Tweede zwangerschap na extreme prematuur.

Ik heb geen ervaring maar wij willen ook als in ongesteld ben geweest voor een 2e gaan. Heb ook pas een gesprek gehad. Een cerlage krijg ik alleen als het nodig zou zijn. En mijn baarmoederhals wordt elke keer gemeten. Wel dat ik progesteron spuiten elke week. Vanaf week 16. En ik moet me rustig houden. Ik heb er alle vertrouwen in dat het wel goed komt. Achteraf gezien had ik al 3 dagen weeen voordat de kleine geboren is. En mijn vruchtwater was niet gebroken.. Onze dochter is bij 27+2 geboren.
Ik lees ook ff mee

 

ten eerste, @ stralendezon, welkom hier!

mijn oudste was niet extreem prematuur (33.1), maar was wel gewaarschuwd dat de kans op een 2e prematuur kindje groter was, was mij verteld dat ik ws 30 weken niet zou halen.
ben bij de gyn extra onder controle geweest, meting baarmoederhals etc.
weer met 33 weken weeën gehad en opgenomen in het ziekenhuis, gelukkig is dit met rust weer weg gegaan. uiteindelijk is fenne met 38 weken geboren

jullie allebei heel veel succes met zwanger worden, en hopelijk komt de volgende baby een stuk later!

 

hier eerste keer geen oorzaak gevonden voor vroeggeboorte. Mn vliezen braken ineens.......
Nu weer zwanger; inmiddels bijna 28 weken! Heb veel controles, echos en cervixlengte-metingen. Ook een keer kweekje gedaan, allemaal preventief. Wij hebben niet voor proluton (progestoron) gekozen.
Ik probeer verder stress zo veel mogelijk te vermijden en ben al rond13 weken 50% gaan werken. Ook probeer ik nog te blijven bewegen (zwemmen, fietsen).
En nu maar hopen..............

 

ten eerste, ik weet dat iedere zwangerschap anders is hoor, en misschien is dit beter in jouw geval, maar ik wil het je wel even vragen.
mij is vanaf week 30 strikte bedrust opgelegd, zodra ik maar van de bank naar mijn bed liep kreeg ik al harde buiken. heb jij hier geen last van met fietsen en zwemmen dan?

 

Haai,
Ja mij is wel verteld dat ik rustig aan moet doen. Bij het orienterende gesprek zei de gyn dat al. Rustig aan, baarmoederhals meeting(eventueel cerlage) en progesteron spuiten. Mijn vorige bevalling begon met weeen. Lang verhaal maar toen ik eindelijk gehoor kreeg dat ik zoveel pijn had waren we 3 dagen verder en had ik al ontsluiting. Wie weet hadden we het nog kunnen rekken met remmers en bedrust. Ook had ik extreme stress. En met het oog daarop en het vooruitzicht van de strengere controles zie ik het allemaal positief in. De gyn gaf ook een grote kans dat het goed zou gaan.
Groetjes

 

Voor degene die na de vroeggeboorte opnieuw zwanger zijn (geweest); hebben jullie, voordat jullie voor een volgende zwangerschap gingen, contact opgenomen met een gyneacoloog? Dus ik bedoel nog voor het proberen weer zwanger te raken? Ik denk dat ik dat wel fijn zou vinden, maar weet ook niet goed of het misschien wel overdreven is. Wat denken jullie?

 

Hoi Jipper,

Wij hebben voordat we probeerden opnieuw zwanger te worden een uitgebreid gesprek gehad met de gynaecoloog. Was erg fijn. Ik zou het wel aanraden. En dat is zeker niet overdreven hoor!

groetjes, Josie

 

@ Jipper: ik voldoe dan wel niet aan je omschrijving van opnieuw zwanger zijn (geweest), maar ik reageer toch even . Ik zou wel contact opnemen met een gyn als we nog een (of twee ) kindje zouden willen proberen te krijgen. Zou ik denk ik ook wel fijn vinden. Gewoon even doorspreken hoe en wat, zodat je voorbereid bent als het zover zou komen.

 

Heb ik ook gedaan!

 

Ik heb het na de bevalling van de eerste al doorgesproken met de gyn. Maar voordat ik zwanger werd van de eerste had ik al een gesprek met de HA en daarna met de gyn. Ik wist ook al wel dat ik verhoogd risico liep op vroeggeboorte. L. was niet extreem prematuur, 33+2, maar ik heb haar zwangerschap ook al de hele tijd preventief op de high risk poli van de gyn rondgelopen. En het moment dat ik een positieve test van de tweede in de hand had heb ik de poli weer gebeld en kan ik zo weer het high risk programma in, dat had ik direct na de bevalling al met de gyn afgesproken. Heel lief, ze boden me aan dat ik met 6 wk al de intake kon doen maar omdat ik alles de vorige keer al heb gehad heb ik nu niet zo'n stress meer, en wacht ik gewoon tot lekker na een wat later echo (9wk). In mijn geval kunnen ze toch niet veel doen voor 12 wk.

Dus ze vinden het helemaal niet gek als je van tevoren een gesprek aanvraagt. Verwacht er alleen niet teveel van soms weten ze namelijk helemaal niet wat er nou de eerste keer de oorzaak was, maar ze kunnen je altijd wel beter in de gaten houden.

 

Bedankt voor de antwoorden en het meedenken. Het lijkt me inderdaad erg fijn om vooraf een gesprek te hebben. Hoewel het nog niet echt in de planning zit, denk ik toch al vaak na over een eventuele volgende zwangerschap.
Hoe kijken/keken jullie partners daar eigenlijk tegenaan? Mijn vriend lijkt het namelijk enger te vinden dan ik...

 

Ik was vorige week weer bij mijn gyn. (elk half jaar door onrustige cellen in mijn baarmoeder) en zij raadde mij het ook echt aan om een voorgesprek te houden voordat ik weer zwanger wil worden bij het volgende kindje. Ze zei dat er een speciaal team was en dat je toch meer kans op herhaling hebt. Ik vind dat wel fijn hoor. Dat heeft de gyn. die ik na mijn bevalling had helemaal niet verteld, die heeft er sowieso weinig over verteld.

Lijkt me wel heel eng om weer zwanger te zijn hoor. Zou zo bang zijn dat het weer gebeurt. Zoey kwam met 34,3 weken en mijn vliezen braken gewoon ineens. Hoop dat ik ook extra begeleiding zou kunnen krijgen als ik weer zwanger zou worden. Dan zou ik al een stuk geruster zijn!

 

in principe schijnt beweging goed te zijn voor een zwangere en de kans op vroeggeboorte verkleinen. Wel met mate natuurlijk; stelt allemaal niet zo veel voor vergeleken met wat ik eerst deed aan sport (en ook dat was niet super atletisch hoor!). Wil gewoon graag in beweging blijven en zolang ik geen last krijg van harde buiken of welke andere klacht dan ook, blijf ik het doen. Ik heb eigenlijk geen last van harde buiken... Er zijn natuurlijk situaties waarin je dat juist niet moet doen, zeker bij harde buiken!

 

Mijn man vond het ook wel eng de eerste keer, maar omdat ik zo goed begeleid ben vinden we het allebei nu minder eng. En zeker omdat HELLP de tweede keer meestal later komt, en het bij mij de eerste keer pas begon met 29 wk hebben we nu wel een gerust gevoel. Misschien haal ik zelfs de 36 wk wel! (Ik ben een onverbeterlijke optimist, dat helpt ook )

 

Maar toch even serieus, voor je vriend is het natuurlijk doodeng geweest. Van (wat ik ervan begrepen heb) een normale zwangerschap ineens onvoorbereid naar een noodsituatie, vriendin doodziek en in de stress en daarna al die stress over jullie kindje....en mijn man gaf wel aan dat hij soms het idee heeft dat de partners een beetje 'vergeten' worden in al die hectiek. Gelukkig komt het bij ons in de familie veel voor dus hebben mijn familieleden hem goed opgevangen de avond na de geboorte, anders zit je ook maar alleen thuis in een donker huis met al die zenuwen.....Heb het er eens met hem over, hoe hij het beleefd heeft, en maak afspraken met vrienden en familie over opvang, mocht het weer verkeerd gaan.

 

Mijn vriend vind het ook wel spannend. Maar hij gaat er vanuit dat het de volgende keer niet zo extreem vroeg zal zijn. En met onze dochter ging het erg goed in de couv etc alleen een paar prematuren probleempjes gehad. Maar geen grote, zoals infecte of bloeding. Denk dat we er daarom ook allebei heel positief en optimistisch tegen aan kijken. Mijn vriend werd heel erg goed opgevangen in het ZH. Zowel waar ze geboren is als op de NICU. Alleen was het wel een beetje (raar) k#t dat hij niet kon blijven slapen. Onze dochter is in de middag geboren en het ZH was nogal ver bij ons vandaan. Ook was hij er ondersteboven van omdat alles heel plotseling is gegaan enzo, bezorgd om je kindje en natuurlijk erg emotioneel. Maar hij moest evengoed met de auto terug rijden. Best wel onveilig in die toestand. Maar mijn bezoekuur af was heeft hij nog tot in de nacht aan haar couv gezeten en moest daarbij ook huilen. Hij werd geweldig opgevangen door het personeel!! Dus ook daar positieve ervaringen mee.
Al met al denk ik dat ik het spannender vind dan hij haha.

 

Mijn vriend is eigenlijk heel nuchter en vertelt nooit zo over zijn gevoelens over die tijd. Maar dat hij bang is dat een volgend kindje weer te vroeg geboren wordt en opziet tegen weer zo'n ziekenhuistijd heeft hij wel laten blijken.
Zelf ben ik niet zo bang voor een volgende vroeggeboorte. Natuurlijk, het kan gebeuren, maar ik zie de vroeggeboorte van onze jongens als een risico van een tweelingzwangerschap. Daarom is mijn situatie misschien ook anders dan die van andere mama's hier. Bij mij geen HELLP of andere enge dingen. Mijn vliezen braken plotseling, ik heb ze nog een week 'binnen gehouden' en daarna zijn ze veel te vroeg geboren. En natuurlijk was dat een vreselijk spannende tijd, maar we zijn er allemaal heel goed uitgekomen. Dus ik heb eigenlijk niets te 'klagen'.