Ik begin echt te merken dat mijn vrienden en ik niet meer in dezelfde fase zitten nu ik 2 kids heb en zij nog geen. We spreken steeds minder af. En als we dan afspreken gaat het alleen maar over uitgaan enz. Niet dat ik de hele tijd over mijn kids praat ofzo maar het lijkt alsof we helemaal geen raakvlakken meer hebben. Ook houden ze totaal geen rekening met de kinderen. Dan vragen ze bijvoorbeeld om ergens heen te gaan en moet ik iedere keer zeggen: ja gaat niet met de kids en dan hoor je ooh ja. Soms word ik het wel een beetje moe en spreek ook steeds minder af. Laats had ik afgesproken met een vriendin om samen naar de stad te gaan. Toen ze bij was begon ze direct te ratelen over vanalles en nog wat. Ik was bezig met de kinderen, kinderwagen enz in te pakken. Dus een baby van 9 maanden en een bijna kleuter. (veel werk dus). Terwijl ik daar bezig ben met de baby in de maxicosi te doen, te zorgen dat de oudste naar de wc gaat en haar schoenen pakt. Melk, fruit enz inpakken. Loopt mijn vriendin achter mijn aan en ratelt maar door over haar ex vriend die haar blijft pingen (gooi hem er dan van af als je zoveel last van hem hebt) en wat die allemaal zegt. Ik sta ondertussen te vechten met de kinderwagen die niet dicht wilt gaan, en te zorgen dat mijn dochter nu eindelijk de auto instapt. Onderstussen gaat mij nvriendin ff iemand anders bellen!! En staat ze te kijken hoe ik sta te vechten.. Pffff uiteindelijk zijn we in de stad terecht gekomen waar de jongste maar bleef huilen, en mijn vriendin bleef pingen! Ik heb toen gezegd dat ik we maar beter naar huis konden gaan, nou terugweg weer zelfde verhaal. Toen bleef ze ook nog bij mij thuis op de bank zitten door ratelen terwijl ik bezig was met eten te maken voor de kinderen. Ik heb haar zelfs geen drinken aangeboden omdat ik het echt moe was. Gelukkig ging ze toen snel weg. En ik was blij alleen thuis te zijn met kids! Sorry voor het lange verhaal maar moest het ff kwijt. Maar goed nu heb ik dus weinig contact met vrienden en mis ik toch iemand om leuke dingen mee te doen. Hoe gaat dat bij jullie?
Herkenbaar hoor.. Ik ben 22 en ben zwanger van de 2e. Via zwpagina heb ik een paar leuke meiden ontmoet maar in mijn vriendenkring heb ik 1 vriendin met een kleine. De rest studeert nog, gaat op stap en leidt dus een totaal ander leven als ik. Als ik met hun afspreek dan gaat het gesprek 2 kanten op. Zij praat over uitgaan en jongens, ik praat over mn hummeltje. Merk gewoon dat de vriendschap steeds minder wordt. Spreek er ook steeds minder mee af omdat ik bijna geen raakvlakken meer heb. Gelukkig heb ik 2 vriendinnen die al werken en op zichzelf wonen dus dat gaat een stuk beter. Soms vind ik het wel jammer dat er vriendschappen minder/ over zijn maar ik ben heel blij met mijn leven en ben het liefst bij mijn dochter en vriend. Misschien dat de vrienschappen zich herstellen als ze zelf kindjes hebben? Of je zou misschien naar plekken kunnen gaan waar andere moeders komen? Liefs
Ik denk dat ht nog even duurt voordat ze kinderen hebben! Welke soort plekken heb je dan in gedachte? En gefeliciteerd met je zwangerschap
Dank je wel! De meeste vriendinnen van mij zijn nog vrijgezel of wonen nog thuis dus hier zal het ook nog wel even duren. Ik weet niet of je kindje naar het kdv gaat maar anders kun je daar misschien mama's tegenkomen? Babyzwemmen? Speeltuintje (al zijn die van ons daar nog wel een beetje klein voor)? Heb je helemaal niemand in je omgeving die een kindje heeft? Anders kun je misschien via die persoon weer in contact komen met andere mama's.
Nee die gaat naar mijn moeder. Nee echt geen kindjes in de buurt, mijn schoonzus maar daar doe ik liever niks mee hihi. Ja babyzwemmen is mss een idee!
Ik weet niet of je het leuk vindt maar bij Jonge moeders is ook een topic Gezinsuitbreiding. Misschien vind je het leuk om daar mee te kletsen? We kletsen daar met ongeveer 8 meiden tussen de 20 en 23 jaar.
Heeeeel herkenbaar... Hier eigenlijk maar 1 vriendin... en die woont in ijsland En spreek ik tegenwoordig ook niet meer dagelijks... Gelukkig gaat ze in oktober naar Nederland verhuizen, maar om die nou iedere dag over de vloer te hebben gaat ook wat te ver Idd, totaal geen raakvlakken met anderen... nichtjelief is zoooo onwijs lief voor me en probeert vaak langs te komen, maar als ze dan hier is idd ook met dat pingen en dergelijke, gewoon continu over d'r ex praten ook... alsof dat het enige is wat hun bezig houdt. Vriendlief heeft wel vrienden, maar de vriendinnen van die vrienden zijn ook totaal niet als mij... soms lijkt het wel alsof er gewoon niks inzit in die meiden :S Ik ben overigens 23 en heb 2 kids nu.
Vrienden komen en gaan in een leven. Toen ik zwanger was van mijn oudste, vonden mijn "vrienden" dat reuze interessant. Totdat ze er was. Ze stonden in de rij om op kraamvisite te komen, maar daarna was het min of meer "gebeurd met de pret". Want ik kon niet meer zomaar ineens wat afspreken. Of zomaar ineens daar-en-daar heen. En 's avonds na achten wat afspreken was helemaal uit den boze. En ze moesten "steeds maar" bij mij komen, omdat ik geen rijbewijs had en vervoer met een kleintje steeds een issue was. Bij sommige van deze "vrienden" ebte het contact gewoon weg, bij anderen liep het uit op ruzie. Mijn vriendenkring veranderde van samenstelling. Ik had één vriendin die toevalligerwijs tegelijk met mij zwanger was en onze kinderen schelen maar een paar dagen. Aan haar heb ik heel veel steun gehad, omdat op hetzelfde moment ons leven op dezelfde manier radicaal veranderde. Zij is uiteindelijk getuige geweest op mijn bruiloft en we zijn nog steeds beste maatjes. Onze oudsten zijn inmiddels 7. Verder breidde ik mijn vriendenkring online uit. Via één of andere site vond ik per ongeluk een vriendin in het stadje waar ik toen woonde. Ook een jonge meid, toen zwanger van de tweede (net als ik). Wij zijn inmiddels ruim 5 jaar vriendinnen. Daarnaast heb ik een ontzettend dierbare vriendin met een zoon van bijna 11 en een dierbare vriendin die inmiddels ook zwanger is van de vierde (was eerst mijn buurvrouw maar in die tijd amper contact en vanaf het moment dat we allebei een andere kant op verhuisden was ineens die klik daar). Ik heb ook het voordeel dat mijn man 10 jaar ouder is dan ik en zijn vriendenkring is doordrenkt van het "jonge grut". Véééél kinderen. En dat klikt dus gewoon heel goed. Daar maakt het geen bal uit dat ik altijd maar de jongste ben én de meeste kinderen heb. Moraal van het verhaal: acceptatie. Vrienden komen en gaan in een leven. Jij verandert, je vrienden veranderen. Dat staat zelfs nog los van het al dan niet krijgen van kinderen op jonge leeftijd. Als je aan iemand van 35 vraagt hoeveel vrienden zij nog heeft uit haar middelbareschooltijd, zal 9 van de 10 keer geantwoord worden dat dat er "geen" of misschien "één" is. Een mens heeft mensen nodig. Van nature zijn wij geen einzelgängers. Je moet gewoon accepteren dat het nou eenmaal niet per definitie "best friends forever" is en jezelf openstellen voor andere, nieuwe contacten. Hoewel ik heus weet dat het op het moment zelf heel verdrietig, pijnlijk en zuur is...
Heel herkenbaar! Hier zijn veel vrienden niet eens op kraambezoek geweest en degenen die er kwamen, kwamen pas tussen de 2 of 3 maanden... Wij hebben helemaal geen vrienden met kinderen en die vrienden hebben ook niet zoveel met de kleine meid. Ze vinden het allemaal wel leuk, maar rekening met haar houden zit er niet in. Resultaat is dat ik eigenlijk geen vrienden meer over heb en moet zeggen dat ik het wel heel erg mis! Expres naar zwangerschapsgym en babymassage gegaan. Ook nog eens geprobeerd om elkaar weer te ontmoeten, maar de meiden die daar waren lieten weten geen behoefte te hebben aan nieuwe contacten, dus dat was mislukt. Ach ja, komt vast ooit wel weer!
Ik ben niet meer piepjong hoor ben al 30. En het is ook niet zo dat ik denk dat we vrienden voro het leven blijven die fase ben ik al voorbij. Open sta ik altijd voor nieuwe vrienden alleen als je ouder word en je komt op minder plaatsen is dat toch wat moeilijker!
He Elletjo wat leuk dat je cavias fokt! Heb ook altijd cavias gehad. Heb er nu 2 ,teddys! (ff oftopic )
@Lad Wat leuk!! Van fokken is nog niet echt sprake, eerst nog opfokken, haha Ben begonnen met allemaal beestjes net uit het nest (behalve één, die heeft bij een andere fokker net een nest gehad), dus het duurt even voordat je dan aan de slag kunt
oh haha en heb je nog bepaalde rassen of ga je voor de gewone cavia? Bij ons is het weekend een gestorven, opeens lag hij heel stil en raar te ademen. Heb hem nog op schoot gehad en paar later is hij daar gestorven Nu is de ander alleen, zielig he!
Ach, wat sneu zeg Ook voor de andere caaf.. Ben je nog vanplan er weer een vriendje voor hem bij te doen? Ik ga tessels fokken in roodbont en driekleur. De dieren heb ik al zitten, nu moeten ze nog even groot genoeg worden om gedekt te kunnen worden! Denk dat volgende maand de eerste zeug bij de beer kan.
Ja die zit nu alleen in zijn grote kooi! Ik weet niet het is een beer en de ervaring die ik heb om er later een bij te zetten zijn niet zo goed. Vaak loopt dat toch uit op ruzie. En ik heb geen zin om 2 kooien in de kamer te hebben. voorheen had ik er 3 pff. Ik denk dat hij voorlopig alleen blijft en wat meer knuffels van ons krijgt. O leuk die heb ik vroeger ook gehad.
Bij een beer kan je heel goed een beer zetten hoor! Moet je er alleen voor zorgen dat je een beertje neemt die net uit het nest komt (zo'n 4 weken oud). Ik heb altijd de jonge beertjes uit het nest bij hun vaders gezet en dat is nog nooit fout gegaan!
Oh, ik herken het maar ik ben juist heel blij met mijn vriendinnen zonder kids. Ze houden me jong. Ben de hele dag al met mijn kids in de weer en vind het heerlijk om ff Elize te zijn ipv moeke. Lekker ff wijnen met een vriendin, laatste roddels doornemen, lachen en een afspraak maken om met z'n allen te gaan stappen. Ik ben juist dol op die vriendinnen! <3
@Eliesje Herken dat inderdaad ook wel, maar hier is het probleem dat vrienden het laten afweten. Geen idee waarom, zelfs op kraamvisite kwamen ze pas toen ze ongeveer 2,5 maand oud was...
wat ben ik blij te lezen dat ik niet de enige ben zeg! onze kleine is er nog geen eens (ben pas bijna 3 maanden zwanger) en merk nu al de verschillen! vriendinnen die uitgaan, full time op school en stage zitten (ik werk al 3 jaar, en ga nu laatste jaar op maandag naar school waar ik in december mee klaar ben). en door mn beginnende zwangerschap nu (van de eerste) ben ik continu misselijk en moe, en lig ik vroeg op bed. Stuurde een vriendin pas een berichtje, ja ik zie je zo weinig wat doe je tegenwoordig in de weekenden ed? Ja als ik niet aan het werk ben in ons bedrijf dan ben ik thuis met mijn vriend aan het uitrusten of doen we andere dingen zoals uiteten gaan ed. Maar ik ga niet meer in clubs hangen. Helemaal niet nu ik zwanger ben, en ook niet daarna heb die periode van gieren en snieren wel een beetje gehad. Heb gezegd dat ik best met haar wat wil gaan drinken op vrijdag of zat avond, maar tegen de tijd dat het half 12 is, wil ik waarschijnlijk al naar huis. Want dan ben ik gewoon op van vermoeidheid. En dat begrijpen ze dan niet?? Ben benieuwd hoe dat gaat als de kleine er is, verder in onze vriendengroep zijn wij de enige die zwanger zijn, nog geen kids verder bij de rest. Zal wat worden....