Ik heb dat ik het hier goed plaatst, anders sorry Ik wil graag even mijn hart luchten. Ik was zanger geraakt door de pil heen. Voor mij geen ramp want heb altijd graag jong kinderen gewild. Maar zou zelf nog even gewacht hebben tot ik mijn school af had. (over 1 jaartje) Maar mijn vriend was het niet met mijn zwangerschap eens en is bij me weg gegaan. Ik wilde helemaal voor het kindje gaan, en was echt in de zevende hemel. Bij de echo met 11 weken en 4 dagen bleek echter dat het kindje met 8 weken en 4 dagen gestopt was (hartje klopte wel bij echo met 6 weken en 5 dagen) Ik was daar natuurlijk heel verdrietig om. Uiteindelijk ben ik ook gecurreteerd de 1e dag van mijn zomervakantie. Heb dus een hele akelige en verdrietige vakantie achter de rug. Maar mijn kinderwens is alleen maar veel en veel sterker geworden. Bij wijze van zou ik er alles voor op zij willen zetten..... Zonder vriend is het natuurlijk ook moeilijker om aan kinderen te beginnen. Ik ben best een leuke meid en hoop zeker over een jaartje wel weer een nieuwe vriend te hebben. maar zo niet, dan zit ik er nu al aan te denken om in de toekomst BAM moeder te worden. Alleen maar ook om mezelf gerust te stellen. Als ik nog geen leuke man gevonden heb, zijn er nog andere manieren. Sommige van jullie zullen misschien ook denken, ach je bent nog jong. Maar ik wist niet dat je zo'n sterk verlangen ergens naar kan hebben. Een goede vriendin van mijn beste vriendin is nu zwanger geraakt. Daar kan ik heel jaloers op zijn. Maar zij rookt, drinkt (dagelijks) en ziet het nut van werken niet in, dus ze is elke dag feest aan het vieren. Dinsdag gaat ze ook naar een abortus kliniek. Ik ben absoluut niet tegen abortus en ik gun haar ook totaal geen kind omdat ik weet wat voor leven zij leeft. Ze slikte ook geen pil en gebruikte geen condooms. Hoe dom kan je zijn! Ik kan der soms wel boos om worden... Je weet toch dat het dan gebeurt als je regelmatig sex hebt met je vriend! Sommige mensen kunnen zo moeilijk zwanger raken en andere zoals ik hebben de mogelijkheid niet, en zij...zij doet alsof het niks is! :x Sorry dit is een lang verhaal geworden. Maar al mijn vriendinnen zijn 20/21 en zij begrijpen mijn grote wens niet. Het is heel moeilijk om met hun over mijn miskraam te praten. Sommige vriendinnen hebben geen eens intresse getoont na de curretage. Ik ben der nog dagelijks verdrietig om. Ik loop ook stage op een babygroep, dat maakt het soms ook niet makkelijker. Soms put ik wel troost uit het idee dat ik nog maar 21 jaar ben en over 2 a 3 jaar, als ik geen partner zou hebben, zijn er ook nog andere mogelijkheden. Heel erg bedankt voor het lezen! Misschien dat mensen nog tips/adviezen voor me hebben om het allemaal wat makkelijker te maken?
Hai Hai, Wat vervelend dat je dit hebt mee moeten maken... En het is ook niet leuk dat je sommige vriendinnen je "in de steek hebben gelaten". Ook is het inderdaad niet leuk dat de vriendin van je beste vriendin er zo makkelijk over heeft gedaan net nu jij het zo moeilijk hebt! Ik ben zelf ook pas 21 en wij zijn ook aan het proberen om zwanger te raken, dus snap precies hoe je ergens zo sterk naar kan verlangen! Gelukkig kun je hier je verhaal kwijt! Hou vast aan het feit dat je inderdaad nog erg jong bent en mettertijd komt het echt nog wel op je pad! Veel succes met het verwerken van je verdriet en je kunt altijd je verhaal kwijt hier! Kop op meid, Liefs Maaike
Sterkte! Kan me perfect inbeelden dat je plots meer naar een kindje verlangt als je er, al is het maar even, er eentje in je buik hebt meegedragen Heb geen tips behalve inderdaad, je bent nog jong, je weet dat je lichaam het goed doet dus op naar een nieuwe relatie! En probeer je maar niet teveel te ergeren aan zo'n mensen want dat is van pure dommigheid, ze weten zelf niet beter... Hou je goed! Calani
Ik begrijp je verhaal heel goed. Kan me voorstellen dat je een sterk verlangen hebt naar een baby zeker als je er even eentje in je buik hebt gehad. Ik was ookal heel erg jong toen ik een kinderwens had, eigenlijk voor zover ik me kan herinneren wilde ik al jong moeder worden! Ik ontmoette mijn vriend toen ik 17 was en hij 21. Hij wilde geen kinderen en toen ik dat hoorde heb ik heel serieus met hem gesproken. Ik wild ehet wel, hoefde dan niet meteen maar wel ooit en dals hij er zeker van was geen kinderen te willen zou ik onze relatie stoppen ookal was ik nog zo gek op hem ik kon me gwoon geen leven zonder kinderen voorstellen. Inmiddels ben ik net 27 en ben ik zwanger van ons 3e kindje! Ik werd zwanger toen ik 20 was en ik was net 2 maanden 21 toen ons zoontje geboren werd. Ik weet dus hoe erg de drang naar een kindje kan zijn op zo'n jonge leeftijd. Maar, je zit nu nog op school. Maak deze af en ontmoet in die tijd een leuke jongen dan zul je zien.....jouw tijd komt ook! Heel veel sterkte
kan het mij oojk goed voorstellen was zelf ook jong was net 22 toen ons meisje geboren werd. ik was al getrouwd en we hebben er samen voor gekozen. ik begrijp heel goed wat je bedoelt met dat je het nu erg graag wilt want je had jezelf er vast al op ingesteld en het geaccepteerd. maar je bent nu nog jong zat en er komt echt wel een leuke jongen op je pad. mijn schoonzusje is ook aan de kant gezet door haar vriend toen ze zwanger bleek. en ze had toen zelfs met kind al vrij snel een nieuwe relatie ze is nu getrouwd en de 4e op komst. dus die tijd komt echt nog wel. lijkt mij ook vervelend dat je het er niet met je vriendinnen over kunt praten maar die zitten dan natuurlijk ook in een hele andere fase die hebben er geen idee van hoe het is. gelukkig kun je hier over zulke dingen praten
Hoi Hoi, Wat vervelend voor je dat je dit mee hebt moeten maken. Kan me heel goed voorstellen dat je die gevoelens hebt naar dat andere meisje toe. Ik begrijp niet dat sommige mensen zo onverantwoordelijk met hun leven om kunnen gaan. En kan me al helemaal niet voorstellen dat ze zomaar een kindje weg laat halen omdat het "nu even niet uit komt". Ik begrijp heel goed dat je, nu je eenmaal een baby in je buik hebt gehad, graag nogmaals zwanger wilt worden. Ik hoop voor je dat dit gaat lukken en wens je al het goede toe voor de toekomst. Succs Gr
Hoi Amore, Wat een moeilijke periode moet dit voor je zijn . Helemaal als je niemand hebt die begrijpt hoe moeilijk het is dat je je mini-kindje bent kwijtgeraakt. Nadat ik de eerste keer zwanger was (ook een miskraam), wilde ik nog maar één ding en dat was zo snel mogelijk weer zwanger zijn. Je hebt zoiets moois, maar zo kort mogen meemaken en je wilt hetzelfde gevoel weer. Je hebt al zitten dromen over je kindje en dan vallen al je dromen in duigen. Heel herkenbaar! Ik kan mensen die overantwoord met hun zwangerschap ook niet uitstaan. Het is soms zo oneerlijk allemaal. Volg je dromen en als je geen partner kan vinden, laat je dan niet weerhouden om je droom in vervulling te gaan. Sterkte met alles. Liefs Trees