Hoi dames, Ik zit er even helemaal doorheen... Hier in het kort ons verhaal. Ons tweede dochtertje Lisa is 23 maart geboren. Na een maand kwamen we erachter dat ze (vooral verborgen) reflux heeft. We hadden de juiste medicatie gevonden met de kinderarts, alleen de avonden huilde ze nog veel en wilde ze vaak niet drinken en was het moeilijk om haar aan te leggen (ik geef borstvoeding). Uiteindelijk lukte het dan vaak lopend wel en dan ging ze slapen en sliep ze de nacht door. Vorige week dinsdag werd ze opeens eerder onrustig dan normaal. Woensdagochtend had ze moeite met de eerste voeding, daarna ging ze weigeren. Ze voelde zich niet helemaal lekker en haar temperatuur bleek 38,3. Via de huisarts zijn we bij de kinderarts geweest en is ze opgenomen. Daar heeft ze nog 2 flesjes met ingedikte voeding gedronken en daarna ging ze weer weigeren. Sinds donderdagochtend heeft ze een sonde, ze krijgt ingedikte (borst) voeding. Haar temperatuur ging omhoog, ze had last van een virus. Het flesje bleven we proberen, maar ze wilde echt niet. Toen zagen ze dat ze ook spruw had, daar heeft ze medicijnen voor en we zijn een paar dagen gestopt met de fles proberen. Sinds een paar dagen is de koorts weg, de spruw lijkt zo goed als weg en het blijkt dat we gewoon een heel vrolijk meisje hebben! Zo heel anders dan thuis, ze lacht nu de hele dag, is veel aan het spelen, huilt helemaal niet. Zoals het moet zijn. Maar dan met sonde. Gistermiddag na 2,5 dag voeding alleen via de sonde weer de fles geprobeerd en ze heeft heel veel gehuild en is nog een tijdje erna erg overstuur geweest. Ze wil gewoon écht niet meer drinken. Straks weer een voeding proberen met de fles (en als dat niet lukt misschien borst), ik heb er een hard hoofd in. Dan maar met sonde naar huis en lekker genieten van een vrolijk meisje... Ze wil gewoon echt niet drinken. Grote zus Eva heeft gisteren nacht ook nog waterpokken gekregen waardoor we nu in een geïsoleerde kamer zitten waar ik in principe niet uit mag (alleen om haar huis te gaan) en Eva mag ook niet langskomen natuurlijk. En ik vond het al zo moeilijk... Ik weet echt niet wat we moeten doen, ik zit er zo doorheen. Ik wil gewoon mijn vrolijke meisje mee naar huis nemen. Als het moet met sonde. Maar dat wil ik eigenlijk ook niet, maar wat moeten we dan? Ik wil zó graag dat ze gewoon gaat drinken en dat het weer is zoals een week geleden. Dan maar 's avonds wat meer huilen en niet zo vrolijk als met sonde. Ik wil gewoon zó graag met z'n allen weer thuis zijn. Het maakt me zo verdrietig. Ik verwacht niet dat iemand tips heeft, misschien dat iemand dezelfde ervaring heeft (gehad), maar dat hoop ik voor jullie eigenlijk niet. Ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan. Ik zit nu dus in het ziekenhuis en internet doet het niet altijd even goed, dus ik kan niet altijd lezen/reageren.
mijn zoontje is nu bijna 7 maanden oud, maar hij had vorige week ook die virus...hij kon echt niks eten en drinken...ik heb de hele tijd in zijn mond gedruppeld, flesje aangeboden, bekertje lepeltje...een week lang de hele dag en nacht bezig geweest en had maar 1/4 van wat hij normaal dronk binnen gekregen. maar hij is dus echt veel ouder daarom had ik die mogelijkheden zoals beker, lepel, papje.... hij had ook verstopte en/of snot neus.ik heb steeds slijm opgezogen...zout oplossing...hij hoest nu ook vresselijk..het is echt een hardnekkige virus geweest...dagen lang met hoge koorts...ik heb geen tips voor jou...alleen dat het op een gegeven moment weg gaat...sonde is tijdelijk...als ze weer beter is gaat ze ook weer drinken...veel sterkte en beterschap, hoop het gauw weg is...liefs.
Ik betwijfel of de sonde tijdelijk is. Lisa is al een paar dagen niet ziek meer.... maar ze wil gewoon echt niet drinken. Zometeen als ze wakker is weer proberen... maar ik vrees dat we straks met Lisa met sonde thuis zitten. Hier werd ook gezegd, als ze beter is gaat ze wel weer drinken. Maar ze is weer beter en ze drinkt niet. Ze heeft waarschijnlijk echt een slechte associatie met drinken. Het is zo snel gegaan, dinsdag dronk ze nog goed en donderdagochtend zat ze aan de sonde. Jouw zoontje is ouder en dan kan je wat makkelijker dingen proberen, gelukkig. Gelukkig is hij ook alweer opgeknapt.
@Snoopy, ik weet precies wat je bedoelt. Toen L. met 6 mnd voor de eerste keer geopereerd werd wou ze daarna ook niet meer drinken. Wat voel je je dan machteloos! Huilen, gillen, drama's. Uiteindelijk hebben we haar toen na 2 dagen thuis te zijn geweest weer teruggebracht naar het zkh, waar ze per sonde werd gevoed. Ze lag ook op de boxen, omdat ze gastro-enteritis had en waarschijnlijk daarom ook een zere buik had, zich ellendig voelde en dus niet wou eten. Nadat ze was aangesterkt heeft het nog een dag of 3 geduurd voordat ze mondjesmaat weer de fles begon te drinken, en wel een week of 2 voordat de voedingen normaal gingen. Mijn advies: neem haar niet mee naar huis met een sonde. In het zkh kunnen de verpleegkundigen net iets beter je kindje weer aan het drinken krijgen, hebben daar truukjes voor, en zijn er emotioneel minder bij betrokken dan wij als moeders. Ik merkte dat het niet hielp als ik L. probeerde de fles te geven omdat ik helemaal in de stress schoot. Verwacht ook niet dat het snel weer helemaal goed gaat, maar het komt zeker helemaal goed! Maar laat ze in het zkh even hun ding doen, geloof me.
Snoopy, zie mijn berichtje, ze hebben echt gelijk. Nu lijkt het even alsof het nooit meer goed komt, maar ze gaat echt wel weer drinken. Als ik je een tip mag geven: stap er ook even uit. Ga naar huis, slaap even goed bij, douche lekker, neem even afstand. En ga dan weer fris naar je meiske toe. Ik heb L. nu al een paar keer opgenomen gehad in het zkh voor operaties e.d., en dat is echt de enigste manier waarop ik het volhou.
Juul, dank je voor je berichtje. Fijn om te lezen dat het ook weer goed kan komen, op een ander forum lees ik alleen maar verhalen van kindjes die met sonde naar huis gingen en er ook niet of moeilijk vanaf kwamen. Ik probeer de fles telkens zelf. Bij een ander begint ze meteen te huilen en ze krijgen haar niet meer stil. Ik wel. Ze heeft ook nog nooit bij een ander de fles gedronken, van mijn vriend wilde ze 'm niet, van mij wel. Er is telkens iemand bij als ik de fles probeer en iedereen zegt dat ik het goed doe, maar dat Lisa gewoon echt niet wil. En ik begin elke keer weer vol goede moed, in de hoop dat ze de fles pakt. Ik ben dus niet erg gestrest en probeer juist vol liefde en openstaan voor wat Lisa wil de fles te geven. Maar ze wil het niet. Ze zal zo wakker worden en dan ga ik het weer proberen. We lossen elkaar trouwens wel af hoor, ik doe niet alles alleen. De verzorging en voedingen alleen aan de verpleging overlaten wil ik echt niet. Mijn vriend komt vanmiddag, dan praten en knuffelen we even bij en ga ik weer naar huis, naar Eva. Morgen in de loop van de dag ga ik dan weer naar het ziekenhuis en donderdagmiddag is mijn vriend weer hier. Dus ik kan wel een beetje bijtanken en lekker met Eva zijn. Maar mijn hoofd blijft toch ook bij Lisa. En bij ons gezinnetje dat nu uit elkaar is. Dus misschien toch naar huis met sonde. Ik weet hoe ik het moet proberen, de fles geven, het is alleen dat Lisa het ook moet willen. En ik weet niet wanneer dat is.
Ik kan je niet meer dan beterschap/en succes wensen, Wat een ellende. Me zoontje heeft altijd moeite gehad met de fles. Hij was wel niet ziek maar weigerde hem gewoon waarom dat weten we nu nog niet. Wel heb ik er een paar maanden afstand van moeten doen. Maar dat had met mij persoonlijk te maken. Mijn stiefmoeder is weken besig geweest om mijn zoon te laten drinken en zijn uit narig heid maar met van alles en nog wat begonnen om hem te laten drinken en eten. Maar hij was wel wat ouder. Ook ik gaf de borst de eerste drie weken. En ging over op de fles en het is altijd een drama gebleven. Maar dat is neit waar je omvraagd.'Dus meis heel veel sterkte. En volg deze topic.
nee het gaat echt beter worden. nu is het ff pijnlijk en onwennig...die virus zit in de mond en keel...waarschijnlijk alles nog opgezwollen.... het zal weer beter worden...geleidelijk bouw je het weer op...een baby denkt niet omdat hij sonde heeft, niet hoeft te eten. wanneer ze sterk genoeg is gaat de sonde weer af en honger zal terug komen en t drinken gaat beginnen...gewoon volhouden! heel zielig weet ik...
He Snoop, dikke knuffel van mij hoor! Ik heb hier helemaal geen verstand van, maar blijf er in geloven. Je moet de moed niet opgeven, maar doorvechten hoor!! Het is al super dat ze nu niet meer ziek is. Binnen korte of lange tijd zal ze toch weer gaan drinken, echt waar, en daar moet je op blijven vertrouwen! Je hebt zulke mooie, knappe meisjes, die redden dat echt nog wel even. Eva ook, ook al kan ze nu haar lieve zusje even niet zien. Enneh, is het een idee om juist nu de borst aan te bieden ipv fles? Misschien stel ik het me te idyllisch voor, maar als ze lekker tegen jouw blote borst ligt (zonder dat je per se echt aanlegt) en dan misschien toch het idee weer krijgt van hoe het eerst was, lekker bij jou drinken. Zou ze dan misschien opeens weer zin krijgen????
Volgens mij en de verpleegkundigen/kinderarts is ze weer helemaal beter. Ze denkt ook niet, ik heb een sonde dus ik ga niet drinken, ze denkt waarschijnlijk, daar is die rotfles en als ik er uit drink doet het pijn, dus dat doe ik niet. Ze doet het nu zo goed met de sonde, slaapt goed, speelt veel en lacht de hele dag. Volgens mij is er helemaal niets meer aan de hand, behalve dan dat ze gewoon niet wil drinken.
Pnirmal, jij ook bedankt voor je berichtje. Had hij geen last van spruw ofzo? Daarbij gaan baby's ook vaak weigeren te drinken. Lastig is het hè, als ze zoiets essentieels gewoon niet doen...
Dank je wel voor je lieve berichtje! Ik weet ook wel dat ze het nog wel even redden. Eigenlijk is iedereen gelukkig zo behalve ik . Als Lisa ons enige kindje was geweest was het zo anders geweest. Dan hadden we gewoon samen veel in het ziekenhuis gezeten. Maar dat gaat niet. Voordat Eva de waterpokken kreeg was ze wel een paar uurtjes per dag hier, ze vindt het geweldig hier. Van de waterpokken heeft ze gelukkig weinig last. Ik heb haar sinds gisterochtend niet meer gezien, maar het schijnt ook mee te vallen met de pokjes. Maar Eva kan natuurlijk niet dag en nacht hier zijn, of de hele dag, alhoewel, er is hier ook een speelkamer waar ze zich prima kan vermaken en ze kan de afdeling niet zelf af. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat Eva hier hele dag is straks. Ze mag pas over 3 weken weer hier komen, maar dan wil ik echt al weg zijn hier. Met of zonder sonde. Ik heb er op zich wel vertrouwen in dat het goed komt hoor. Tenminste, ik houd wel hoop. Maar ik weet het gewoon niet. Ik probeer me op beide kanten voor te bereiden. Naar huis gaan we zeker . Maar de vraag is of het met of zonder sonde is. Ik heb ook gedacht van het proberen aan te leggen aan de borst. Maar ik kan de voeding dan niet goed indikken en ik ben bang dat het verhaal dan weer hetzelfde wordt als nu: het gaat een tijdje redelijk, 's avonds veel huilen en opeens weer weigeren. Dan zijn we weer helemaal terug bij af. En ze is woensdag begonnen met weigeren, de borst. Daarna heeft ze nog 2 flesjes op en toen was ze klaar met drinken. Ik denk dus dat het weinig uit zal maken, fles of borst. En ze heeft gewoon echt goed ingedikte voeding nodig, oftewel de fles. Maar ik kan jouw gedachtengang goed voorstellen hoor. Ik dacht ook zo idyllisch namelijk
Wat hij had weten we nu nog niet. Maar moet toe geven denk dat hij ook heel veel stress bij mij aanvoeden. Zat midden in een postnatale. Dat werkte ook niet echt mee. Vandaar ik het uit handen heb moeten geven. Zat a zelf totaal er door heen en b een baby die niet wilden drinken. Dat is echt dubbel. Vandaar ik me toen heb laten opnemen. Moest voor mezelf eerst iets uitvechten. Hij is toen bij me vader geweest. En weet achter af ze hebben het me niet willen vertellen wat voor drama het ook bij hun was. En ze had drie kinderen al groot gebracht en me vader 2 dus ja. Gelukkig is alles goed gekomen en zorg ik van af dag een zelf voor me dochter god zij dank.
Pnirmal, lijkt me heel heftig om je kindje uit handen te geven, je kan niet voor je kindje zorgen als je al niet goed voor jezelf kan zorgen. Lijkt me het ergste wat je kan overkomen. Gelukkig dat het nu met je dochtertje en met jou wel goed gaat! We hebben net de fles geprobeerd, op het moment dat ze zelf aangaf honger te hebben en dus niet terwijl ze al heel lang honger had (zoals gisteren). Ze was heel rustig, hapte een beetje naar de speen, vond het ook prima in haar mond, nam ook wel een grote hap, maar beet vervolgens in plaats van te zuigen. Zo eventjes geprobeerd en toen gestopt. Ze was nog helemaal rustig. Dus wel een positieve ervaring voor haar. Daarna toch wel even van slag, wat zitten die kleintjes toch complex in elkaar zeg! Dat zoiets basaals nu opeens zo moeilijk kan zijn. Straks gaan we het weer proberen. Ik heb nu eigenlijk best wel het idee dat het uiteindelijk goed gaat komen. Maar we doen het gewoon in Lisa's tempo. Ik wil haar met Eva met de waterpokken toch ook nog even niet thuis hebben. Ook al is de kans klein dat ze het dan ook krijgt, als ze het wel krijgt en ook pokjes in haar mond, zijn we terug bij af vrees ik.
Ik denk dat je het goed aanpakt hoor, zoals ik het hier lees. Ik kan alleen aangeven hoe ik het met L. heb ervaren. Zij was geopereerd in haar gezicht en kreeg ook buikpijn erbij, dus is heel snel de fles, of in ieder geval voeding, gaan associeren met pijn. Dat klinkt een beetje zoals Lisa het ook heeft. Ze hebben L. toen eerst aan laten sterken en alle pijn weggehaald en vervolgens, wat best wel hard was, geen sonde voeding meer gegeven, allen als ze sliep om uiteindelijk haar minimale intake te halen. Voor de rest had ze honger. Wat jij beschrijft met Lisa was de manier waarop zij ook weer begon te drinken. Heel voorzichtig happen naar de fles, en vervolgens helemaal van slag zijn vanwege het lef dat ze gehad had Honger is wel de manier waarop ze weer gaat eten. Ik zou misschien wel even met de lactattiekundige van het ziekenhuis overleggen over aanleggen aan de borst. Het zou jammer zijn als ze daar de negatieve associaties die ze nu met de fles heeft ook op overbrengt, maar misschien denk ik nu wel te doem
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik ken wel iemand wiens zoontje met een week oud en met 4 maanden oud geopereerd is. Heeft ook sonde voeding gehad en met een sonde mee naar huis gegaan. Fles was ook moeilijk en als hij dan dronk, gooide hij het er weer uit. Uiteindelijk bleek bij hun te oplossing te zijn om de sonde er helemaal uit te halen en alleen de fles te geven. Toen dronk hij weer. In ieder geval heel veel sterkte en beterschap voor jullie en je kleine meisje!!
Ja ik heb ook wel het idee dat we het zo goed aanpakken en de verpleging hier ook. Die bewonderen mijn geduld, ik doe ook erg m'n best om die te bewaren . En ieder kindje is anders en heeft een andere reden waarom het niet drinkt. Als Lisa écht veel honger heeft, wordt ze gewoon heel boos en gaat dan dus echt niet drinken (zoals het nu is dus). Dus juist als ik zie dat ze nét honger begint te krijgen, is dat hier het goede moment. En wel grappig hoe je dat omschrijft, helemaal van slag zijn omdat ze zoveel lef had . Het is toch een hele stap voor haar. En wat bedoel je met de negatieve associatie met de fles overbrengen op de borst, dat ze de borst straks misschien niet meer pakt? Dat zou best kunnen, maar het is toch de bedoeling dat ze de fles voorlopig krijgt met nutriton. Ik denk dat het zonder nutriton echt geen optie is, mede daardoor zitten we hier. En als ze straks nooit meer de borst pakt, het zij zo. In eerste instantie heb ik daar heel erg mee gezeten, wil haar zo graag aan de borst. Nu ben ik allang als ze ergens uit drinkt, maakt niet uit wat. Als ze maar drinkt en zich goed voelt. En ze krijgt nog steeds borstvoeding, iets waar ik heel blij mee ben maar wat ik ook een beetje probeer los te laten voor het geval ik het met kolven niet kan bijhouden.
Boefjesmama, daar hadden we ook al aan gedacht. Dat ze nu misschien ook niet wil drinken omdat ze toch ook de sonde voelt. We gaan het eerst maar zo proberen en als dat over een paar dagen niet gelukt is, misschien proberen zonder sonde. Maar jeetje, als het dan niet lukt, wat een hel is dat zeg, die sonde inbrengen. Ik hoop dus dat het zover hoeft te komen. Maar het is zeker iets waar we ook aan denken.