Ik heb een probleem en weet niet hoe ik het doorbroken krijg. 7 weken geleden ben ik mama geworden van een meisje en haar grote broer (4 jaar) is maar wat trots op haar. Hij gaf haar in het begin de hele tijd kusjes en knuffels. Daarna begon het echter met negatieve aandacht opeisen. Ben de hele dag niets anders het doen dan het corrigeren (niet te hard, doe nou rustig, niet doen, doe voorzichtig, niet met je vieze vingers in haar gezicht) en als klap op de vuurpijl is hij ook weer begonnen met in de broek plassen. Overdag valt het nu wel mee (hij heeft nl ook een paar keer expres in de broek geplast dat we de vloer konden dweilen) maar het snachts gaat hij gewoon niet naar de wc. Of hij plast in bed als hij net wakker is. Ik mag het neit hardop zeggen maar ik ben blij dat hij naar school gaat en 3 dagen in de week aansluitend BSO heeft. 3 dagen in de week dus van half 9 tot 5 alleen met dochter. We hebben al gescholden maar dat maakt niet echt indruk, hij gaat gewoon door. We proberen al veel te knuffelen en te doen maar als hij weer wat doet wat niet mag, kan ik niet vrolijk met hem gaan spelen/knuffelen. Positieve en lieve momenten met woorden loven zijn we aan het proberen maar die momenten zijn eigenlijk best schaars. kreeg al de tip om ook de "normale" dingen (bv als hij 10 minuten lief tv kijkt) te loven maar daar moet ik dan echt aan denken. Over een dikke 2 weken is mijn man 1,5 week weg en ben ik dus alleen met de kids. schoonouders komen wel de 23e hiernaar toe nemen hem dan mee naar hun tot papa thuis is (27e) maar geen idee of dit gaat werken want hij wil nog neit bij mijn ouders blijven slapen. Heeft iemand tips hoe ik deze cirkel doorbroken krijg, want ik wil gewoon niet hebben dat hij dalijk het gevoel gaat krijgen dat we niet meer van hem houden en ik wil helemaal niet schelden. Vanmorgen was hij op zijn slaapkamer het behang vd muur het trekken en tja toen heeft hij ook een tik op de billen gehad. ik accepteer dit gedrag gewoon niet maar negatieve aandacht is ook aandacht van ons he..... HELP
Ik zou vooral ook het positieve gaan belonen en proberen om niet van alle dingen die hij verkeerd doet een strijd te maken. Natuurlijk zijn er bepaalde dingen die echt niet kunnen, en daar moet je dan ook meteen ingrijpen. Maar probeer dit door er zo weinig mogelijk aandacht aan te schenken. En probeer vooral kalm te blijven! Roepen en schelden werkt in de meeste gevallen omgekeerd en wekt de indruk dat zij dat ook mogen dan... Ook zou ik proberen om hem zoveel mogelijk bij de verzorging van de baby te betrekken. Bv pamper aangeven, samen uit bed halen als ze wakker is, speeltje aangeven,... Zo krijgt hij ook aandacht terwijl je eigenlijk met je baby bezig bent. Sterkte ermee! Weet hoe vermoeiend het soms kan zijn! Maar probeer consequent te handelen en het gaat echt wel weer over.
Dit probeer ik ook. Woensdagmiddag, vrije vrijdagen en weekenden (en uiteraard de avonden) probeer ik tijdens het voeden (geef bv) een boekje te lezen, filmpje te kijken of ik geef hem instructies voor zijn duplo treinbaan. Dit gaat dan ook super!!! Verschonen laat ik hem ook bij helpen, badje mag hij mee helpen enzovoorts. Het is ook op momenten als ze ligt te slapen dat hij hard gaat spelen (moet ze aan wennen ik weet het maar voorheen deed hij dit ook niet) en als er bezoek is. het is allemaal te verklaren... zij krijgt aandacht, hij niet.... maar toch. We gaan maar gewoon verder waar we mee begonnen zijn. Proberen geen stem te verheffen als hij iets stouts doet, normaal wassen als hij een ongelukje had en vooral (het moeilijkst ) de foute opmerkingen achterwege laten na een lastige dag. "je bent toch een grote jongen he, dan luister eens" (hoezo verwachtingen scheppen) "ben je dom/doof/achterlijk of zo" (na 1000000ste waarschuwing dat hij iets wel/niet moet doen, ik weet dat zo mega fout zijn deze opmerkingen hoor maar ze floepen er gewoon uit, we zijn erop het letten) "niet doen want Alina slaapt" (ik moet het niet op haar schuiven want dan krijgt hij een hekel aan haar). Zucht ik weet het wel hoor, maar pas het maar eens toe.
In het andere topic geef je aan dat je ook bezig bent met slaan, en nu zeg je ook te schelden. Daarbij krijg ik niet de indruk dat je gelukkig bent met de situatie, sterker nog: je roept om hulp en bent blij dat je zoon drie dagen per week weg is. Je zoon zegt op zijn manier (terugval zindelijkheid) dat hij ook niet gelukkig is met deze situatie. Hij lijdt waarschijnlijk enorm onder deze situatie. Ik heb hier maar één antwoord op: Zoek zo snel mogelijk opvoedkundige hulp, met schelden en slaan balanceer je als je het mij vraagt op het randje van mishandeling, en ik geloof niet dat je dat wil. Volgens mij, als ik je bericht goed lees, zou je niets liever willen dan een liefdevolle opvoeding geven. En als ik het nog beter lees lukt dat je even niet zonder hulp. Hulp zoeken zou ik dus zeggen.
Sorry...... hier vallen mijn schoenen even van uit..... Slaan doe ik nauwelijks, alleen vandaag als reactie op het behang aftrekken. Schelden is meer in de zin van corrigeren, het is niet dat we bezig zijn hem verrot te schelden of zo..... Het is allemaal een beetje moeilijk onder woorden te brengen maar ik heb niet echt het idee dat Sem ongelukkig is. Ja hij vraagt om aandacht als ik met Alina bezig ben, maar dat is meer omdat hij 4 jaar alleen is geweest. Ja ik ben veel het corrigeren (en dus schelden dat hij bepaalde dingen niet moet doen) maar het is niet dat de hele buurt mee kan genieten. Randje van mishandeling vind ik dus een erg grove beschuldiging. ik vraag alleen om tips om deze cirkel (dus betere manier van aandacht doorbreken OF Sem beter duidelijk kunnen maken dat Alina even meer aandacht vergt omdat ze nog zo klein is). Ja ik ben blij dat hij 3 dagn per week weg is, niet omdat ik hem dan kwijt ben maar omdat hij mij niet hoeft te delen!!!!! Hij hoeft dan niet jaloers te zijn dat ik met Alina bezig ben, hij heeft dan alle ruimte om lekker wild/luid/leuk te spelen.
Het is moeilijk te bepalen vanaf hier hoe je woorden bedoeld zijn. Daarom denk ik ook dat het moeilijk is om vanaf een computer tips te geven. Het cb heeft vaak een lijntje met een opvoeddeskundige, laat haar anders eens meekijken? Vaak zijn hun tips meer waardevol dan tips vanuit hier (omdat het moeilijk interpreteren is vanaf de computer).
Je suggereert nu dat ze zegt dat ze 'm voor alles alle hoeken van de kamer laat zien. Vind ik ver gaan hoor sorry. Of misschien ligt dat weer aan mij. Lastig via de pc te interpreteren. Luckey, je weet het mijn meis is ook 4 en is ook al sinds maand 7 van de zwangerschap verschrikkelijk aan het uittesten en provoceren. Maar het is ook een beetje de "fase" (kep een hekel eraan maar het schijnt echt zo te zijn) waarin ze zitten. En de veranderingen zijn zo groot, en naar school en een nieuw gezinslid. Ouders die je ineens moet delen. Wij zijn weer wat strikter geworden met het straffen, dus 1x waarschuwen bij hoge uitzondering 2x en dan op stoeltje. En het stoeltje staat gewoon in de huiskamer maar ze kan bijvoorbeeld geen TV zien maar wij haar wel in de gate houden. Er zit progressie in. Maar het gaat langzaam. En vooral heel duidelijk zijn waarom iets niet kan of mag. En zoals je in ons topic zegt ook wat 1 op 1 tijd met 'm zien te maken. Wat de visite betreft laat ik m'n meid ook heel erg helpen dus zij laat de visite 'm zien (hij ligt wel in de box dan ) en zij vraagt bijvoorbeeld wat de visite wilt drinken en brengt de beschuit rond. Zo heeft ze ook wat te doen. Ze vraagt nog wel veel aandacht. Maar goed ze is dan ook pas 4.
Ik denk dat Nikita dit stukje bedoelt... http://www.zwangerschapspagina.nl/peuter-kleuter/277576-help-mijn-kind-klap-gegeven-op-haar-billen-4.html#post10019471 Ik heb helaas geen andere tips voor je dan hier al staan... Maar je dochter heeft een prachtige naam.
Wat een lastige situatie, niet alleen voor jou, maar zeker ook voor je zoontje! Allereerst: Probeer begrip te tonen voor het gedrag van je zoontje. Opeens is er een zusje, waar hij niet om gevraagd heeft. Hij moet zijn aandacht delen, het allermoeilijkste wat er is. Een kind leeft op aandacht, kan het niet positiefs, dan wel negatief. Kun je misschien tijd inplannen waarin je iets alleen gaat doen met je zoontje? Zwemmen, kinderboerderij of gewoon een booschap doen? Laat hem weten dat je gevoel voor hem niet is veranderd! Daarnaast zou ik tijdens conflicten proberen echt te kijken en te luisteren naar hem! Wat is er nou precies gebeurt waarom hij dit gedrag laat zien? Laat hem weten dat jij snapt dat het voor hem moeilijk is! "Het liefst wil je dat ik de hele dag met jou knuffel!" "Wat lastig he? Zo'n zusje erbij!" "Je zou soms wel willen dat je zusje er niet was!" Zoiets? Als je actief naar hem luistert, zal hij zich begrepen voelen en misschien kan hij dan eerder rust vinden in de nieuwe situatie! Ik wens je heel veel succes!
Hier is de oudste pas 2 dus dat zal wel schelen, maar toch denk ik wel dat ik het iets anders heb aangepakt.. Ik heb Kenji nooit voor laten gaan. Ik zorgde er voor dat eerst Jayro zijn portie aandacht kreeg en dan pas Kenji. Hierdoor heb ik Kenji wel even laten huilen zo nu en dan.. en een schone luier, ach dat kan ook soms best even wachten. Dus Jayro niet het idee gegeven dat Kenji voor ging. Zodra Jayro dan lekker aan het spelen was had ik tijd voor Kenji. Dit heb ik de eerste weken gedaan en toen wat afgebouwd. Als Kenji dan huilde vroeg ik bijvoorbeeld aan Jayro "hoor jij dat ook??" "ja, kenji huilt!" "o jee, wat zullen we daar aan gaan doen?" en dan komt Jayro zelf vaak met oplossingen "flesje geven misschien?"... "ja, zal ik Kenji dan maar een flesje geven, wil jij helpen?/wil jij ondertussen...?"... En nu ben ik zo ver dat Kenji totaal geaccepteerd is, Jayro wil 's ochtends meteen naar Kenji en als kenji aandacht nodig heeft is het geen probleem... Ik vraag nog wel vaak bijvoorbeeld met naar beneden gaan "zal ik eerst kenji naar beneden brengen of eerst jou?" zo heeft Jayro grip op de situatie en wordt niet alles voor hem besloten nu hij een broertje heeft. Misschien kun je dit eens proberen een weekje, kijken hoe het gaat.. even volhouden en vervolgens langzaam afbouwen? Het is natuurlijk maar een idee En het zal ook best veel geduld en werk zijn.. maar ja.. als het wel helpt...
@Krista..... ik heb zeer zeker begrip voor hem. Het is nogal wat wat hij voor zijn kiezen heeft gekregen. Eerst een mama die zwanger is en door bekkenpijn niet veel meer met hem kon doen, toen een mama die door bloedverlies tijdens bevalling in het ziekenhuis moest blijven (1 nacht), daarna een mama die een week lang op de bank lag en futloos was (laag HB) Intussen ook nog naar de basisschool en als klap op de vuurpijl een baby die niet meer weggaat. Hij moet het gewoon nog even allemaal een plaats geven en door hem in (bijna) alles te betrekken, doen we ons uiterste best. Hij speelt eignelijk altijd heel erg lief (soms wat ruwer maarja het is een jongen he) en komt dan altijd Alina een kusje of knuffel geven. Maar telkens net als ik het voeden ben, wil hij een boterham, gaat hij knallen, gaat hij op de bank turnen.... negatieve aandacht vragen dus. Ik zeg hem dan telkens rustig dat hij eventjes moet wachten tot ik klaar ben en doe ik wat hij van me vraagt. Soms lezen we tijdens het voeden een boekje, soms kijken we samen tv, soms is hij gewoon ongeduldig en gaat hij door..... 1 op 1 tijd plannen we zeker in en dan ravotten en stoeien we en dansen we op k3. Postieve dingen benoemen probeer ik ook maar lukt niet altijd hoor. Als ze in bed ligt en begint te huilen, vraagt hij zelf altijd of hi naar haar toe mag om een liedje te zingen. Super lief en mega trots als ze even stil is. Het is voor ons gewoon wennen aan de situatie en al naar gelang het moment van ondeugendheid, kan ik rustig reageren en soms verhef ik mijn stem wat sneller. Het klinkt nu vast alsof ik mijn eerdere post goed het praten ben, maar goed. 8 juni moet ik met Alina naar het cb en dan ga ik het zeker even aankaarten, misschien hebben zij nog tips voor die ik nog niet ontdekt heb...... Verder is mijn zoon nog onwijs gek op me, want hij vliegt me elke keer als hij me ziet om de nek (nou ja eerst zijn zusje en dan mij haha). Hij is dus wel blij met haar maar moet gewoon nog even accepteren dat ik de aandacht moet verdelen....
Probeer de negatieve spiraal echt te onderbreken want je jochie word zo doodongelukkig.. én misschien jaloers op zijn zusje. Ik weet hoe het is (jammer genoeg) en ook ik verhef zeker mijn stem wel eens of pak m bij zijn arm. Negatieve aandacht is wat jij zegt, ook aandacht. Geef hem complimentjes over wat dan ook. Als hij op de bank turnt bijv.. zeg dan niet NIET op de bank springen maar.. ik wil graag dat je even je drinken op gaat drinken. Zo geef je hem wat te doen én laat je het niet negatief over komen. Tip.. zeg af en toe dat je van hem houdt, een aai over de bol of dat je trots op hem bent. Aan het einde van de dag in bed de dag doorspreken en zeggen wat er beter kan (en dus niet wat NIET goed ging) en als laatste wat hij allemaal voor goeds heeft gedaan. (dit onthouden ze en gaan dan met de laatste gedachte slapen). En ooeeh zeker dat ik weet hoe je je voelt, maar ook hoe hij zich voelt.
Laat je dochter eens een keer bij papa thuis en ga er met je zoon op uit. Echte grote jongensdingen doen! En ben het met met Janneke21 eens, dat de baby echt niet altijd per sé voorrang hoeft te hebben. Stel je leest een boekje met je zoon en baby begint te huilen. Benoem dat je haar hoort maar dat je eerst even het boekje uitleest met je zoon. Zo wordt zijn momentje met mama eerst even afgemaakt.
je kunt ook tips krijgen via cb om cirkels te door breken ik heb ook ondervonden dat de oudste vaak te horen krijgt nee niet doen/doe voor zichtigf etc. als ik erzelf erg moe van werd en negatief ging ik een heel eind met de kinderen te wandelen Positieve energie opdoen en eigenlijk altijd dat we weer thuis kwamen ging het weer goed en was het gezellig. en de oudste appart nemen en een vaste dag in de week/2weken om iets leuks te doen met de oudste (ik ging dan wel eens b.v. te peuter zwemmen)
ik laat zoon zeker niet "vallen" zodra zijn zusje gaat huilen hoor. ik laat het hier maar bij denk ik want ik heb het gevoel dat OF mijn woorden verkeerd gelezen of zelfs verdraaid worden OF ik het gewoon niet goed formuleer. ik wilde alleen weten hoe ik op de momenten dat ik met Alina bezig ben en sem ondeugend gaat doen, ik dit moment doorbroken krijg. vervolgens krijg ik te horen dat ik echt hulp moet inschakelen, op het randje van mishandeling verkeer (waarom omdat ik op mijn zoon scheld als hij stoute dingen doe???? of hem soms een tik geef) en als ik zo doorga, later problemen met hem ga krijgen..... Heb ik wat aan.....
Nog even dit: Heb zoon net gevraagd of hij zijn zusje lief vindt (JA) en of hij blij is dat ze bij ons is (JA alleen niet als ze huilt). Denkt hij dat mama hem niet meer lief vindt (NEE) moet mama meer met hem doen (JA) Nou goed allemaal dus normale verschijnselen waar hij mee kampt en wat ik aan alle kanten hoor bij ouders die een 2e krijgen. Meer als we nu doen, betrekken bij zoveel mogelijk/knuffelen en leuke dingen doen als A. slaapt, kunnen we niet. Blijf erbij dat ik het wel ga aankaarten bij het CB, maar ik denk niet dat we later problemen gaan krijgen hoor. Kwestie van rustig blijven, negatief gedrag laten voor wat het is en het goede benadrukken..... denk ik dan. Verder handelen we bij stout gedrag ook verder zoals voor de komst van A. Time out inschakelen om beiden uit de negatieve moment te komen. Hij in de hoek of gang OF we gaan met zijn allen wandelen.....
Klinkt als goede oplossingen! En super dat je het even aankaart bij het cb. Ik weet zeker dat je deze spiraal wel kunt doorbreken.
Heb net een dvd terug gebracht naar het cb, want hier hadden we ook even een moeilijke periode met de oudste na de komst van haar zusje. Had het idee ook alleen maar bezig te zijn met verbieden, nee-zeggen, zuchten en mopperen. Op het cb kwam het hoge woord er uit en heb ik toch een potje zitten janken dat ik het allemaal even niet meer wist. Ik heb daar super goede tips gekregen en een dvd mee gekregen met vergelijkbare situaties om daar handvaten uit te halen voor ons zelf. Dus inderdaad "gewoon" aangeven hoor, want dit is slopend! Oh en ik snap HELEMAAL wat je bedoelt met als je zoontje niet thuis is. De oudste gaat hier 2,5 dag gewoon naar de oppas terwijl ik thuis ben. Even rust voor mama en voor haar 100% aandacht. Mama helemaal opgeladen als ze thuis is, dus helemaal 100% vrolijk voor haar. Lijkt me niet meer dan een win-win situatie!
Wat herkenbaar!!! Ook onze dochter van bijna 4 heeft er last van gehad toen Job een week of 6 was. PPff ze begon weer in de broek te plassen en te poepen, luisterde nergens meer na. Ik was ook nog eens extra vemoeid door mijn opleiding en 2 jongens die elkaar lekker afwisselden s'nachts met wakker worden dus ik had een kort lontje. Niks hielp, maar na een week of 3 ging het weer beter. Probeer rustig te blijven en zeg dat het niks uit maakt als hij in zijn broek plast, ik heb Femke zelfs een paar keer een luier om gedaan terwijl ze dat anders echt niet wilde. Ze heeft er zelfs een keer in gepoept. Één troost, het gaat weer over!!! Succes ermee!!
Ik herken jouw situatie deels. Ingeval van aandacht eisen omdat er een kleine geboren is (ook negatieve aandacht terwijl dat eerst niet gebeurde). Jaime had hier een andere voorstelling van een baby. baby;s kruipen en zeggen gaga. Dat deed Sacha niet toen hij net was geboren. Wat wij gedaan hebben is ook apart tijd voor haar alleen gemaakt. Dus met haar naar circus (papa toen net na de ks), met mama naar de film, jij mag vanavond kiezen wat we willen eten. Maar we hebben haar soms ook gevraagd of ze wilde helpen met de baby, omdat de baby haar zo lief vindt... Dus luiertje helpen (en al doen ze het niet goed laat het dan even...), flesje geven, slaap lekker zeggen naar de baby. Het duurde hier even en toen vond ze het helemaal prima, al had ze nog niet veel aan hem. Nu Sacha echter wat ouder is....dikke mik tussen die twee..