23 april 2010 was een dag om nooit te vergeten...onze dochter werd geboren. En wat is ze lief, schattig, mooi en alle lieve, leuke, schattige woorden die je maar kan bedenken. Mijn tijdelijke contract bij mijn werkgever verliep in mijn bevallingsverlof en werd door omstandigheden niet verlengd. Ik was er helemaal niet zo rouwig om, een nieuwe baan vinden ging vast wel lukken en mocht het wat langer duren....kon ik mooi wat langer van mijn mooie meisje genieten. Na een aantal tevergeefse sollicitaties kon ik uiteindelijk weer terecht bij een ex-werkgever van mij waar ik 20 september 2010 begonnen ben. Nu dus bijna 4 maanden weer aan het werk en oh....wat voel ik mij niet gelukkig op het moment . Ik had gedacht/gehoopt dat dit gevoel, na weer in het werkritme te zijn gekomen, wel zo wegebben en ik me wel, op zijn minst, tevreden zou voelen met de situatie. Helaas is niks minder waar...elke werkochtend zie ik er weer tegenop om te gaan. Zie ik er weer tegenop om snel, snel, Ayla en mezelf startklaar te maken. Zie ik er weer tegenop om haar een dag te moeten missen. Pfff, en wat wil ik met mijn klaagzang? Geen idee. Het van me afschrijven, herkenning? Ik weet het allemaal niet, ik weet alleen dat ik nu een leven leid (lijd?) dat ik niet wil....
Ik herken het wel, alleen heb ik veel langer met mn dochtertje thuis gezeten. tot een maand geleden! Ik wilde echt heel graag aan het werk en was het thuis zitten zat en we zaten te vaak op elkaars lip. Nu ze naar de creche gaat mis ik haar echt en heb het er echt moeilijk mee. Vooral als ik hoor dat zij ook heeft lopen huilen daar Ik weet niet hoelang dit gevoel nog blijft. Denk wel dat het ff wennen is.
Tja ik herken het wel hoor maar hier moet gewoon gewerkt worden. Ik kan om financiele redenen niet stoppen. Ik weet niet of dat bij jou wel een mogelijkheid is ? Anders misschien wat minder werken ? Ik race uit mijn werk altijd zo snel mogelijk weer naar kdv om mijn kleine man weer te halen. sterkte groetjes kim
Ik begrijp het wel, de ene moeder wil perse werken om zich happy te voelen, de andere moeder wordt er gelukkiger van om thuis (de eerste jaren?) de kinderen op te voeden. Heb je alles al eens op een rijtje gezet? Is het mogelijk om te stoppen e/o nog minder te werken? Als het kan zou ik gewoon een poosje niet/ minder werken. Krijg je later zeker geen spijt dat je van alles gemist hebt. Plus je bent nu al weer 4 maand zwanger dus dat is ook al zwaar en vermoeiend genoeg... Succes met keuzes maken
Dank voor de reacties zover meiden. Ik werk nu 24 uur en bij het bedrijf waar ik werk is minder uren geen optie. Toen ik vorige week vrijdag weer eens thuis kwam met de mededeling "ik wil niet meer werken" had mijn man wel zoiets van, we moeten dingen misschien maar eens goed op een rijtje gaan zetten qua financiën. Hebben we uiteraard nog niet gedaan, want druk druk druk, jullie kennen het vast wel . Ik denk eerlijk gezegd dat helemaal stoppen financieel niet haalbaar is. Maar misschien iets zoeken gewoon bij mij in de stad (moet nu nog 30 tot 45 min met de auto), zodat ik met 5 min thuis ben. Iig het overwegen waard...voor ná deze zwangerschap. En een baan waarbij ik ook gewoon optijd naar huis kan, met minder verantwoordelijkheden misschien...
Wat vervelend dat je je zo voelt Zo kan je nergens van genieten. Zoals anderen hierboven al aangegeven hebben, zoek naar oplossingen. Kijk of jullie het als gezin financieel trekken als je minder gaat werken, door de uitgaven bij elkaar op te tellen en te kijken wat je minimaal moet verdienen. Vergeet hierbij niet een potje te reserveren voor de minder regelmatige uitgaven, zoals kleding en af en toe eens iets leuks kunnen doen. Ga dan eens vragen bij je huidige baas of je minder zou mogen werken, of misschien is het mogelijk om 1 of 2 dagen thuis te werken. Als dat niet mogelijk is, dan heb je altijd nog de gelegenheid om verder te solliciteren terwijl je je huidige baan behoudt. Ik wens je veel succes.
Lastig dat je je zo voelt.. Ik heb tijdens de zwangerschap van mn zoontje thuis gezeten en gedurende zijn 1e 2 jaar ook thuisgeweest. toen onze tweeling werd geboren in mei 2010 ben ik weer in augustus aan de slag gegaan voor 20 uur per week. Ik zag er zo tegenop en elke dag belde ik naar oma hoe het met mn kinderen ging... maar nu zijn we een maand of 5 verder en ik vind het wel lekker even andere mensen om me heen. Vind het snel snel in de ochtend niet leuk om alles en iedereen om 07.00 uur klaar te hebben en de deur uit te gaan met iedereen maar verder heerlijk!!! ik hoop dat je toch snel je ritme zal vinden en een beetje plezier beleefd en anders mischien op zoek naar een leukere baan? waar je met meer plezier naar toe zou kunnen gaan? succes meis
Minder werken bij het bedrijf waar je nu werkt is misschien geen optie, maar ouderschapsverlof kúnnen ze niet weigeren.. Dus misschien 1 dag ouderschapsverlof per week voor een jaar lang ofzo?
Ik herken het (nog) niet maar ik kan me er heel goed iets bij voorstellen! Met mijn collega heb ik het er vaak over, zij is in juni vorig jaar moeder geworden en zegt nu ook dat het heel veel impact heeft gehad op haar motivatie om te gaan werken. Ze gaat nu omdat ze moet, niet omdat ze het zo graag wil of het zo leuk vindt. Dat wat er thuis ligt te wachten is zoveel leuker. Ik denk dat ik er straks ook zo in zal staan. Helemaal stoppen is financieel niet mogelijk en ik weet ook niet of ik het zou willen, omdat iedereen in mijn omgeving werkt zal m'n wereld dan wel heel klein worden. Maar ik kan me wel voorstellen dat m'n werk veel minder belangrijk voor me wordt. Veel sterkte in elk geval met deze rotsituatie, ik hoop dat het voor jullie wel mogelijk is om te stoppen of ergens anders een baan voor minder uren te vinden.
Ouderschapsverlof is wel mooi maar je krijgt niet betaald die dag dat je er niet bent. Ik heb nu 3 jaar!!!! ouderschapsverlof... 20 uur per week . drie kinderen elke kind een 26 weken durend verlof maar 20 uur ipv 40 uur is dus 2x 26 weken is 52 weken maal 3 kids is 3 jaar halve dagen werken Als je deze gemiste betaalde uren doorgeeft aan de belastig dienst samen met de ouderschapsverlofverklaring van je werkgever krijg je maximaal 4.07 euro per gemist uur vergoed door de belastingdienst...dit om inkomstenderving te compenseren. vraag het allemaal even na dit zou intressant zijn voor je mischien.
Rechten van de werknemer Werknemers hebben pas recht op ouderschapsverlof als ze ten minste één jaar voor een werkgever werkzaam zijn. Als zij een andere baan vinden terwijl ze ouderschapsverlof opnemen, vervalt soms het recht op dat verlof. Als een werknemer het ouderschapsverlof in delen opneemt, gaat dit verlof over naar de nieuwe werkgever. Als een werknemer het ouderschapsverlof voltijds opneemt, vervalt het recht op dit verlof. helaas gaat die vlieger niet op. dichterbij en 1 dag minder werken klinken wel als de oplossing, verder is een baan die je voldoening geeft vaak ook mooi meegenomen. succes met het vinden van een oplossing die passend voor jullie is! liefs Hellen
Wederom dank voor de reacties. Ouderschapsverlof gaat idd niet omdat ik hier pas in september weer begonnen ben. Wellicht dat het na de bevalling van de 2e wel kan, aangezien ik dan precies als mijn verlof eindigt 1 jaar in dienst ben, maar ik denk dat ik dan liever voor een baan dichter bij huis ga. Overigens vind ik het werk wat ik nu doe leuk, dus dat is niet eens zozeer het probleem.
wat vervelend dat je je er zo onder voelt! ik zou toch overwegen om te stoppen, of wat je zegt dichter bij huis te gaan werken. ik herken het zelf niet, vind mijn werk niet echt altijd superleuk maar het is zo fijn om het huis uit te zijn! en je hebt nog wat te vertellen buiten de poepluiers en de slaapjes. (En Ties vindt het bij de gastouder leuker dan thuis, het is echt feest zodra hij merkt dat ik hem daarheen breng)
@Hellen, ok, dat wist ik niet (weer wat geleerd..) @Mermaid, Je vindt het werk leuk dat je doet, je kunt het geld iig goed gebruiken, en enige is dus dat je Ayla zo verschrikkelijk mist. Heb je het idee dat je haar tekort doet? Dat gevoel herken ik namelijk wel, maar ik 'geef er niet aan toe'. Dat wil in mijn geval zeggen dat ik 24 uur werk, en dus tegen mezelf zeg dat ik váker wél bij mijn zoon ben dan niet, dat vind ik al positief opzich. Daarnaast is mijn zoon nu echt gewend bij de oppas etc., en is dat ook goed voor zijn ontwikkeling. Ik moet wel zeggen dat ik het eerste jaar lastiger vond. Nu hij echt kan laten zien dat hij het leuk vindt(hij zwaait me weg haha), ga ik ook met een geruster hart weg. Is het geen optie dat je man 1 dag ouderschapsverlof opneemt als dit financieel haalbaar is? Dat gaan wij waarschijnlijk ook doen en dan hoeft je kindje zelfs maar 2 dagen weg..
mermaid@ ik herken het ZO goed. ik kreeg in mn zwangerschapsverlof te horen toen plurk net geboren was dat ik na mn verlof niet meer terug hoefde te komen. had hier en half en half rekening mee gehouden want had nog een jaarcontract en ik werkte al drie jaar bij de blokker en wist gewoon dat ik er uit zou vliegen omdat een 16 jarige griet nu eenmaal goedkoper is als ik met mn toen 25. en ja zon kutbedrijf is de blokker nu gewoon. mn man zei meteen: mooi dan blijf maar thuis voor de kleine. kun je daar mooi voor zorgen en dan kijk maar weer als ze naar school gaat. nou hebben wij het "geluk"dat ik dus wel kon stoppen. dat beetje wat ik zou gaan verdienen als ik voor 16 uur terug had gegaan naar de blokker kunnen we dalijk net de gasrekening van betalen misschien in ons niewe huis. ( bij wijze van spreken dan he?) en mijn man zag het niet zitten met de opvang halen en brengen enz omdat hij altijd met klanten zit en dus nooit kan garanderen bv om haar op tijd op te moeten halen enz.. plus dat daar bi kwam dat mijn man teveel verdiend en we dus haast niets terugkregen van de belasting voor de opvang. kortom ik had dan echt gaan werken voor mezelf en het geld regelrecht weer af kunnen geven. maar ik wilde perse gaan werken want neeeeee ik ging echt niet heel de dag thuis zitten. ( zei ik ja want wilde net zo zijn als andere moeders) ik wilde echt geen thuisblijfmoeder worden want dan hoorde je niet bij de maatschappij en ging je vereenzamen. volgens de mensen. heb diverse sollicitaties gehad en ik mocht nog bijna overal komen ook. maar steeds als ik dan werd aangenomen "vond"ik wel wat. was toch te ver, de dagen kwamen toch niet zo uit, werk bleek niet zo leuk. maar al met al durfde ik niet toe te geven dat ik gewoon het liefts bij plurk bleef. en ene evt volgend kindje. tot ik een avond in huilen ben uitgebarsten en het heb opgebiecht aan vriendlief. die zei allen maar dat ik een: dom kalfje was ( lief bedoeld) en dat ie dat allang in d egaten had en dat ik me niet zoveel van de mensen aan moest trekken. ik had het geluk thuis te kunnen blijven en hij zei: geniet er nu maar van en kijk als de kindjes groot zijn maar weer. en kom mij maar op de zaak helpen ene dag. ben je er toch even uit en doe je voor je gevoel dan toch wat nuttigs. ik voelde me in he begin echt een loser en moest me zelf altijd verantwoorde en nog dat ik thuisblijfmama ben. het is een heel verhaal geworden maar wil er alleen maar mee zeggen dat je je absoluut niet hoeft te schamen voor je gevoel want het is zooooo normaal en herkenbaar. meid als je niet helemaal kan stoppen met werken kijk dan met hoeveel uren het wel haalbaar is. desnoods doe je het wat zuiniger aan. je zult zien dat je dan misschien veel gelukkiger bent en lekkerder in je vel zit. en das belanrijker dan als iets meer centjes. dikke kus en hoop dat je er uit komt.
Hm, nee het is niet eens dat ik denk dat ik Ayla te kort doe. Ze doet het fantastisch bij de gastouder en ik denk niet dat ze gelukkiger oid zou zijn als ik thuis zou blijven. Het is echt puur mijn eigen gevoel, dat mijn hart gewoon schreeuwt dat dit niet is wat ik wil. Het voelt dus echt niet goed voor mij, het staat in dat opzicht los van Ayla. Nou ja, het staat natuurlijk niet los van haar an sich, maar ik bedoel meer van dat het los staat van haar geluk. Snap je?
Wat vervelend dat je niet happy bent met de combinatie werk en zorg . Lijkt me heel naar als je zo voelt en daardoor niet lekker in je vel zit. Helemaal stoppen is misschien niet haalbaar, maar is er misschien een andere manier hoe je van huis uit geld zou kunnen verdienen? Webshop, taarten maken etc. Het zal nooit zoveel verdienen als de 24 uur die je nu werkt, maar kan misschien net het gemis aan inkomen compenseren. En ligt het echt aan het missen van Ayla of heeft het meer te maken met de inhoud van je baan? Dat als je een leukere baan zou hebben, dit veel minder een rol zou spelen. Ik probeer even mee te denken .
TO, misschien is het niet zo hoor, maar ligt het niet aan de zwangerschap dat je er iedere keer tegenop ziet om te werken? Ik weet nog wel dat ik bij beide zwangerschappen écht geen zin had om te gaan werken en er iedere dag weer tegenop zag. Het was echt aftellen tot aan mijn verlof..Terwijl ik normaal altijd met veel plezier naar mijn werk ging en nu ook weer ga. Dus misschien ligt het aan de hormonen?
Heel eerlijk gezegd is dat ook wel iets wat ik me soms afvraag. Ik ben 20 september begonnen, toen zag ik er eigenlijk al tegenop, maar dacht ik, ik moet er weer "in" komen. Een maandje later had ik al een positieve test, dus dat "erin komen" is er niet meer echt van gekomen natuurlijk. Maar ondanks dat weet ik 100% zeker dat het niet alleen door de zwangerschap komt...
@ All: Ik reageer later vandaag verder op al jullie lieve woorden. Ik ben nu op mijn werk (oooooooooooh wat een slechte werknemer die illegaal zit te zp-en onder werktijd ) en ik moet echt even wat gaan doen...