Gisteravond is in mijn armen mijn trouwe maatje, onze hond Indy gestorven. Heel plotseling eigenlijk. 19.00... ik ga even snel een blokje om, dl heb ik net met 40 graden koorts in bed gelegd dus wilde niet te ver weg. Indy sjokte wat achter me aan en bij terugkomst ging ze meteen in de gang liggen. alsof ze buiten adem is. 19.20... ik ben met mijn vader het bellen en hoor indy raar ademen. Beetje de droom/huilgeluiden. Ze ligt voor de kast op de zij met haar neus recht om hoog gestrekt. Heb mijn vader weggedrukt en haar hoofd vastgepakt. ze voelt heel warm. Ze laat de tong uit de mond hangen en ik weet dat het niet klopt. Ben toen naar de overbuurvrouw gerend maar die was er niet. Thuis terug zie ik dat indy de ontlasting heeft laten lopen. Ze reageert al nergens meer op maar ademt wel nog. Zl heb ik naar de buurvrouw gestuurd maar nog voor hij weg was, was indy al overleden.... Mijn trouwe maatje, waarom toch. Dat je ziek was, wist ik wel, je oren bezorgde je veel klachten en ook je pootjes leden hieronder (kale plekken). Via via heb ik een telefoonnummer van dierenarts in duitsland gekregen en daar wilde ik met je heen. Het heeft niet meer zo mogen zijn. Vermoedelijk heb je een hartstilstand of herseninfarct gehad. Mooie dood, niet gruwelijk om te zien maar o o o o ik had je nog niet willen missen. Ml was er niet, werken, en natuurlijk krijg je hem op zulke momenten niet te pakken. Buurvrouwen zijn bij me en zl is bij een andere buurvrouw. Toen ml de ergste confrontatie achter zich had hebben we zl gehaald en heeft hij afscheid genomen. Daarna heb ik dierencrematoria gebeld (van een botte botte boer tot een geweldige onderneming: alsof de begrafenis van een mens geregeld moest worden.... rustgevend). Vanmorgen om 9 uur is ze opgehaald en vanmiddag worden we nog gebeld of we nog bijzondere wensen hebben. Nee, gewoon individueel en de as terug naar ons. Zl heeft heel veel tekeningen gemaakt en meegegeven..... Lief lief schatje van ons, bedankt voor alle jaren vol knuffelen en liefde die je ons gegeven hebt....... Je bent voor altijd in ons hart
:'-( Wat een narigheid! Ken het gevoel, heb zelf ook huisdieren. Het is alsof er een familie-lid overlijd. Veel sterkte met het verlies!
Hé wat naar! Wel fijn dat je thuis was en bij hem kon zijn. Nu weet je dat hij rustig is overleden en geen pijn heeft gehad. Sterkte.... is altijd zo wennen wanneer je maatje er opeens niet meer is om je te begroeten.
De tranen lopen over mijn wangen bij het lezen van je verhaal! Jemig wat heftig. Heb zelf ook een hond en moet er niet aan denken dat zie iets zo maar gebeurd. Gelukkig is de mijne 3 jaar en gaat hopelijk nog heel lang mee, maar toch moet er echt niet aan denken. Voor jullie nu heel veel sterkte met het verlies van Indy! Zal erg moeilijk zijn, geen verplichte wandelingetjes meer en niet de begroeting als je binnenkomt! Sterkte en een dikke knuffel van mij!
Heel veel sterkte! Wat ontzettend naar Ik heb zelf een hondje en het is m'n beste vriend. Die wil ik nog lang niet missen ... Sterkte
Ach wat verschikkelijk en zo plotseling. Heel veel sterkte en wat een mooi laatst afscheid. Ga je de as uitstrooien ?