Hoi meiden, Ik moet even m'n verhaal kwijt hoor.. en ook wat vraagjes voor jullie... Op mijn dochtertje hebben we na een vmk van 4.6 weken nog een jaar moeten wachten voordat ik weer zwanger was... daarom hadden we besloten er toch maar weer optijd voor te gaan, en tot onze verbazing was het meteen raak!! Helemaal in de zevende hemel was ik... Met precies 6 weken begon ik echter bloed te verliezen... (erg dubbel als je dan nog je dochters 1ste verjaardag moet vieren) en door de ervaring van m'n vmk was ik meteen in paniek, had meteen het gevoel dat het fout zat! 4 dagen gebloed, ook wat helderbloed en kleine stolseltjes, maar toen stopte het!! De hoop kwam langzaam terug... want waarom zou anders het bloeden zijn gestopt?!?! Met 6.6 weken kreeg ik een echo... wat bleek... 2 vruchtzakjes!!! 1tje helaas leeg, maar wel een kloppend hartje in het andere!! Wat bijzonder!! Een paar dagen later begon helaas het bloeden opnieuw, nu meer en helder rood met af en toe een stolseltje... bij 8 weken heb ik een echo gekregen en daar bleken m'n angsten te kloppen... het hartje klopte niet meer en het vruchtje was nog gegroeid tot ruim 7 weken! Ik was het andere vruchtzakje ook nog niet verloren en sterker nog, er leek zelfs een 3de vruchtzakje te zitten?!?! Maar dat kon ook een bloedprop zijn volgens de arts... Nu verlies ik dus al 2,5 week bloed... het vruchtje is ruim een week gestopt met groeien, maar de miskraam zet nog niet door! Ik ben echt heel erg bang dat ik gecureteerd moet worden... nou lees ik wel allemaal "positieve" verhalen hoor, dat het allemaal best mee valt! Maar ik wil het eigenlijk gewoon niet!! En ik hoop dat ik straks het vruchtje kan terug vinden... 15 februari stond er al een echo gepland... dus die laat ik nog maar even staan... en dan horen we wel verder denk!? Hoelang zou je kunnen wachten tot de miskraam vanzelf op gang komt?? Ik lees overal op internet gemiddeld 2 weken... maar is het erg als je langer wilt wachten?? En hoe zijn jullie ervaringen met een miskraam van een vruchtje van 7 weken?? Hebben jullie veel pijn gehad?? Ben blij dat ik al eens een echte bevalling heb mee gemaakt want lees overal dat een miskraam ook niet niks is qua pijn... Ik vind het wachten lang duren... ik hoop zo dat het snel gaat gebeuren met niet al te veel pijn! Ook nog zoiets... tot die tijd ben ik "gewoon" aan het werk... hoop dat ik nog gewoon thuis kom als het begint (moet nog een half uur rijden naar huis dan...) Dat was mijn verhaal Ben ik het weer even kwijt!
Je mag rustig langer wachten, als je dat zelf wilt. Je moet dan in de gaten houden of je geen koorts krijgt, (mogelijk baarmoederontsteking dan), maar niemand kan je verplichten tot een ingreep. Naast curettage zou je overigens ook kunnen kiezen voor cytotec: dat is medicatie die je vaginaal inbrengt en die de miskraam op gang brengt. Hier zat er bij de eerste miskraam (leeg vruchtzakje) dik 6 weken tussen het moment dat het gestopt was met groeien en het moment dat de miskraam kwam. De tweede keer was ons kindje al 3 weken overleden, nadat we een paar dagen daarvoor op de echo een kloppend hartje hadden gezien. We hebben toen besloten direct in te gaan grijpen met cytotec. Ik heb beide keren nog een nacurettage nodig gehad overigens, maar heb hier een hele historie van vastzittende zwangerschappen, (dochter 2 weken overtijd en vastzittende placenta, die net op tijd nog kwam, na het nodige duw- en trekwerk van de VK).
Snap je gevoel helemaal, dat wachten en die onzekerheid, heb zojuist ook mijn verhaal geplaatst. Heel veel sterkte en succes. x chimpie
eerst.. heel veel sterkte!! ik zou zelf kiezen voor cytotec.. dan mag je thuis wachten tot alles eruit is.. daarna krijg je wel nacontrole.. en kan je nog voor curretage gaan mocht dat nodig zijn.. ikzelf vond de curretage niet erg.. bij mij ook vastzittende placenta..je merkt er niks van en je heb(ik dan) geen pijn erna.tis altijd rot als je in een bedje moet gaan liggen en word aangesloten aan vanalles enzo.. maar gelukkig val je snel weg..dus dat was mij erg meegevallen(vind het zelf erger als het onder pl. verdoving is omdat je dan mensen bezig ziet daarbeneden.. lijkt mij niets)
Bedankt voor de lieve reacties en medeleven!! Cytotec hoor ik veel slechte verhalen over, eigenlijk heb ik alleen nog maar gelezen dat ze daarna als nog gecurreteerd moeten worden... ik heb het niet zo op ziekenhuizen, ben nog nooit onder nacose geweest en hoop gewoon dat het natuurlijk komt en dat ik het vruchtje terug vindt... al heb ik wel steeds minder hoop dat het vanzelf komt! Ik wacht nu nog steeds, soms lijkt het bloeden erger te worden en soms lijkt het bijna weer te stoppen! Ik denk dat ik tot 15 februari iig de echo afwacht... daarna ga ik weer verder denken...
Heel veel sterkte met alles! Ik zou ook nog even afwachten denk ik als ik jou was. Het feit dat je blijft bloeden kan toch betekenen dat het echt nog wel vanzelf komt. Ik heb zelf wel cytotec gebruikt om de miskraam op te wekken en bij mij was er geen curretage nodig naderhand. Ik was 10 weken zwanger maar het vruchtje was met ongeveer 6,5 week gestopt met groeien. Ik wilde toch ook even een goede ervaring met cytotec delen. De pijn en het bloeden vielen bij mij ook mee en ik heb wel iets van een vruchtje kunnen zien (al weet ik niet zeker of dat het was natuurlijk) Nogmaals heel veel sterkte!
heel erg bedankt voor je reactie!! Je bent idd de eerste met een goed verhaal over cytotec!! Blij om te horen... het is zoiezo een optie om dat eerst te proberen voor de curretage natuurlijk!! Kan jij mij vertellen hoe het in z'n werk gaat? En hoe snel kwam het toen op gang?? Hoelang heb je er pijn aan gehad?? Neem aan dat je niet kan werken op dat moment?? Hoe snel ben je toen weer aan het werk gegaan? Wel bizar eigenlijk dat je dan zelf kan bepalen "wanneer" het gaat gebeuren...
Jeetje, wat een verhaal meis Trek je het nog wel dat afwachten? Dat vond ik het ergste van allemaal. Wij hoorde donderdag 26-01 dat het niet goed was tijdens de termijn echo en ik wilde graag 2 weken afwachten en m'n lichaam de tijd geven het zelf af te stoten. Die maandag erna begon ik al te vloeien maar hier bleef het bij. Dit vond ik verschrikkelijk want je zit maar te wachten en te wachten en je weet eigenlijk niet goed wat je te wachten staat. Kun je dat nog wel zo lang volhouden? Hier is uiteindelijk afg. vrijdag de miskraam spontaan begonnen maar ik ben die dag ook nog gecurreteerd. Ik kan me voorstellen dat je daar tegen op ziet maar ik vond het heel erg meevallen! Bij mij was tijdens de echo geen vruchtje te zien maar wel een vruchtzakje van bijna 10 weken. Je vraagt naar ervaringen... Ik had echt een pijn in m'n buik en rug zoals bij beginnende weeen, alleen bleef het bij mij aanhouden en zat er geen pauze tussen zoals bij weeen. De pijn was nog wel te doen, ik was alleen bijna in paniek van de stolsels en het bloed dat ik verloor, zoveel! Daar had ik geen rekening mee gehouden. Ik was ook gewoon naar m'n werk gegaan, wilde het niet thuis gaan zitten afwachten, maar toen het bloeden begon ben ik toch thuis gebleven uit angst door alle verhalen die ik had gehoord. Dit was dus op maandag begonnen en ben eind van de dag toch van m'n werk gegaan en op vrijdag kreeg ik pas de miskraam maar ik was zooooooo blij dat ik nergens anders was dan thuis. Ik verloor ineens zoveel bloed dat zelfs 2 grote verbanden achter elkaar het niet tegen kon houden dus ik was blij dat ik niet op m'n werk zat. Het hoeft niet zo te gaan natuurlijk maar ik heb er achteraf wel veel over gelezen dat het wel vaak voorkomt dat je zoveel bloed verliest. Ik ben uiteindelijk flauw gevallen van het vele bloed dat ik verloor en het bloeden stopte pas in het zkh toen de placenta eruit werd gehaald maar toen zat er dus nog genoeg en moest ik alsnog gecurreteerd worden en achteraf denk ik "had ik dat maar meteen gedaan". Ik hoop voor je dat het inderdaad thuis gebeurd zoals je zelf zegt maar ik zou toch echt voorzichtig zijn met je uitstapjes want je weet maar nooit! Sowieso heel veel sterkte en succes meis!
@ Dalilah Wat een eng verhaal heb jij meegemaakt zeg... maar ik moet zeggen dat ik dit soort verhalen idd vaak lees op internet en dat maakt me wel een beetje bang! De vmk met 4,5 week vond ik al vrij pittig qua pijn en bloedverlies... en dat was nog niks vergeleken met nu natuurlijk! De grootste angst is dat ik niet goed wordt als ik samen met m'n dochter alleen thuis ben... of dat ik niet meer thuis kan komen als het op m'n werk begint! Ik heb ook klein kraamverband in huis gehaald... hoop dat dat genoeg gaat zijn?? Zou jij adviezeren om thuis te blijven tot dat het gaat gebeuren dan?? Ik las dat het soms wel 2 maanden kan duren... leek me een beetje overdreven om dan zolang thuis te gaan zitten! Ik hoop dat mijn bloedverlies een teken is dat het toch vanzelf komt... maar inmiddels bloed ik al bijna 3 weken... al wordt het wel steeds iets meer, dus er is hoop! Opzich trek ik het verder wel goed... ik vond de spanning tijdens het bloedverlies en het gevoel dat het niet goed was... erger als nu eigenlijk... best gek! Maar ik had zo sterk het gevoel dat het niet goed zat, maar toch een kloppend hartje en iedereen die jou zegt dat het wel goed komt... terwijl ik voor me gevoel iedereen moest overtuigen dat het niet goed zou gaan... die spanning vond ik vreselijk! Elke dag het gevoel... leeft het nog wel, of leeft het niet meer?! Ik heb me 1 dag zwaar depressief gevoeld, maar dat was het eigenlijk... ik merk wel dat m'n lichaam nu gaat protesteren... ik ben heel slap en heb knallende hoofdpijn! Vriendlief maar even de opdracht gegeven om roosvice fero te halen, hopelijk helpt dat... want m'n ijzer zal wel gedaalt zijn met al dat bloedverlies!
Ik heb niet echt antwoorden voor je, maar ik denk dat je er goed aan doet om je eigen gevoel te volgen! Ik ben ook aan het wachten tot mijn miskraam doorzet. Vorige week woensdag bleek bij de termijnecho geen hartactiviteit te zijn. Vrijdag heeft de gyn dat nogmaals bevestigd en het kindje bleek met 11 weken te zijn overleden. De gyn raadde aan om niet te lang te wachten (max. anderhalve week), omdat de placenta gewoon doorgroeit en er dus bij een spontane miskraam bij deze termijn veel bloedverlies kan plaatsvinden. Vanochtend heb ik voor het eerst bloedverlies gehad. 't Liep langs mijn benen af, maar ik heb geen krampen of niks. Voor de zekerheid had ik maar kraamverband in mijn onderbroek gelegd vanwege evt. heftig bloedverlies, maar een normaal maandverbandje kan het ook makkelijk opvangen. Zoveel is het niet meer. 'k Heb wel zo'n zeurderig gevoel in mijn buik. Maar in mijn geval staat voor morgen al een currettage ingepland op advies van de gyn. Alleen heb ik nu eerst een spoedecho bij de gyn om te controleren of de (na)currettage nog nodig is... Als de miskraam echt doorzet tenminste... Pijn bij een spontane miskraam ben ik ook erg "benieuwd" naar. Ik ben van alledrie de meiden erg snel en zonder veel pijn bevallen, dus ik vroeg me af of dat bij een miskraam ook zou zijn. Ik had gisterenavond en vanochtend trouwens wel last van mijn stuitje, iets wat ik op het einde van mijn zwangerschappen ook had. Ik lees mee... En natuurlijk heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Liefs, Nelly
@ TS, ja zou ik adviseren om thuis te blijven; na mijn ervaring wel! Maar dat is het juist, het gaat bij iedereen anders, dus je kunt er niks van zeggen. Maar achteraf hoorde ik wel vaak dat veel bloedverlies heel vaak voorkomt dus ja, wil je dan op je werk zijn. Ik had dus 2 mega maandverbanden achter elkaar en dat ving niks op! Maar 2 maanden thuis zitten is ook wel veel. Ik had afgesproken het 2 weken af te wachten en in de 2e week zouden we kijken met een echo of het inmiddels al achter de rug was omdat ik in de eerste week al bloed verloor constant en als dat niet het geval was had ik een curretage gevraagd. Dus ja, dan ben je zo'n week of 2 thuis, tis niet anders! Misschien is het ook wel fijn voor je om die tijd te hebben en het af te sluiten? Dat ik de week na de miskraam nog thuis was kwam puur door het vele bloedverlies, ik denk dat ik anders wel was gaan werken als het allemaal normaal was gelopen. Heel veel succes en sterkte iig! @ Nelly, ik lees dat jij vandaag de curretage sowieso hebt staan, heel veel succes!!
@ Nelly Hoe is het met jou meis?? Is je miskraam als nog vanzelf op gang gekomen?? Of ben je gecurreteerd?? @ Delilah Ik schrik ook wel erg van de verhalen, je leest bij zoveel weken eigenlijk zelden dat het mee valt met de pijn... je leest bijna alleen maar dat het een halve bevalling is en dat je leeg loopt qua bloedverlies!! Ik heb inmiddels sinds vrijdag af en toe een redelijk ongesteldheids gevoel, maar zet nog steeds niet door! Ook langzaam steeds meer bloed... maar dat wordt ook niet minder... het is nog niet zo veel als bij een menstruatie (ik heb altijd een flinke menstruatie met ook aardig wat kramp) Op m'n werk is het ook een zooitje (ik werk op het kdv) en daardoor wil ik blijven werken, m'n leidinggevende weet van mijn situatie (tenminste de situatie als in: VOOR de laatste echo)... ze weet dat ik naar de dokter ging... maar vervolgens geen moment vragen hoe het met me gaat... ben er erg boos over!! Ik denk dat ik de echo van woensdag af wacht... en daarna thuis ga zitten, (in mijn geval betekend dat nog 1 dag werken) want ik denk dat ik misschien daarna toch voor medicatie ga kiezen...
@ Serendipity, meis je moet echt aan jezelf denken hoor! Het hakt er wel in, zelfs al heb je weinig pijn en bloedverlies! Het is toch een emotionele klap en je werkgever denkt ook niet aan jou zo te lezen! Mijn leidinggevende was heel lief toen ik had gemailt na mijn echo hoe en wat, ze wist niet dat ik zwanger was en ik had de echo op mijn niet werkdag en voor het weekend dus wilde het wel vertellen. Eenmaal op m'n werk praatte we nog even erover en was het "maar hoever ben je dan, dan krijg je toch geen weeen" etc. En een verhaal van de buurvrouw die op de camping boven een emmer ging zitten en dat er iets uit kwam "je hoeft je er niks van voor te stellen want het is echt nog niks hoor" Nou... Ze had mijn ervaring mogen hebben dan had ze wel anders gepraat.... Je kunt er van te voren gewoon niets van zeggen maar uit de meeste ervaringen blijkt gewoon dat het tegen valt. Ik ben vanaf maandag tot die bewuste vrijdag ongesteld geweest en soms leek het bloeden wat meer en soms wat minder. Je kon er niets van op aan, misschien dat het bij jou ook wel er aan zit te komen. Ik hou je topic wel in de gaten, blijf meelezen. Hoop zo voor je dat het meevalt allemaal!
@ Dalilah Dank je wel voor je advies en je steun!! Soms snap je gewoon niet hoe licht sommige mensen er over kunnen denken he?! En m'n leidinggevende is echt een ijskonijn... ze zei in het gesprek voor de echo nog hoe erg ze het voor me vond, en dat ze het zelf ook een aantal heeft mee moeten maken, dus dat ze me gevoel goed kon begrijpen.... nou dan is zij vast zo eentje die het even op de camping op een emmer deed "hoezo is het niks"?!?! Vreselijk!! Het is een kind... een kind die zo welkom was!!! Hoe hard kunnen mensen zijn...
@ Serendipity, ja zeg dat wel! Nu moet ik zeggen dat ik voor het me zelf was overkomen ook het fijne er niet van wist en me niet kon voorstellen dat het toch een halve bevalling is in sommige gevallen maar goed, ik zou nooit zo hebben gereageert. Je hebt wel voldoende verstand dat het buiten het lichamelijke om geestelijk al een hele klap is. Maar goed, niet iedereen is zo! Mijn leidinggevende kwam vanmorgen ook even vragen hoe het nu ging. Maar daarbij nog wel de opmerking/vraag hoet het dan zit met bloeddonoren, hoeveel bloed die dan geven en daar dus niks van merken Tja... Dat is een halve liter maar ook daar kun je last van hebben dus vond het weer zo'n opmerking van "viel het niet allemaal mee" Maar misschien zie ik nu overal wel spoken hoor Hoe gaat het met jou? Van iemand die het zelf heeft meegemaakt zou je helemaal meer verwachten!!
Eindelijk heb ik nieuws... maandagavond zette het door!! En inmiddels is alles achter de rug... het is me behoorlijk tegen gevallen! Ik heb m'n "bevallings" verhaal op papier gezet... (net als bij m'n vorige bevalling) alleen nu zijn het gelukkig maar 3 kantjes, ipv 8 Bevallingsverhaal 13-2-2012 Inmiddels ben ik 9.4 weken zwanger van onze tweeling, waarvan we sinds week 8 weten dat ook het 2de hartje niet meer klopt. Emotioneel ben ik er ondertussen vrij rustig onder, de klap heb ik inmiddels wel achter de rug. Ik ben er klaar voor, het mag van mij nu wel opgang komen na 3,5 week bloedverlies voel ik me lichamelijk ook steeds zwakker worden. Al een paar dagen heb ik menstruatie gevoel, en al een paar dagen denk ik, nu zal het wel doorzetten maar helaas, steeds zakt het weer af! Sinds vanmiddag heb ik lage rug pijn, het voelt een beetje als voorweeën net als bij Evi ook voelt het als of mn hele onderkant er uit komt haha, maar dat lijkt mij niet zo gek na 3,5 week zwaar ongesteld zijn! Ach het zal vast wel weer niet doorzetten, zo voel ik me nu al zon 4 dagen. Om 18:22 besluit ik toch maar even om mijn inval collega te berichten, misschien kan ze voor me werken als het toch in eens door gaat zetten dan is het alvast maar geregeld! Al denk ik nog steeds niet dat het door gaat zetten, maar dan heb ik haar tenminste achter de hand ik heb namelijk ook een vroege dienst, dat is eigenlijk totaal niet handig nu zit ik me te bedenken. Terwijl ik nog wat heen en weer sms met mn collega besluit ik om 18:37 toch dat ik morgen thuis blijf, de buikpijn wordt nu wel heel erg!! Dit zet vast door en nog geen 3 minuten later merk ik dat de buikpijn nu heel erg snel, veel meer pijn gaan doen het voelt echt een beetje aan als weeën! Ik moet me op mn ademhaling gaan concentreren en afleiding van de tv heeft geen zin meer, alles gaat langs me heen! Niet veel later voel ik wat stromen ik ren naar de douche, dan maar onder de douche de weeën opvangen, daar kan het bloed in ieder geval gewoon stromen. Ik ben blij dat het doorzet, maar wat een pijn en wat een bloed!! Als ik naar beneden kijk, ziet het er echt uit als na de bevalling van Evi al die stolsels, al dat bloed ik kan niet meer blijven staan van de pijn! Op handen en knieën wiebel ik heen en weer, zoals ik dat bij de zwangerschapsgym ooit had geleerd, dat komt nu wel van pas met de hete straal op mijn rug, lukt het me aardig om de weeën weg te puffen! Wat wel anders is als bij een echte bevalling de weeën gaan niet helemaal weg ze blijven ergens op de helft hangen om vervolgens weer in volle sterkte terug te komen! Heel zwaar, want zo kan ik niet even op adem komen! Het voelt qua pijn als of ik op 2/4 cm ontsluiting zit had van te voren niet kunnen bedenken dat het bijna een echte bevalling zou worden! Ik ben het zat onder de douche, ik wil op bed liggen maar hoe?! Als dit nog uren gaat duren ik kan toch niet al die tijd nog onder de douche blijven staan?! Dat houd ik niet vol Okay de douche maar uit.. en dan stap voor stap bekijken! Ik droog me af en zie hoe het bloed letterlijk uit me blijft druppelen in snel tempo, langs mn benen, op de grond, op de muur gedver! Hoe ga ik in mijn onderbroek komen zonder dat alles meteen weer onder het bloed zit?!?! Auke komt me helpen okay handdoek tussen mn benen en een boxershort aan met 2 kraamverbanden erin Hopelijk houdt het zo eventjes, als ik ga liggen stroomt het vast minder hard het lijkt minder te worden! Pff gelukkig even op adem het zal vast zo weer terug komen, want ik heb nog geen vruchtje gezien! Alleen een grote stolsel, maar dat is naar mijn idee veelste klein geweest om iets te kunnen zijn! Het is inmiddels 20.00 uur. Ondertussen sms ik mijn andere collegas dat het eindelijk is doorgezet en dat het flink tegen valt! Ook sms ik mn vriendin om te vragen of ze toevallig nog de spullen heeft van het kraampakket die je over had! Zon matje zou nu wel handig zijn, anders zit straks het bed ook onder! Een belletje van mijn vriendin, ze heeft nog wat matjes en wat kraamverbanden ik ben heel blij als ze zegt dat ze er nu meteen aan komt! Kan Auke gelukkig bij mij blijven, want ik heb hem nu echt nodig! Ik loop nog even naar de badkamer (ik wilde alle bebloede spullen in de was doen) het is kwart voor 8, maar terwijl ik bij de badkamerdeur sta voel ik iets heel groots naar beneden zakken tussen mn benen! Met grote ogen kijk ik naar Auke: ik voel iets groots tussen mn benen!! Dit is het!! Ik kan vervolgens alleen nog maar zeggen: hoe bizar, hoe bizar, dit is gewoon een echte bevalling Ik stop het in een pot en ik had ergens gelezen dat de placenta gewoon blijft doorgroeien als het kindje is overleden in je buik, en als ik er naar kijk van wat er in de pot zit, bedenk ik me dat dat best eens waar zou kunnen zijn! Ik had het me heel anders voorgesteld, veel kleiner de placenta is zon 15/20 cm groot het ziet er heel vies uit, maar tegelijkertijd vind ik het heel bijzonder! Het vruchtzakje is nog heel gebleven en ligt als een grote doorzichtige knikker van ongeveer 2 cm in de placenta! Als je goed kijkt kan je door al het bloed heen een mini mini kindje zien zitten nouja kindje ik noem het nog steeds een alien haha! Het zit nog veilig in het vruchtwater in het mini vruchtzakje hoe bijzonder! De bevalling gaat weer verder, ik ga terug op bed liggen de weeën komen in alle hevigheid terug ik begin te huilen dit is niet een halve bevalling, dit is een hele bevalling met g*dver echte weeën. Ik ga op mn zij liggen zodat Auke mn rugweeën kan weg masseren! hoger, lager, hoger schat je bent het verleerd, het helpt niet!! Heen en weer wiegend en puffend probeer ik de weeën op te vangen! Inmiddels lijken het weeën bij een ontsluiting van 6 cm ik merk dat mn lichaam precies zo reageert als bij mn vorige bevalling mn hele lichaam trilt, ik heb het ijskoud maar zweet me te pletter en ik ben misselijk, heel misselijk ik moet steeds bijna overgeven! Ik reageer ook hetzelfde als toen ik hoor mezelf dezelfde dingen zeggen: mensen mensen wat een pijn jongens jongens jongens. Inmiddels komt mn vriendin binnen, het zal bijna 9 uur zijn geweest denk ze schrikt als ze me zo ziet! Zij had ook niet verwacht dat het bijna een echte bevalling is, maarja wie wel? Ik ben blij met de kraamverbanden en het matje voor op mn bed zo kan ik in ieder geval op bed blijven liggen! Ze geeft me wat afleiding soms kan ik tussen de weeën door nog wat lachen, maar ik kraam ook veel onzin uit! Ze vraagt of ik wil dat ze weg gaat ik kan het niet voor haar beslissen ergens wil ik rust, maar merk toch ook dat het me iets van afleiding geeft! Ze heeft ook paracetamol voor me meegenomen ik weet alleen niet of ik die mag nemen, ik had iets gelezen over dunner wordend bloed dat mag niet tijdens een miskraam, want dan verlies je te veel bloed! Auke belt de huisartsenpost, ik mag wel-geteld 1 paracetamol nemen en als het na een uur niet beter gaat, moet hij terug bellen! Ik denk nog: 1 paracetamol?!?! Als of dat gaat helpen hallo!!! Ik heb weeën om de minuut!!! maar neem toch braaf de paracetamol in Evi wordt helaas wakker ik kan haar er echt niet bij hebben en ik heb Auke nodig voor de steun!! Gelukkig neemt mn vriendin Evi mee naar de woonkamer ik hoor haar op de achtergrond enthousiast lachen gelukkig dat gaat goed! Mn weeën worden heviger bij elke wee denk ik kan het nog heviger en dat blijkt te kunnen ik klamp mezelf helemaal vast aan mn matras, knijp hem helemaal fijn als of dat iets is wat helpt! Ik krioel alle kanten op de weeën gaan nauwelijks weg! Om de 1 a 2 minuten komen ze en inmiddels zo pittig dat ik moeite krijg om ze weg te puffen! We besluiten om mijn moeder te bellen, want als dit zo de hele nacht nog door gaat, moeten we oppas hebben voor Evi mijn vriendin kan hier ook niet de hele nacht blijven! Auke hangt weer op: ze moet nog even haar koffie op drinken en dan komt ze (ik was even vergeten dat ze visite had), waarop ik zei: Tuurlijk, wie gaat er g*dver dr koffie opdrinken als je dochter ligt te bevallen?!?!?! Na een kwartiertje komt eindelijk mn moeder die neemt het over van mn vriendin maar mn vriendin besluit ook te blijven!
De weeën lijken inmiddels weeën van 8 cm ontsluiting, ik weet niet waar ik het zoeken moet ik probeer steeds andere houdingen aan te nemen, maar niks lijkt nog te helpen! Het weg puffen gaat nu echt bijna niet meer het lijkt meer op spugen dan op puffen de emmer heb ik ook steeds vaker nodig, maar kan het steeds nog net weg slikken! Van ellende wil ik de douche nog 1x uitproberen tussen een wee door loop ik naar de badkamer, ik word duizelig en alles wordt zwart mn hoofd even naar beneden gebogen en dan kunnen we weer, maar eenmaal in de badkamer zak ik al weer door mn knieën! Ik kreun het uit, ik huil en Auke komt kijken moet ik je helpen? zegt hij! Nee ik wil weer terug naar bed, dit is ook niks! Opgerold met een kussen op mn buik, zit/lig ik op mn knieën te kreunen, ik hou het niet meer en Auke besluit om het ziekenhuis weer te bellen we mogen komen! Met veel irritanties moet ik mezelf toch proberen aan te kleden doe deze broek van mij maar aan zegt Auke nee kan ik nog maar net uitbrengen doe deze nou maar aan!! nee kan ik weer, nog net zeggen! ik kan jouw trainingsbroek niet vinden, dus doe die van mij nou maar aan!! nee, even wachten!!!!! Als de wee eindelijk weg is, doe ik zijn trainingsbroek aan en een trui ik wil me nog 1x verschonen, want ik voel dat mn 2 giga kraamverbanden alweer vol zijn! Ik loop naar de wc en voel me helemaal duizelig worden Op de wc denk ik dat ik het 2de vruchtje ben verloren (achteraf bleek dit een flinke stolsel te zijn geweest) de weeën lijken minder vaak achter elkaar te komen fijn!! Eindelijk op adem komen!! Auke gaat nog even snel tanken, want natuurlijk is nu net de tank leeg handig!! Maar toen ik klaar was op de wc, nog geen wee ik loop naar de woonkamer nog geen wee ik voel me beter!! Sterker nog, ik voel me helemaal hieper van al de adrenaline!! Als Auke terug komt heb ik nog steeds geen wee gehad en sta ik nog helemaal te stuiteren van alle natuurlijke pijnstillers die nog door mn lijf gieren!! Ik voel me letterlijk zoals na de bevalling van Evi zo raar! Blij en voldaan dat het allemaal achter de rug is!! Het is inmiddels half 12 Ik bel het ziekenhuis dat ze niet meer nodig zijn, de assistent vraagt nog een aantal dingen zodat het zeker is dat ik niet te veel bloed ben verloren. Auke en ik zijn moe mn moeder en vriendin gaan weg en wij gaan naar bed! Dat was me nog eens een avond Eenmaal in bed moet ik in eens nodig plassen en nog geen 5 minuten later in bed moet ik weer plassen en weer 5 minuten later moet ik alweer nodig plassen!! Als of mn lichaam het heeft opgespaard maar bij de laatste plas voel ik weer iets groots naar beneden komen, ik kan het nog net opvangen voor het in de wc valt! Het 2de vruchtzakje inmiddels is het half 1 s nachts na 6 uur is eindelijk de bevalling echt voorbij! Bij de huisarts 15-2-2012 Ik zeg tegen mn huisarts dat het me behoorlijk tegen is gevallen had niet verwacht dat het kon voelen als een echte bevalling! Hij bevestigt dat een miskraam inderdaad een echte bevalling is! Toen ik aangaf dat ik eigenlijk wel de helft van de pijn had verwacht, als van een echte bevalling begon hij te lachen: ja sorry, weeën zijn weeën!! Maar je hebt nu niet het hoofdje voelen staan!! Haha Nee gelukkig niet de persweeën zijn me bespaard gebleven!
Ik heb net je verhaal zitten lezen de tranen kwamen weer in mijn ogen zo herkenbaar dit verhaal die pijn enz hoe je het beschrijft zo voelde ik het ook maar ik wist niet dat het gewoon weeen waren want ik heb nog geen bevalling mee gemaakt. Ik hoop dat je weer snel de oude bent ik had het absoluut niet zo heftig verwacht. Sterkte met het verlies.