Die protocollen worden door artsen vastgesteld. 'ze' zetten dus zichzelf met de rug tegen de muur, mochten er artsen zijn die het zo ervaren. Brigges, wat moet dat vreselijk zwaar voor je zijn geweest, en nog steeds zijn. Hartverscheurend om te lezen.
Ik krijg kippenvel van je berichtje, wat moeten jullie je machteloos gevoeld hebben. En soms nog...sterkte!
Protocollen over wel of niet behandelen, worden door de UMC's vastgesteld en zijn door alle neonatologische centra aanvaard. Dat zijn artsen en andere medici. Dat de overheid een formele rol speelt in de besluitvorming kan ik me nog voorstellen (ergens zit er ook een link naar de bekostiging van de zorg) maar de inhoud van de zorg wordt door medici bepaald, al dan niet in dienst van de overheid. Het zijn in elk geval geen beleidsambtenaren zonder medische kennis of expertise op het gebied van neonatologie, die deze grenzen vaststellen. Ongetwijfeld zijn er individuele artsen die in individuele gevallen iets anders zouden willen dan het protocol voorschrijft, en dat zal die artsen in een vreselijke positie plaatsen. Zij zullen dan vast iets zeggen als: ik zou wel willen, maar ik mag niet volgens het protocol. Ik benijd die arts niet, ik kan me zijn/haar machteloosheid niet eens voorstellen. Te menen dat je iets zou kúnnen doen voor een baby, maar het niet mogen vanwege een algemeen geldend protocol.
Oke dat kan mss wel in het kader van neonatologie. Maar weet van de mk-en ( uit meerdere zh en ook uit meerdere landen), dat helaas NL overheid wel beslist en niet de artsen.