Ik ben even helemaal radeloos en heb een beetje advies nodig. Mijn zoon is nu ruim 4 jaar oud en van begin af aan een best "lastige" baby. Hij sliep heel slecht, huilde best veel en had veel aandacht nodig. Het slapen gaat eigenlijk pas een klein jaartje goed nu met af en toe terugvallen. Ondertussen heeft hij ook een zusje waarbij het allemaal veel makkelijker gaat. Slaapt beter, speelt lekker alleen af en toe, is helemaal niet lastig (ja ze heeft ook haar buien maar tegenover die van zoonlief valt het in het niet) Maar het lijkt met onze zoon alleen maar erger te worden. Op school is hij agressief naar andere kindjes (van begin af aan) en na school is hij onhandelbaar. Hij schreeuwt, hij is brutaal, hij zeurt, hij schopt en slaat. Hij kan eigenlijk niet 10 min spelen, er is constant een strijd. Dit gaat nu al een hele tijd zo en ik ben uitgeput. En mijn man ook. We weten geen straffen meer te bedenken en het werkt ook niet, want hij gaat gewoon heel hard gillen en stampen (bijv als hij naar zijn kamer moet) zodat ik toch weer naar hem toe ga ivm de buren ofzo. Een beloningssysteem werkt ook niet, hij is geen 1 dag lief dus het cadeautje blijft boven liggen, ongeopend. Verder heeft hij ook wel eens dat hij gillend wakker wordt in zijn slaap en je gewoon geen contact krijgt met hem, hij maar door en door blijft gaan. Dit is nu 2x voorgekomen, toen was hij wel ziek ik weet niet of het daar wat mee te maken had. Zou het helpen om hiermee naar de dokter te gaan? Van de ene kant denk ik dat die dokter toch zegt dat het normaal kleuter gedrag is, maar van de andere kant zie ik hoe het met mijn dochter gaat en dat zijn gedrag echt niet normaal is!! Maar wat kan een dokter eraan oplossen? Ook niet veel denk ik dan... Ik voel me gewoon zo'n slechte moeder nu Herkent iemand dit??
Jeetje meid, wat een verhaal Heb je dit al eens aangekaart bij bv het CB? Zo niet, dan zou ik toch eens langs de huisarts gaan en je verhaal doen, al is het maar om even je hart te luchten. En zeker omdat je zijn gedrag kunt vergelijken met jullie dochter, als jij denkt dat het niet normaal is (wat mij ook lijkt als ik je verhaal lees, mijn dochter is 3) dan zou ik zeker even verder kijken. Wat zeggen ze er op school van? Daar zal hij/jullie toch ook worden aangesproken op het agressieve gedrag van hem? En ik kan me voorstellen dat consequent blijven heel moeilijk is, maar je zult wel moeten denk ik... je schrijft dat je toch naar hem toe gaat ivm de buren, dat weet hij natuurlijk donders goed he? Licht de buren anders in, maar je moet wel echt zelf de touwtjes in handen houden bij je zoontje denk ik. Sterkte!
Bedankt voor je reactie. Nee we hebben het er nooit met iemand over gehad maar het begint nu echt uit de hand te lopen. We vragen niet snel om hulp ofzo maar misschien nu wel maar eens doen... Op school zijn we meteen aangesproken maar ik kan het op afstand niet beinvloeden he. Dus nu het aanhoudt wil de juf hem gaan observeren. Dus dat is afwachten... Op het kdv heeft hij nooit zulke problemen gehad maar daar was hij al vanaf 3 mnd dus die kennen hem door en door en waren zijn woedeaanvallen altijd voor... Misschien ligt het probleem ook wel bij mij, dat ik hem niet de baas ben. Maar ik weet echt geen manieren meer om dat wel te zijn...
Hebben jullie hem weleens vooral aangesproken op de dingen die hij wel goed deed? Als hij bijv even netjes at.. of wel even alleen speelde dit vooral benoemen en zeggen hoe blij je daarmee bent?
De huisarts is niet enkel voor griep hè. Ook voor dingen als in de knoop zitten met jezelf of je kind. Maak een afspraak, ga eens praten.. Je huisarts heeft vast ideeën en tips en anders weet hij wel waar je wel moet zijn. Dat is ook de taak van een huisarts
Ik geloof niet dat dit normaal kleutergedrag is dus je huisarts lijkt me een goeie eerste stap. Veel sterkte
Ga zelf naar de huisarts en lucht in ieder geval je hart. Laat school hem observeren (juf of de ib-er) en vraag ook of ze hier een verslag van willen maken voor je. Misschien zelf voor thuis opschrijven wanneer hij een woedebui krijgt en wat er vooraf aan is gegaan. Als de woedebui klaar is zorg er ook voor dat het voor jou klaar is, merkte aan mijzelf dat ik de neiging had om zelf ook in de negatieve sfeer te blijven hangen en ik dus de goede dingen "vergat" te zien.
Ik heb goede ervaring met Integrale Vroeghulp. Daar zijn verschillende disciplines aan verbonden (kinderarts, logopedie, fysio, psycholoog, maatschappelijk werk, nog veel meer, die ik niet meer uit m'n hoofd weet). Zij kijken heel breed naar het kind, wat er kan schelen en welke begeleiding mogelijk baat kan hebben voor kind en/of ouders. werkwijze: na aanmelding vindt uitgebreid intakegesprek plaats. daarna nemen ze contact op met school en evt andere disciplines (bv bso, jeugdarts). daarna bespreken ze het verhaal in het "kernteam", waaruit een advies komt voor hulp en/of onderzoek. Vanuit Integrale Vroeghulp wordt alles gecoordineerd, dat ouders zich gehoord blijven voelen en dat iedereen zich aan de afspraken houdt. Onderzoek via Integrale Vroeghulp heeft ook voorrang op onderzoeksvragen die rechtstreeks bij de discipline worden ingediend. Wij hebben ons zoontje aangemeld bij Integrale Vroeghulp, omdat wij al langere tijd zorgen hadden over zijn gedrag. Wij dachten zelf aan een autisme-verwante stoornis. Zij wilden echter niet enkel daarnaar kijken, maar ons zoontje ook laten observeren door een fysiotherapeut (eenmalig) en een logopedist. en daarnaast uiteraard een onderzoek door de GGZ, in ons geval. Aan de hand van wat je schrijft, kan ik me goed voorstellen dat je met de handen in het haar zit! Probeer ook je netwerk in te schakelen, dat je af en toe een moment hebt alleen met je man en/of je dochter. Het hele gezin is erbij gebaat als jullie het goed vol kunnen houden met elkaar! veel sterkte!
Ik zou contact opnemen met de huisarts, vooral nu je het met je dochtertje kunt vergelijken en ziet dat het ook anders kan. Ik heb zelf een kleutertje van 4,5 jaar en ik herken daar weinig in van wat jij vertelt.
Thnx voor je verhaal. We zullen binnekort eens naar de dokter gaan en kijken wat die ervan zegt. Tijd met mijn dochter heb ik gelukkig wel (2 dagen in de week) en daar geniet ik ook echt van. Het is ook niet zo dat hij 100% van de tijd zo is, maar 70% toch wel zeker. Hij kan ook heel lief zijn... Daarom vind ik het een hele stap om naar de ha te gaan, ben ook soms bang dat ik het overdrijf. Als ik hem bijvoorbeeld uitleg waarom hij straf heeft kan hij het me niet navertellen of als ik hem vraag waarom hij zo doet zegt hij altijd 'weet ik niet'. Ook als we zeggen van ga maar in de hoek, zegt hij 'waarom moet ik naar bed?' Dat zijn zo een dingen die me zorgen maken. Dan begin je te twijfelen of hij misschien niet zo slim is maar als ik dan zie dat hij al zijn naam schrijft en beetje begint te lezen enzo dan klopt dat ook weer niet...
Ik zou met de huisarts overleggen, ik denk dat je bijvoorbeeld veel zou kunnen hebben aan video-interactie begeleiding. Voor jezelf, kijk eens of er in de omgeving via bijvoorbeeld centrum J&G communicatiecursussen gegeven worden, gordoncommunicatie zou je wat handvatten kunnen geven om er mee om te gaan. Of leen in de bieb even het boek 'How2talk2kids', daar zul je veel zinnigs in vinden.
Denk ook dat de ha een goede stap zal zijn , die kan jullie hopelijk een stapje in de goede richting geven , knuffff
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar wel je verhaal. Dit is zo herkenbaar voor mij. Mijn zoon is vier en was al voor zijn eerste verjaardag erg druk en 'lastig'. Hij maakte alles stuk, liep weg en luisterde nergens naar. Belonen of straffen maakte allemaal niets uit. Ik dacht ook dat het normaal kindergedrag was, maar op de peuterspeelzaal zagen ze dat hij 'anders' was. Mijn dochter die nu twee is is ook heel duidelijk een ander kind. Zij heeft ook wel haar ondeugende streken, maar ze is wel stuurbaar. Toen hij drie was ben ik door de huisarts doorverwezen naar de kinderpsychiater en die heeft ADHD geconstateerd. Mijn zoon heeft nu een jaar medicijnen om iets rustiger te worden. Het is niet zo dat daarmee alles opgelost is, maar hij is wel beter te sturen en te corrigeren. Als ik een dag vergeet zijn medicijnen te geven, is er meteen geen land meer met hem te bezeilen. Driftbuien, totaal niet luisteren, gevaarlijke stunts uithalen e.d. Als ik jou was zou ik gewoon eens naar de dokter gaan. Ik denk niet dat hij zou zeggen dat het normaal kleutergedrag is, want zoals je het verteld is er duidelijk iets met je zoon aan de hand. Veel sterkte en succes.
Wat een verhaal! Sterkte hoor! Ik denk idd dat HA de beste optie is! Zij kunnen je doorsturen naar instanties die je kunnen helpen. Mijn buiurvrouw werkt bijv bij karakter (is diagnostiseren van kinderen) en ik weet zeker dat zij jouw verhaal wel zou herkennen!.. Sterkte!!
@saskia78: Integrale Vroeghulp is voor kinderen tot (en met?) 7 jaar. In ieder geval in regio Tilburg/Brabant. op de website van Integrale Vroeghulp staat geen max leeftijd genoemd Nogmaals veel sterkte. de stap naar de huisarts is een goede stap.
Ik bedoel natuurlijk geen 1 hele dag. Hij heeft zeker zijn lieve momenten en we houden ook heel veel van hem