Bevallingsverhaal: info vooraf: ik heb dus een afwijking aan mijn baarmoeder, ook wel een uterus didelphys genoemd, dit betekent dat mijn baarmoeder volledig gesplitst is, ik heb dus 2 halve baarmoeders met 2 baarmoedermonden en 2 vagina's (die uitmondt in 1). Hiermee kun je wel zwanger worden, alleen is de kans op vroeggeboorte heel groot en een kleiner kindje i.v.m. ruimtegebrek. Volgens de gynaecologen kun je hier wel natuurlijk mee bevallen. (niet perse een keizersnede) Mijn verhaal: Op zich is mijn zwangerschap heel goed verlopen, de bekende kwaaltjes kwamen langs, maar verder waren er geen problemen. Ik stond onder controle van de gynaecoloog en alle controles waren altijd perfect, maar de gynaecoloog vertelde dat i.v.m. de afwijking ik zeker eerder zou bevallen, hij hoopte de 32-34 weken te halen. Ondertussen ging alles gewoon door, de 32 weken verstreken en de 34 ook, op naar de 36 weken! Die heb ik gehaald evenals de 38 en de 40 weken! De gynaecoloog stond perplex! Voor mij werd het wel steeds zwaarder omdat het kindje echt geen ruimte meer had, al vanaf de 36 weken niet meer, maar ze in het ziekenhuis je er gewoon mee door laten lopen, ondanks de vele pijn die ik had omdat mijn buik zo gespannen was. Maandag 21 januari: Met 40 weken en 3 dagen ging ik weer voor controle naar de gyn. en toen barste ik helemaal in tranen uit, ik wou dat ze me gingen helpen, ik had zo'n pijn! De gynaecoloog die ik toen had (een vrouw) was zeer aardig en stelde voor om me op dinsdag op te nemen en me te gaan primen en inleiden, zodat ik toch met hulp mocht bevallen. Yes, deze week worden we papa en mama! Dinsdag 22 januari: Om 6.30 werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Ik kreeg een vaginaal tabletje ingebracht om de baarmoedermond te laten verstrijken en week te maken, dit zouden ze om de 4 uur herhalen. om 7.30 kreeg ik de eerste, er gebeurde nog niet veel, om 11.30 kreeg ik de 2e, je mag na zo'n tabletje een uur niet lopen en moet dan ook aan de CTG liggen. Ik kreeg vanaf het 2e tabletje al aardige weeen. Om 13.00 's middags kwamen ze al om de 5 minuten en waren ze al zeer pijnlijk. Ik heb toen nog even lekker lang onder de douche gestaan. Om 15.30 kreeg ik het 3e en laatste tabletje van de dag. Om 16.00 kwam ik in een weeenstorm, rug en buikweeen tegelijk. Niets hielp meer, ik maar wandelen en puffen over de gang, douchen, niets hielp! Ondertussen voelde ik ons ventje steeds minder bewegen en de CTG waar ik zo'n beetje 20 x aangelegen heb werd ook steeds vlakker, en dat was niet zo'n goed teken. Alle inwendige controles leverden niet meer dan 1 cm ontsluiting op, grrrrrrr..... 's avonds om 20.00 uur ongeveer werd mij verteld dat ik 1 cm ontsluiting had aan de ene baarmoeder en 1,5 cm aan de andere baarmoeder, hoe kan dat? riep ik, die ene baarmoeder zou toch niet mee doen? wel dus! extra pijnlijk... Maar ze lieten me gewoon liggen, weeen wegzuchten. En zo was het alweer 23 januari en geen baby. Woensdag 23 januari: Om 01.00 uur kon ik echt niet meer en heb ik om sterkere pijnstilling gevraagd (ze kwamen elke keer alleen maar met paracetamol aanzetten). Ze besloten om me een injectie met pethidine te geven en een slaapmiddel zodat ik toch een goede nacht kon maken. Nog geen 10 minuten na de injectie braken mijn vliezen, dus ik dacht, yes, nou gaat het misschien wat sneller. Niet dus! Van de injectie werd ik zo ziek, ik viel elke keer bijna flauw, de buik en rug weeen waren niet te harden en niet meer op te vangen op welke manier dan ook. Ik raakte ondertussen volledig in paniek en kon echt niet meer, ik heb toen een ruggenprik ge-eist, ik moest hem hebben! Om half 6 s ochtend kwam de anesthesist hem zetten, oh wat een opluchting! Eventjes geen pijn meer ervaren, heerlijk! De ontsluiting was trouwens nog steeds 1,5 cm. Ze verzekerden mij dat ze de ruggenprik pas zouden uitzetten bij 10 cm ontsluiting, wat een opluchting! Om half 8 kreeg ik weer een onderzoek, 5 cm ontsluiting, yes dacht ik, dit gaat snel. Ik kon weer slapen! Maar daar begon de ellende weer, de CTG van ons mannetje ging weer achteruit, ze hebben toen een draadje op het hoofdje geplaats om van binnenuit de CTG te meten. De weeen werden ook minder door de ruggenprik, ik bleef dus maar op 5 cm steken. Om 10.00 besloten ze me een infuus met weeenopwekkers te geven (waarom niet eerder?). Dit hielp niet voldoende en werd maar verhoogd en verhoogd. Ze hebben toen een slangetje naast het hoofdje ingebracht om de weeenactiviteit van binnen te meten. En ons ventje kreeg het steeds zwaarder. De ontsluiting was ondertussen 8 cm, we zijn er bijna dacht ik. Maar de CTG ging zo achteruit dat ze nu weer besloten om bloed af te nemen van ons ventje om te onderzoeken hoe zijn conditie was. Dus hebben ze krasjes op zijn hoofdje gemaakt en zo een slangetje met bloed afgenomen en onderzocht in het lab, binnen 10 minuten kregen we de uitslag. Het bleek dat ons mannetje al zo achteruit was gegaan dat hij met zijn reserves bezig was, hij moest nu snel geboren worden, dus een spoedkeizersnede werd gepland. Eindelijk! Voor mij was het een opluchting. Binnen 10 minuten lag ik op de OK. 13.17 was hij daar eindelijk, onze zoon Enzo, 2780 gram. Hij werd onderzocht en deed het gelukkig prima! Ik daarentegen lag zeker nog een uur op de operatietafel, omdat ik blijkbaar een interresant geval was i.v.m. baarmoederafwijking, ze hebben er eens goed naar gekeken, dat kon ik natuurlijk allemaal goed horen omdat je een ruggenprik krijgt. Die 2e ruggenprik hadden ze iets te hoog gezet waardoor ik niet alleen in mijn onderlijf niets voelde maar ik ook tot aan mijn schouders verdoofd was inclusief ademhalingsproblemen. Ondertussen werd ik ook nog misselijk en moest ik overgeven, ik dacht nog, nou daar ga je dan, stikken in je eigen overgeefsel. Gelukkig zakte dat snel af. Maar het was wel heel angstig. Mijn keizersnee snee is ook groter dan normaal. Maar dat heb ik er graag voor over gehad. Het was echt een bevalling from hell. Het herstel na de keizersnede is me wel ontzettend meegevallen. Op de derde dag mocht ik al naar huis omdat ik het zo goed deed, en nu ben ik lekker thuis verder aan het herstellen en aan het genieten van ons ventje. Nou dit was het dan. Pfff.... toch een heel verhaal geworden zeg!
pff niet echt de leuke gezellige bevalling die je je voorsteld. Heel veel geluk met jullie mooie mannetje
Toevallig zag ik van de week bij een ziekenhuisserie een vrouw met hetzelfde als jou, toen dacht: huh hoe zit dat dan!?! Maar wat een uitzondelijke afwijking aan de baarmoeder zeg! Gelukkig is het allemaal goed afgelopen bij jou, en kan je nu lekker genieten van jullie zoontje gefeliciteerd!
Jeee anita! wat ontzettend heftig zeg! pfff kan me voorstellen dat je dat een bevalling from hell vond poeh poeh! Maar volgens mij ben je een ontzettende sterke vrouw en heb je je er super doorheen gewerkt! Mijn complimenten echt waar! En Enzo is een geweldig mooi mannetje! nogmaals gefeliciteerd! en lekker genieten nu! knuffel!
Wauw Anita, Gelukkig is het allemaal "goed" afgelopen en kun je nu genieten van je mooie zoon. Liefs,
Hoi meis, heb af en toe bij het bevallingsforum meegelezen en gedacht: komt het nou al bij Anita? Fijn dat Enzo er is, gelukkig ben je thuis enne - petje áf, je hebt een tópprestatie geleverd! Fijne kraamtijd gewenst
Zo hè wat een bevalling..maar gelukkig alles goed gekomen! Van harte gefeliciteerd! En geniet er van!
Zowhee, wat een bevalling! En wat hebben ze je aan laten modderen! Gelukkig is Enzo er en nu lekker genieten meid!
my goodness wat een beulen om je zo te laten door zeulen oh oh meis wat een verhaal voelde bijna wat jij voelde tenminste maakte een voorstelling ervan heb het tenslotte nooit ervaren je bent een sterke zeker weten geniet lekker van je jochie. jeetje zit hier nog met verbazing
Wow Anita je zei al dat het heftig was maar nu ik het zo gelezen heb krijg ik helemaal de bibbers. Nu lekker genieten van Enzo meis!
Gefeliciteerd met Enzo Krijg wel een beetje de bibbers van je verhaal, waarom hoor je dat toch zo vaak dat alles zo lang moet duuren. en dat dan uiteindelijk alles met spoed moet.
Jeetje wat een verhaal! Gelukkig gaat het goed met jullie allebei en kunnen jullie lekker gaan genieten van elkaar!
Nou wat een verhaal zeg, en wat fijn dat het uiteindelijk allemaal goed is afgelopen! Nog gefeliciteerd met Enzo!
hoi meid jeetje wat een verhaal en wat een geluk dat je nu een gezonde zoon in je armen mag sluiten en lekker van mag genieten wens je dan ook echt een hele fijne tijd toe groetjes nathalie