Hoi allemaal, Inmiddels ben ik 20 weken en 6 dagen zwanger van 2 jongens. Ik ben zwanger geworden door middel van clomid, ze hebben beide hun eigen placenta etc dus gaan ze er van uit dat het twee eig is. Omdat ik vorig jaar een lysexie heb gehad was de kans op vroeg geboorte al groter plus het feit dat het er twee zijn. Hierdoor werd ik al scherp in de gaten gehouden en nu hebben ze 2 maanden geleden voor het eerst gemeten dat mijn baarmoeder mond dunner was. Op dat moment was hij 2,7 cm toen hebben ze een pessarium geplaatst en nu, na een hoop stress is hij 1,5 cm. toen ik dinsdag binnenkwam op de sehv met licht bloed verlies, menstruatie pijn en hematurie hebben ze die dus gemeten en ook direct gevoeld. De baarmoedermond leek dus al een beetje open te staan echter durven ze niet verder te voelen om dat ze bang zijn daarmee meer kwaad te doen dan goed. De onderste jongen ligt erg laag en met zn voetjes bij de uitgang. omdat ik pas 21 weken zwanger ben kunnen ze nu niets voor mij doen, opnemen doen ze niet omdat het nog te vroeg is. Ik krijg niet echt een duidelijk advies in wat ik wel en niet kan en mag doen, de ene gyn zegt zoveel mogelijk liggen de ander zegt weer dat zitten en liggen prima is zolang ik niet teveel loop. zijn er mensen die dit mee hebben gemaakt en zo ja wat zijn jullie ervaringen? Verder zoek ik me suf op internet om te zoeken of ze nu niets kunnen doen en zo ja wat maar het lijkt er toch op dat ze tot 24 weken niets doen. Dring er nu wel op aan dat ze me met 24 weken opnemen en alvast preventief een longrijpingsprik geven. Helaas is volledige bedrust verdomde lastig aangezien ik er sinds een maand alleen voor sta. We zijn heel bewust samen zwanger geworden in het ziekenhuis, en na een aantal flinke ruzies heeft mijn vriend mij met 16 weken zwangerschap zonder pardon op straat gezet. Rechten schijn ik niet te hebben omdat zijn woning geen huurwoning is en ik nog geen twee jaar stond ingeschreven in de gemeente kom ik ook niet voor urgentie in aanmerking. Ik leef nu dus al een aantal weken van bank naar bank en aan het eind van de maand zou ik niet meer weten waar ik nog terecht kan. Meneer zoekt geen contact uit zich zelf, neemt heel soms op als ik hem bel en begint dan over dat het niet uit maakt hoeveel babys ik in mijn buik heb, ik kom er bij hem niet meer in. De bedrust schiet er dus eigenlijk volledig bij in, niet dat ik het niet belangrijk vind maar als je elke nacht op een andere bank ligt gaat dat gewoon niet. Emotioneel is het op het moment allemaal veel te zwaar voor me, elke ochtend dat ik wakker word lijkt het of de wereld een donkere plek is en maak ik me druk over waar ik de volgende nacht slaap en of mijn jongens nog blijven zitten waar ze zitten. Het gaat zelfs zo ver dat ik, de persoon die er lang over heeft gedaan om zwanger te worden, vorige week een afspraak had met het FIOM over het beindigen van de zwangerschap, ik ben zo depressief dat ik niet meer helder denk en een klein moment dacht ik dus dat het voor de babys eerlijker was om de zwangerschap te beindigen. Al bij het eerste gesprek bleek voor mij dat het geen optie was, wat ik nu ik weer wat helder kan na denken eigenlijk altijd al heb geweten. Elke nacht word ik wakker, als ik uiteindelijk in slaap gevallen ben, zwetend en angstig omdat ik nog geen plekje heb waar ik twee wiegjes kan neer zetten. Helaas gebeurd het ook nog bijna elke ochtend vooral als ik weer even in slaap dommel dat ik droom over ''"de vader" wat natuurlijk ook niet echt mee werkt. Heb in het ziekenhuis met een medisch maatschappelijk werker gesproken, echt geen zak aan gehad helaas. Bleef doorgaan over waar de vader in dit verhaal was, tja als ik dat eens wist.. Verder heb ik een afspraak gehad bij een instantie via het ggz voor moeders met een prenatale depressie, deze maakte me eigenlijk alleen maar bang omdat ze vertelde dat als ik geen dak boven mijn hoofd heb als de kinderen geboren worden ( god weet hoelang dat nog duurt of hoe kort) ze mij niet uit het ziekenhuis laten gaan (logisch) en jeugdzorg moet ingrijpen... uhm ja ik ben geen alcolist of gokverslaafde, ik ben alleen op straat gezet en kan het me financiel niet veroorloven om in de vrije sector te huren. Ik maak me veel en vaak zorgen, ben bang dat ik de jongens verlies en bij elke harde buik schiet ik behoorlijk in de stres, helemaal omdat ik nu steeds vaker krampen krijg. De harde buiken heb ik de hele dag door. Alle ervaringen zijn meer dan welkom!!! Sorry voor het hele verhaal, ik begrijp dat het veel is.. liefs iemand die momenteel even behoorlijk in de put zit
Jemig meid, wat een verhaal... Ervaring heb ik hier niet mee, maar wil je wel even sterkte wensen voor de komende tijd. Kan je niet bij je ouders terecht ofzo? En wat een l*l om jou zo in deze situatie te laten zeg. (Sorry) Nogmaals sterkte...
Laat je maar doorverwijzen naar een academisch ziekenhuis. Het is echt kolder dat er nu niets gedaan kan worden om je zwangerschap te verlengen. Het klopt wel dat die maatregelingen absoluut geen garanties bieden, maar die horen samen met jou afgewogen te worden: te denken valt aan bedrust, progesteron en/of een noodcerclage. Verder horen ze echt niet te voelen of je bmh open staat, maar kunnen ze dit via een inwendige echo prima meten. Tenslotte klopt het helaas dat mochten je jongens voor de 24e week geboren worden, dat er niets voor hen gedaan kan worden, maar de helft van de vrouwen die dit overkomt moeten met spoed naar de ok, vanwege zeer ernstig bloedverlies. Dan hoor je dus op dat moment in het ziekenhuis te zijn. Sterkte.
tsjonge wat moet dit een nare tijd voor je zijn! Ik weet er niet veel van maar zijn er geen opvanghuizen voor (aanstaande) moeders in deze situatie? Heb je een goede huisarts? Misschien kun je bij hem langs en weet hij waar je terecht kunt? Heb je een goede band met je ouders/broer of zus/vrienden? Kunnen zij je misschien helpen bij het zoeken naar een oplossing? Misschien heeft iemand die hun kennen nog wel een leeg vakantiehuisje of weet ik veel tijdelijk voor je zodat je in ieder geval even een plek hebt. Ik roep ook maar wat en waarschijnlijk heb je het allemaal al geprobeerd. Ik wens je heel veel sterkte in deze nare situatie!
Bedankt voor jullie reacties, Ik ben al onderbehandeling in het AMC dus als je ergens goede hulp zou verwachten is het daar toch? Zouden jullie voor een second opinion gaan in een ander ziekenhuis en zo ja waar? Waarom mogen ze niet voelen of de baarmoedermond open is, is dat te veel risico? Over het huisvesting gedeelte, ik ben inderdaad al bij verschillende instanties geweest, heb aangeklopt bij verschillende vrienden en mijn moeder, helaas krijg ik van iedereen bijna het zelfde antwoord. Geen ruimte, partner van vriendinnen vinden het geen goed idee etc. Voel me er dus behoorlijk alleen voor staan. Wat betreft de "vader", inderdaad een L*L en doe mijn best om hem te vergeten maar het lastige in deze blijft emotioneel voor mij toch wel dat we zo bewust samen zwanger zijn geworden. Vandaag ga ik bellen met het Juridisch loket, om te kijken of ik kan uitvinden wat zijn plichten in deze zijn en of hij wettelijk gezien plichten heeft naar zijn ongeboren kinderen. Overigens heeft hij de kids nooit erkent, we zijn hiervoor wel naar het gemeente huis geweest toen we net uit elkaar waren. Alle stappen hadden we doorlopen en de laatste stap was de achternaam van de kinderen bepalen, toen gaf hij direct aan dat hij ze niet zou erkennen als de kinderen mijn achternaam kregen. Omdat we toen nog on speaking terms waren heb ik besloten om daar eerst nog over te praten en ik ben nu wel blij dat ik ze niet zijn achternaam heb gegeven. Ik heb een hele goede band met mijn huisarts, ze belt me een aantal keer in de week om te vragen hoe het gaat, en dingen als een opvang huis zou eventueel geregeld moeten worden bij de instanties waar ik nu loop als het FIOM en de ggz. Echter roept iedereen direct dat ze je met het helpen naar zoeken van en het eventueel krijgen van een woonruimte niet mee kunnen helpen.. Lang leve Amsterdam! Update: juridisch loket gebeld, Wauw bij de vodafone helpen je ze nog beter.. Meneer heeft geen plichten omdat hij ze niet erkent heeft, al helemaal niet in woonruimte en ik heb geen enkele rechten om daar te wonen. De rechten die een zwangere vrouw in nederland heeft zijn nog minder op het gebied van woonruimte, er is namelijk geen enkele regelgeving die zegt dat een zwangere vrouw niet op straat mag leven. Daar ben je dan mooi klaar mee.
Meid, wat een verhaal en wat eeh stress. Misschien kun je bij één van deze organisaties terecht mbt je huisvesting Stichting Wende zoek - Opvangatlas.nl Maatschappelijke opvang Amsterdam Meldpunt Vrouwenopvang Amsterdam
Amaai meid wat een situatie........ Ik woon in België dus kan geen tips geven maar ik wens je het allerbeste en ik hoop dat je huisarts iets voor je kan doen. Als je zo goed contact hebt zou ik er morgen langsgaan!
Jeetje meid.... ik lees je verhaal en weet bijna precies hoe je je voelt. Tranen springen in mijn ogen er van... Heb helaas zelf moeten ondervinden hoe het was om kinderen te hebben en geen huisvesting. En inderdaad... je word van het kastje naar de muur gestuurd.... en allemaal hebben ze geen oplossing. En wat een ratten dat ze jou zo bang maken met jeugdzorg!! Dit is toch van de zotte!!!! Je hebt al alle stress en een zwangerschap die niet lekker loopt, En dan gaan ze ook nog eens beginnen over jeugdzorg. Bah.... Ze zouden je gewoon moeten helpen ipv dit! Meid... een collega van mij heeft een afspraak gemaakt met de woningstichting en is een goed gesprek aan gegaan. Die had ineens binnen 1 week een huis!!!! Misschien is het dan niet wat je precies wilt, maar het is in ieder geval iets. Weet niet of je dat geprobeerd hebt? En familie die je niet kunnen helpen? Jeetje plek of geen plek maar een zwanger iemand kun je toch niet op straat laten staan? Daar maak je plek voor.... Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen in deze hele moeilijke situatie. Ik hoop dat je snel een plekje kunt vinden. Ik leef met je mee. Vind het zo rot voor je. KNUFFEL!!
Veel sterkte met het zoeken naar een woning! 't Is eigenlijk van de zotte dat je je kinderen via het zkh gekregen hebt (dus lange weg bewandeld) en dan dat je vriend geen enkele verplichting heeft. Als je "zwanger wordt" via een draagmoeder, moet je op voorhand een contract tekenen dat je het kind ook aanvaardt ingeval van handicap etc., maar als het je eigen partner is, dan is eender wat geoorloofd in NL blijkbaar. Kun je na de geboorte geen DNA-test afdwingen zodat je op z'n minst alimentatie krijgt, of hebben jullie donorsperma gebruikt? Het extra geld zou dan in 1e instantie kunnen dienen voor woonruimte tot je iets binnen je huidige budget hebt gevonden...
Pff wat een verhaal. Ik kan je niet helpen helaas, maar misschien wil je je verhaal kwijt op het tweelingforum (http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap-clubs/360045-zwanger-tweeling.html), daar kan iemand misschien je vragen over je dreigende vroeggeboorte beantwoorden. Heel veel sterkte en duimen dat je mannen nog even blijven zitten!