Hey hey. Ik wil even weten of iemand hier ervaring mee heeft. Mijn vriend en ik willen een meisje een tijdje hier laten logeren die over een paar dagen letterlijk op straat staat en zelf zwanger is. Ze is pas 17 jaar en kan geen kant meer op. Nu wil ik graag weten of er iemand zoiets aan het eind van de zwangerschap ook heeft gedaan en of dat wel te doen is en of het niet te zwaar is. Ik wil bijvoorbeeld graag thuis bevallen. Maar goed, ze is hier dan maar 2-3 weken en dus wel weer voor mijn uitgerekende datum weg. Maar het kán dus dat ik volgende week al moet bevallen en dat zij hier dan nog even woont. Mocht dat gebeuren kan ze eventueel ook wel tijdelijk bij mijn ouders ondergebracht worden, want die eerste dagen met beebje wil ik toch wel samen met mn vriend doorbrengen, misschien beetje egoistisch, maar dat is ook wel weer te begrijpen toch? Maar ook omdat het toch al een beetje lijkt te rommelen bij me, maar andere kant, dat zegt niets en wie weet loop ik straks overtijd. Ik snap dat dit heel persoonlijk is en voor iedereen anders zal zijn, maar ik kan het denk ik niet over mn hart verkrijgen om dat meisje te weigeren terwijl het dus nog best even kan? Zijn er nog dingen waar ik aan moet denken? Ik zal het evengoed wel doen, maar misschien hebben jullie wel tips voor me. Ik zal in ieder geval goede afspraken met haar moeten maken, maar het lijkt me wel een heel rustig meisje.
mag ik wat vragen ken je haar hoe ken je haar al een tijdje of ik moet persoonlijk heel eerlijkz eggen als je haar amper ken zou ik zwanger of niet zwanger haar niet in huis nemen. er zijn wel instanties voor zulke meiden die ze helpen en waar ze kan wonen. nee sorry niet in mijn huis . kijk is het een familie lid kennis of een hele goede bekende zou ik ja zeggen maar anders niet . ja misccien ben ik dan zo raar maar toch
Nee we kennen haar beide bijna niet, maar hier zijn dus geen instanties, want mijn vriend werkte zelf in een opvang en heeft al echt van alles voor haar geprobeerd maar ze kan dus nergens terecht. En het blijf-van-me-lijf is hier ook voor jonge meiden met problemen, maar die zitten vol en hebben wachttijd van ongeveer een maand. Dus als er iets te vinden is dan hadden we haar daar bij geholpen, maar dat lukt in ieder geval niet meer voor maandag. Ik ben misschien juist raar dat ik dit wel wil doen, ik kan het gewoon niet 'weigeren', dan zou ik me ontzettend schuldig voelen.
ja ik begrijp je aan 1 kant wel maar aan de andere kant heb ik zoiets van je kent haar niet. heeft ze zelf geen familie of vrienden of veder familie ? ja ik zou geen vreemde in me huis vertrouwen ook al zien ze er betrouwbaar uit tegenwoordig kan je bijna niemand vertrouwen meer. ja klink misschien lullig maar zo is het wel. ik zou het alleen voor familie lid kennis of goede vrienden doen
Nee ze heeft geen familie en ze heeft haar andere dochtertje al tijdelijk onder kunnen brengen bij een vriendin, maar die zit in een heel klein flatje en dat lukt echt niet. Die krijgt dan ook problemen met huisbaas enzo, daar hebben wij hier geen last van. En vertrouwen... mn vriend is ook bijna 24/7 thuis, dat scheelt, het was anders als hij er niet was en daarnaast hij is geen type waar je ruzie mee wilt zeg maar.. dus als ze niet te vertrouwen is zou ze dit niet eens willen. Dus veel kan ze hier niet maken. We hebben beide met jongeren gewerkt dus we weten ook wel weer waar we aan beginnen denk ik.. En wij gaan er ook juist van uit dat niemand te vertrouwen is hoor, daarom ook goeie afspraken enzo. Maar ja, we weten zeker dat ze anders dus echt letterlijk op straat staat... Dus zoals je hoort, dát we het doen is al eigenlijk zeker, alleen misschien vergeet ik dingen waar ik verder nog rekening mee moet houden m.b.t. mijn zwangerschap enzo.. Want daar heb ik dus nog geen ervaring mee
ja ik zou het echt niet doen zeker om het fijt ze is 17 blijkt al een kindje te hebben nu weer zwanger ? uhmmz ja dan ga ik me wel af vragen of ze verantwoordelijk bezig is in mijn ogen niet nu. bedoel de vader van e kids is blijkbaar weg anders kon ze daar na toe. ja al stond ze nog op straat ik zou het niet doen meer om het fijt dat het een totale vreemde is maar dat is mijn gevoel en idee hor kijk wat jullie doen is natuurlijk jullie keus maar zal nooit de mijne worden als het gaat om een totale vreemde
Ik vind dat jouw/jullie eerste verantwoordelijk ligt bij je zwangerschap en jullie kindje. Meis, je bent hoogzwanger en je kindje kan dalijk ieder moment geboren worden! Die ontzettend waardevolle en intieme tijd krijg je nooit meer terug! Tuurlijk is het hartstikke rot voor dat meisje. Zo piepjong en dan (voor de tweede keer blijkbaar) zwanger in zo'n situatie. Mijn eerste neiging zou ook zijn om dat kind onder m'n vleugels te nemen. Maar nog eerder zou ik bang zijn dat het mis zou gaan met zo'n vreemde in huis, dat je er bv stress van zou krijgen. En dat is weer nadelig voor jou en je kindje. dat risico zou ik echt niet nemen. Als ze niet bij een opvang in de buurt van jullie woonplaats terechtkan, kan ze vast ergens anders terecht. Er zijn altijd crisisplekken beschikbaar. Misschien is het een optie om bv je huisarts in te schakelen; die heeft een netwerk van hulpverleners om zich heen waar hopelijk nog mogelijkheden uit kunnen rollen. Succes met je beslissing, Liefs Monique
als je man in de opvang werkte en dus kennelijk hulpverlener is, moet hij toch ook weten dat dit niet verantwoord is? ik heb zelf ook die richting op gewerkt, maar zou het ook niet doen...
Ja daar hebben jullie ook zeker wel gelijk in hoor. De bedoeling is ook hooguit 2-3 weken, maar als we al eerder iets voor haar vinden zal ze al eerder weg kunnen. Maar het is onmogelijk haar nog voor maandag te helpen, mijn vriend is er vandaag al de hele dag achteraan gegaan en ik heb haar vandaag ook gesproken en van haar gehoord wat ze allemaal al geprobeerd heeft...
dit gaat na mijn idee we ver.. er heet iets in de praktijk als afstand en nabijheid.. het is wel verschrikkelijk voor deze meisje dat ze op straat staat. maar ik wil wel een ding zeggen.. jullie huis is niet het enige onderdak. ik snap dat jullie haar 'redder'willen zijn maar je zet inderdaad jezelf in een positie dat jullie éigenlijk niet momenteel zelf aandacht aan kunnen geven. jullie moeten nu bezig zijn met het voorbereiden op bevalling en deze meisje gaat echt wel je tijd en aandacht vragen. Ik zeg prioriteit is bij je aankomend kindje en gezin. is lullig voor meisje, maar er zijn ECHT wel andere mogelijkheden.
Ik ben het niet helemaal eens met de meningen hier. Ik snap ze natuurlijk allemaal maar ik denk wel dat als je er echt zelf mee te maken krijgt je er wel iets anders over gaat denken. Ik heb er eerlijk gezegt wel bewondering voor dat er toch nog mensen zijn die dit soort moeilijke beslissingen nemen om zo toch mensen te kunnen helpen! Ik vind dit echt moedig! Wel is het natuurlijk altijd een risico maar als je ook nog je ouders hebt waar ze dan even naartoe kan als je echt gaat bevallen denk ik wel dat er zeker goed over nagedacht is. Ik weet niet wat dit meisje door heeft gemaakt en of het allemaal wel zo verstandig is geweest om zo jong al voor kinderen te gaan maar daar gaat het nu niet om. Ze heeft een kindje en ze is nu eenmaal zwanger en er moet toch iets gebeuren en ik snap heel goed nu je zelf ook zwanger bent dat je met haar meeleeft en haar wilt helpen en ik denk als je er samen met je partner er echt achter staat dat het alleen maar goed kan doen en loopt het dan toch net even wat slechter uit dan kun je in ieder geval zeggen dat je je best gedaan hebt en echt wat voor een ander hebt willen betekenen. Zoiets voelt voor jezelf toch alleen al goed?! Hoelang is ze zelf al zwanger? en waar gaat ze dan heen als ze bij jullie weer weg gaat?
Het is niet zo dat mijn vriend alles bepaalt haha, ik denk dat ik meer degene ben die haar niet op straat kan laten staan. Maar ik heb zelf ook in die richting gewerkt hoor, nog meer ervaring dan hij zelfs, maar ik zie er niets onverantwoords in, zolang de baby er nog niet is en hij er ook constant bij is. En ik sta zelf mn vrouwtje ook wel Mocht het niet gaan of mocht ze op een of andere manier niet te vertrouwen zijn is ze net zo snel weer weg als dat ze er is. Maar goed, het gaat er dus niet echt om om mij nog over te halen
Hooguit 2-3 weken... als ik even meereken, ben je dan 39-40 weken zwanger. Een prima tijd voor je kindje om geboren te worden, als het al niet eerder komt. Ik vind het echt heel lief van je om je zo om haar te bekommeren, maar ik vrees echt dat je er spijt van gaat krijgen. En ook in het weekend zijn crisisplekken beschikbaar! Liefs Monique
Met "nog meer ervaring dan je vriend" zou je dus echt een gepaste afstand moeten kunnen bewaren tot deze hulpbehoevende mensen. Vanaf hoe jong werk je al in de hulpverlening dan, aangezien je zelf 21 bent (met alle respect hoor)? Ik bedoel dit echt niet verkeerd, ben alleen bang dat je zo graag wilt helpen dat je de nadelen ervan niet helemaal overziet. Liefs Monique
Zelf is ze nog paar pril zwanger, net rond de 12 weken geloof ik. En inderdaad, haar vriend is een lang verhaal, haar hele verhaal is een lang verhaal maar dat ga ik hier niet neerzetten. In één ding ben ik kei-hard, mocht het echt haar eigen schuld zijn en als ze dit van te voren had kunnen voorzien dan was ik wat minder overtuigd om haar te helpen hoor. Ik ben absoluut geen heilige en het is ook niet zomaar dat iedereen met een zielig verhaal welkom is... Dit is echt even een uitzondering... Maar goed, ze kan waarschijnlijk half maart beginnen bij een nieuwe baan waar ze ook onderdak krijgt. Ze werkt nu overigens ook gewoon. Dit hoort ze deze week, mocht dat niet lukken weet ik inderdaad dat we wel een opvang kunnen vinden voor haar, eventueel in een andere stad. Ook verhuren mijn ouders kamers dus zouden we haar op die manier misschien voorlopig aan een kamer kunnen helpen. Ze is wat ik tot nu toe van haar hoor heel zelfstandig en dit is gewoon heel onverwachts gebeurd.
Vanaf mijn 17e, toen werkte ik in een jeugdgevangenis. Iets meer dan een jaar gedaan. Daarna nog totaal 2 jaar bij verschillende instanties gewerkt. Alleen afgelopen jaar niet. Ik zeg ook niet dat ik ontzettend veel ervaring heb, alleen wel genoeg om te weten waar we aan beginnen. Ik wil daar verder eigenlijk helemaal niet te veel over uitleggen, want ik kan nog met veel meer redenen komen, maar goed. Ik begrijp dat je het goed bedoelt, maar dit is echt niet nodig Het is niet de eerste keer dat ik iemand in nood help, maar wel de eerste keer dat ik dit zwanger doe, dus ik was vooral benieuwd of iemand nog wat praktische tips daar in had... Maar denk dat dat dus wel meevalt
Nou ja, als je beslissing al vaststaat, is het enige wat ik kan doen je toch een fijne, ontspannen laatste stukje van je zwangerschap wensen, een goede bevalling en fijne kraamtijd. Hoop ook voor haar dat het allemaal goedkomt, maar als ze zelf gemotiveerd is (waar ze al mee bezig is door bv werk te zoeken) zal ze vast wel terechtkomen. Praktische tips heb ik niet voor je, want het mag duidelijk zijn dat ik dit nooit zou doen. Dat komt ook voort uit mijn eigen werk, waarin ik zeker afstand moet bewaren tot de mensen die ik uit professioneel oogpunt help. Toch moet ik je nageven dat ik het mooi vind dat in deze egoistische wereld nog plaats is voor wat menselijkheid. Succes en liefs, Monique
en uit mijn ervaring heb ik vaker gezien hoe de helpende persoon vaak de dupe word / zwaar onder lijdt/ wereld ondersteboven draait / moeilijk vind om grenzen te stellen als de afstand/nabijheid overtreedt word. en na mijn idee is dit al het geval. het roept al vraag tekens bij TS. dat vind ik al een teken van niet goed over nagedacht.vind top van TS dat ze heel graag meisje wil helpen (is menselijk.. dat heb ik ook bij al mijn clienten) maar zeg alleen maar.. denk even goed na wat de risicos en consequenties zijn. Na mijn idee is het geen goed timing. Het situatie waar TS in bevind is niet wenselijk.. een ander oplossing zou beter zijn naar mijn idee
Dankje, respect voor deze respectvolle reactie... (jeetje haha). En ik denk dat het scheelt dat mijn vriend en ik allebei ook de andere kant hebben meegemaakt. En ik begrijp héél goed waarom iemand het niet zou doen, ik zou dat ook niet egoistisch noemen, maar wij kunnen simpelweg niet anders dan helpen. Beide hebben we zonder hulp op straat gestaan, nou ja vooral mijn vriend, maar beide hebben we flink in de problemen gezeten en verkeerde keuzes daardoor moeten maken, dus tsja dat versoepelt nu ook wel onze grenzen. Alleen dit maakt ons nog absoluut niet naïef. Wees in ieder geval gerust, het komt wel goed Hoe dan ook. Dankjewel in ieder geval!
oke een tip wil je om toch een stukje afstand te bewaren... een contract tekenen dat het in huis wonen max. 3 weken duurt en dat meisje verplicht is om of zelfstandig /of met je vriends hulp ander onderdak te vinden in die tijd.