Hallo Allemaal, Ik wil even graag wat advies en mijn verhaal kwijt. Ik heb op 8 mei mijn implanon laten verwijderen. De dagen ervoor was ik ongesteld. Ik ben moeder van 2 kinderen ( dochter van bijna 12 en zoon van 7). Echt bezig met zwanger worden was ik niet maar omdat ik eigenlijk geen hormonen meer in mijn lichaam wilde heb ik de implanon laten verwijderen na jaren gebruikt te hebben. De week erop heb ik gemeenschap gehad met mijn partner en daarbij scheurde (hoe klassiek) het condoom. Ik heb daarop de EllaOne morningafterpil genomen en voelde me eigenlijk vrij rustig. Echter, begin juni werd ik niet ongesteld. Nou toch maar een test tegenaan gegooid en ja hoor, hartstikke positief. Nog een paar testen in de dagen erna gedaan en het bleef positief. Ik ben al onder behandeling voor andere zaken bij mijn gyneacoloog dus ik belde eigenlijk direct het ziekenhuis. Ik mocht komen voor een echo, op de echo was niks te zien, het baarmoederslijmvlies veel te dun voor een goede zwangerschap, of een zwangerschap uberhaupt. Dus onverrichte zaken naar huis. Heel erg in de war kreeg ik de mededeling mee dat dit óf een te vroege zwangerschap was maar dat ik rekening moest houden met een miskraam, er was een kleine kans dat het buitenbaarmoederlijk was. Inderdaad na enkele dagen kreeg ik een hevige bloeding, niet normaal. Ik viel bijna flauw op mijn werk en elk uur kon ik een nieuw maandverband pakken. Dit hield 2 dagen aan en ik voelde me ook niet meer zwanger. Of het iets mentaals is weet ik niet, maar ik accepteerde dat ik niet meer zwanger was. Na een week moest ik bloedprikken en het HCG was laag, namelijk 66. Ik moest na een week weer prikken. Het HCG was netjes gedaald na een week namelijk 41... maar omdat ik pijnklachten had kreeg ik toch een echo, weer niks te zien. Weer naar huis. Deze week geprikt en nu zit het op 59. De gyn belde mij zelf op. "hoe voel je je eigenlijk?" vroeg ze. Ik zei dat ik me wat misselijk voelde, vooral erg moe en sinds woensdag (gisteren) wat bruin verlies had. Daarbij op en neer hevige buikpijn wat aanvoelde als een menstruatiepijn maar steeds weer wegging en weer terugkwam. Ik moet aankomende maandag weer terug. Ze vond het raar dat het HCG niet daalde en legde me een paar opties voor. Ze was vooral ongerust dat ze de zwangerschap steeds niet konden vinden. Ik heb aangegeven dat ik mijzelf ook wat onrustiger voelde. De buikpijn neemt toe, is nu constant maar ze zei dat het te laag was voor een springende eileider (??), geen idee of dat klopt. Misschien zit het in de vrije buikholte. Alles staat open. Maar dat het vitale zwangerschap zou zijn is nihil. Ik zou op dit moment in mijn 9e week moeten zitten maar het HCG is te laag ervoor. Op dit moment zit ik op de bank een beetje te wiebelen. Heb behoorlijk wat last van mijn buik, alsof ik hevig ongesteld ben of moet worden. Nog steeds veegjes bruinverlies en ik heb echt werkelijk geen idee wat ik moet denken. Waar is die zwangerschap toch? En waarom stijgt mijn HCG ineens? Is toch super vreemd? Als maandag nog steeds het hcg niet gedaald is stelde ze curretage/kijkoperatie voor, Methrotrexaat of afwachten voor. Heeft iemand ervaring hiermee? Waar ligt de grens van de dokter/gyn bellen vanwege de buikpijn? Heb ook wat verhoging a 37.8. Voel me verder gewoon heel moe en slapjes, borsten doen ook (weer) zeer. Ik ben op zoek naar ervaringen en tips. Hoop wat te horen. Liefsss
Jeetje wat een heftige tijd. Ik kreeg zelf met 7,5 week zulke heftige buikpijn dat mijn huisarts de ziekenwagen heeft gebeld en lag smiddags op de ok. Ik viel bijna flauw van de pijn. Weet niet hoe erg het bij jou is maar bij twijfel echt bellen.
Ik wist vorig jaar niet dat ik zwanger was. Heb in verleden een bbz gehad en was die maand gewoon ongesteld geworden. Ik kwam thuis van de boodschappen doen en moest naar de wc dacht ik. Ging zweten en draaien maar moest mijn dochter van school halen dus in de auto gestapt en naar school gereden. Kwam op het schoolplein aan en kreeg weer buikpijn en zweten dus door een paar moeders naar binnen gebracht en dokter gebeld. Ze dachten nierstenen dus platgespoten en naar huis gebracht. De volgende dag een test gedaan moest dat voor mijn gevoel doen,die was zo positief dat kon gewoon niet dus de gyn gebeld verhaal uitgelegt en moest direct langskomen. Dat gedaan zag er allemaal prima uit voor een beginnende zwangerschap. Gele lichaam kon ze zien en een cyste maar nog geen vruchtje,bloed geprikt en ze zei ga maar naar huis verwacht niks te zien in je bloed om te blijven. Dus ik naar huis en nam een slokje drinken en me telefoon ging moest met spoed komen om geopereerd te worden.
Oh is ook heftig zeg! nou mijn buikpijn is niet zo heftig voor een ambulance hoor.. Maar de twijfel zit er toch vanwege de verhalen die je overal leest. Het is vooral zo onduidelijk allemaal, ik weet niet wat ik moet verwachten en kan zo weinig herkenning online vinden hoe is het verder bij jou afgelopen daarna?
Uiteindelijk geopereerd en is mijn eileider verwijderd. Daarna was ik vrij snel weer zwanger en nu bij de 2de ook al binnen 2 maanden raak. Maar bij mij kwamen ze er ook pas achter toen de dame van het ziekenhuis een echo maakte
De bloedwaardes weet ik niet maar waren boven de 1500 iedergeval want dan is er wat in de baarmoeder te zien. Er was niks te zien in mijn baarmoeder. Die avond geopereerd bloed in buik 200 cc eileider was geklapt. Nu geen eileiders meer beide verwijderd.