Ik zet 't verhaal hier ook maar even neer... Met 6 weken had ik de eerste echo gehad (omdat ik gene idee had hoe lang ik zwanger was, was 't al zo vroeg). Alles zag er goed uit, en we hebben 't hartje zien én horen kloppen. Gisterenochtend hadden we de 2e termijnecho en weer zag alles er supergoed uit, ik was 12 weken en 5 dagen zwanger. Ons kindje lag mooi te trappelen en te zwaaien. Superblij zijn we naar de stad gereden om gelijk wat babyspulletjes te kopen. Eenmaal thuis kreeg ik ineens ontzettend last van krampen, echt alsof ik weeën had. Dus wij weer de vk gebeld, en die zei dat we meteen konden komen. Weer een echo gehad en toen was 't hartje gestopt. 't Kwam echt als donderslag bij heldere hemel. Ik had echt niet verwacht dat 't nog mis zou gaan, nu we (voor ons gevoel) al zo ver waren. Gisteren en vandaag ben ik al best veel bloed verloren, dus de vk gaat er van uit dat het er één deze dagen allemaal zelf uitkomt. En anders moet ik vrijdag naar 't ziekenhuis voor een curretage. Ik mis onze baby'tje en het zwanger zijn zooooo erg! En 't ergste van alles (nouja, niet 't ergste natuurlijk, want dat we dit kindje moeten missen is nog veel erger) vind ik dat mijn vriend nu liever een paar jaar wil wachten voordat we weer beginnen voor een brusje van Milan. Deze zwangerschap was ongepland (wel ontzettend welkom natuurlijk!) en mijn vriend wil ons oude plan (ik eerst afstuderen, omdat ik 2 studies volg gaat daar nog wel een jaar of 4 overheen) weer oppakken. Vriendlief is nu werken (hij kon écht geen vrij krijgen) en ik zit hier helemaal alleen (Milan is bij opa en oma). Ik kan echt nergens anders meer aan denken dan aan ons kindje en hoe 't geweest zou zijn als alles goed was blijven gaan.
ik weet wat het is,heel veel sterkte.ik heb er ook 2 gehad,eentje op 13weken(dec09) en eentje op 11 weken,(mei09)
Wat een verdriet linda , en net na dat je beepje nog gezien hebt en dat alles nog goed was .........Je vriend zal dat nu wel zeggen maar 4 jr wachten zal hij toch over een tijdje ook wel erg lang vinden.. Sterkte meid , ik hoop voor je dat het vanzelf komt en dat ze je niet hoeven te helpen in het ziekenhuis ! knuffel marjon
Jeetje meid wat heftig, volgens mij ken ik jou (uit het zwangerschapstopic van) een heul ander forum, en nu rol ik hier opeens in dit topic! Heel veel sterkte en dikke knuffel van mij en kleine kriebel!
Ohw meid toch!! Ik schrik ervan, totaal niet verwacht! (tja zul je denken, wanneer wel??) Zat je verhaal met tranen in mijn ogen en kippenvel op mijn armen te lezen, zo onwerkelijk! Ik wil je heel veel kracht en sterkte wensen de komende tijd, ik zal aan je denken... Liefs Dees
Ooh wat erg heel veel sterkte. Misschien is je vriend ook wel heel erg geschrokken en wil hij ook daarom een paar jaar wachten. Ik zou er over een week of twee nog eens over beginnen en uitleggen hoe het voor jou voelt. Als je eenmaal zwanger ben geweest, wil je niks liever dan weer zwanger zijn en een kindje op de wereld zetten. Dikke knuffel!
He meid. Sterkte. Ik zit in een soortgelijke situatie, zie mijn ondertekening. Maar ik heb me er aardig bij neergelegd. 4maanden geduld en dan weer proberen.
Lieve Linda, Wat vreselijk....bijna onbeschrijfelijk wat jij nu moet doormaken. Hoe oneerlijk dat op de echo alles nog goed is en dat het hartje een paar uur later gestopt is... Lieve schat, neem de tijd om het te verwerken en probeer er goed samen over te praten...kan me goed voorstellen dat je absoluut niet nog jaren wil wachten nu. Heel veel sterkte meid...xxx
hey lieverd.. jeetje zeg zoiets verwacht je toch niet meer... pff vind het echt heel erg voor jullie heel veel sterkte meid!
Heel veel sterkte meisje, vind het zo erg voor jullie! Je man zal ook wel heel erg geschrokken zijn en het zal misschien de eerste reactie geweest zijn... heel veel moed en veel liefs
Heel veel sterkte linda... Heel zuur om het op deze manier te moeten meemaken.. Hopelijk kunt je het een plekje geven en kun je toch met een goed gevoel je studie vervolgen.. en wie weet wat de toekomst zal gaan brengen... *hug*
ben er stil van linda....heel veel sterkte in deze verdrietige tijd, na 12 weken verwacht je dit niet meer....
Hai lieverd, Wat ontzettend erg!!! Geef het te tijd om het te verwerken. Misschien is even alleen zijn ook goed. Dan kun je er even goed over nadenken, want mijn ervaring is dat ontwijken door afleiding te zoeken uitstellen is. Over manlief. Mijn mannetje wilde eigenlijk ook geen tweede kind. Na veel overleg en tranen heeft hij mij mijn zin gegeven en zijn we voor een tweede gegaan met de gedachte dat het nog wel even kon duren voordat ik zw zou zijn. Maar het was meteen raak. Ik had niet het gevoel dat het hem interesseerde. Toen ik de ma had, wist hij me ook niet te troosten. HIj begreep gewoon niet hoeveel het voor me betekende, zo zei hij ook. Dit maakte me boos en tegelijkertijd verdrietig. Ik zocht en vond troost bij mijn drie beste vriendinnen. HIj is zelfs nie mee naar de curretage geweest. Maar kennelijk vond ook hij het erg, maar verwerkte het op een andere manier. Nu wil hij zelf ook graag een tweede. Hoop dat je het gauw een plekje kan geven. liefs, mamaT
tjee wat een ...bericht. heb er geen woorden voor, inderdaad wat je zelf schreef: je verwacht het niet meer. heel veel sterkte de deze en de komende tijd.
och jeetje wat een schrik! vreselijk net nadat je je kleintje nog zo mooi had gezien... heel veel sterkte!
Super bedankt allemaal voor jullie lieve berichtjes! Ik vind 't erg fijn om te lezen . En ik zag dat veel van jullie ook al een miskraam hebben gehad, dus jullie ook allemaal veel sterkte!! Het zal altijd wel moeilijk blijven denk ik.