Poeh, even van me af schrijven hoor. We zijn net op weekend geweest met enkele ouders van de klas van mijn oudste (5 jaar). 16 volwassenen en 17 kinderen. Naar een mooie camping aan zee, beetje luxe camping met bungalows en 10 zwembaden waarvan een net voor onze deur. Erg mooi en erg rustig. En dan komt onze bende daar binnenvallen: spelende, lawaaierige kinderen om 7.30u ’s ochtends, ’s middags tafelts en stoelen in het midden van de open plaats (bungalows stonden in cirkel rond zwembad) zetten naast het zwembad om te eten. Met de nodige muziek erbij. Ik schaamde me dood. Erg associaal. ’s Avonds idem: om 9u ’s avonds avondmaal aan lange tafels met het nodige lawaai. Jeezus. Ik dacht echt dat we, gezien de grote van de groep, in de bar gingen gaan eten of in kleine groepjes in verschillende bungalows. Maar hier had ik me niet aan verwacht. Ook kinderen die om de haverklap onze bungalow binnen kwamen rennen, met het speelgoed van onze kinderen begonnen te spelen, de fietsen van mijn kinderen “lenen” zonder te vragen en ze dan ergens anders weer achter laten met als resultaat dat ik kon gaan lopen zoeken. Brutaal antwoorden als ik zei dat ze niet op de tafel mochten tekenen, alleen op papier. Of als ik vroeg om het wat stiller te doen omdat mijn dochtertje nog sliep zeggen dat ik stom ben. Grrrrr..... Alles moest “samen” gedaan worden: eten, naar het zwembad, naar het strand, ... Terwijl dit niet in groep beslist werd maar gewoon door de haantjes-de-voorsten van de groep. Ik ben de tweede dag mijn eigen ding gaan doen met de kinderen. Ik werd er echt kriegel van. We zijn dan ook wat vroeger vertrokken. Mijn man zegt dat ik me aanstel en moet proberen om beter bevriend te raken met de groep, daar het gaat om de vriendjes van mijn zoon en “het nog maar kinderen zijn”. Maar jammer hoor, hier ga ik niet mee akkoord. Ze plannen nu een weekendje weg voor november. Ik heb echt geen zin om mee te gaan. Mijn man wel omdat hij het belangrijk vindt dat zijn zoon bij zijn vriendjes is en niet wordt buitengesloten. Wat denken jullie hiervan? Wat zouden jullie doen?
Ik zou sowieso al niet met ouders van andere kinderen uit de klas waar ik niks mee heb een weekend weggaan. Hier is dat niet gebruikelijk dus ken het gelukkig ook niet. Maar als ik jou was zou ik thuis blijven en als je man graag wil hem laten geen met zoon.
Ja dat dacht ik ook. Maar man wil helaas dat ik meega. Zegt dat het associaal is om thuis te blijven en hij alleen gaan. Is het misschien ook. Komt niet zo leuk over natuurlijk.
tja, jammer dan. En toch niet alle ouders gaan? Omdat je schrijft 'enkele ouders van de klas', dus dan ben je sowieso niet de enige die er niet is. Ik vind het nogal wat dat je man je dwingt tot iets wat je niet wil/waar je je niet goed bij voelt... Hoe zou hij het vinden als je dat bij hem deed? Ik zou of goede afspraken maken en je eigen principes/regels voorop stellen (dus zelf wat meer 'haantje de voorste' spelen, in dit geval) of toch gewoon thuis blijven. En als je gaat ook van te voren bedenken tot 'hoe ver' je wilt gaan met dingen samen doen ed. Daar stel je je nu waarschijnlijk al meer op in, wat het minder erg maakt, denk ik. En kwetsbaar speelgoed of speelgoed wat zich leent tot 'kwijtraken' ed zou ik ook gewoon thuis laten, dan hoef je je daar niet druk om te maken en je kinderen missen het die paar dagen waarschijnlijk echt niet. Hier nog nooit weggeweest met mensen van school en mijn kinderen hebben gewoon vriendjes en vriendinnetjes, dus volgens mij komt dat ook zonder weekendjes weg wel goed, zeker omdat niet de hele klas gaat.
Je hebt gelijk NiekeKris. Vind ik ook. Helaas is het zo een groepje dat elke week afspreekt, speeltuin / bbq / zwemmen / uitstapjes, etc. . Alsof gezellig thuis zitten of eens met andere mensen afspreken niet kan. Ik ben er klaar mee maar mijn man, alhoewel hij me in veel punten gelijk geeft, toch vindt dat we het moeten doen omdat het leuk is voor onze zoon. Ik denk inderdaad dat hij de volgende keer alleen mag gaan. Een uitstapje is voor mij al genoeg, het hoeft echt geen weekend te zijn.
Oh vreselijk.... ik moet er niet aan denken om op die manier een weekend weg te gaan... En die dingen die je noemt over brutale kinderen? Echt daar kan ik niet tegen, ik had ze meteen weggestuurd. En het was het laatste weekend weg geweest ook. Als de vriendschappen van je kind afhangen van die weekendjes dan mag je je ernstig afvragen wat de waarde van die vriendschappen is hoor. Je zoontje kan op andere momenten toch prima spelen met zijn vriendjes? Als je man dit alleen wil volhouden 'omdat het leuk is voor jullie zoon' dan zou ik er helemaal meteen mee ophouden want dat is echt onzin natuurlijk. Een weekendje weg als gezin is minstens zo leuk en belangrijk voor jullie kids!!
Pfff nou daar zou ik echt niet aan meedoen. Wat een onzin zeg , tenenkrommend. Genoeg andere manieren om vriendjes te maken zou ik zeggen. Iedereen vind mij niet aardig en ik vind iedereen niet aardig ... Zo zal dat voor mijn kinderen ook zijn, daar is niks mis mee. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om een weekend (of zelfs meerdere weekenden) weg te gaan met ouders en kinderen uit de klas van mijn kinderen. Vind dat je reinste flauwekul. Ik kan zelf mijn vrienden wel kiezen en mijn kinderen leren dat ook snel genoeg, daarvoor hoeven ze niet een weekend met klasgenoten weg. Ze zien elkaar genoeg op school toch? Mijn man kon hier van alles van vinden maar dan had hij dikke vette pech. Gelukkig weet ik zeker dat wij hier hetzelfde over zouden denken.
Gelukkig staan mijn man en ik hierin dan gelijk , wij zouden beiden geen behoefte hebben om met ouders en kinderen uit de klas een weekend weg te gaan. Als we dan toch geld uit gaan geven aan een weekend weg met andere mensen dan zullen dit op zijn minst onze vrienden of familie zijn. Dat het leuk is voor jullie zoon kan ik begrijpen, veelal zitten er tussen de klasgenoten ook vriendjes waardoor het voor hem wel leuk is. Dat zijn vriendschappen zou kunnen leiden onder het feit dat jullie wel of niet mee gaan is natuurlijk onzin en verteld meer over de volwassenen die hierbij aanwezig zijn (en voor mij wederom een reden om af te haken) Mocht je er voor kiezen om met het volgende weekend weer mee te gaan, zou ik heel duidelijk mijn grenzen stellen, zijn anderen het hier niet mee eens hebben ze pech. ( maar het komt op mij wel heel geforceerd over allemaal)
Precies dit! Wij zijn er ook geen types voor om zo maar met mensen weg te gaan, wij besteden ons geld dan ook liever aan wat leuks met het gezin. Aangezien we ook van actieve vakanties houden (veel wandelen, dingen bekijken) zouden we er toch al niet bij passen. Als zenu al niet spelen op school betwijfel of ze dan wel vriendjes zijn. Meer heb niemand anders dus doe maar.
Ik zou ook niet gaan. De vrije weekenden zijn hier al zo schaars, geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om dan zo'n weekend ook nog eens weg te gaan met mensen die ik niet zelf uitkies. Zal best dat het leuk is voor mijn kind, maar hij geniet ook van op woensdagmiddag afspreken met vriendjes uit de klas, of op vrijdag. Hij is straks oud genoeg dat hij zelf overal wel heen kan fietsen, dus voor mijn part speelt hij dan elke dag met iemand, maar ik ga mezelf (en de andere kinderen) echt niet opofferen omdat het voor hem zo leuk zou zijn om een heel weekend met zijn vriendjes door te brengen.
Ik was de eerste keer al niet gegaan... Wij hebben soms een dergelijk weekend met (alleen) directe familie en dat vind ik al erg vermoeiend, het 'alles-samen' en dan zijn dat mensen waar ik oprecht genegenheid of liefde voor voel en heel goed ken. No way dat ik met andere ouders (die dus geen vrienden van mij zijn?) zo iets zou doen. Zonde van mijn weekend (mijn geld? Ik neem aan dat niet gratis was...). En ik kan me niet voorstellen dat vriendschappen van een 5(!!)-jarige, die sowieso nog ontzettend veranderlijk zijn, zouden lijden als je er niet bij was. Hij ziet die kinderen toch 5 dagen per week? Ik neem aan dat hier wat culturele zaken (Spanje was het toch?) meespelen, wat het wel iets lastiger maakt, het zal daar wel meer gewoon zijn om dit soort dingen te ondernemen, maar dan nog zou ik hierin zeker mijn eigen grenzen aangeven.
Ja, inderdaad, situeert zich in Spanje. Het is wel zo dat je van cultuurverschillen kan spreken. Zeker wat betreft etenstijden en zo. Maar algemene beleefdheid (geen lawaai maken 's ochtends en 's avonds, geen tafels in het midden van het plein zetten, geen luidspreker met muziek meenemen, niet brutaal antwoorden en op je kinderen letten zodat ik het niet moet doen) zou geen probleem mogen zijn. Ik heb het in ieder geval besproken met mijn man en gezegd dat ik de volgende keer niet meer mee ga. Ik heb er gewoon geen zin in. Zoon zal dan wel gewoon met zijn vriendjes op school spelen. Ik heb dan nog liever dat hij we in onze vrije tijd met andere koppels optrekken, zo leert hij meer vriendjes kennen.
Dat je er geen zin in hebt dat kan ik wel begrijpen en dat zou ik bespreekbaar maken met je man (vooral als het alweer over 2 maanden is, als ze dit ritme bijhouden wordt het 6 keer per jaar). Wel vind ik dat je het allemaal heel negatief en eenzijdig omschrijft waardoor je man misschien ook wel ergens een punt heeft. Zo begin je erg positief, leuke camping/ leuke omgeving en "dan komt onze bende binnen gevallen", "ik schaam me dood", "erg associaal". Dan ga je over naar het alles samen doen, haantjes de voorsten die alles beslissen, spullen lenen zonder te vragen en de onbeleefde kinderen. Je man heeft er vast ook andere, positieve, dingen ervaren. Vond het samen doen misschien wel leuk. Vond de grote tafels misschien gezellig en ervaar de het misschien als fijn dat jullie gezin deel uitmaakte van deze groep. Allemaal aannames, maar het is misschien een idee om met je man in gesprek te gaan. Vraag wat hij er juist wel leuk aan vond en waar hij precies vond dat jij overdreef? Vraag waarom het belangrijk voor hem is om mee te gaan. Hij kan je niet dwingen, dus als je nee zegt moet je niet mee. Maar je man heeft wel redenen waarom hij wel mee wil en daar zou ik zeker eens naar vragen.
Poeh, lastig! Persoonlijk zou ik het ook wel gezien hebben als het zo verlopen is. Maar wat ik dan denk, waarom zouden jullie bevriend moeten zijn met de ouders van de vriendjes van de kinderen? Stel dat er bonje komt in die groep, mogen de kinderen dan ook geen vriendjes meer zijn? Het lijkt me ook niet haalbaar, vrienden maak je toch vooral omdat je als personen bij elkaar past, niet zozeer omdat jullie kinderen bevriend zijn. Het is leuk als je een klik hebt, maar om zelf op grond hiervan ook een soort groepje te gaan creëren dat lijkt me best geforceerd eigenlijk. Als ik dit lees dan denk ik aan het burentopic dat ik laatst opende, waarin iemand de hele wijze raad gaf: in dit soort "bij elkaar gekomen" groepjes komt geheid vroeg of laat een keer gedonder, en dan ben je blij dat je er niet tussen zit. Weet niet meer wie het zei, maar ik denk dat dat voor jouw issue ook geldt. Prima als je man gaat denk ik dan, maar als jij er echt geen zin in hebt zou ik idd ook thuisblijven.
Ik stel me echt van die overdreven-mega-lawaaierige-zichzelf-onwijs-populair- vindende-met-een-air-van-hier-tot-Tokio-kliek op het schoolplein groepje ouders voor die perse zo veel moeten samen klitten. Ik zou bedanken voor de ‘eer’ en mijn kind zelf laten kiezen met wie het wil spelen i.p.v. dat laten opleggen door de ouders omdat zij zo graag samen willen kamperen. Het klinkt nl niet als of jij zo graag met hen wilt optrekken.
Is dat een veel voorkomend iets in Spanje? Met de klas en ouders een weekend weg? Of is dat door deze groep verzonnen? Ik zie het al voor me: dit weekend met de klas van kind 1, volgende week met kind 2, enz (we hebben er 7) dan zijn we nooit een weekend thuis. Het wel of niet hebben van vriendjes lijkt mij niet af te hangen van die weekendjes weg. Als jij je er niet happy bij voelt zou ik zeker mijn tijd (en geld?) En zeker niet meer aan besteden. En er dus voor kiezen of man met kind of helemaal niet. Succes met het vinden van een oplossing die jij en je kan allebei fijn vinden!
Ik denk dat jij echt te maken hebt met een cultuurverschil! Ik ken geen enkele Nederlandse school waar ze dit doen. In Spanje zijn de gebruiken anders. Als jij daar als buitenstaander tussen wilt komen moet je dus deels meedoen. Daar gaat men veel meer uit van de groep dan van de individu. En men is veel makkelijker dan hier. Ze kunnen ook meer hebben van kinderen. Ze zijn dus veel lawaaieriger en brutaler in onze ogen. Ook maken ze zich niet druk om bedtijden of afspraken. Het is gewoon wat losser aan hier.