Hallo allemaal, ik leef hier temidden een babyboom. . Er zijn de afgelopen tijd echt veel baby's geboren in mijn omgeving, oa twee nichtjes erbij. Ik verbaas me eigenlijk over het volgende: de jonge mama's hebben ineens alleen nog maar de naam van de baby in de MSN-naam staan, niet meer de naam van hun man. Als we bij elkaar zijn, hebben de mama's er schijnbaar moeite mee hun kindje zelfs aan de vader af te geven. En hebben de trotse papa's eindelijk hun kindje bemachtigd, gaat het huilen, moet 't huppakee, direct weer terug naar mama... Is dit herkenbaar? Ik vind het raar. Net of manlief niet meer belangrijk is als baby geboren is. In MSN-namen, mailtjes, gesprekken, is er alleen nog maar ruimte voor de baby. Waar blijft de man. En de baby kan toch ook best even bij papa zitten en/of huilen. Mijn schoonzusje zei dat het belangrijk is dat een ongeboren baby ook kennis maakt met de handen van papa, wil deze niet ineengedoken wachten in de buik tot papa's handen weer plaats maken voor die van mama. Ik ben dus vast van plan om, als ik zwanger ben, ook mijn mans handen regelmatig op mijn buik te leggen. En, ik kan me vergissen hoor, want ik begrijp heel goed dat het leven van een pas bevallen moeder niet uit veel meer dan de baby bestaat, maar, ik zou mijn nooit op de tweede plaats willen zetten. Om maar eens wat te noemen: zijn naam blijft in mijn MSN-naam staan. Misschien ben ik wel erg idealistisch, maar ik heb het hier gisteren met mijn man over gehad, en als ik dat allemaal zo zie, denk ik dat ik dat niet om die manier zou willen. Reacties? Ik ben erg benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken, of jullie het ook zien in jullie omgeving, of msischien bij jezelf.
Ja ik ken het.. Mijn msn naam is Amber en in mijn persoonlijke bericht staat.. 20-03-2007 is ons mannetje geboren.. Ik heb er niet echt over na gedacht,, Maar mijn mannetje heeft mij er ook niet in staan.. Ik vind het ook erg moeilijk om een hele dag zonder Sam te zijn. hij is veelste jong om zonder mama te zijn. en ik wil natuurlijk nisk missen
Nee voor mij totaal niet. Ik vind het echt geweldig om mijn man met onze zoon te zien. Ik vind hem echt een super papa! Ook vind ik het erg belangrijk dat zodra Reinout thuis is van zijn werk, hij de kleine verschoont en de fles geeft. Niet dat ik het alleen maar doe en dat Nathan ook een goede band met papa krijgt. Reinout heeft de eerste 12 jaar van zijn leven geen vader gehad en vind het dus zelf ook erg belangrijk om een goed vader figuur te zijn in zijn zoon's leven. (wat een rare zin )
Ik heb niemand in mijn omgeving die zwanger is, dus ik herken het niet. Ik betrek mijn man heel erg in de zwangerschap. We luisteren elke avond samen naar de baby met de angelsound. Hij smeert elke avond mijn buik in met olie en praat met de baby. Als we op de bank liggen tv te kijken heeft hij altijd minimaal 1 hand op m'n buik. Ik vind het niet meer als normaal.. Je kiest toch met z'n tweeen voor een kindje, omdat je van elkaar houdt en een gezinnetje wilt vormen? Daar hoort de papa na de geboorte ook zeker bij! Natuurlijk krijgt het kindje na de geboorte de meeste aandacht, maar dat komt doordat een baby nou eenmaal heel afhankelijk is. Niet omdat je ineens minder van je man houd. Bij mij gaat dus niemand op de 2de plaats komen! Eerder een gedeelde eerste plek!
Heb mijn mannetje ook niet in mijn msn naam staan, ik zit niet meer op school hahahha. Tja het is nu eenmaal zo dat babies ineens nr 1 zijn in een gezin, vind dat niet raar. Als je elkaar maar niet uit het oog verliest. Wij luisteren samen naar de angelsound, hij legt elke dag zijn handen op mijn buik, baby komt dat spelen en hij praat tegen de baby. Kan hem niet meer betrekken dan dat. groetjes
Ik vind mijn relatie nog net zo belangrijk als toen Lianna er nog niet was. Je moet het toch met z'n tweeen recht zien te houden. Ik heb er gelukkig geen moeite mee om Lianna alleen te laten bij haar papa. Dit moet ik zoiezo bijna iedere zaterdag, omdat ik dan moet gaan werken.
Doe helemaal niets met MSN, dus dat is simpel. Maar verder is mijn man echt wel betrokken bij alles. Tijdens de zwangerschap gingen we meestal samen naar de verloskundige, hij legde vaak zijn handen op mijn buik en heeft tijdens de bevalling goed geholpen. Nu de baby er is, vind ik het ook prima dat hij haar op schoot heeft, voedt, verschoont etc. Gewoon vanzelfsprekend.
In mijn MSN naam staat mijn mans naam niet vermeld. Verder is hij ook erg betrokken hoor. Hij legt vaak zijn handen op mijn buik, en heeft de kleine sinds de afgelopen week dan ook eindelijk kunnen voelen. Gisteravond nog had de kleine de hik, en ik had al een hele tijd gezeten met mijn hand. En toen mijn man zijn hand op mijn buik legde, was de hik meteen over. Komt vast door papa . Hij luistert samen met mij naar de Angelsounds. Praten tegen mijn buik doet-ie niet. Ik denk dat hij zich daar niet prettig in voelt. Tja, of hij doet dat wanneer ik slaap. . Hij gaat naar alle afspraken met de VK, alle echo's, en naar de babywinkels. En let heel erg op of ik geen rare dingen doe. Zware dingen tillen enzo.
Wat Natasja ook al zegt, mijn man zijn naam stond voorheen ook al nooit in mijn msn naam. Ik heb er alleen de link naar de babysite in staan. Ieder zijn ding. En er zijn nu eenmaal vrouwen die vinden dat enkel en alleen zij goed voor de baby kunnen zorgen. Ik heb daar gelukkig geen last van. Hier zijn de taken verdeeld. Alhoewel ik meestal (lees altijd) degene ben die er 's nachts uitgaat.... Lijkt me voor vrouwen die vinden dat zij alles zelf moeten doen ook niet makkelijk, zo komen zij nooit aan tijd voor zichzelf toe.
Ik vind het een beetje rare vraag. Volgens mijn komen kind en man op de eerste plaats (ik hoop toch dat het zo is na de geboorte). Maar het lijkt me niet omdat je je msn naam verandert dat je je man op de tweede plaats zet. Belangrijk na de geboorte van een kind is volgens mij dat je als koppel nog voldoende tijd met elkaar doorbrengt, dat je samen geniet van het kind. Maar vooral dat niemand denkt 'ik kom op de tweede plaats'... Maar het is toch ook normaal dat als je kindje geboren is, je daar super van geniet?
Mijn man en ik beleven deze zwangerschap samen. Hij maakt elke dag contact met de kleine. We hebben al twee kids en hij is een super vader. Hij doet ontzettend veel met ze. En mijn man is nog steeds heel belangrijk voor mij. Maar ze staan allemaal niet in mijn msn naam. Ik doe ook maar weinig met msn.
Mijn msn naam is Lotte en zal ook gewoon Lotte blijven. Ook geen baby er in ofzo, heb altijd gewoon Lotte gehad en nooit een vriendje of wat dan ook er in gezet. En mensen praten dan toch met mij en niet met mijn vriend of de baby.. En mijn vriend is wel heel betrokken enzo maar ja meer dan hand op mijn buik leggen enzo kan hij inderdaad niet doen. Hij heeft een hoop andere dingen gedaan, zichzelf helemaal kapot gewerkt om te zorgen dat de verbouwing op tijd af zou zijn.. Soms wel heel schattig dan kijkt hij naar mijn buik en zegt hij van "ja daar zit ie in.."
Ik herken het wel, maar zeker niet bij ieder die ik ken die een kindje heeft gekregen, ik denk niet dat ik het zou doen.. Mede door mijn zwangerschap weet ik hoe belangrijk mijn mannetje voor mij is!
Nope,ik herken het helemaal niet. Mensen in mn omgeving die kinderen hebben gekregen inmiddels zijn niet zo zoals je beschrijft. En ik herken het bij mezelf ook niet. Ik vind het geweldig om mn man met onze dochter te zien. Een heerlijk stel die 2! Ook toen Lieve net geboren was vond ik het niet moeilijk om Lieve aan hem te geven. Ik vond het prachtig om hem zo te zien met zn kleine meisje in zn armen. Heb ook ontelbare foto's van hem en Lieve samen vanaf dag 1 tot nu Ik vond en vind het wel moeilijk om Lieve bv aan mn schoonouders te geven zo eventjes. Lieve kent ze eigenlijk helemaal niet en ze is altijd helemaal overstuur als mn schoonmoeder haar pakt. Mja wanneer zien ze haar nou.....vrijwel nooit Maar buiten dat om heb ik er geen moeite mee
Hier ook geen msn naam met andere namen erin Mijn vriend was heel erg betrokken bij de zwangerschap, regelmatig met de handen op de buik en mee naar controles. Als je kindje geboren is komt het moederinstinct bij de meeste mee. Ik kreeg het in een enorme dosis helemaal voor niets. Mijn vriend kan prima voor ons kind zorgen, doet hij altijd als ik werk. Als ik thuis ben dan reageer ik toch vaak als eerste. Vanuit mijn hele wezen moest ik reageren toen Tessa nog zo klein was. Een baby kost energie en soms staat de relatie dan op een iets lager pitje. Sommige dingen neem je je voor maar zijn nou eenmaal anders als er echt een kindje is. Niet minder niet meer maar anders.
In mijn msn stond sowieso nooit de naam van mijn man maar wel die van me kind ja. Mijn dochter komt ook op de eerste plaats aangezien zij mijn zorg nodig heeft. En bij mijn man is dit net zo, eerst Yildiz dan ik. Ik snap het probleem niet zo goed? het is logisch als je mamma bent dat je kindje vele malen belangrijker is. Althans bij ons is dit wel zo. En mijn man zorgt net zo goed voor ons kindje daa rheeft het niks mee te maken. Hij heeft trouwens ook haar naam in zijn msn daarom maken wij ons niet druk om
Dank voor de reacties vast, ga vooral door, Maar ff over MSN, die opmerking was als voorbeeld bedoeld, niet dat ik vind dat je persé de naam van je man erin moet hebben staan ofzo. Maar sommige de mama's met wie ik te maken heb hadden wél de naam van hun man in de MSN-naam, en na de geboorte van de baby ineens niet meer. Dat over MSN dus, vind 't wel grappig dat iedereen daar heel letterlijk op reageert Fijn dat het dus ook heel vaak anders gaat. Ik kan me iets voorstellen bij dat ontwaakte moederinstinct idd, maar bij een moeder hoort ook een vader. Persoonlijk denk ik er heel erg van te kunnen genieten baby-lief bij man-lief te zien zitten.
Ik schaam me een beetje om dit te zeggen,maar Fenneke staat op dit moment nummer 1... Ik ben mama en zorg ervoor dat mijn kind niks tekort komt,soms schiet papa daarbij in. Ik ben nog steeds op zoek naar een goede verdeling qua aandacht. Maar op dit moment wint het moedergevoel het van het echtgenote-gevoel... Ik kan er niks aan doen en vind het ook heel vervelend voor mijn man maar het is niet anders,het is een gevoel dat ik heb en dat ik niet 1 2 3 weg kan drukken.