Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik het plaatsen moet, dus doe ik het maar hier. Onlangs heb ik eindelijk na jaren sukkelen de stempel PTSS gekregen. Ik ging van burn-out naar depressie, naar jongerenhulp van de GGZ, naar klinische hulp in het ziekenhuis, ging het weer wat weter kreeg ik weer een burn-out, bleek depressie en nu eindelijk.... Ik heb een PTSS, ik begin te begrijpen waarom ik iedere keer terugval daardoor. Er zijn bepaalde dingen die mij aan het verleden herinneren die ik diep weg gestopt heb. Dan ga ik op de vlucht. Op de één of andere manier zijn er episodes die dan blijven hangen ondanks dat ik al veilig zit en op het minste geringste val ik weer terug. Momenteel sta ik op de spoedlijst voor behandeling. Het is heel even goed gegaan buiten de nachtmerries, de huilbuien, het uit het niets vandaan heel boos worden en het constant worstelen met mijn verleden etc... En nu vanmorgen: Mijn man heeft een nieuw deuntje als wekker geïnstalleerd. Ik wordt helemaal in paniek wakker! En ik kan maar niet plaatsen waar die paniek zo vandaan komt, er zit iets wat te diep gestopt zit. Ik wil het eigenlijk niet weten, maar aan andere kant wel! Ik zit te hyperventileren, kan mijn hoofd er niet vanaf houden en ik ben heel onrustig. Dat deuntje doet het hem. Dit wordt een zware dag die ik eigenlijk niet kan gebruiken nu! De gewone dagen zijn al zwaar want ik worstel constant met mijn verleden maar nu met die paniek erbij is het teveel. Ik ben zwanger, enorm misselijk en heb hier zakjes voor gekregen van de huisarts, heb zelfs al last van mijn bekken maar vooral: ik kan nergens meer fatsoenlijk op reageren en ga het liefste nu op de vlucht voor iets waarvan ik niet weet waarom. Heeft iemand hier ervaring met PTSS? Kan iemand mij een handvat aanreiken of heeft andere tips om de dagen door te komen of om naar boven te halen waar het vandaan komt? Ik heb de huisdokter gebeld maar hij kan mij geen kalmeringstabletten voorschrijven gezien mijn zwangerschap. Ik zal zo ook contact op nemen met mijn psycholoog, misschien dat ik naar boven geplaatst kan worden? Alvast bedankt dames!
Hè wat vervelend meis... Medicatie zou je wel kunnen krijgen maar tijdens de zwangerschap moet een psychiater dit voorschrijven. Dus zorg dat je zsm bij een psychiater terecht kan en evt als je je prettiger voelt bij homeopathie contact opnemen met een homeopaat voor rustgevende medicatie. Je zwangerschapshormonen kunnen je paniekaanvallen verergeren. Zelf heb ik zonder dat ik wist zwanger te zijn een miskraam gehad toen ik ongeveer 15/16 weken zwanger was (had toen implanon). Ik bleef die dag thuis van college en mijn kids waren op de creche, mijn ex aan het werk. Ik kreeg ongelovelijk buikpijn dat ik echt dacht dat ik doormidden scheurde... ben toen met de telefoon in mijn hand op de wc gaan zitten en net toen ik 112 belde braken de vliezen en vrijwel meteen is het kindje ook geboren. Er schijnt toen zelfs nog een ambu geweest te zijn maar dat weet ik allemaal niet meer. Ik ben zo psychisch in de stress geraakt en heb dit alles verbannen, ik wist het ook gewoon echt niet meer. Ging gewoon door met mijn leven maar schoot wel in een burn-out, waarvan ik zelf dacht dat het door niet uitgeziekte pfeiffer kwam (of wellicht een combi). Ik voelde me heel lang psychisch vreselijk in de knoop maar kon er geen vinger op leggen. Werd 2x verliefd op een ander en verbrak de relatie, kwam in de schulden terecht enz. Inmiddels had ik een nieuwe vriend en op een gegeven moment hadden we het over kinderen en ineens kwam een deel boven en toen moest ik nog rouwen. Heel apart. Ik heb even psychische hulp gehad maar het klikte niet zo met de psych. Na mijn andere zwangerschappen ik steeds een pnd gehad, de laatste keer had ik wel een super psych. Van mijzelf ben ik heel positief en denk wel dat dat geholpen heeft om dingen makkelijker in perspectief te zien, voor het grootste deel ben ik om de miskraam zelf er wel overheen maar dat mijn geest zichzelf zo voor het lapje kan houden is een stuk moeilijker voor me
Voor wat voor behandeling sta je op de wachtlijst? Ik heb goede verhalen gehoord over emdr. Zelf heb ik er geen ervaring mee. Maar het klinkt me alsof het voor jou ook geschikt zou kunnen zijn. Veel sterkte in ieder geval.
Ik heb zelf ook PTSS, (sinds kort weten we dat) en ik start aankomende week met EMDR, zeer heftig, maar schijnt wel heel goed te werken bij mensen met PTSS. De paniek herken ik heel goed. Wat bij mij goed helpt is m'n ademhaling. Door je neus een hap adem nemen, even vasthouden en door je mond uitademen. Dat zo'n 4 keer rustig achter elkaar, en dat om de 5 á 10 minuten herhalen. Hardop lezen, daar komt je ademhaling ook weer goed van. Tis makkelijk gezegd, dat dacht ik in het begin ook, maar sinds ik het ben gaan proberen, is het wel minder geworden. Hoop dat je gauw geholpen kan worden, alleen kom je er niet uit! Sterkte!!
Allereerst bedankt voor het lezen, de tips en de erkenning. Dat is ook heftig wat je meegemaakt hebt! Sterkte met alles! Ik heb in mijn eerdere zwangerschap een PND ontwikkelt waardoor ik tijdens mijn zwangerschap en daarna bij een klinisch psycholoog liep. Het blijft altijd maar op en neer gaan en nu begrijp ik waarom, het is een PTSS waardoor er maar iets kleins kan zijn wat het bij mij aanwakkert om in paniek te schieten. Blinde paniek zelfs! Ik wist niet dat hormonen dit konden aanwakkeren? Nou dat wordt een leuke zwangerschap dan... Mijn psycholoog neemt straks contact met mij op dan gaan we kijken wat we kunnen doen. Dat in de knoop liggen herken ik heel goed, en daardoor gebeuren er ook dingen die je niet wilt: je huishouden niet doen, je afzonderen, constant maar ruzie maken, vluchten, impusief gedrag, niet normaal of realistisch kunnen denken en reageren e.d. Mijn lijf staat eigenlijk in constante spanning. Ik voel me soms aan de grond genageld terwijl ik vaak de reden niet weet. Er zijn zo vreselijk veel dingen gebeurt dat ik bij mijn psycholoog niet eens weet waar ik moet beginnen en spring van de ene gebeurtenis naar de ander zonder daar te inhoudelijk op in te gaan want dan krijg ik weer angst. Het is zo lastig, zo heftig als dit heb ik het in die jaren nog niet meegemaakt. Het lijkt wel of het hele verleden er het laatste jaar uitkomt en ik kom er maar niet uit! En die wekker vanmorgen... ik kan het niet plaatsen en ben nog steeds in paniek! Ik heb dit ook met bloemgeuren, parfum, wasmiddelen, geluiden, stemmen van andere mensen buiten e.d. Er is altijd wel iets wat het weer aanwakkert. En nu dus weer, maar nu ben ik zwanger en is het niet goed in paniek te schieten, ik moet kalmeren maar weet niet hoe. Gelukkig neemt mijn psycholoog straks contact op. Het liefste ga ik voor homeopathisch, ik ben zo bang dat het kleine mensje binnen mij beschadigd raakt door medicijnen die mijn verleden moeten kalmeren. En dan raak ik hier weer van in paniek omdat ik mij schuldig voel tegen over de baby dat ik niet goed voor hem of haar zorg. Ik moet mijzelf rustig krijgen want deze paniek is niet goed voor de baby.
Heel eerlijk gezegd weet ik dat niet, mijn dossier zou besproken worden met een psychiater en hieruit zou een behandelplan worden opgesteld. Zodra dat behandelplan er is alsmede de plaats zou ik opgeroepen worden om te beginnen. Ik zal dat straks even vragen. Bedankt voor de tip, ik ben al aan het zoeken op google.
Ook jij bedankt voor het reageren en sterkte met je PTSS. Kun jij uitleggen hoe zo'n sessie precies in werking gaat? Ik wil er nu echt wel vanaf zodat ik een leuke zwangerschap, bevalling en tijd nadien kan krijgen. Is het ook zo dat je na EMDR niet meer terugvalt? Ik val de laatste tijd echt veelste vaak terug en krijg mijn gedachten niet meer op een rij.
Is er misschien ook iemand die een PTSS in de zwangerschap heeft meegemaakt? Heeft dit gevolgen gehad voor de zwangerschap en de baby? Maak me echt enorm veel zorgen!
Ik heb ptss en heb het nu redelijk onder controle. Heb een tijd gehad dat ik niet meer goed kon functioneren. Als iemand me aanraakte was ik volledig in paniek en kreeg regelmatig hyperventilatie aanvallen op het werk zonder directe aanleiding tot zelfs flauwvallen. Bang voor het onbekende en contact met vreemden. Kon heel erg boos zijn om niks en zelfs depresief. Heb maanden lang kalmeringsmiddelen en slaaptabletten gekregen. In de zwangerschappen werd het altijd erger en was zo bang voor het onbekende dat ik niet eens boodschappen kon doen zonder hevige hartkloppingen en zweetaanvallen. Ik weet wel waar het door komt. Een ontvoering en verkrachting op mijn 9e door een bekende jongen uit de buurt. Een groot deel is zwart en kan het niet meer Herrineren maar de delen als met o de kil, mee moeten lopen met een mes in je rug, in het hoge gras verstoppen, delen van de daad en hoe ik verslagen en bang naar huis loop. Wat er precies is gebeurd in het hoge gras willen mijn hersenen niet bloot geven en zit te ver weggestopt. Hen dit alles verzwegen tot mijn 18e en pas daarna begon de verwerking en de ellende die daarbij hoort. Pas nu kan ik er over praten zonder meteen te huilen. Ik hen gaan schrijven in een schrift om mijn verhaal te doen en heb gesproken met een maatschappelijk werker. Met bekende het er over hebben is nog erg moeilijk en klap dan dicht. Ik hoop dat dat nog gaat komen. Als tip wil ik je dus geven, zoek iemand om er over te praten. Schrijf op wat je kwijt wilt en neem af en toe een moment voor je zelf dat je mag huilen, dat je mag haten en gillen. Daarna proberen om weer bij je positieve te komen. Dit kost tijd en er zijn pieken en dalen. 2 stapjes vooruit en weer een achteruit. Ik heb weer een beetje vertrouwen in de mens en maak makkelijker contacten dankzij de kinderen. Door hun moet ik Naar buiten en krijg contacten met andere moeders en bijv hulpverleners als Fysio. Eerst sloot ik mijn af voor al het contact en op bezoek bij een vreemde of de eerste dag in een nieuwe klas was voor mijn een rede om Compleet in paniek te raken, dood ziek te worden en zelf zo ziek dat ik moest stoppen met school omdat ik een andere stage kreeg en met de trein zou moeten. Die stap was toen te groot voor mijn. Nu denk ik dat ik een deel heb verwekt maar ik houdt er rekening mee dat ik ooit een terug val kan krijgen. Vergeten die je het namelijk nooit. Dagelijks er aan denken doe ik niet meer en dat is al een Hele stap. Het heeft je getekend voor het leven helaas. Ga op zoek naar wat dit veroorzaakt. Pas dan kun je verder. Ga praten met iemand over je verleden.
Ik heb ook ptss en krijg hier binnenkort EMDR therapie voor. Als je meer wilt weten kun je me een PB sturen.
Ik heb mij ingelezen in EMDR, ik vind het enorm beangstigend! Ik heb een filmpje gezien op de site van EMDR en ik vind dit echt eng, terug gaan naar het verleden. Ik wil juist niet terug naar het verleden want dat gebeurt dagelijks! Maar hulp bij het verwerken en handvaten om met moeilijke situaties en paniekaanvallen om te gaan. Hoe ervaren jullie EMDR?
Jeetje wat enorm heftig!!! Ik herken dat opsluiten heel goed! Ik doe dat ook! Ik maak geen contact met vreemden in persoon en ik heb moeite om mijn problemen te bespreken. Huilen en gillen, ja dat gebeurt in een paniekaanval. Daarbuiten wil ik er juist niet aan denken. Ik sluit mij teveel af!
Je moet echt leren om tijd te maken voor je verdriet en jezelf een moment gunnen om er aan te denken ook al wil je dit niet. De emoties moeten eruit en als je hier niet de tijd voor neemt komt het op verkeerde tijden en nog heftiger dan je zou willen. Je krijgt dan de psniekaanvallen die je niet wilt hebben. Dit is iets wat je niet even doet en moet je echt aanleren. Opschrijven en verbranden of opschrijven en terug lezen als je er aan toe bent. Jezelf confronteren met het geen wat je zo van slag maakt, overwinnen en verwerken. Dit kost veel tijd en doet emotioneel veel met je. Toch is dit een stap die je ooit moet nemen maar neem de tijd. Laat het niet je leven beheersen, probeer sterker te zijn dan dat geen wat er is gebeurd. Jij bepaald wanneer je er aan wilt denken, hoever je er in wilt gaan en wat je er mee doet. Het klinkt makkelijk maar dat is het zeker niet. Er voor weglopen is geen optie want de emoties willen eruit, het wil verwerkt worden. Je zult er dus hoe pijnlijk ook aan moeten terug denken, verwerken en je zult zien dat je beetje bij beetje weer kunt leven.
Ik moet trouwens nog beginnen aan EMDR hoor dus ik weet nog niet precies hoe en wat.. Ben ook heel erg benieuwd naar hoe ik het ga ervaren aangezien het grootste gedeelte een zwart gat in mijn hoofd is wat door bepaalde dingen weer naar boven komt. Als dat gebeurd raak ik compleet in paniek en ben ik ook echt mezelf niet meer. Maar als het helpt dan heb ik dat er wel voor over eerlijk gezegd
EMDR is niet eng, je hoef er niet angstig voor te zijn. Kijk niet teveel naar filmpjes op internet over emdr. Ieder doet het op z'n eigen manier, en dat verschilt enorm per persoon. Je gaat terug in het verleden.....naar de beelden waar jij heel veel moeite mee heb, en via emdr leer je hoe je er anders naar kan kijken. Het wordt zogegezegd geordent in je hoofd. Kweet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven....... Heb over een uur weer een sessie, tis voor mij heel erg vermoeiend, (een ander kan daar weer anders op reageren). Ik zal morgen als alles weer wat gezakt is verder reageren. Je kan me ook pb-en. En wat ik geleerd heb bij een paniek aanval, is dat je NIET kan flauwvallen, je bloeddruk gaat juis omhoog tijdens zo aanval, en niet omlaag wat bij flauwvallen dus gebeurd. Val je flauw, komt dat dus niet van een paniekaanval. Toen ik dat eenmaal wist, kwamen de paniekaanvallen ook in mindere mate voor. En als ik een paniekaanval voelt opkomen, dan is deze korter en minder heftig omdat mijn angst altijd was dat ik flauw ging vallen, nu ik weet dat dat niet kan, is de paniek ook sneller over. En met emdr is het opeens niet allemaal rozegeur en maneschijn, je kan het niet uitwissen wat er in je leven is gebeurd, maar je kan er wel beter mee omgaan, en je kijkt er ook anders naar. Hou je taai!!!!!
Ik heb ook PTSS, gepaard met paniekstoornissen, dwangstoornissen en veeel te agressief naar alles wat voor mij dreigend over komt naar mn gezin. Ben TE beschermend, kan iemand goed kapot maken.. Medicijnen doe ik nie, durf ik nie, ben bang dat ik dan nie kan functioneren voor mn kinderen. Snachts slaap ik nie, ben bang dat er brand uit breekt of de film van het verleden speelt weer helemaal af ( toen ik 3 was is mijn vader 30 meter van de bouw gevallen! ). Durf mn kinderen nie mee te geven aan de oma's, doe ik t wel zit ik in hevige paniek, maak van te voren fotos met ze, denk straks zie ik ze nie meer terug, dalijk verongelukke ze.. Langs water rijden durf ik ook nie met de auto, want als ik te water raak krijg ik ze kindjes er nooit meer uit! Ik heb 4 jaar geleden EMDR gehad, het heeft mij niet geholpen! Nu ben ik een redelijk zwaar geval.. Ik heb zelf na de geboorte van mijn zoontje contact weer gezocht met GGZ Breburg in Tilburg en ben daar weer onder behandeling.. alleen omdat ik om mijn PTSS zoveel paniek, angst, dwang en agressie hebt gecreeërd, weten ze nie of ze me überhaupt wel kunnen helpen.. Maar ze doen er alles aan! Zit nu in een traject met 5 gesprekken, voor alles waar ik last van heb duidelijk in kaart te brengen en hier aan te gaan werken. Ik weet dat dit heel lang gaat duren, ik weet ook dat heel veel mensen geen begrip hebben omdat ze helemaal nie bekend zijn met PTSS, want je ziet er gewoon normaal uit! Ik heb hierdoor jarenlang alles tegengehouden, weggestopt.. nu kan ik er nie meer omheen! Ik heb een probleem.. wil mn leven terug.. Wil op dingen terug kunnen kijken.. en niet er dagelijks mee rondlopen en er zwaar door beïnvloed worden! Mijn grootste angst was altijd vanne dalijk denken ze dat ik een slechte moeder ben! Maar dat ben ik juist niet! Ik doe alles voor mn kinden, zij trekken me de dagen door. Ik bescherm ze met alles wat ik heb.. Alleen verstik ze door mn eigen paniek. Het is niet niks, je kan het gewoon nie alleen! Geloof me, ben TE lang eigewijs geweest en gedacht hier kom ik wel uit.. nou dus echt nie!! Het is alleen maar ver ergert, zo erg.. dat ik thuis zit omdat ik op deze manier niet mijn werk kan doen. Ik ben door heel het PTSS gebeuren heel erg op mezelf.. ben het liefst met mn dierbare omringd.. de hele dag door.. een ander kan me gestolen worden.. Ik ben zo beperkt.. En een ander gaat het eigelijk niks aan.. dus je gaat naar buiten en zet je masker op.. van binnen ga je kapot.. Heb tijden gehad dat het voor mij allemaal nie meer hoefde.. echt nie.. kon nie meer.. wou nie meer.. Maar nu ben ik de strijd met mezelf aangegaan! Ik wil mn leven terug en weer genieten!! En goed slapen!! Dit gaat misschien jaren duren, maar het begin is er! En ik heb er alles voor over. Ik wens jou heel veel sterkte, neem het niet te licht op.. want PTSS is slopend!! Het is nie niks!
Ik ben toch wel regelmatig flauwgevallen bij een paniekaanval. Ik ging verkeerd ademhalen, vingers gaan tintelen en voel me wegzakken en doe dat ook. Ik adem dan verkeerd en val flauw door te veel zuurstof. Heb dan ook hartkloppingen. Voel me daarna heel de dag slap en vermoeid. Huisarts zegt ook dat het niet vaak voorkomt deze combi maar het is niet onmogelijk. Duizelig wordt je meestal wel maar flauwvallen gebeurd zelden. Ik ben erg gevoelig voor veranderingen in mijn bloeddruk
Heb trouwens pas geleden de stempel PTSS gehad, omdat ik zelf nooit echt heb meegewerkt en nu echt open boek speel.. voor mij valt er veel van mijn gedrag etc. op zijn plek.. heb beestje heeft een naam!
Ik heb geen PTSS, maar wel een angststoornis. Wat ontzettend kl*te meid. Het is niet niks en ik vermoed dat de hormonen van de zwangerschap alles nog even wat erger maken. Zelf ben ik vorige maand bevallen. Op het moment dat ik zwanger raakte dacht ik mijn stoornis onder controle te hebben, maar niets was minder waar. Bijna de gehele zwangerschap was ik aan het hyperventileren, had ik paniekaanvallen en voelde ik me verschrikkelijk ellendig. Ook maakte ik me continu zorgen of mijn gestress en paniek geen invloed zou hebben op de kleine in mij. Ik hoop dat je psycholoog/psychiater snel contact met je opneemt en het behandelplan met je besproken wordt. Ook ik denk dat EMDR in dit geval een goede oplossing is omdat er dan vaak wel naar boven komt wat nou de oorzaak is. Ik hoop hoe dan ook voor je dat je alles wat bij jou de PTSS veroorzaakt heeft een plekje kan geven. Nog een tip wat helpt tegen hyperventileren; de trap (weet niet of je die hebt) op en neer lopen. Ik heb geen idee hoe veel weken je zwanger bent, maar anders is dit een goeie. Ook is flink meezingen met de radio/tv ook een goede en anders kan je altijd nog ademhalingsoefeningen doen. (5 seconden in door je neus en 5 seconden uit door je mond blazen). Succes!
Bedankt voor jullie berichten! Ik ben boos, mijn psycholoog zou mij vandaag bellen vertelde de receptioniste nadat ik alles uitgelegd had! Het is nu 17 uur en hij heeft niet gebeld! Ik baal zo vreselijk, zit heel de dag al te wachten, zit helemaal in de knoop met mijzelf, ben helemaal stijf van spanning, enorm alert, barts van de hoofdpijn en dat deuntje zit mij zooo dwars! Ik ben nog steeds in paniek! Ik ben zo boos dat mijn psycholoog niet gebeld heeft, het had fijn geweest als hij even wat handvaten kon uitreiken, als ik mijn verhaal kon vertellen, als ik langs mocht komen of weet ik veel wat! Ik heb een vreselijke dag, ga een vreselijke avond en nacht tegemoet! Man man man, en maar zeggen als er iets is dan bel maar! Grrrr!