Ik weet niet zo goed een topic titel te verzinnen. Lang verhaal kort (probeer ik dan) Er woont hier een meisje in de straat. Haar vader woont tegenover mij, de moeder 11 huizen verderop. Ik kwam gister thuis, staat dat meisje hard huilend bij haar moeder voor de deur. Ik ben er heen gegaan want moeder deed niet open. Bleek dat ze in haar broek geplast had. Ze was eigenlijk bij haar vader, maar daar durfde ze niet heen. Die word boos als ze in haar broek plast vertelde ze. Ik heb haar toch maar meegenomen naar haar vader. Ze is daar zelf naar binnen gegaan. Hoor ik hem roepen dat ze hem niet moet storen. Die pisbroek droogt vanzelf wel op! Hij zet haar zonder pardon buiten. 3u later (22u) zie ik haar nog steeds in dezelfde kleding rondlopen. Ik had moeder geappt. Maar die zei alleen dat ze schone kleding mee had en de verantwoordelijkheid nu niet bij haar ligt. Ik maak me zorgen om dat meisje. Ze is zo verloren tussen haar ouders in. Die vader is een asociale man, de buurt vermijd hem, maar dat meisje moet er maar wel steeds heen . Die moeder vind het wel makkelijk, zet haar daar af, en durft haar vader ook nergens op aan te spreken. Ze hangt altijd op straat rond, niemand die er naar omkijkt, ze is 6 maar bijna niet te verstaan als ze praat, maar ziet er op zich niet onverzorgd uit. Zouden jullie hier iets mee doen? Dit is niet goed, maar vraag me af of er verbetering in zou kunnen komen. Ouders zijn beide van laag niveau en zien het probleem denk ik niet in. Ik gun dit kind gewoon zoveel meer. Word er verdrietig van als ik haar zo zie.
Ik zou toch goed nadenken of ik veilig thuis oid zou bellen voor advies.. Dit is wel heel sneu.. Zou mij ook niet lekker zitten hoor!
Nee daarom Maar vraag me af wat die voor haar kunnen betekenen. Maar niks doen vind ik ook niet oké. Ik ben vooral bang dat die vader het op haar af reageert als veilig thuis daar in beeld komt (als ze dat nog niet zijn) Ze is bang van hem. Staat bij moeder voor de deur, intens te huilen. Terwijl ze wist dat moeder niet thuis was.
Volgende keer zou ik haar wellicht in huis halen, kleren wassen en dan pas terug naar de ouders... Wellicht kun je haar sowieso een soort ‘toevluchtsoord’ bieden? Een echte melding is misschien lastig, maar zo kun je wel een oogje in het zeil houden... ik zou wel een keer bellen naar veilig thuis, al is het maar om even te overleggen (waar moet je op letten etc)
Ik zou de instanties bellen voor dit meisje dit deugt niet het arme kind. Verder zou ik haar zelf binnen laten bij mij en kijken voor droge kleren of in iedergeval haar natte broek uitdoen en wassen. Kind ook nog eens om 22 uur op straat terwijl ze maar 6 is belachelijk.
Ik zou als eerste stap moeder duidelijk maken dat het hoe dan ook haar kind is. Geen genoegen nemen met dat het haar verantwoordelijkheid niet zou zijn.
ik zou zeker een melding maken van kindermishandeling. ze is duidelijk bang voor haar vader, nou dan weet je het wel. Dit kan toch niet? Denk je eens in hoe dat kind zich moet voelen. Ik spreek uit ervaring want ik heb eerder een melding gedaan, en dat was voor wat minder. Ik vind het alleen maar beter voor het kind. GElukkig is er toen daadwerkelijk wat verbeterd.
Ik heb haar idd gezegd dat ze altijd bij me aan mag bellen. Voor wat dan ook. De poort heb ik niet op slot zodat ze in mijn tuin kan gaan zitten als ze er thuis weer niet in mag. Ik ga denk ik maar bellen inderdaad. Ik heb het zó met haar te doen. De moeder heb ik idd gezegd dat het haar verantwoordelijkheid is. Hoe dan ook. Maar ze was niet thuis en was ook echt niet van plan terug te komen hiervoor. Het was het weekend van vader dus ze had er niets mee te maken
Jeetje wat bizar arm meisje. Wat goed van je dat je je om haar hebt ontfermd. Ik zou toch nog eens verhaal gaan halen bij moeder en/of vader voor je veilig thuis benadert, of idd even overleggen met veilig thuis wat je het beste kunt doen.
Nou, ik zou hier echt niet over twijfelen en wel degelijk veilig thuis bellen, al is het maar om te overleggen.
De vader ga ik absoluut niet naar toe. Mijn dochter speelt met haar. Maar ze weet goed dat ze er niet heen mag als ze bij haar vader is. Moeder kan ik nog eens proberen. Maar ik denk dat ook dat verloren zaak is. Je hebt mensen met een laag niveau maar die wel in het welzijn van hun kind denken. De moeder van dat meisje snapt niet dat ze een veilige basis nodig heeft. En vind het ook niet nodig iets te wijzigen. Ik had gisteravond bijvoorbeeld app contact gehad met moeder over de situatie. Toen gaf ze aan dat ze er dus niet is en ze er niks aan kan/wil doen dat ze doorweekt van de urine buiten rondloopt. Daarna heeft ze ook totaal niet meer geïnformeerd hoe het ging. Als ik dit zou horen over 1 van mijn kinderen zou ik alles uit mijn handen laten vallen. Stad en land afreizen. Om er voor te zorgen dat er iets gebeurt. Moeder heeft een nieuwe relatie en daarbij ook kind gekregen. Het lijkt alsof dat meisje er gewoon niet meer bij hoort.
Ik zou er niet eens over nadenken en een melding maken maar ik heb een meldplicht. Je kan veilig thuis altijd om advies vragen. Een echte melding hoeft niet en alles kan anoniem
Ik zou zeker Veilig Thuis contacteren. Waarom twijfel je daar over? Het lijkt me duidelijk dat dit meisje zowel fysiek als emotioneel verwaarloosd wordt en dat vind ik wel een melding bij Veilig Thuis waard.
Hoezo heb jij een meldplicht dan? Wat voor werk doe je? Vind het niet erg als het niet anoniem is. Als Ze een beetje nadenken.zullen ze wel snappen dat het van mij af komt.
Ik merk dat dit verhaal me bijblijft en dat ik me er vreselijk over opwind. Ik weet niet wat ik erger vind: - dat een zesjarige noodgedwongen om 22 uur over straaf zwerft, omdat ze thuis niet welkom is; - dat een kind dat in de broek geplast heeft geen schone kleren krijgt en afgesnauwd wordt; - of dat ze een moeder heeft die het werkelijk niets interesseert wat er met haar kind gebeurt. Echt bellen naar veilig thuis hoor! Hier moet ingegrepen worden.
Heb je dan een meldingsplicht in de privé sfeer? Ik ben doktersassistente. Heb dit wel vanuit mijn werk maar thuis geloof ik niet. Voel het me nu natuurlijk wel verplicht tegenover haar.
In privé niet nee. De plicht is alleen professioneel maar juist daarom zou ik het ook privé doen. Waarom op je werk wel en privé niet? Ouders op mijn werk kunnen er ook achter komen als ik een melding maak.
Ik roep niet zo snel bellen, je kent de situatie thuis vaak niet zo goed, Maar in dit geval zeker bellen. Klinkt enorm schrijnend.