Pfff, het is alweer enkele uren geleden gebeurd, maar ik zit nog te shaken met een brok in mijn keel. Zeker als ik bedenk wat er had kunnen gebeuren. Vanochtend ben ik samen met mijn dochter van anderhalf de was gaan doen. Op zolder hebben we een apart klein washok. Ze is me knap aan het helpen, maar ineens stapt ze het washok uit. Ik sta op om haar weer terug te halen, want we zijn tenslotte op zolder, dus mag ze niet in de buurt van de trap komen. Maar ze is met 2 stapjes buiten, draait zich om en duwt de deur dicht, met mij nog in het washok. (Hoe snel kunnen ze zijn!!!) Lijkt geen ramp, ware het niet dat er (ivm verbouwing) geen klink aan de binnenkant zit. Ik zat dus hartstikke opgesloten, in een piepkleine ruimte, zonder raam, zonder telefoon en mijn dochter snikkend aan de andere kant. Ik zag het meteen voor me: de hele dag in dat hok, totdat vanavond mijn vriend zou thuiskomen. Mijn dochter ergens onderaan de trap, hele dag zonder eten, wie weet waar ze zich allemaal aan kan verwonden. Pfffffff. Er was maar 1 oplossing, die deur moest en zou open. Ik heb zo hard getrapt (wist niet dat ik het in me had) en na 7 trappen lukte het me de deur in te trappen. Hij vloog op, het slot helemaal aan gort en het hout gespleten en godzijdank stond mijn meisje naast de deur en er niet achter. We hebben echt even samen een potje staan huilen en ik trilde helemaal van schrik en adrenaline. Pfffffff.
onneeeee wat erg! Dan ben je echt geschrokken zeg. Doet me denken aan t verhaal van me schoonmoeder dat mijn man toen hij klein was haar in de kelder had opgesloten. Sleutel omgedraaid (hij was 2 1/2) Brrrrr.....
Aah Mickys, ik kan me zo voorstellen dat je geschrokken bent!! Gelukkig is het goed afgelopen en heb je als moeder toch een hoop kracht in je als de nood aan de man is. Kom lekker bij met zijn twee!
Ohhhhhhh, krijg gewoon gelijk kippenvel!!! Wat een paniek moet jij hebben gevoeld in dat hok! Gelukkig ben je met de schrik vrijgekomen en is er niks gebeurd! Het is goed afgelopen dus probeer er niet teveel aan te denken, het kan gewoon heel snel gaan met dat soort dingen. Dit gebeurd je niet nog een keer in ieder geval! Misschien stom hoor, maar heb je geen traphekje op zolder? Wij ook niet hoor, kan niet bij ons. Maar als het wel kan, misschien wel een goed idee? Rustig aan meid!
Mise, bij ons kan dat ook niet. We gaan nu de zolder verbouwen en dan kan het wel. We hebben wel nog een tussendeur tussen de zolder zelf en het halletje en die doen we dicht als we op zolder zijn, maar het washok zit in dat halletje. Dus dicht bij de trap.
das schrikken zeg! wat ik zelf altijd doe is een deurstopper om de deur heen klemmen zodat hij niet helemaal dicht kan. Voor een paar euro kan je ze bij de hema kopen. ook veiliger voor vingertjes die niet meer tussen de deur kunnen komen.
Zo hee wat eng, dat is zeker schrikken zeg! Gelukkig is het, buiten een kapotte deur, goed afgelopen! In nood heb je oerkrachten!
ja jongens toch... hopelijk gaat het jullie nu iets beter... zo heeft mijn kind me ooit eens op de balkon buitengesloten... heb dan naar de buur geroepen die kwam bellen en gelukkig deed mn zoontje de voordeur open, kon buurman dus balkondeur opendoen... was ook helemaal aan het shaken...
Oww schrikken zeg. Gelukkig goed afgelopen. Ik ben ook wel eens bang dat er iets gebeurd en ik dus niet bij Sven kan komen. Denk dat ik voortaan altijd mn mobiele telefoon maar bij me hou. Maar goed dat je de deur hebt ingetrapt.
Misschien lullig van mij wat ik ga zeggen maar moest eerst lachten. Niet omdat je op gesloten zat en kan de schrik goed voorstellen en ja ik had de deur ingetrapt denk. Goed gedaan,. Pff en wat een schrik. Wel een verhaal dat je nooit meer vergeet voor in het plakboek maar.
Ik vind het vooral heftig wat voor een gevoel er in je loskomt als je dus inderdaad beseft niet bij je kind te kunnen komen. Het was echt iets dat ik nog nooit had gevoeld. Zo'n angst en trillen en paniek, maar toch kunnen handelen en zo'n kracht hebben. En dat ik het daarna nog zolang door mijn lijf voelde gieren. Dat is dus inderdaad wat het moederschap met je doet en je heeft veranderd, denk ik dan maar.
Een moeder doet alles om haar kind te beschermen en kan daarom in panieksituaties toch nog met bewustzijn handelen. Pas later komt de schrik (en de tranen)... Want dan besef je wat er ook had kunnen gebeuren.
Kan me je paniek helemaal voorstellen en ja, hoe klein ze ook zijn ze zijn watervlug. Gelukkig dat het allemaal goed afgelopen is!
Ohhh, wat een schrik geeft zoiets! Maar oerkrachten heb je dus wel in noodsituaties! As je vaker de was met haar gaat doen, zou ikzelf toch maar opzoek naar een traphekje. Je ziet hoe snel ze kunnen zijn! Je man zal blij zijn... die kan weer aan de klus! Ik moet hier sinds deze week overdag de voordeur op slot draaien. Aangezien ze bij de knip kan om hem te openen. Eerdaags maar even een extra slot bovenaan de deur monteren!
Och meid, ik kan het me zo goed voorstellen hoe jij je gevoelt moet hebben Doe maar even rustig aan en thank God dat er niks is gebeurd met je meisje!! Alsof ze toch wist wat ze moest doen, niet bij de deur en niet bij de trap!