Dames, Ik heb zon behoefte om even mijn verhaal te doen.. Ik voel me rot. We hebben een mooie dochter van ruim 1 jaar waar we erg blij mee zijn. Op haar moesten we ruim twee jaar wachten. Na de bevalling had ik erg moeite met geslachtsgemeenschap. Ik vond het erg eng daaronder weer iets te doen.. Goed, na 8 mnd is het weer gelukt. Wel had ik veel pijn. Daarna hebben we het nog een paar keer gedaan, maar veelal zonder zin van mijn kant... Ik weet het aan de BV die ik ruim 10 mnd gegeven heb, maar nog is de zin niet terug.. Dat gefriemel, ik heb er gewoon geen zin in.. :x En zonder dat gaat HET al helemaal niet.. Het zou voor mij gewoon nooit weer hoeven, raar maar waar. Nou is mijn man ook niet heel erg zo dat scheelt, maar af en toe kriebelt het weleens bij hem vanzelf.. Hij dwingt me overigens nooit, het ligt ook niet aan hem of de relatie, ik ben dolgraag dichtbij hem, maar meer niet.. Net hadden we het enigszins op de rails of ik kreeg deze week een vroege miskraam.. Weer staat alles op zn kop.. wat nu?? Ik heb gezegd dat zwangerschap afgeraden word de eerste 3 maanden dat geloofde hij.. maar ik voel me zo slecht want ik houd zoveel van hem..
By the way, ik geniet er ook niet vaak van omdat ik pijn heb. En angst voor pijn geeft weer pijn.. Ook als het wel een moment fijn is daarna heb ik toch wéer pijn, een dag.. Het komt door de spieren, ik verkramp door de angst en geen zin.. maar ik ben geen type om er over te praten met een deskundige..
He meis je bent echt niet de enige hoor!! Ik heb een hele zware bevalling gehad en ben erg ver ingeknipt.... Zelfs de VK schrok er van. Daarna wel zin maar heel veel pijn. Ik was slecht genezen. Nu is het wel genezen maar ik heb daar zoveel pijn moeten doorstaan dat ik het wel goed vind zo. als ik nooit meer hoef dan ben ik gelukkig zo..........maar goed is het niet natuurlijk. Het enige wat ik je kan advieseren is om met een sex therapeut te gaan praten. Die kunnen je wel helpen hoor! Ga ik ook zeker doen als ik bevallen ben. Want ik kon er altijd heel erg van genieten, maar nu niet meer...........dat wil ik wel terug hoor!
Ja maar...Mijn bevalling was 'makkelijk' en een paar scheurtjes met hechting. Dat is het niet alleen, het zit ook in mn hoofd. Bovendien vind ik er niks meer aan.. Wat helpt het dan om het weer te willen.. Zoals jouw laatste zin, ergens klinkt dat mooi maar ik herken mezelf er niet echt in.. was het maar zo..
Heb je weleens overwogen om naar de huisarts te gaan voor de pijn bij het vrijen? Wat houdt je tegen om eerlijk tegen je vriend te zijn over jouw pijn en geen zin, nu draag je het probleem helemaal alleen terwijl het een probleem van jullie samen is? Sterkte!
Het komt voor, maar ik zou het als een probleem ervaren en mogelijk je partner ook. Om die reden zou ik in therapie gaan. Zou je er gelukkig van worden als je enkel een vriendschappelijke relatie krijgt met je man? En: zou je man gelukkig kunnen zijn met een relatie zonder seks? Wil je het risico lopen dat jullie over een paar jaar elkaar compleet verloren zijn? En: het zou niet de eerste keer zijn als het binnen een relatie ervoor zorgt dat 1 van beide partijen uiteindelijk vreemd gaat. Ik wil hiermee niet beweren dat jouw man daartoe in staat is, maar naar mijn inziens zou het naief zijn om te denken dat iemand dit nooit zal doen.
Oke hier komt het......lang over nagedacht maar ik denk dat je het ook nodig hebt. Ik heb heel lang in mijn leven sex helemaal niks gevonden, het was pijnlijk en wie wil er nu pijn?? Niemand, dat ga je uit de weg en dat zoek je niet op. Een sexualoog kan jou/jullie leren deze blokade op te heffen. En je leren dat het fijn is. En het is zeker de moeite waard hoor. Wat hier boven ook gezegt word: je wil toch geen relatie zonder sex? en dat je man straks het buiten de deur moet gaan zoeken? Ik heb best lang in theapie gezeten en het is gelukt om te gaan genieten van sex en alles wat erom heen hoort. Daarom zou je het beste in therapie kunnen gaan, en ik snap echt dat het voor jou nu lijkt als of dat toch niks gaat oplossen maar echt ze kunnen meer als je denkt! Heel veel succes!
Je bent echt niet de enige. Onze meid is nu 6 maanden en ik heb helemaal niet de behoefte aan sex. Baal er wel van want soms zou ik het wel willen maar dan heb ik er toch geen zin in om iets te doen. Hopelijk komt het toch vanzelf terug.
Jeetje lijkt me best moeilijk, niet alleen voor jou maar ook voor je partner, niet alle mannen snappen het. Ik heb ook nog wel eens pijn van onderen maar dat is van het verre inknippen en de hechting/littekenweefsel. Ik ben mn libido weer aan het opbouwen en dat gaat goed, ook door de angst wordt ik vaak niet uit mezelf vochtig, dus gebruiken we wat glijmiddel want 2 tellen daarna wordt ik wel vochtig omdat ik geen pijn voel en er dus van kan genieten. Praat hier trouwens wel over, met je partner natuurlijk maar ook met een therapeut, je lichaam blokkeert zodra je denkt pijn te voelen of zodra je denkt dat het pijn gaat doen en dan gaat het juist pijn doen. Heel veel sterkte/succes meis.
Dankje.. fijn dat je zo eerlijk bent. Tja, wat mij betreft mag het altijd zonder sex ja.. erg he.. Dat is het ook, als ik het alleen voor hem doe gaat het niet werken ben ik bang..
Hoe doe je dat eigenlijk, opbouwen? Stomme vraag miss. Glijmiddel werkt voor ons niet. Als ik een keer zo ver ben dat het bijna goed gaat kan ik niet die onderbreking en dat geklieder hebben, dan slaat de angst en stress al weer toe en denk ik, laat maar.. Net of vloeit alles ineens uit me weg of zo. Mijn man zou nooit vreemd gaan gelukkig.. Hij kijkt nooit naar andere vrouwen, waarom ooit wel naar mij is me een raadsel Hij (en ik) kan het alleen met iemand waar hij intens van houd. Gelukkig ben ik dat