Tsja dat kan wel zo zijn... maar als werknemer en werkgever gewoon een normale relatie hebben dan snap ik dat hele gezeur van niet mogen vragen en geen antwoord willen geven niet... Ff serieus.. hoeveel moeite kost het nou om ff te zeggen waar je last van heb En als de werkgever niet zegt, O goh wat vervelend wat heb je dan dan word er weer gezeurd dat werkgever geen interesse toont en niet vraagt hoe het gaat of wat er is Ik vind het gewoon gezeur om niks, van beide kanten
Het gaat er niet om dat het moeite kost, het gaat er om dat je als werkgever en werknemer geen gelijkwaardige relatie hebt. Er is sprake van een ongelijke machtsverhouding. Daardoor wordt er alleen al door het stellen van de vraag wat er medisch aan de hand is, een druk op de werknemer gelegd. Hierdoor is een werknemer sneller geneigd over grenzen heen te gaan, omdat hij/zij afhankelijk is van de werkgever. Om de werknemer te beschermen, is de wetgever hier heel duidelijk in. De bedrijfsarts beoordeelt en heeft het recht medische vragen te stellen, niet de werkgever. Je stapt hier lichtzinnig overheen, maar het gaat hier om het grondrecht van privacy. Het gaat niet over "zomaar" een wetsartikel, maar over de fundamentele basis van onze rechtsstaat. Zeer kwalijk als een werkgever zich hier niet aan houdt.
Er zijn genoeg bedrijven waar die machtsverhouding helemaal niet ter sprake komt hoor.... Ik zou niet eens voor een bedrijf willen werken die wel zn macht gebruikt
Ja, dit inderdaad. Zelf als leidinggevende snap ik het geheimzinnige nooit zo, vooral niet als het zo'n grote invloed heeft. Het wekt in iedergeval geen vertrouwen op en dat is jammer, al is het je goed recht. Nou is dit natuurlijk wel in jouw geval al een gedane zaak en nu voor jezelf kiezen.
De wet is gewoon de wet, zoals @Micera al aangeeft. Je kunt er van alles van vinden, maar als leidinggevende heb je je daar simpelweg aan te houden. Je mag dus niet vragen wat haar mankeert - punt. En overigens heeft TS gezegd dat ze wel globaal heeft medegedeeld wat er aan de hand is. Dat lijkt mij ruim voldoende.
Ja het zal allemaal best, de wet is de wet... Als je gewoon in een normaal bedrijf werkt waar de verstandhoudingen prima verlopen kan er prima overlegd worden tussen werknemer en werkgever. Deze hele toestand van ik vertel mijn werkgever zo mij mogelijk en mijn werkgever mag mij niks vragen gaat 9 van de 10x alleen maar op als de verstandhouding al verstoord is. En dan kan het wel de wet zijn, maar ik vind het alsnog geneuzel
En dat is nu precies waarom die wet er is. Om mensen te beschermen. Het is aan de werknemer om te beslissen wat hij/zij wel of niet verteld, niet aan de werkgever. Waarom zou je zo nodig moeten weten wat iemand heeft? Dat is niet relevant. Het gaat erom wat iemand wel/niet kan en daar mag je wel naar vragen. Ben het met je eens dat er vaak in hoofdlijnen wel gedeeld wordt wat er aan de hand is en dat, dat meestal wel gebruikelijk is. Maar het is echt niet zo dat er een verstoorde arbeidsrelatie moet zijn als het niet gedeeld wordt. Prive is prive en de een legt zijn grenzen anders dan de ander. Als leidinggevende (wat ik zelf ook ben) moet je dat respecteren.
Ik zou ook thuis blijven, je bent al 100% ziek gemeld. En het lijkt erop dat als je zo door gaat, je over 4 weken overspannen je zwangerschapsverlof in gaat en dat is juist de tijd waar je van moet genieten. Sterkte!
eerlijk? ik word helemaal iebelig als ik zie hoevaak je schrijft dat dit je recht is en dat je in de ziektewet zit en er dus een uwvvergoeding is. communiceer je ook zo met je teamleidster? houd het vriendelijk en bij jezelf.. dit kan wel dit kan niet.. en als je echt zo grof op je strepen wilt gaan staan meld je dan gewoon ziek en blijft thuis punt.
Dit dus.... je bent ziek gemeld, je hebt geprobeerd je goede wil te komen door at te komen werken, maar nu gaat het op zo'n manier dat de verhoudingen scheef komen te staan. Gewoon thuis blijven dus, duidelijkheid voor 2kanten.
Wat een verhaal zeg! De bedrijfsarts is ervoor om jou te helpen en jou werkgever moet zich aan dat advies houden. Ik zou met de bedrijfsarts in gesprek gaan dat je niet meer de wijk in kan. Echt bizar hoe ze daar mee omgaan! Bij ons doen ze niet zo moeilijk omdat uwv je ziekte vergoed en ze geen risico willen lopen dat er iets met de baby gebeurd. Ik lag er met 18 weken vorige keer al volledig uit ivm mijn bekken. Heb wel contact behouden door af en toe op de koffie te komen maar dat was het ook.
Ik vind het overigens wel apart dat je je niet realiseert dat je fraude pleegt. Want het uwv laten betalen en wel werken is echt fraude. Ik had dus direct contact opgenomen met het uwv op het moment dat ze je weer enig werk wilde laten doen. Verder laat je wel echt volledig over je heen lopen op je werk. Als je 10x benadrukt dat je 100% ziek bent, ga dan ook niet werken. Overigens vind ik het absurd dat je werkgever er zo mee om gaat. Maar je zult er zelf wat mee moeten doen. Bel je bedrijfsarts en het uwv.
HOOO STOPPPPP, op arbeidstherapeutische basis werken is wettelijk toegestaan en in zekere mate zelfs verplicht. TS pleegt hiermee echt geen fraude. Je bent zelfs verplicht om aangepast cq vervangende werkzaamheden uit te voeren, mits voorhanden. Uiteraard is dat wel aan voorwaarden gebonden. De ziektewetuitkering is er omdat je niet meer "geschikt" bent voor het uitvoeren van je normale werkzaamheden.
Dit idd. Ik heb ook op TB nog dingen gedaan en daar was het uwv gewoon van op de hoogte hoor en dat was prima Ze vond het juist fijn dat ik toch nog wat kon doen, want ik lag er vroeg uit Maar zelfstandig routes doen valt naar mi niet onder TB werken
Ik begrijp sowieso niet zo goed waarom je werkgever zo moeilijk doet. Zwangerschap wordt volledig vergoed en ze mogen een volledige kracht voor jou inzetten. Ik heb zelf ook merendeel van mijn zwangerschap in de ziektewet gezeten en werk zelf ook in de zorg. Ik zou per direct contact met je bedrijfsarts opnemen, afspraken op papier laten zetten en iedereen moet zich daar gewoon aan houden. Doen ze dat niet, dan zakken ze er toch in? Ze mogen best een beetje begrip voor je opbrengen.
Dit klopt niet. Aan het werk gaan op arbeidstherapeutische basis is alleen bedoeld voor medewerkers waarbij het niet duidelijk is hoe zwaar zij belast kunnen worden en mag alleen een korte periode (Max 4 weken) worden in gezet. Met andere woorden, de bedrijfsarts vind het niet duidelijk in welke mate TS kan worden belast op haar werk. Ze gaat dan een week vervangende werkzaamheden doen op therapeutische basis (met andere woorden er is dus een vervanger beschikbaar). Als die week prima verloopt, dan kan zij dus vervangende werkzaamheden doen en voor die uren gedeeltelijk hersteld gemeld worden. En dan zit je dus niet meer 100% in de ziektewet, maar alleen gedeeltelijk. Als TS 100% ziek gemeld is, maar 50% werkt in vervangende werkzaamheden terwijl de mate van belasting wel degelijk bekend is dan moet zij gedeeltelijk hersteld gemeld worden. Arbeidstherapie is alleen een hulpmiddel om te bepalen wat een werknemer wel of niet kan. Geen trucje voor de werkgever om de werknemer wekenlang vervangend werk te laten doen onder het mom van 'arbeidstherapie' en het UWV daarvoor te laten betalen...
Ik heb een collega met kanker. Operaties, chemo, bestraling... de hele mikmak. Die zal alles bij elkaar zeker een jaar onder de pannen zijn. Ze is volledig ziektegemeld. Maar op de momenten dat het kan, is ze gewoon op school. Ze ondersteunt dat bij een les of doet wat nakijkwerk of administratie. Het is toch zeker niet zo dat dit maar zes weken zou mogen en dat ze zich de volgende 50 weken niet meer op schooldag vertonen, omdat het anders fraude is??? Hoe maak je mensen kapot... Bij mijn tweelingzwangerschap was dat trouwens ook zo. Ik was volledig ziekgemeld want ik was 's ochtends vaak echt te moe en te misselijk om voor de klas te kunnen. En als ik het wel kon, hield ik het vaak alsnog niet een hele dag vol. Ik werd dus gewoon volledig vervangen. Dat kan ook niet anders, je kunt niet per dagdeel een vervanger gaan inzetten. Maar ik mocht gewoon komen wanneer ik wilde en samen de klas draaien. Dit was gewoon met medeweten van de bedrijfsarts en het UWV zo geregeld en daar was toen echt geen afspraak over gemaakt dat dit maximaal 6 weken mocht zijn en ik daarna weg moest blijven ofzo. Nu ging die zwangerschap uiteindelijk mis, maar anders had dit zo gebleven tot ik geen last meer had van die extreme misselijkheid of anders tot aan mijn verlof. Bij een zwangerschap en bij bepaalde ziektes is duidelijk dat iemand niet binnen die 6 weken weer aan de slag kan of passend werk heeft. Maar dat betekent niet dat je die persoon dan zijn of haar werk moet ontnemen en niet op therapeutische basis mag laten komen. Dan werk je mensen echt de vernieling in. Wel moet duidelijk zijn dat het werk / de aanwezigheid therapeutisch is. Er is dus wel gewoon een vervanger aanwezig èn je kunt naar huis wanneer je wilt. Zelfstandig een route rijden is dus geen optie.
Ik zou dit met de bedrijfsarts bespreken; niet zozeer de details, maar dat jij toch telkens wordt ingepland terwijl je dat echt gewoon niet trekt en dat dit ook veel spanning geeft. Misschien is het gewoon beter om nu ook volledig thuis te blijven. Verder lees ik dat je best wat hebt verteld aan je werkgever, over die hematoom, bandenpijn en het overgeven etc. Ik zie ook niet in wat je nog meer zou moeten vertellen, volgens de wet hoef je niks te zeggen, jij bent hierin toch al open geweest, maar werkgever lijkt dit niet te respecteren en zegt herhaaldelijk dat het nu een gewone zwangerschap is. Dat vind ik zeeeer ongepast.
Maar dat is precies mijn punt. Therapeutische basis, ondersteunend werk waarbij je meteen weg kan omdat er altijd een vervanger is, en je van te voren niet weet hoe lang je het volhoudt. Je staat op dat moment dus 'boventallig'. Bij TS wordt ze gewoon ingepland om echte werkzaamheden te verrichten zonder dat er een vervanger aanwezig is om het over te nemen. Dan ben je niet boventallig, hoeft er niet voor 100% een vervanger te worden ingezet en hoort een werkgever dus geen 100% vergoeding te krijgen. Die meldplicht licht trouwens bij de werkgever en niet bij de werknemer...