Zwanger en ziekte van Crohn

Discussie in 'Gezondheid' gestart door ukkie1985, 4 jun 2012.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. ukkie1985

    ukkie1985 VIP lid

    27 mrt 2012
    6.134
    0
    0
    Hallo,

    Ik ben inmiddels 20 weken zwanger en heb al geruime tijd de ziekte van crohn. Op zich heb ik niets te klagen want ben al een aantal jaren opvlammingsvrij. Ook met de medicatie die ik slik mocht ik gerust zwanger worden ( stoppen zou meer kwaad kunnen doen)
    Wel heb ik bepaalde vitamine tekort ( ijzer, B11 en B 12) wat waarschijnlijk door de medicijnen komt, deze breekt mij afweersysteem af. Op zich geen ramp want dit kan ik compenseren met extra pillen en het zetten van spuiten.

    Tot nu toe gaat het super en mag ik echt niet klagen. Wel wil ik graag borstvoeding geven om bepaalde redenen:

    1. Ik heb zelf als kind enorme exceem en last van allergiën gehad en de kans dat mijn kindje dit ook zou krijgen zou ik graag enigszins verminderen door borstvoeding te geven.

    2. Het lijkt mij enorm bijzonder om dit te kunnen en mogen doen. De band die je ermee opbouwt en gewoon het feit dat het kindje groeit op jouw voeding vind ik een speciale gedachte.

    3. Soms denk ik dat moeder natuur ons niet voor niets heeft gezegend met 2 mooie (ietwat te grote) borsten.
    Ik heb (ook voor de zwangerschap) een vrij grote maat ( 75F en ben 1.50m ) en heb hier veel last van gehad. Maar ik heb inmiddels zo lang gewacht met een borstverkleining dat ik vind dat ik het zeker moet proberen om borstvoeding te kunnen geven.

    Maar nu kom ik net van de controle uit het ziekenhuis vandaan en heb ik te horen gekregen dat ik moet stoppen met medicatie i.v.m. de borstvoeding. Aangezien ik al zolang klachtenvrij ben willen ze dit proberen zodat het kindje hier niets van binnen krijgt. Wel ga ik 3 maanden na de bevalling weer door de malle molen wat betreft darmonderzoeken om te kijken of het zonder medicatie goed gaat.

    Nu vroeg ik mij af of er meer mensen in hetzelfde schuitje zitten.:( Ik vind het namelijk best spannend om te doen gezien ik al jaren aan de medicatie zit. Aan de ene kant voel ik mij schuldig richting werk en familie dat ik dus mijn eigen gezondheid op het spel zet om maar die borstvoeding te kunnen geven. Aan de andere kant denk ik mijn kindje is even het belangrijkste. En nu krijgt ze en geen rare medicatie binnen en toch borstvoeding en daarnaast zijn ze er snel bij wanneer ik zelf niet zonder de medicatie kan. Die drie maanden zouden dan toch maar mooi meegenomen zijn.
     
  2. Minimuisje

    Minimuisje VIP lid

    8 jul 2006
    8.361
    0
    0
    Zuid - Limboland
    Hier nog een zwangere met de ziekte van Crohn.

    Bij mij is de ziekte pas tot uiting gekomen na de bevalling van Joris (ondertussen al 5 jaar geleden). Ik werd na de bevalling (echt al snel, denk 3 dagen erna) echt ziek. Na 4 maanden was toen de diagnose gesteld en na 2 jaar geopereerd omdat geen medicatie aansloeg en mijn darmen alleen maar erger eraan toe waren. Na de operatie ben ik aan de Remicade gegaan (via infuus) en sindsdien is het redelijk stabiel. Echt stabiel is het bij mij nooit geweest en of het ooit zal komen is maar de vraag. Ik blijf ontzettend veel klachten houden en moet ermee leren leven.

    Zoals je kan lezen in mijn stukje hierboven, durf ik de gok niet te nemen om op eigen initiatief te stoppen met de medicatie om borstvoeding te kunnen geven. Ik ben veel te bang dat ik weer na de bevalling een opvlamming krijg. En die kans is volgens mijn MDL arts wel aanwezig.

    En bij mij is het dan ook zo dat de MDL arts het mij echt afgeraden heeft om borstvoeding te geven in combinatie met het stoppen van de medicatie! Helaas moet ik met 25 weken ook stoppen met de Remicade, want deze breekt het immuumsysteem af, en ook die van de baby in mijn buik. Maar zodra ik op de been ben na de bevalling (ze hopen na 1 week), meteen weer aan het infuus om een eventuele opvlamming te voorkomen.

    Ik wil je niet bang maken met dat bovenste stukje over na de bevalling. Maar zo is het bij mij toen gegaan na de bevalling en wilde het wel even vermelden.

    Het is je goed recht om toch te proberen. Je wordt dan onder strenge controle gehouden en dan zijn ze er snel genoeg idd bij om in te grijpen. En dan heeft je kindje wel een tijdje borstvoeding gehad. En elke dag is natuurlijk meegenomen!

    En met schuldig voelen tegenover werk en familie? Moet je niet doen. Iedereen zal je wel begrijpen dat je het beste wilt voor je kindje!!
     
  3. ukkie1985

    ukkie1985 VIP lid

    27 mrt 2012
    6.134
    0
    0
    Hoi minimuisje,

    Heftig verhaal zeg! Ik kan begrijpen dat je er in jouw situatie er zo over denkt. Wel denk ik dat je de crohn niet hebt gekregen "door" de bevalling. Tenminste mij is verteld dat mensen het vaker al heel lang hebben maar het nooit hebben gemerkt. Of in mmijn geval jaren lang de verkeerde diagnose gesteld.

    Wat dat betreft heb ik een lichte vorm ( ben nog nooit geprobeerd en heb alleen pillen) en sinds de juiste medicatie al bijna 9jaar klachtenvrij. Dat is ook de reden dat ik en mijn arts het aandurven om te stoppen. Normaal bij 5 jaar klachtenvrij proberen ze ook bij niet zwangere te stoppen of te minderrn met medicatie.

    Maar goed zekerheid heb je nooit en vandaar dat ik goed onder controle blijf, vaker dan normaal.

    Zouden wij de enige twee zijn op het forum met deze ziekte? Ben benieuwd of er mensen zijn die ook imuran slikken en (tijdelijk) zijn gestopt hiermee.
     
  4. Rietc

    Rietc Actief lid

    22 nov 2011
    131
    0
    0
    NULL
    NULL
    Hallo, ik heb geen crohn, wel colitis ulcerosa, jullie verhalen zijn wel heftig zeg. Daar herken ik (gelukkig) weinig in. Ik heb bijna geen last. Slik alleen pentasa en voor zover ik weet moet ik dit juist door blijven slikken, zou er zelfs borstvoeding meekunnen gaan geven. Nou weet ik echt niet of ik dat wil, ik heb het gevoel nog niet zo... Sterkte meiden en ik hoop dat alles goed blijft gaan met jullie en de kleintjes.
     
  5. Minimuisje

    Minimuisje VIP lid

    8 jul 2006
    8.361
    0
    0
    Zuid - Limboland
    @ Ukkie -> ik had al jaren last van mijn darmen, heb zelfs een keer toen ik 12 was 2 weken in het ziekenhuis gelegen en werd toen ontslagen met spastische darm. Tot aan de zwangerschap zeker 3 tot 4 keer per jaar op de eerste hulp omdat ik zo verging van de buikpijn en niet meer kon lopen; spastische darm. En na de bevalling (door de hormonen) is het idd tot uiting gekomen. Niet dat het door de bevalling komt, het zat al langer in me.

    Maar mijn broertje heeft het ook. Ook een lichte vorm, al 5 jaar klachtenvrij en slikt ook imuran. Hij is een hele tijd geleden (2 jaar terug zo ongeveer) gestopt met de imuran. Sinds een half jaar weer terug aan de imuran. Hij is dus 1,5 jaar zonder medicatie door kunnen gaan. Het kan dus wel! En hij is weer begonnen omdat de klachten langzaam terug kwamen, dus niet omdat het in alle hevigheid terug kwam. En was vrij snel weer stabiel! De imuran sloeg vrij snel weer aan!

    Maar ja, zit natuurlijk wel een verschil in tussen man en vrouw met/zonder hormonen ;) Maar het kan dus wel!

    En nu ik lees dat je een lichte vorm hebt, zou ik zeker de stap wagen en het proberen! Het is gewoon heel bijzonder!! Ik had Joris 2 weken borstvoeding gegeven (had zelf teveel ellende ervan, maar was toch trots op mezelf dat hij toch 2 weken had ontvangen!)

    @ Rietc -> pentasa ben ik toen mee begonnen. En begrijp je twijfel, het is en blijft toch medicatie hé...
     
  6. ukkie1985

    ukkie1985 VIP lid

    27 mrt 2012
    6.134
    0
    0
    @minimuisje,

    Je verhaal komt me bekend voor. Vanaf kinds af aan had ik vaak buikpijn zo erg dat ik op de grond lag. An de pijn en niet meer kon praten of wist welke houding ik nog kon aannemen. Spastische darm of gewoon een kind met buikpijn wer er gezegd. Op mijn 18e verloor ikm mijn moeder en werden de klachten weer erger. Stress en verdiret werd gezegd als oorzaak en ii moest maar naar een psycholoog. Dit gedaan en naar mijn idee dingen verwerkt maar buikklachten bleven. Totdat mijn vriend er op een gegeven moment zat van werd. 15 kilo in 1 week afgevallen en hij vond het te eng. Weet voor de 100e x naar de huisarts waar gelukkig een vervanger zat. Die had binnen 10 min door wat er aan de hand was(of dacht dit tenminste) en stuurde me naar de eerste hulp. Neem maar een flinke weekendtas mee want ik denk dat je nog wel even moet blijven..
    En inderdaad, al vrij snel door bepaalde onderzoeken die hij had aangevraagd werd het duidleijk dat het Crohn was, had ik dit maar eerder gedaan dacht ik. Na een dik half jaar vanalles proberen kwam ik de juiste medicijnen tegen en sindsdien is het rustig!

    Wat fijn om te lezen dat je broer 1,5 jaar zonder imuran heeft gekund! Dat geeft me goede moed!!! Ieder lichaam is na tuurlijk handig maar ik ben blij om te lezen dat wanneer het terug kwam, dit niet opeens zo heftig kwam en dat dezelfde medicatie dus weer kan aanslaan. De internist vertelde mij dit ook maar toch had ik mn twijfels..gelukkig houden ze me goed in de gaten en kunnen ze al iets zien voor ik er ook maar zelf last van heb, dat stelt me enigsinds gerust en daar moeten we maar op vertrouwen.

    2 weken borstvoeding is super toch! Ik ben echt blij met iedere dag wat zou lukken, het lijkt me zo bijzonder!!en je hoort zoveel dingen waardoor het niet zou lukken of nietlamg dus ii moet me er ook niet zoveel op vast pinnen. We zien het wel.

    Ik zag datvje 2 juli de 20 wekennecho hebt. Ik heb hem vorige week gehad, ook een uitgebreidere. Ik was hier best zenuwachtig voor. Ik weet niet of jij dat ook hebt maar kan het me goed voorstellen. Een tip; ik heb niet op internet gekeken of gevraagd wat ze allemaal zouden kunnen vinden. Ben er vrij open in gegaan het kan goed of het kan slecht gaan. En op het moment zelf heeft de echoscopiste gewoon haar werk gedaan en weer aangegeven wanneer weer iets goed was of afwijkend.
    Bij ons was alles gelukkig goed alleen lag het was voor op groeinmaar dat is zeker niet erg.

    Succes met alles en fijn dat je zo snel hebt gereageerd!!
     
  7. Minimuisje

    Minimuisje VIP lid

    8 jul 2006
    8.361
    0
    0
    Zuid - Limboland
    Ik ga ook niet googlen naar wat voor afwijkingen er kunnen ontstaan. Ben er wel een beetje bang voor hoor... Ik heb nu nog altijd om de 5 weken een infuus en het is toch niet niks wat ik krijg qua medicatie! Maar we wachten gewoon af, we kunnen nu toch niks doen dan alleen maar afwachten en hopen dat alles goed is met ons 2e frummeltje!

    Fijn dat het bij jou allemaal goed uit zag! En laten we hopen dat na de bevalling ook alles voorspoedig verloopt en je kan genieten van het geven van de borstvoeding en je darmen geen opvlamming krijgen van dit alles! Moed hebben en tja mocht het mis gaan met je darmen, dan gaat het mis. Dat mis gaan, kan ook nu komen, of over 2 jaar of over 5 jaar. Je kan je er niet op voorbereiden en als het gebeurt, dan gebeurt het. Dat overleven we ook wel weer om het maar even zo kort door de bocht te zeggen :)

    Het is en blijft sowieso onzeker hoe het met de darmen verloopt. Het kan nog jaren duren, maar kan ook morgen zijn... Ik ben er vrij nuchter in en zie wel wat er komt.
     

Deel Deze Pagina