Nou idd. Ik hoop zo dat er geen tijd is geweest voor angst en pijn. De gedachte alleen al is afschuwelijk
Ik heb er gewoon slecht van geslapen Ik weet wel iets meer dan in de media staat omdat het kindje van mijn collega/vriendin op dezelfde school zit. Zij kende 3 van de 5 kindjes ook goed, waaronder het kindje dat nog vecht voor haar leven.
De leidster is ook continue in mij gedachten. Gisteren spraken wij met de psychologe op het werk hierover en die zei ook al dat dit trauma voor haar zo onmenselijk groot is dat dit haast niet leefbaar is, ze zal wel moeten maar man man wat heeft zij een lange zware weg te gaan. Het gevoel alle controle kwijt te zijn en dit drama niet meer kunnen stoppen en het voor je ogen zien gebeuren. Dit kan geen enkel mens, hoe sterk en krachtig je ook bent, het is te groot en te intens.
Hier ook. Ik heb echt met haar te doen. Verschrikkelijk,echt verschrikkelijk. Ze zal moeten leren dat dit een ongeluk is en geen opzet ook al weet ze dat wel. Vriendinnetje van mij heeft zoiets ook meegemaakt en wij dus ook. Het was vreselijk.
Het is 1 van de eerste dingen waar je aan denkt als je wakker wordt. Ik hoop zo dat de leidster en het meisje het redden. En ik hoop zo dat ze goede begeleiding krijgen. Eigenlijk voor alle betrokkenen hoop ik heel hard dat ze goede hulp krijgen bij het verwerken van deze verschrikkelijke gebeurtenis. 4 jonge kindjes...
Ik vind het zo afschuwelijk. Heb sinds deze zwangerschap al van die zwarte "wat als" gedachtes. En nu dit vreselijke ongeluk. Misschien een hele stomme gedachte van mij maar ik zou, als mijn kind dan toch komt te overlijden, erbij willen zijn. Zijn hand vast houden en hem gerust stellen. Dat hij alleen zonder papa en mama zou zijn en mogelijk bang is geweest.. getsie . Dit verhaal kent echt alleen maar verliezers. Arme kindjes, ouders en familie, leidster, machinist, ooggetuigen, hulpverleners .
Eerste waar ik vanochtend aan kon denken was hoe het zou gaan met de begeleidster en het andere kindje. Zelden houd het nieuws mij zo bezig. Maar nu constant. Vreselijk voor de families, vrienden, kennissen, schoolvriendjes en personeel. Mijn hart brak gister en duizenden stukken. Nooit meer tot 10 tellen als ze weer iets hebben uitgespookt. Hoe gaan de eventuele broertjes en zusjes ermee om? De partner van de begeleidster hoe gaat hij er straks mee om dat zn vriendin/vrouw getekend is voor het leven. Dat soort vragen spoken mij door het hoofd. Dit verhaal kent alleen maar verliezers. En hier brand er een kaarsje voor de kleine engeltjes, de papa’s en mama’s, families, personeel van het kdv. Maar ook een voor de hulpdiensten waarvoor ik alleen maar respect heb.
Het is mooi dat we allemaal meeleven..maar wat hebben ze er eigenlijk aan. Helemaal niks, dat beseffende is zo naar ook, niemand kan iets doen voor de mensen die zo betrokken zijn. En dan idd de leidster en andere dicht betrokkenen, die hebben toch simpelweg geen leven meer. Ik bedoel het echt niet verkeerd of gemeen, maar ik denk niet dat ik het zelf zou willen overleven...wat iemand eerder al zegt, dit is zo intens en heftig. Hiermee is niet te leven toch . En denk dat bij velen dit drama nog wel even door de hoofden zal blijven spoken..maar ieder zal zijn eigen leven weer oppakken en dat het weer naar de achtergrond verdwijnt (en gelukkig maar!). Maar voor de naasten en betrokkenen....pfffff...konden we de tijd maar manipuleren. Veel ouders die hier ook komen met vlinderkindjes zullen weer de intensheid ervaren vrees ik, als deze ooit al minder is geweest. Weet niet wat ik met dit schrijven wil zeggen...niks eigenlijk. Maar man pffff ieder die zijn kind moet missen ... hartverscheurend
Tja,de mensen die dit is overkomen hebben er niks aan,kun je meteen dit topic wel opdoeken. Maar dit nieuws raakt je om dat het voor bijna iedereen hun grootste angst is. Een stom ongeluk op een manier die je doet gruwelen. Ik denk dat heel veel ouders gisteravond er extra bij stil hebben gestaan hoe dierbaar je kinderen zijn en dat op het in een enkel moment over kan zijn. Ik was blij toen ik vrij was en thuis mijn kind WEL in mijn armen kon sluiten. En vele met mij zullen gisteren en vanmorgen een extra dikke knuffel hebben gegeven.
Ik denk ook dat het juist heel belangrijk is dat je dit verdriet en de schok - ook al ken je deze kindjes en hun familie niet - kan bespreken, kan delen. De nabestaanden hebben er niet meteen iets aan, maar ik denk dat het toch ook wel fijn is te zien dat mensen (ook al ken je ze niet) met je meeleven, ook al kennen ze de werkelijke pijn van het verlies niet.
Ze zullen inderdaad nu niet direct iets hebben aan al onze woorden maar ik denk dat het lezen en zien voor de nabestaande en alle betrokkenen zeker wel waarde heeft. Het weten dat mensen aan je denken, waar je tegen kunt praten als je dat nodig hebt is zeker zo belangrijk, voor ieder die erbij betrokken is! Ik ken hulpverleners die aanwezig zijn geweest, ik heb ze nogmaals mijn respect getoond, aangegeven dat ze kunnen praten, schelden, mopperen als ze willen, mijn deur staat voor ze open om dit te verweken. Wat een impact is het voor hun. Ik stond vanmorgen op met een kater, een slechte nacht gehad. Ik heb zitten denken en toen ik wakker werd direct de nieuwssite geopend om te kijken of er een update was over de leidster en het meisje want die vechten voor hun leven en wat zal het voor hun psygisch een enorme nasleep hebben, ze hebben het zien gebeuren. Net als de kindjes die er net uit waren, ook voor hun zal het oog van de naald impact hebben. Van veel heel veel mensen is het leven nu getekend direct of indirect, wat een heftigheid
https://www.doneeractie.nl/slachtoffers-treinongeval-oss/-30105 Alle kleine beetjes helpen . Het zijn 3 kindjes nichtjes /neefjes van een meisje uit mijn dochter haar klas zij is gister onder schooltijd ook van school gehaalt ...me hart draait ervan om
Ja eigenlijk hoop je dat ze een flinke klap op haar hoofd heeft gehad en geen herinnering heeft aan het ongeluk. De gevolgen zijn al genoeg om mee te dealen zonder herbelevingen.
Dit snap ik eerlijk gezegd niet. Je hebt als ouders toch een uitvaartverzekering? En als je die niet hebt dan doneer ik met alle liefde maar dit is een actie opgezet door iemand die niet eens dichtbij de slachtoffers staat. Hoe weet je dat je geld inderdaad daar terechtkomt?
Dat lijkt me wel? Je schrijft toch elk kind in bij de verzekering? Geen idee eigenlijk, heb me er nooit in verdiept. Als dat nu niet zo blijkt ga ik gelijk geld storten maar ik maak niks over naar iemand die de familie niet eens kent.
Hmm hier ben ik het eerlijk gezegd wel mee eens. Diegene kent ze niet, en het geld komt via een contactpersoon, via het kdv of politie bij de gezinnen terecht? Ik wil met alle liefde doneren hoor, maar het klinkt allemaal een beetje via via. Overigens vind ik het wel een heel mooi idee. Uitvaartverzekeringen zijn er misschien wel, maar revalidatie, aanpassingen in huis, hulpmiddelen etc kunnen natuurlijk allemaal hard nodig zijn.
Ik heb voor beide kinderen een uitvaartverzekering. Mochten ze tegelijk overlijden dan wordt er voor allebei uitgekeerd. Maar mochten ze dat niet hebben dan gun ik ze het geld natuurlijk maar dan wel als de familie dit zelf opzet en niet een meelevend iemand uit de andere kant van het land.
Oh, dan ben ik anders verzekerd. Ik heb zo’n ‘spaarconstructie’. Ik weet niet helemaal zeker hoe het heet, want ik heb m overgenomen van mijn ouders toen ik 18 werd, maar dat is nog geen 2000€. Toen mijn opa overleed was de verzekering aangepast en was hij niet meer verzekerd voor ‘elementen’ van een uitvaart, maar voor een bepaald bedrag. En ook dat was niet superveel. Vandaar.