Gelukkig nieuwjaar allemaal. Hier morgenavond pretecho met geslachtsbepaling. Hoop dat alles nog goed is en dat hij /zij het wil laten zien
Wij wisten het bij alledrie niet. En willen het nu bij de vierde weer niet weten. Ik vind het echt heel speciaal het niet te weten. Van de week heel actief geweest. De vijfde slaapkamer leeggeruimd, de middelste naar die kamer verhuisd. De jongste naar de kamer van de middelste en de babykamer is weer leeg. Daar doen we verder niets aan. We hadden al veel weggedaan. Van de week goed op marktplaats gekeken in de buurt. En een mooie box gescoord en de newbornset voor op de tripptrapp. Die hadden wij bij nr. 2&3 ook en vinden we een absolute musthave. Dus ik geef al lekker toe aan de nesteldrang. Nu ik me weer fit voel en de bekkeninstabiliteit nog niet heeft toegeslagen.
Ik twijfelde deze keer erg om het wel/niet te weten. Het leek mij ook bijzonder inderdaad. Maar kids hebben al een moeilijke/onzekere periode achter de rug. Had idd ook al alles weggedaan en deze zwangerschap was niet de bedoeling. Vind het dus toch wel prettig te weten dat het een jongen is. Ook voor de kids wat duidelijkheid. Oudste komt nu steeds met namen, en schrijft ze op. Heel lief!!
Via marktplaats ook al eea gescoord ja haha. Een box en bebejou set. Beiden wit. En ben bezig de koeka serie in het grijs bij elkaar te verzamelen. En via de site van z8 wat pakjes besteld
Vind het altijd knap als mensen het zo lang een verrassing willen houden. Ik ben daar veel te nieuwsgierig voor
Ik ben 2017 al huilend in gegaan. Dikke tranen alleen in m'n bed. Ben er nog steeds niet goed van hor alles gisterenavond gelopen is. Veel drama met schoonzus die in februari een miskraam gehad heeft. Alle respect, ik heb er 3 op m'n teller, maar gisterenavond was gewoon over the top. Het hele verhaal wil ik deze week nog wel even typen. Nu wim ik gewoon even rust aan m'n hoofd. Kakdag!
Ah wat naar wishfuldreaming. He en je had zo'n leuke aankondiging. Lekker ff uithuilen hoor! Helemaal niet gek!!
Dat is echt super kak... Verdriet kan nog zo groot zijn, blij zijn voor een ander moet je daarnaast toch gewoon proberen te zijn... Hoe moeilijk dan ook!
Hey allemaal, ben al even niet geweest. Drukke periode achter de rug, man jarig, eventjes met zn tweetjes weggeweest, kerst, o&n.. Ik kom hier om jullie een gelukkig nieuwjaar te wensen! ✨ Dat dit het jaar mag zijn waarin er allemaal mooie, gezonde babytjes ter wereld komen! 💗 Met onze baby gaat het gelukkig goed! 💕 Mijn schoonfamilie maakt mij (en man) nu alleen vaak (onbewust waarschijnlijk) verdrietig met uitspraken. Misschien kom ik daar later nog eens over schrijven maar voor nu zwaai ik even (weer 😇 af.. ik blijf jullie af en toe volgen maar zal maar weinig meeschrijven. Het zit er nu even niet in.
Alles ging goed... De familie was op tijd om samen te aperitieven. We waren met 12, dus best al een grote hoop (mijn/zijn ouders, mijn/zijn zus en broer en aanhangsels) Het was gezellig, er werd gelachen en veel gepraat. Mijn tomatensoep waar ik 2u werk aan had was heerlijk. Mijn kippenpasteitjes met kroketten ook. Niks kon mis gaan, toch? I. kreeg eindelijk zijn langverwachte nieuwjaarskadootjes. En als kers op de taart: onze nieuwjaarsbrief met de blije aankondiging. Mijn zoontje las hem voor en na 3sec viel pas zijn euro: ''Wat? Ben je zwanger?? Ik hou van jou!!'' waarop ie in mijn armen viel met tranen in de ogen. Perfecte plaatje, toch? Mijn ouders waren blij, mijn schoonmama dolgelukkig, mijn zus en schoonbroer in de wolken... Tot... Mijn schoonzus in tranen uitbarst. Niemand mocht nog iets zeggen. De sfeer bekoelde. Mijn ouders wisten niet wat er aan de hand was. Mijn zusje en schoonbroer zijn rond 23u20 naar huis vertrokken omdat ze moe waren en de sfeer ondermaats. Niemand de dierf nog iets te vragen over mijn zwangerschap. Ik dierf m'n echo's niet meer bovenhalen. Ze dierven niet eens vragen voor wanneer de baby uitgerekend is. Mijn mama vroeg aan de huilende schoonzus of alles oke was met haar, waarop ze snauwde ''hou er maar over op!'' Ze negeerde me de rest van de avond. Om 23u40 was ik het strontbeu en ben ik huilend in bed gekropen met het bezoek nog beneden. Geen vuurwerk kijken, geen kussen op middernacht, geen fijn afscheid voor ze naar huis vertrokken. Na het vertrek van de drama-makende schoonzus ben ik naar beneden gegaan. M'n mama heeft me getroost op de manier hoe enkel moeders dat kunnen. Ik heb dan toch nog m'n echo's kunnen laten zien. 's ochtends op 1 januari smste ze me dat haar reactie ongepast was. Dat ze wel blij is voor ons maar dat ze gewoon erg emotioneel is. Ik legde uit dat ik het deels begreep. Ik heb zelf 3 miskramen achter de rug, waarvan één BBZ met verwijdering van de eileider. Miskramen zijn nooit leuk, da's een verdriet dat je een plaatsje moet leren geven. Dit lieve, mooie kindje in mijn buik, rechtvaardigt ook de vorige miskramen niet. Dit is geen vervangbaby, en ik voel me ook nog vaak verdrietig over het verleden, maar ik kan het wel allemaal plaatsen. Zij dus duidelijk niet, want de reactie en drama waren buiten proportie.... Na de berichtjes dacht ik: ''oef! Eind goed, al goed, boos blijven en verwijten lost niks op, vooruit met de geit...'' Right. Toen we op nieuwjaarsdag aankwamen bij mijn vriend zijn moeder, waren zijn broer en drama-vriendin er ook al!! Normaal gingen ze in de late namiddag gaan, maar nu waren ze er al. Eens binnen stond haar gezicht weer op onweer. Er kon/mocht weer niks gezegd worden over de baby. Niemand mocht blij zijn. Mijn schoonmama had nog een leuk kadootje voor ons: een eerste babydekentje, maar dierf het pas overhandigen wanneer ze vertrokken waren naar de grootmoeder. We hebben 30min gewacht voordat we ook naar de grootmoeder van vriendlief vertrokken. Zo leek het niet alsof we ons goeie nieuws nog eens in hun gezicht wilden wrijven. We kwamen aan met 30min vertraging, in de veronderstelling dat zij zouden doorgaan om zichzelf niet meer te kwetsen dan nodig, maar nee hoor... Ze bleven gezellig zitten met de ganse familie er bij. We hebben na 15min dan maar het blije nieuws verteld met hen er bij. En guess what! Opnieuw een gezicht tot op de grond. Toen ze vertrokken naar huis kreeg ik van de schoonzus zelfs geen 'dahaag' meer. Vriendlief z'n grootmoeder was dolblij. Ze is 91 en kreeg tranen in haar ogen. De rest van de tantes en nonkels waren ook blij. Ik weet het, ik moet me er over zetten. Maar 't valt me gewoon zwaar dat ze zich geen uurtje kan vermannen waar ik bij ben. Dit is mijn 5e zwangerschap met hoop op een 2e kindje. Het is echt sneu dat ze me dit niet gunt (ze zegt van wel, maar de acties blijken anders...) Ik wou de rampzalige oudejaarsavond gerust achter me laten, na de berichtjes. Maar na het bezoekje bij vriendlief z'n familie, met het bijhorende gesmoel, ben ik het kotsbeu. Dit had ons moment moeten zijn. Ons. Niet haar drama. Ik heb ook m'n veto gesteld dat zijn broer GEEN peter wordt van mijn kind. Erg voor hem. Het is niet zijn schuld dat zijn vriendin zo lullig reageert. Maar de baby zal twee meters hebben: mijn zus en zijn zus. Nah.
Pfooeeeh amai seg, wat een dramaqueen. Ik kan begrijpen dat het moeilijk is voor haar, maar idd ooit moet je u daar over kunnen zetten en een ander ook het geluk gunnen. En zoals zij nu doet gunt zij jou dat geluk precies niet. Komt bij mij zo over van, zij niet zwanger, dan mag niemand zwanger zijn. Helemaal niet leuk voor jou, dat zij zo jullie moment durft te verpesten en dat niet 1x, maar meerdere keren. Hopelijk draait ze nog bij, maar ja, het kwaad is ondertussen al geschied. Zo iemand had van mijn vriend al lang haar bek vol gehad, maarjah, das ook geen oplossing natuurlijk. En ik zou niet weten waarom je u daar zou "moeten" overzetten, ik weet iedereen zegt dat altijd, maar ik zelf zou dat ook niet kunnen, ben echt een binnenvreter en dat kan heel lang blijven duren, dus begrijp heel goed dat je dat nu niet kan. Zij moet maar inzien dat hoenzij doet niet gepast is. Jullie doen dat ook niet express eh haar kwetsen. Bijna een jaar geleden dat zij een miskraam heeft gehad en nog zo reageren? Dan moet er toch meer aan de hand zijn niet? Of is ze altijd al zo geweest?
Ook niet leuk om dit te lezen. 😞 Hopelijk idd onbewust, maar als ze het blijven doen, zou ik er toch eens iets van proberen te zeggen. Die moeten toch doorhebben dat ze jullie verdrietig maken?
Oh wish, wat rot 😞😭 en voor mij helaas ook deels herkenbaar.. ook drama bij het vertellen en onze baby wordt nu ook stilgezwegen bij mn schoonfamilie.. Ben je vandaag nog vrij of alweer aan het werk? En hoe kijkt je vriend hierna? Snap heel goed dat je hier je peter/meter keuze op baseert. Hoe vervelend misschien ook voor hem, maar god weet hoe het weer gaat lopen als je hem wél zou vragen.. zou niet tof zijn als dat óók weer drana wordt.. Ik hoop oprecht dat het zal bijtrekken en dat het straks maar 'gewoon' ook over jullie babytje mag gaan! Dat dat niet alleen zo is zonder je schoonzus maar dat zij ook oprecht blij kan gaan zijn om dit jaar weer tante te worden! Want ook dat is heeeeeel erg leuk! 🤗
Ik heb ook veel begrip voor mensen die een miskraam te verwerken gehad hebben. Dat kan er serieus op inhakken. Ik zou dat nooit minimaliseren of weglachen. Ik had er ook alle begrip voor gehad, moest ze zich even afgezonderd hebben, of even naar buiten gegaan zijn, om uit te huilen. Om eens goed te huilen en te roepen, en dan opnieuw naar binnen te komen. Mijn mama vroeg oprecht of alles in orde was met haar. Misschien had ze ook beter gewoon verteld wat er aan de hand was. Mijn ouders en zus weten hoeveel verdriet dat zoiets meebrengt, aangezien ze mij in het verleden vaak heel verdrietig gezien hebben daarom. Mijn vriend en mijn schoonmama wilden de lieve vrede bewaren, denk ik. De drama-schoondochter is de moeder van haar kleinkind (ze hebben al één kindje) en ik denk ook dat ze die relatie niet op het spel wil zetten. En mijn vriend, jah. Da's een bemiddelaar, hoewel die zich nu ook duidelijk ambetant voelt er door hoor. We hebben haar nooit willen kwetsen, maar dit was echt ONS moment. We cijferen onszelf al zo vaak weg. We zwijgen al zo lang over de baby. Nu de kritieke periode voorbij is, en het resultaat van de Down-test goed was, konden we éindelijk blij zijn........ dachten we. Ik voel me een wrak. Oudejaarnacht heb ik 4u geslapen, alles bleef door m'n hoofd slapen. Ik ben dan ook nog eens zwaarverkouden, en heb vannacht opnieuw maar 4u geslapen. Weinig slaap helpt ook niet aan mijn humeur. Ik voel me boos en gekwetst vanbinnen. Ik vind dat we echt onrespectvol behandeld zijn. Echt. Ik hoop het ook, want als het zo nog 6 maanden blijft duren, gaat ze van ons niet veel meer horen. Ik ben moe en emotioneel, en mijn tonnetje is bijna aan het overlopen. Er hoeft geen 3e dag op rij gesmoel bijkomen, om een mooi vuurwerk langs mijn kant te krijgen denk ik. Ik ben thuis, ik heb verlof, maar ik ga vanmiddag naar de huisdokter. Ik heb een zware verkoudheid, slaap niet meer en weet met mezelf geen blijf. Ik heb door het hoesten en niezen ook veel buikpijn. Ik hoop dat ie me toch een (veilige) neusspray kan voorschrijven. Vriendlief goh, die laat zich er niet echt over uit. Ik denk dat ie gisteren ook wel iets had van "schijt aan jou" toen we naar zijn grootmoeder trokken en zijn broer en schoonzus daar bleven kamperen in de zetel. We willen gerust rekening houden met iedereen, maar ik ga mezelf niet blijven opofferen hoor. Ik had gehoopt dat 31 december onvergetelijk zou worden en dat we vanaf 1 januari écht zouden kunnen genieten. Wel jah, onvergetelijk is ie in ieder geval geworden Dat genieten komt nog wel, hoop ik . M'n mama probeert me er nu vooral door te trekken
O neen, maar ik heb net hetzelfde meegemaakt. Schoonzus in augustus miskraam gehad, was nog niet ver in de zwangerschap en ook eerste echo zag er al niet goed uit. Maar toen wij onze aankondiging gedaan hadden (ze was er niet bij als de hele familie er was want ze had niet verwittigd dat ze niet kwam), hebben we haar dezelfde dag ingelicht via messenger en met bijhorende foto. Nooit geen proficiat, alleen... :"nu kan ik niet blij zijn voor jullie met wat ikallemaal heb meegemaakt!" Het is hier ook ons 3e, daarvan denk je: men weet dat het in het verleden al gelukt is om zwanger te geraken en nr 1 duurde van ons ook meer dan 1 jaar maar toch, eventjes doen alsof je blij bent voor de ander was ook teveel gevraagd. Nu nog durven ze zeggen: als we even niet tegen jullie spreken dan is dat omdat we nog steeds rouwen om ons verlies... ja sorry maar toen was bij mij ook alle begrip ver zoek. Dat betekent niet dat ik geen respect heb voor mensen met een miskraam maar het is hoe de situatie zich voordoet. Precies of wij moeten nu maar 'boeten' omdat het voor hen niet gelukt is. Kan me dus de situatie heel goed voornemen. Een aander voorbeeld: Mijn grootmoeder heeft het nog aan niemand vertelt van nr3 want voor haar is dat een grote schande! 3 is onverantwoord. Jah tof hoor. Nu daar trek ik mij niet veel van aan. Generatieverschil noem ik het !
Jeetje WishfulDreaming, daar ben je lekker mee zeg. Kan begrijpen dat ze verdriet hebben, maar om het op deze manier te verzieken gaat wel erg ver! Ik hoop voor je dat je gewoon lekker gaat genieten enne gewoon over je mooie wondertje praten hoor!! Maakt niet uit wie erbij zijn!
Wishfuldreaming... Hoop dat het je niet lang in de weg zult staan. Moeilijke situaties krijg je voor je kiezen, daar kun je niets aan doen. Hoe je er mee omgaat wel! Het is te begrijpen dat jouw schoonzus het moeilijk heeft, maar dat verdriet mag en kan bestaan NAAST jullie blijdschap, en niet in plaats van... Ze staat nu jullie geluk in de weg en dat is echt onacceptabel!