In april 2011 gestopt met de pil wat wouden wij graag een kindje. Gelukkig bij ronde twee al zwanger maar helaas nooit goede echo's gehad en een curettage volgde na het niet goed werken van de cyotec pillen. Daar ging ons eerste sterretje. Daarna een jaar van lange cyclussen en aantal keer opwekken van een periode met provera. Bij de laatste poging was ik op dag 65 niet zwanger en kreeg ik weer provera maar daar reageerde ik niet op. Ik bleek tegen alle verwachting in toch zwanger. Na 9 lange maanden was daar onze zoon. 2 jaar na die positieve test wouden we graag een tweede kindje. Wederom was ik de tweede ronde zwanger maar deze verliep zo goed als gelijk aan de eerste zwangerschap. Nu alleen direct voor de curretage gekozen. Daar ging ons tweede sterretje. Onze kinderwens bleef onverminderd groot dus we besloten door te gaan voor een kindje. Bijna 1,5 jaar na de tweede miskraam bleek ik weer zwanger. Wat waren we blij maar tegelijk ook angstig en zenuwachtig voor die eerste echo. Als deze goed was stonden we er immers net zo voor als bij onze zoon. Wat waren wij blij toen we bij de eerste echo je hartje zagen kloppen. Vol enthousiasme gingen we gister terug voor je tweede echo. Ik was zo benieuwd hoe je eruit zag en of je goed gegroeid was. Eerst had ik alleen oog voor hoe je eruit zag maar toen zei de gyn al het is wel belangrijk dat we het hartje gaan zien....... en toen werd alles donker en grauw in mijn hoofd. De minuten die volgden leken uren te duren. Hij heeft zo zijn best gedaan het hartje te zien en te horen maar er was niks.... Ons kindje was wel precies zo groot als het moest zijn wat betekent dat het waarschijnlijk die ochtend of de dag ervoor overleden is. En nu vandaag, een dag vol verdriet waarin ik niet weet wat ik moet, hoe ik over dingen moet denken en alleen niet kan denken aan hoe de komende weken gaan zijn. Vol ongeloof dat dit ons een derde keer gebeurd. Nu al vol angst mocht het weer een keer lukken voor die eerste weken. Morgen moeten we weer terug en dan kijken ze nog een keer maar de gyn had geen twijfel bij wat hij zag. En wij ook niet. Hopelijk kan ik snel terecht voor een curettage want de gedachte met een overleden kleinte rond te lopen sloopt me compleet.
Je gevoel met overleden kindje in je buik te lopen herken ik goed... ik ben 3 weken geleden bevallen met 16+6 weken van ons zoontje. Hij was met 16+1 weken overleden in mijn buik. Enerzijds vond ik het vreselijk... anderzijds was het fijn hem nog even bij me te dragen. sterkte met wat nog komen gaat.
Dat herken ik ook heel goed, heel dubbelzinnig. Ik heb wel wat minder lang met mijn zoontje in mijn buik rond gelopen, van 26,2 tot 26,5. Maar vond het verschrikkelijk om met buik en overleden zoontje in de winkel een mandje voor hem uit te kiezen, brrr. Heel veel sterkte TS!! Jij uiteraard ook MamavanThiemo
Alle dames met een soort van dezelfde situatie ook veel sterkte met alles. Lief van iedereen die gereageerd heeft.
Jeetje wat een verdriet. Heel veel sterkte . Helaas weet ik hoe je je voelt heeel veel dikke.knuffels
Natuurlijk mag je vragen waarom ik daar voor gekozen heb. Dit is nu mijn derde miskraam. Afwachten tot het allemaal vanzelf gebeurd vind ik compleet niks. Daarom de eerste keer gekozen voor tabletten . Ik dacht lekker thuis in mijn eigen omgeving het afsluiten. ik bleef echter flink bloeden en het weefsel kwam niet allemaal los waardoor ik na veel pijn en bloedverlies alsnog met spoed gecureteerd moest worden. Dat is mijn reden waarom ik de twee keer erop direct voor de curretage heb gekozen. Dat wou ik niet nog een keer meemaken.