Sollicitatiegesprek ging goed. Nu afwachten of hij door is naar de volgende ronde. We vermoeden dat er 4 rondes zijn. Dit was ronde 2. *nagelbijt*
Jeetje, wat een kut situatie zitten jullie in. En toch krijg ik het idee dat jij en je man een sterk team zijn en veel steun hebben aan elkaar. Ik hoop dat jullie geluk nu weer terug komt, met een gezonde zwangerschap en hopelijk snel een baan voor je man!
Klopt ja. We hebben een sterk huwelijk en dat is zo enorm belangrijk! Mijn man is echt een heel getalenteerd en hardwerkend iemand en hij kan goed in een team werken maar ook alleen. Hij heeft echt goede kansen op een fatsoenlijke, goed betaalde baan. Als hij genoeg sollicitieert dan krijgt hij ook echt gesprekken en meestal komt hij dan ver, omdat hij overtuigend is in hoogst eigen persoon, meer nog dan op papier in een sollicitatiebrief. Dit is al een paar keer onze redding geweest. Hij heeft alleen 2x pech gehad dat bedrijven hem na 6 maanden lieten gaan. Eentje omdat ze een marketingpersoon nodig hadden en ze geen 2 mensen tegelijkertijd in dienst konden hebben, en de ander omdat ze op het punt stonden failliet te gaan. Beiden waren startups. Ik hoop dat zijn volgende baan bij een iets gevestigder bedrijf is! Het bedrijf waar hij momenteel solliciteert is dat in ieder geval wel. Er loopt ook nog een traject dat misschien tot een baan voor hem leidt in de buurt van de stad waar mijn man's vader en stiefmoeder wonen, en 3 van zijn 4 stiefbroers en -zussen met hun gezinnen. Dus als dat realiteit wordt, dan wordt het een verhuizing. Maar dat is meer een lange-termijn-doel voor het eind van het jaar of zo. Intussen doe ik wat vertaalwerk en wat hand-en spandiensten voor een vriendin die 3 special needs kinderen heeft 9en 4 in totaal), een opstartend eigen bedrijf en een kinderdagverblijf dat een gedeelte van haar woning komt afhuren zodra de huidige huurder weg is. En dat helpt wel wat, en mijn vriendin betaalt liever mij dan een of ander bedrijf. Als er iets klusserigs gedaan moet worden helpt mijn man ook. Zo moet er bijvoorbeeld hekwerk met beveiligde poortjes komen om de tuin. Qua formele banen voor mij: De meeste vrouwen hier gaan een jaar met verlof als ze een baby krijgen, en mijn buik laat zich niet meer echt verbergen. Dus tenzij het tijdelijk werk is voor 4 maanden of zo, is mijn kans op een nieuwe baan momenteel nihil. Geen hond die iemand aanneemt die binnenkort waarschijnlijk een jaar gaat wieberen. Ik praat hier allemaal weinig over, want ik ben bang om veroordeeld te worden, en, eerlijk is eerlijk, we hebben niet altijd de beste keuzes gemaakt. Psychische nood is ook niet zo goed voor je gezond verstand. En ik weet ook dat niet iedereen onze keuze begrijpt om toch weer voor een zwangerschap te gaan. En ja, het is zwaar, zwaarder dan we vooraf dachten, en soms vraag ik me af of we nou helemaal knettergek zijn geworden en of we de verdere kinderwens niet beter hadden kunnen laten varen (want op mijn leeftijd is uitstel afstel). Maar dit kindje is al zo gewenst en zo geliefd door ons alle 3, en werkt ook als een extra motivatie om door te gaan. Wij geven niet op!
@Raket78 Ik ben nu niet thuis, dus reageer niet heel uitgebreid op je bericht, dat doe ik later wel. Maar ik wilde al wel even dit zeggen dat je mens bent toch? Dat zijn we allemaal. En mensen maken fouten. En maken slechte keuzes. Wat ik dan vooral belangrijk vind, is dat je kunt toegeven wanneer je een fout hebt gemaakt en ook dat je alsnog je best doet om er het beste van te maken. Niet je hoofd in het zand steken en iedereen behalve jezelf de schuld geven. En van fouten leer je toch? Want simpel voorbeeld, als je naar een zwembad gaat, vooral de binnenzwembaden. Heb je daar geleerd om extra voorzichtig te lopen omdat je ouders je dat vertelden? Of heb je dat geleerd omdat je stiekem toch gerend hebt en daarna keihard onderuit gegaan bent? Ik door het tweede hoor.
Dank je @Soturi ! Sorry voor mijn gemopper en geklaag. Het ligt me al een tijdje enigszins zwaar op de maag dat ik niet helemaal open durfde te zijn over een deel van de reden waarom ik soms zo down was. Op zich gaat het psychisch wel veel beter met mij/ons, nu we echt vertrouwen in deze zwangerschap beginnen te krijgen. En dat motiveert ook enorm om weer meer energie te steken in het oplossen van andere problemen. Het feit dat mijn man weer een sollicitatiegesprek heeft en in de running zit voor een baan motiveert ook enorm, en die motivatie gebruiken we weer om meer sollicitaties de deur uit te doen. Dus we knokken ervoor! Ik krijg een lading wasbare luiers van een goede vriendin wiens kinderen uit de luiers zijn. Ik heb me er een beetje in verdiept en ik wil het wel proberen! Het zijn van die pocketluiers.
Je kunt hier wat mij betreft best open zijn hoor. Ik schrik niet meer zo snel van dingen. Heb daarvoor helaas zelf genoeg meegemaakt. Heb zelf ook psychisch aan de grond gezeten, dus ik weet ook hoe het voelt. Als je behoefte hebt om erover te praten of nieuwsgierig bent naar mijn verhaal, mag je me pb'en. Want je mag het best weten. Maar ik ga het niet open en bloot hier op het forum zetten.
@Raket78 pittige omstandigheden voor jullie! Wanneer hoort je man meer over zijn sollicitatie? Ik hoop dat er snel wat meer licht voor jullie gaat komen. Ik weet hoe het voelt als je achter gesloten gordijnen zit, het zowat te zwaar is om uit je bed te komen en de dagelijkse dingen als een hele zware taak voelen.. als dat tenminste ook voor jou op gaat. Ik kan me ook goed voorstellen dat je je kinderwens niet even uitstelt. En je stukje over angst en voorgeprogrammeerd zijn, dat was goed om te lezen. Ik vroeg me namelijk af waarom ik toch naar het ziekenhuis gerend ben terwijl ik gevoelsmatig dat eigenlijk nog niet wilde. Maar het was angst. Angst dat mijn baarmoeder niet meer goed functioneert of er andere problemen zijn. Doordat ik de 2e zwangerschap bloedverlies had, 3e zwangerschap bloedverlies+vroeggeboorte en de 4e zwangerschap een miskraam werd. Daarna wat vage testen. En die angst heeft iedereen van ons op haar eigen manier na de miskramen. Ik kan alleen maar hopen dat we allemaal weer vertrouwen krijgen en zo te lezen gaat dat bij jou gelukkig al een beetje de goede kant op
De keuze om toch voor een tweede te gaan snap ik heel goed. Zou ik denk ik ook hebben gedaan in die situatie. En zo te horen zijn jullie ook ontzettend zelfredzaam, dus dan moet het ook wel goed komen. Jullie hebben veel pech gehad, maar fijn dat jullie nu weer een beetje in een positieve flow komen. Ik gun het jullie enorm dat dit nu ook doorzet. Ik ben ook erg benieuwd naar wasbare luiers. Zou graag het milieu een handje helpen maar het lijkt me nog zoveel gedoe. Toch, zo'n setje krijgen scheelt financieel ook een flinke duit lijkt me!
Met een kinderwens en die leeftijd zou ik er ook gewoon voor gaan denk ik hoor... En uiteindelijk zal alles toch wel weer goed moeten komen
Het scheelt alvast erg dat het financieel geen investering is. Dus of ik nu de hele tijd wasbare luiers gebruik, of soms, of misschien na een week er de brui aan geef, die druk van "ik heb ervoor betaald en nu zal ik ze gebruiken ook" heb ik alvast niet. En mijn vriendin is ook een type dat dat snapt en niet beledigd zal zijn als ik toch weer overschakel op wegwerp. Ik ben benieuwd hoe het in de praktijk werkt!
Jouw angst was begrijpelijk. Je kunt ook niet om een hoekje kijken en voorspellen dat je een cyclus later duidelijk zwanger bent he! En ja, we krijgen waarschijnlijk allemaal in min of meerdere mate met angst te maken. Dat hoort bij het maken en dragen van een regenboogbaby. Het helpt me om te horen dat ik niet de enige ben met wie het zo zwaar kut geweest is. Zo te horen hebben jij en @Soturi daar ook ervaring mee. En al gun ik het niemand om zich zo te voelen, ik voel me er wel minder alleen door!
Ik vind het niet zo gek dat je sommige dingen liever niet hier op het forum zet hoor. Ik heb er zelf ook lang en goed over na moeten denken en er zijn dingen die nog meer privé zijn die ik hier niet neerzet. Dingen waardoor mijn identiteit te zeer bloot komt te liggen (ik weet dat het niet moeilijk is om uit te zoeken wie ik precies ben als iemand dat per se wil weten en dat vind ik ook niet erg, maar ik leg het er liever te dik bovenop), dingen die in het verleden gebeurd zijn en die toch wel heel erg privé zijn... Denk dat iedereen dat wel heeft.
Het was inderdaad echt 100% mijn leeftijd. Als je 40 bent, is de gemiddelde kans op een miskraam 40% en wellicht hoger als je al meerdere miskramen hebt gehad. Dat is niet mis. En hoe langer je wacht, hoe groter de risico's en hoe kleiner de kans op uiteindelijk succes. Dus even rustig de miskraam verwerken en financieel orde op zaken scheppen voor een nieuwe poging was voor ons te risicovol. Ik ben 1 maand verwijderd van mijn 40e verjaardag als ik beval. Dat voelt echt een beetje als 5 voor 12. Nog net op tijd binnen voordat mijn gouden koets in een pompoen verandert (ok, heel foute metafoor). Gelukkig is het risico op een miskraam in dit stadium ook voor mij minder dan 1%. Maar man wat is het spannend geweest, en soms nog. Dan overvalt mij weer even het gevoel dat er geen garanties zijn en er nog van alles mis kan gaan. Wat een fuifnummer ben ik ook he! Hoe is jouw gevoel nu je de extra echo hebt gehad, @Viviennee ? Ik heb me een beetje ingelezen in de materie en het lijkt erop dat die niertjes meestal een gevolg zijn van de navelstreng met een bloedvat minder. De afvoer van afvalstoffen verloopt dan minder soepel, omdat het een "afvoer-bloedvat" is dat ontbreekt. Je hebt zo te lezen kans dat ze je aan het eind van de zwangerschap gaan inleiden als blijkt dat uit de buik voor de kleine beter is dan in de buik.
Ben erg benieuwd hoe de wasbare luiers je gaan bevallen @Raket78. Dat is een ding waar ik over na denk. Eigenlijk bij de jongste al.. toen heb ik ooit hydrofiel doeken verknipt om te gebruiken als wasbare billendoekjes maar dat heb ik niet lang volgehouden (of misschien zelfs niet gebruikt..)
Ik heb de luiers heel snel weggedaan omdat ik natuurlijk de bamboozles moest hebben, maar daar kreeg ze zo'n dikke kont van dat ze de kleren niet goed paste en blijkbaar vind ik het heel belangrijk dat ze keurig gekleed is Wasbare doekjes wel gehouden Ik vind het verder niet zon gedoe allemaal. Je moet even een ritme erin krijgen met de wassen die je moet draaien ed. Met meerderhands kan het wel zijn dat de luiers niet meer goed vocht opnemen, daar moet je even mee uitkijken.