Ik lees dit forum al sinds ik weet dat ik zwanger ben, maar dit is mijn eerste bericht. Ik besloot een topic te posten omdat ik zoeits geks meemaak momenteel: Half januari 2011 - Mirena spiraal verwijderd Cyclus onregelmatig sindsdien Laatste keer bloedverlies op 5 april (enkele uren lang) Zwangerschapstest positief op 26 april (zeer lichte streep) Daarna met telkens enkele dagen tusenpoos nog 2 testen gedaan, deze kleurden steeds donkerder. Aangezien mijn cyclus super onregelmatig was mocht ik al op vrijdag 13 mei voor een echo. Hier bleek het vruchtje heel klein (4mm crown length of hoe dat ook heet) maar er leek een beginnende hartactie. Omdat het vruchtje zo klein bleek, zou ik over 2 weken terugkomen voor een tweede echo om de groei te bepalen. Er leek niks aan de hand dus. Toen, op maandag 16 mei s'avonds een lichte bloeding. Rustig afgewacht, want wat doe je eraan. Volgende dag werd het bloeden steviger, maar geen stolsels en niet al te veel krampen. Ik bedacht me dat ik ook al een paar dagen geen zere borsten meer had (mijn enige symptoom tot nu toe) VK bevestigde telefonisch mijn vermoeden dat dit een miskraam zou worden. Inmiddels zijn we precies 1 week verder en ik heb de gehele week bloedverlies gehad, van licht tot medium. Geen stolsels. Af en toe krampen, maar niet zo erg als menstruatiepijn. Ondertussen vond ik het steeds griezeliger om rond te lopen met een dood vruchtje en telkens als ik op het toilet zit bang te zijn achterom te kijken als je snapt wat ik bedoel. Ik ben gewoon blijven werken maar heb het wel rustiger aan gedaan. De VK gebeld met mijn zorgen, ze regelde vanmorgen toch nog een spoed-echo om te kijken of het vruchtje al weg was of dat curretage een optie was. Dus toen lag ik daar vanmorgen, voor de echo, en OMG er was een vruchtje met een stevig kloppend hartje!!!!! Dit was wel het laatste wat mijn vriend en ik EN de echoscopiste verwacht hadden! Het hartje klopte goed sterk en snel genoeg, daar was ze erg positief over. Echter de vruchtzak of misschien heet het anders, dat zwarte gedeelte op de echo om het vruchtje heen was erg klein. Het vruchtje heeft niet veel ruimte zei de echoscopiste. Verder leek het niet gegroeid na de laatste echo van 9 dagen geleden. Nog steeds 4 mm, maar de echoscopiste gaf aan dat metingen in dit stadium, zeker met weinig ruimte om het vruchtje, niet altijd zuiver zijn. En dan nog steeds bloedverlies. Momenteel medium. Niet echt krampen,meer zeurderig gevoel. Nadat we alledrie een beetje van de schrik bekomen waren, vroeg ik even door over of ik hoop mag hebben. De Echosc. vertelde dat ze toch erg tevreden was over het hartje maar de weinige ruimte en geringe groei vd vrucht geven aanleiding tot zorgen. Het bloedverlies natuurlijk ook. Toch mocht ik hoop hebben omdat het hartje zo goed is, maar jue snapt misschien dat ik dat echt niet durf. Ik vind hetzo eng en loop voor mijn gevoel met een tikkende tijdbom. Ik mag tot de volgende echo geen lichamelijke inspanning of stress hebben en dus ook niet werken. Dus ik lig hier maar te hopen. Had voor mijn gevoel al afscheid genomen van mijn zwangerschap. Nu ben ik een beetje in niemandsland voor mijn gevoel. Zo, mijn hart is gelucht Iemand soortgelijke ervaringen? Ongeacht de afloop....
Hai, Sjeetje meis, wat een spanning! Wanneer heb je je volgende echo? En op hoeveel weken zwangerschap zit je nu? Ik heb het niet meegemaakt maar wilde je toch even veel sterkte en succes wensen. Hopelijk vind ik gauw hele goede berichten van je terug! Liefs, Kweenie
Hi Kweenie, thanks voor je reactie. Hoever ik ben is dus niet helemaal duidelijk maar ik denk 7 a 8 weken gezien mijn test op 25 april positief was... Volgende echo is volgende week vrijdag. Nog 11 dagen te gaan. Zo raar als je geen enkele hoop hebt en al gevoelsmatig de miskraam verwerkt hebt en dan ineens een kloppend hartje... Leef in een roes momenteel en m'n vriend is helemaal vd wereld. Viel bijna flauw.
Hier ook geen ervaring met je verhaal, maar wil je heel veel sterkte en geduld wensen. poeh wat zullen die dagen langzaam gaan naar je gevoel. Duim voor een goed plakbeeb
Ik herken je verhaal wel. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, ook (best veel!) bloedverlies en test steeds sterker positief. HA was al zeker van een miskraam, bij echo dachten ze eerst een missed abortion, dus we hadden ook echt al afscheid genomen, maar twee weken later was er toch een hartje te zien en dachten ze dat ik korter zwanger was dan aanvankelijk gedacht. Afwachten maar zeiden ze, maar ja dat was makkelijker gezegd dan gedaan....Na twee weken weer een echo, ze stelden de termijn toen bij op 10 weken en 32 weken later is mijn dochter geboren, helemaal in orde, ze inmiddels al 12 jaar! Heel veel sterkte met 'afwachten', wat duurt een week dan lang hè?! Dat jouw verhaal maar net zo goed mag aflopen, ik duim voor je!
O meid, en dat afwachten is vreselijk hè? Ik maak - ongeveer - hetzelfde mee. Ik had een bloeding bij iets meer dan 6 weken en had al afscheid genomen, was er ineens toch gewoon een vruchtje met kloppend hartje te zien! Een week later weer een echo en het hartje klopte weer mooi, maar vruchtzakje was erg klein. Het hoeft niets te betekenen, maar het kan ook een voorteken zijn van dat het mis gaat. Ik vond ongeveer 50% verhalen met goede afloop en 50% met slechte afloop. A.s. donderdag mag ik weer voor een echo. De ene keer houd ik hoop, de andere keer ben ik helemaal down en denk ik dat het al mis is. Ik blijf af en toe wat lichte kramp en buinverlies hebben, maar wel heel minimaal (al schiet ik elke keer toch weer in een complete paniekaanval). Ik ga vreselijk hard voor je duimen: de volgende keer weer een kloppend hartje en voor de rest ook een 'helemaal goed'! Sterkte meid.
Hier bijna hetzelfde meegemaakt, maar helaasn zonder goede afloop...... Ik had vanaf week 5 bloedverlies, met 6 weken is er een echo gemaakt waarop een vruchtje te zien was (met hartactie). Het bloedverlies bleef (zonder stolsels en krampen, de ene dag wat meer, de andere dag wat minder) en met 7 weken kregen we weer een echo. Hierop was een goed gegroeid vruchtje met hartactie te zien. De gyn had voor het bloedverlies geen verklaring, hij dacht evt aan een poreuze baarmoedermond die bij het minste of geringste ging bloeden. Hij vond niet dat we ons zorgen hoefden te maken, als het mis zou gaan was het ws al eerder gebeurd en niet na zoveel weken bloedverlies. Helaas, nog geen 1,5 week later werd het bloedverlies meer en mochten we gelukkig 's avonds direct naar de gyn en daar bleek ons lieve kleintje toch niet meer te leven. Hier dus helaas geen goede afloop, maar ik hoop dat het voor jou positief zal verlopen!
Update: bij de laatste echo bleek dan toch het hartje gestopt. Vruchtje groeide al een paar weken niet meer terwijl het hartje bleef kloppen. De gyn zei zelfs dat er nog maar 3% kans is op een mk als het hartje zo mooi klopt. Zit nu aan de cytotec te wachten op de mk.
vreselijk voor je! hier helaas hetzelfde ongeveer... met 4,5 week bloedverlies, mocht toen nog niet voor een echo komen. uiteindelijk met 6+5 een eerste echo gehad. Daarop was ons vruchtje te klein voor de termijn (4,1 mm), maar het had een erg stevige hartslag. helaas 2 weken later bleek dat ons vruchtje nog wel was gegroeid naar ongeveer 1 cm, maar het hartje was gestopt met kloppen... met 9+3 weken is het vanzelf los gekomen...