Flitsbevalling van 20 sec. bij een zw.duur van 34,4

Op dinsdag morgen 2-6-09 moest ik me om 7 uur melden in het azM.
Om half 7 zijn we bij ons thuis weggereden, ons kindje zou die dag geboren gaan worden bij een zwangerschapsduur van 34,4.
In het ziekenhuis werd natuurlijk de ontsluiting gecontroleerd en dat was gelukkig al 2 cm, maar ik had wel nog steeds mijn baarmoederhals staan waardoor de gynaecoloog mijn vliezen niet wilde breken maar eerst met een gel wilde proberen om het een beetje op gang te brengen.
De gel werd ingebracht en na een tijdje begon het te rommelen, ik kreeg flinke buikpijn maar geen echte weeën. Ik moest het zo proberen op te vangen door onder de douche te gaan staan of weg te wandelen.
Na een hele morgen rommelen zonder vooruit gang werd de buikpijn erger en kreeg ik meer pijn aan mijn nier.
Veel pijnstilling mocht ik niet krijgen want als ik pijnstilling zou krijgen en het kindje werd binnen 4 uur geboren dan was het schadelijk voor de kleine. (en ze wilde daarmee geen risico aangaan aangezien Bjorn binnen 4 uur was geboren)
De pijn werd zo verschrikkelijk dat de gynaecoloog besloot de bevalling niet verder te laten gaan en me zo te laten liggen zodat hopelijk uit zichzelf de koliek voorbij zou trekken.
De nacht was verschrikkelijk, volgens iedereen leek het meer op een geestenuitdrijving hoe ik erbij lag met mijn schreeuwen en kronkelen dan op een bevalling. De buikpijn is blijven aanhouden en de koliek werd niet minder. Ik kreeg niets meer aan pijnstilling.
Tegen de ochtend (ongeveer 5 uur) leek het opeens dat de buikpijn in golven kwam, het begon voor mijn idee zelfs op weeën te lijken.
Dit heb ik toen tegen de verpleging gezegd en ze zou er iets mee gaan doen (tot u toe weet ik nog niet wat ze ermee is gaan doen)
Rond 9 uur kwamen er 2 urologen de kamer op met 1 verpleegkundige.
De uroloog had gehoord dat ik een koliek had en hij vond het nu toch echt de beste keuze om toch een drain in mijn nier te plaatsen.
Ik heb gehuild en gesmeekt om het niet te doen en om mijn kindje maar met keizersnede te halen maar er was geen discussie meer mogelijk ze bleven net zo lang zitten tot ze toestemming hadden voor een drain te plaatsten.
En terwijl ik maar bleef zeggen ik heb weeën, legde de verpleegkundige har hand op mijn buik en beweerde van niet.
Daar werd de knoop doorgehakt ik kreeg een drain PUNT.
De artsen verlate mijn kamer en binnen 10 seconden komt Danny binnen hij hoort wat de bedoeling is en stormt als een wilde stier de kamer af om een gynaecoloog te spreken, binnen 2 minuutjes stond de liefste gyn er die we kenden. Ze heeft mijn verhaal aangehoord en gevoelt en kwam tot de conclusie dat ik daadwerkelijk weeën had.
Ik bleek inmiddels 4 cm ontsluiting te hebben, eindelijk we gingen vooruit.
Ik kreeg een ruggenprik, na 6 keer prikken zat die eindelijk goed (anesthesist was bang omdat ik nog een neurostimulator in mijn ruggenmerg heb zitten, dat er iets fout zou gaan)
En toen kon ik eindelijk rusten, ik moest ook van de gyn nou eerst gaan slapen anders mocht en kon ik niet bevallen die dag.
Dus lekker gaan slapen tot 2 uur die middag toen is de gyn eer komen kijken hoe snel alles ging.
Ik bleek inmiddels 7 cm te hebben, ruim genoeg om de vliezen te breken en dan zou de kleine ook wel gaan indalen.
Na het breken van de vliezen werd ik naar de verloskamer gereden en daar heb ik nog wat verder gedoezeld en met mam en Danny gelachen om de gekke geluiden die er uit mijn buik kwamen (beetje raar/vies flubberend geluid, wat naderhand het indalen bleek te zijn)
Ik voelde helemaal niets meer aan weeën alleen af en toe wat spanning in mijn buik .
Tegen 15.45 is de gyn komen kijken hoever ik was met de ontsluiting aan gezien ik nog geen persdrang had dacht ze niet dat ik al op 10 cm zou kunnen zitten maar dat ik wel in de buurt zou komen.
Bij controle bleek dat ik 10 cm ontsluiting had en dat het kruintje al zichtbaar was.
Aangezien ik niets meer voelde konden we 2 dingen doen, De ruggenprik pomp uitzetten en wachten tot persweeën zouden komen zodat ik daarmee mee kon persen. Of ik kon eens zelf proberen te persen zodra we een wee zagen komen op het ctg. Aangezien ik die pomp wel fijn vond (ik had in mijn achterhoofd gehouden dat ik na de bevalling nog gehecht moest worden) stemde ik ermee in om zelf te gaan persen.
Op dat moment was de gyn, een verloskundige in opleiding, een arts in opleiding en een verpleegkundige in de verloskamer en mijn moer en Danny.
De gyn zegt tegen de arts in opleiding ga de kinderarts maar halen (die op de gang stond) het kindje komt zo. En de verpleegkundige ging het bedje halen dat op de kamer ernaast stond.
Precies op dat moment komt een wee en ik mocht gaan persen en meteen bij het druk zetten was Sven al geboren. Nog voordat de arts in opleiding en de verpleegkundige terug zijn en die zijn niet langer dan 20 sec weg geweest. En dat was om 3-6-09 om 15.51
Sven woog 2630 gram en was ongeveer 47 lang
Een bevalling waar ik nou letterlijk niets van heb gevoeld, voor mij duurde de bevalling dus maar 20 sec de rest van de tijd heb ik geslapen.
Was de gyn een kwartier later komen kijken was hij al geboren zonder iemand van hulp erbij.
Of nog gekker was er toch besloten om die drain te plaatsen had ik heb waarschijnlijk op de röntgenafdeling op de behandeltafel gekregen.
En Sven deed het super ondanks dat hij te vroeg was, heeft hij nog een uur bij ons mogen liggen zonder problemen zonder toeters en bellen (wel met de kinderarts om ons heen)
Sven heeft een tijdje aan de hartbewaking gelegen maar meer omdat het standaard was dan dat het nodig was er is nooit iets geweest waaraan nu te merken was dat hij prematuur was.

 

De gyn heete Dr. de Lange een heeeeeeele lieve meid die echt heel erg goed naar je luisterd.
heeft ons ook bij de eerste heel erg goed geholpen.

 

Amai echt vanaf je eertse wee??? weeen had ik al met 27 weken hahaha dan zou het wel een hele lange bevalling zijn.
Maar inderdaad flits uitdrijving8)