en denken als ik. Toch zijn er volgens mij wel een paar. Ik ben erg benieuwd wie dit zijn, en ook wel hoe anderen hierover denken. "Natuurlijk Ouderschap is de vertaling die de Stichting APEU gekozen heeft voor de internationaal gebruikte term Attachment Parenting. De letterlijke vertaling is hechtend ouderschap. In Nederland is gekozen voor de term Natuurlijk Ouderschap omdat het bij Attachment Parenting niet alleen gaat om hechting, maar ook om het respecteren van het zelf-ontwikkelend vermogen van een kind. Natuurlijk wordt gebruikt omdat de manier van omgaan erg veel lijkt op hoe er in andere culturen, die dichter bij de natuur staan, met kinderen wordt omgegaan. Voor Ouderschap is gekozen omdat het gaat om ondersteuning aan ouders, in tegenstelling tot de term opvoeden, die impliceert dat er aan het kind gesleuteld moet worden. Natuurlijk Ouderschap gaat uit van de volgende doelen: ken je kind, help je kind zich goed te voelen en geniet van het ouderschap. Om deze doelen te kunnen bereiken zijn handvatten geformuleerd: 1) Blijf na de geboorte in contact met je baby. Als na de geboorte het contact om medische of sociale redenen wordt verbroken, probeer dit dan te herstellen zodra dat kan. 2) Geef gehoor aan de signalen van je kind. Laat je kind niet alleen als het huilt maar koester het, ook als je het verdriet niet kunt wegnemen. 3) Geef zolang mogelijk borstvoeding. Borstvoeding is meer dan voeding. Het is een ideaal troostmiddel en kan op verzoek van het kind gegeven worden. Geef je geen borstvoeding, probeer dan flesvoeding op verzoek te geven en doe dit als ouders zoveel mogelijk zelf. 4) Draag je kind zoveel mogelijk bij je. Je kunt een drager gebruiken waardoor je je handen vrij hebt. 5) Slaap samen met je kind of zet een co-slaper tegen je bed aan. 6) Geef ruimte aan de ontwikkeling van empathie door positief in te grijpen en geen agressie te gebruiken. 7) Vermijd vaak voorkomende of langdurige scheiding. 8 ) Bewaar het evenwicht in je gezinsleven." Bron: Natuurlijkouderschap.org Dit is dus ook de manier waarop ik mijn kinderen opvoed. Bij mijn oudste wist ik hier jammer genoeg nog helemaal niets van maar met mijn jongste dochter zijn we hiermee begonnen en doen we het inmiddels bij onze oudste ook zo. Dus: ik geef de jongste borstvoeding (10 mnd) op verzoek, we slapen samen of soms ligt ze in een ledikant naast me, ik draag haar in een draagdoek en qua opvoeding doen we het ook op de AP manier. Ik vind het overigens prima om met andersgezinden hierover van gedachten te wisselen hoor, iedereen mag een mening hebben. Shoot! Edit: wat zou het fijn zijn om deze manier van opvoeden wat meer bekendheid te geven, en niet alleen de excessen waarover dan alleen maar wordt geschreven!
Vlinderbloem ik vind het prachtig & ook ik probeer mijn zoontje ook zoveel mogelijk via deze manier groot te brengen!
Tsja...ik vind het best een interessant onderwerp dit, maar wat ik me dan altijd afvraag... 'vroeger', toen wij zelf klein waren, had je dit soort dingen over het algemeen niet. En zijn wij daardoor dan allemaal slecht gehecht, of hebben we een slechte band met onze ouders? Nee toch? Ik weet eigenlijk niet zo goed wat de toegevoegde waarde is van deze manier van opvoeden. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik sommige aspecten van het bewust ouderschap wel toepas, zoals je kind niet in zijn eentje laten huilen, afleiden/humor/spelen, in plaats van agressie gebruiken, etc. Maar ik denk dat het merendeel van de ouders dat doet. Wat wordt er trouwens bedoeld met 'vaak voorkomende of langdurige scheiding'?
Mikki maar dat vind ik zo'n onzin "VROEGAHH" tsja.. vroeger rookte ze ook in de auto met alle ramen dicht en baby's erbij... vroeger vroeger vroeger..
Mikki, ik weet niet of dit er "vroeger" niet was. Misschien werd het toen minder gestructureerd beschreven of benoemd. Toen waren er natuurlijk ook verschillende opvoedstijlen, ik noem maar de "Rust, Reinheid en Regelmaat." Maar er waren ook tegenhangers. Ik denk trouwens ook niet dat je er "slechtere" kinderen van krijgt als je het anders doet hoor, ik denk alleen dat dit een heel veilige, prettige en stabiele manier is om je kinderen groot te brengen.
Ik probeer ook zo mijn meiden groot te brengen. Had graag veeeeel langer borstvoeding gegeven, maar helaas lukte dit maar 6 weken. En bij me dragen zou ik heel graag doen, doe ik ook zoveel mogelijk, alleen is Anouschka niet een voorstander van een draagdoek of -zak. Verder vind ik dit een heel fijne manier van opvoeden en blijft het kind zoveel mogelijk zichzelf denk ik. Kan zich ontwikkelen in eigen tempo, op eigen gebieden en is er een liefdevolle natuurlijke band. ( bij andere manieren van opvoeden ook misschien, maar dit voelt gewoon heel vertrouwd en prettig voor ons). Agressie vind ik sowieso niet nodig, duidelijk uitleggen van het hoe en waarom sommige dingen echt niet kunnen/mogen werkt hier prima. Alleen laten huilen is hier ook not-done. Eén keer gedaan op aanraden van het cb. bij de eerste, maar dat ging zo ontzettend tegen mijn gevoel in, voelde zo onnatuurlijk..... Ik denk zelfs dat als iedereen zo zijn kind zou opvoeden, er een stuk minder agressie in de wereld zou zijn (waarschijnlijk is dit voor velen een vreselijke opmerking, maar dat is hoe ik er over denk).
Ik vind het wel leuk om met anderen gedachten te wisselen over opvoeding en omgaan met je kind! Al denk ik er zelf wel anders over. Ik kan me in sommige dingen vinden en in anderen dingen minder. 1)Zo vind ik het contact met je baby direct na de geboorte haast iets vanzelfsprekends ook al wordt dit soms bemoeilijkt door ziekenhuis ed. Bij mij mocht mn zoontje gelukkig 24/7 naast me liggen toen ik in het ziekenhuis verbleef na zn geboorte. Van vriendinnen hoor ik dat dit ook weleens anders gebeurt en dit lijkt me letterlijk traumatisch en slecht voor de hechting voor zo'n kleine! 2)Het gehoor geven aan het huilen van een kind klinkt logisch, maar ligt er mijns insziens ook maar net aan hoe het klinkt. Bij overstuur huilen: natuurlijk! Bij jengelen en mopperen vind ik het zelf belangrijk dat ze ook leren omgaan met frustratie. Mijn zoontje huilt trouwens ook vaak een minuutje voor hij in slaap valt en heeft dit nodig. Ben wel benieuwd hoe jij dit doet? 3) Borstvoeding... dit heb ik dus niet gegeven en ik heb er geen moment spijt van gehad. Ieder zn ding en dit was echt niks voor mij... hiermee wil ik overigens geen discussie mee uitlokken!! Ik ben van mening dat FV een prima alternatief is en dat mn zoontje niks tekort is gekomen! Ik heb me er altijd heel goed bij gevoeld en een blije moeder is mijnsinsziens meer waard dan een moeder die zich ergens niet goed bij voelt. En ben van mening dat het ook prima is voor de vader om ook eens een flesje te geven! Voeden op verzoek deed ik deels. Ik hield wel een schema aan, maar was hier wel flexibel mee. Op wat meer structuur vaarde mn zoontje wel bij (hij was redelijk onverzadigbaar) en ik vond het zelf ook ideaal om wat meer voorspelbaarheid in mn dag te hebben, Ik besef me wel dat dit voor iedereen anders is natuurlijk... 4): draagdoek: Ik heb een babybjorn zak gehad maar geloof ik maar 2 keer gebruikt. Mn zoontje was veel te nieuwsgierig om tegen me aan te zitten kijken... En ik vond zo'n zak veels te veel gedoe. Misschien ligt het ook erg aan het kind? 5)samen slapen: vanaf dag 1 heb ik mn zoontje in zn eigen ledikantje op zn eigen kamer laten slapen. Ik was huiverig voor taferelen dat hij op zn 2e nog tussen ons in zou slapen. Ik vind het belangrijk dat hij zelf in slaap leert te vallen en ben me er van bewust dat wanneer hij op onze kamer zou slapen ik te pas en te onpas bij elk kuchje boven zn wieg zou hangen. Voor onze nachtrust en die van hem is werkt het voor ons het beste dat hij op zn eigen kamer slaapt. Trouwens... s morgens nemen we hem wel vaak tussen ons in hoor... lekker samen "uitslapen" knuffelen, stoeien enz.. Dan is het echt iets bijzonders en dubbel genieten! kan me ook voorstellen dat in geval van ziekte hij wel bij ons zou slapen!! 6+7) Positief blijven is mijn levensmotto en vind ik 1 van de belangrijkste dingen om over te brengen: vertrouwen hebben in jezelf en in de rest van de wereld en alles positief bekijken! Ruzie maken in zijn bijzijn is echt een dikke NO! Zo te horen denk ik er dus eigenlijk heel anders over! In jouw opvoedingsmanier kan ik me maar deels vinden. Ik vind mij eigen leven ook nog heel belangrijk (zo klinkt het wel negatief, dat ik mn kind niet op de eerste plaats zou zetten ofzo, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet!), maar ik wil gewoon het beste van beide, dus en mn zoontje gelukkig maar mamma ook! En in jouw methode zie ik weinig "mij-tijd" terug..? Of ervaar jij dat niet zo? Ben benieuwd!
Ik heb nu even geen tijd om uitgebreid te reageren, maar ik voed Milan ook (grotendeels zo op). Zal later even alles lezen (heb nu alleen de topic-titel gelezen ) en een wat langere reactie geven!
Ik vind op deze leeftijd 'mij-tijd' niet zo heel super belangrijk eigenlijk... 'mij-tijd' is in de tijd dat mijn zoontje slaapt..
Ik moet zeggen dat ik het wel met een paar dingen eens ben, maar dit is niet mijn manier van opvoeden. Ik ben van de rust en regelmaat, dit is ook echt wat mijn dochter nodig heeft.
Overigens kan ik me ook niet in alles vinden hoor... ik heb mijn zoontje, wegens pers.redenen, nooit borstvoeding gegeven en ik draag mijn zoontje nu nooit meer... wel toen hij een baby was maar nu dat hij loopt vindt hij het niet meer leuk om gedragen te worden haha Verder slaapt mijn zoontje altijd bij mij, laat ik mijn zoontje nooit huilen en zal ik nooit agressief o.i.d. naar hem toe worden... als hij iets niet mag zeg ik duidelijk NEE maar ik ga hem vervolgens afleiden omdat, en dat is mijn mening, kinderen nu nog niet echt nee begrijpen.
AP en UP, ik ben er fan van en doe het thuis ook zo. Mijn dochter krijgt ook borstvoeding op verzoek, slaapt naast mij in haar ledikant en mijn tijd is als m'n dochters slapen. En mensen, wie zegt dat je seks hebt waar je kind bij is als je kind op dezelfde kamer slaapt? Denk eens wat creatiever, het huis is groot genoeg hoor.
Veel van deze methode spreekt me wel aan, alhoewel ik zelf dan weer te nuchter ben om het zo te gaan noemen... Veel in de opvoeding van en zorg voor Thirza doe ik intuitief en dat bevalt mij erg goed Heb in de eerste periode een aantal keren naar anderen geluisterd ipv naar mijn intuitie, en dat is me slecht bevallen Wat betreft direct na de bevalling bij de moeder blijven: dat lijkt mij heel wezenlijk voor de hechting! Ik werk in de hulpverlening en het percentage kids dat daar een bevalling met complicaties heeft gehad en vervolgens van de moeder gescheiden is geweest door operatie/couveuse/beiden ligt echt veel hoger dan als je een groep gemiddelde nederlanders zou nemen. Ik denk dat daar iig wel een deels oorzakelijk verband ligt, (alhoewel problemen uiteraard door een complexe samenval van factoren ontstaan). Wat betreft het huilen: ik denk dat er nogal wat moeders zijn die niet zo goed raad weten met huilen... De ene groep laat hun kind maar huilen omdat iedereen zegt dat dat gezond is, terwijl het bij 'laten huilen' volgens mij vooral gaat om die gevallen dat een kindje een beetje jengelt of zachtjes huilt, om zo in slaap te komen. En een andere groep pakt hun kind direct op, ook bij wat gejengel, vanuit de gedachte dat een kindje dan altijd alleen mar gebaat is bij opgepakt worden. Hier heb ik Thirza nooit laten brullen/krijsen, (nadat ik 2 keer geprobeerd heb of ze stil zou worden als ik het zou laten gaan, wat dus niet gebeurt). Ze slaapt bij mij als ze 's nachts overstuur is, en ik heb er echt noooooooit problemen mee gehad dat ze dan -op momenten dat ze wel goed in d'r velletje zit- niet meer in d'r eigen bed zou willen. Als er niks is, kan ze prima in d'r eigen bed en ik denk dat het gewoon het belangrijkste is dat jij uitstraalt dat er gebeurt wat jij wilt. Maar als er dus wel wat is, (zoals hier de afgelopen 2,5 week weer tandenpijn), dan slaapt ze dus gewoon bij mij als terugleggen niet lukt. Niks geen probleem om 'r straks weer in d'r eigen bed te hebben. Het is echt regelrechte onzin dat je kind af zou leren in eigen bed te slapen door het bij je te nemen. Je kind leert dat af als je dat doet als er niets aan de hand is. En je kind is volgens mij juist in staat in het eigen bedje te slapen als het ook 'weet' dat als er iets is, het bij mama of papa mag zijn... Wij straffen hier vooralsnog niet. Als Thirza ergens aanzit waar ze niet aan mag komen, zeggen we nee, schudden ons hoofd en halen haar weg. Inmiddels gebeurt het al met enige regelmaat dat ze stopt met wat ze aan het doen is als ik enkel "Thirza, nee...." zeg. Je kunt je kind heel goed aanleren wat jij wilt zonder boos te worden, (daarmee bedoel ik vooral stem verheffen, ruw beetpakken, enz). We doen het bij de kids van mijn man ook niet, nee is nee, ja is ja en als er niet geluisterd worden, zitten daar consequenties aan vast, (lijntrekken met eten betekent minder tijd in bad, vervelend doen betekent even time-out op de gang, dat soort dingen). En volgens mij leert een kind zich juist te gedragen als jij gewoon altijd (meestal ) rustig blijft. Als je als ouders steeds heel boos wordt, op momenten dat je je kind wilt corrigeren, geef je volgens mij een dubbele boodschap af. "Nee, je mag je broertje niet slaan, maar mama/papa mag daar wel heeeeeeel boos om worden op jou." Tja, welke zouden ze dan oppikken he? Dus zo even mijn gedachten hierbij
Ik had hier nog nooit van gehoord, maar het komt wel overeen met hoe ik (wij) onze dochter opvoedt. 1) Jammer genoeg moest ze even door de kinderarts worden onderzocht bij haar geboorte, omdat ze niet wou huilen, maar mn man is op dat moment geen seconde van haar zijde geweken. Dus ookal was ze even in een andere ruimte, haar vader had haar handje vast. 2) Ik laat haar ook nooit huilen, maar ze huilt ook bijna nooit. Alleen als ze honger heeft. En dan krijgt ze te eten. 3) Ik geef volledig bv, en ga dat zo lang mogelijk doen. Nou ja, tot 1 jaar is de bedoeling. Dan vindt ik het wel mooi geweest denk ik. 4) Ze zit inderdaad vaak op mn arm. Ik heb spierballen gekregen joh . We hebben ook een babybjorn en een minimonkey, alleen de minimonkey vind ze niet leuk. 5,6,7,8 ) Ja, hier ook. Wist niet dat er een benaming was voor deze manier van opvoeden. Oja, over mij-tijd: dat is als ze slaapt. Verder heb ik daar absoluut geen behoefte aan, dat komt wel weer als ze wat groter is. Ik ga wel affentoe uit eten met vriendinnen, dan past mn man op, en geeft een flesje gekolfde melk. Prima oplossing, en ik kan een paar uurtjes van huis. Maar ben altijd blij als ik weer thuis ben. Ben ook thuisblijfmama, dus heb ook de mogelijkheid om haar op deze manier op te voeden.
Tja... ZIJN wij met z'n allen idd goed gehecht, of nemen we genoegen met wat we denken dat 'goed gehecht' inhoudt? Wat ik zelf wel weet, is dat de generatie van onze ouders een generatie heeft voortgebracht die meer dan ooit psychische problemen had... Niet om kort door de bocht te gaan hoor, maar enig verband misschien met methodes als: doe elk kind maar aan de fles/een kind van 6 weken laat je 's nachts huilen, dan zit je binnen no-time zonder nachtvoedingen/enz?
Ik geloof in AP, ik pastte het al toe voordat ik wist dat het ap was UP....Ja...Daar geloof ik dus minder in. Op de één of andere manier strookt dat niet met mijn ideeën van opvoeding. Best raar als je bedenkt dat ik wel aan AP doe . Ik denk dat dat voornamelijk komt door mijn eigen opvoeding, dat is er erg ingesleten. Voor de oudere kinderen gebruik ik het belonen/straffen systeem. Voor nú werkt dat heel goed, al geloof ik ergens diep van binnen dat deze manier van opvoeden in de puberijd moeilijk vol te houden is, daarom ben ik mezelf nu toch aan het verdiepen in oa UP en probeer ik daar dingen uit te halen en toe te passen en op deze manier mijn geheel eigen stijl te vinden qua opvoeden. UP= Unconditional Parenting overigens, voor degenen die denken, waar heeft ze het over!
Ik/wij doen het AP ook volledig. We vinden het helemaal geweldig en zijn er grote voorstanders van. Ik vind het alleen maar genieten. Eigen tijd en tijd voor ons samen is als onze dochter slaapt, nu dus de avonden. Daar kunnen wij prima mee vooruit! En gelukkig is het huis groot genoeg voor andere activiteiten . Nu is er een tweede op komst en krijgt ze binnenkort haar eigen kamertje. Dan mag de volgende bij ons op de kamer in de co/sleeper. Onze dochter kan dan nog bij ons in bed als ze niet lekker is.