Dit is natuurlijk een lastig onderwerp. Mag je een kind een corrigerende tik geven of niet? Het is iets dat gebeurt uit machteloosheid denk ik? Wij geven onze kinderen heel af en toe, nadat ze minstens 3x zijn gewaarschuwd en op de gang gezet zijn, als ze echt Door blijven gaan met schreeuwen, een corrigerende tik op de vingers of op de billen. Gelukkig komt het bijna niet voor, maar gisteren belde mijn moeder mij helemaal in paniek op dat mijn man onze dochter zou hebben geslagen. Ik heb zijn verhaal aangehoord en hij is stellig dat het een tik voor de billen was. Ze wilde voor de tv eten en bij ons is de regel dat we aan tafel eten. Ze ging helemaal uit haar plaat dus is even gaan afkoelen op de gang. Vervolgens komt mijn man terug en begint mijn dochter hem in het gezicht te slaan en te schreeuwen. Ze is 4 jaar. Hij geeft haar een tik voor de billen. Vroeger deden mijn ouders dit zo vaak. En toch kan mijn moeder er niet mee omgaan en lijkt ze het op te vatten als mishandeling. Ik geef ze ook wel eens een tik als ze niet willen luisteren maar de vraag is. ..ga je dan als ouder een grens over of is het iets dat erbij hoort? Onze vriendin in Singapore is juf en daar delen ze met een houten plank klappen uit aan kinderen in de les die niet luisteren. Dat gaat mij echt veel te ver, maar daar is het een passende straf. Dus ik zoek ook even naar wat nou eigenlijk 'normaal' is en wat niet. Slaan vind ik niet ok. Een corrigerende tik moet kunnen.
Er kan flink wat verschil zitten in een corrigerende tik van de een of de ander. Het kan net iets harder je hand of vinger gebruiken zijn of gewoon flinke kracht erachter. Ik vind slaan of een corrigerende tik eigenlijk niet kunnen. Maar heel eerlijk in mijn wanhoop heb ik ook een keer een corrigerende tik gegeven variant van net even mijn vinger wat harder op haar kont laten komen. Heb daar gelijk zoveel spijt van gehad dat ik daarna alleen maar bleef knuffelen met haar.
Uhm nee, ook een corrigerende tik vind ik heel verkeerd. Waar ligt de grens tussen een corrigerende tik en een ordinaire klap? Als mijn dochter (verstandelijke beperking, ADHD, ASS) door blijft gaan met de confrontatie opzoeken etc. (en dat gebeurt met de regelmaat van de klok), dan stuur ik haar gewoon naar haar kamer. Ze mag er pas afkomen als ze écht weer rustig is en haar excuses aanbiedt. Als ze weer beneden komt en doorgaat, dan gaat ze linea recta terug naar boven. Bovendien, wat leer je je kinderen nou met een tik? Ik neem aan dat jullie je kinderen leren dat je elkaar niet mag slaan, geen pijn mag doen etc. Maar je geeft zelf niet het goede voorbeeld. Zij mag/mogen niet slaan, maar jullie wel. Jij noemt het namelijk een corrigerende tik, maar voor kinderen is het natuurlijk helemaal onmogelijk om onderscheid te maken tussen een corrigerende tik en slaan. En ik ben heus niet heilig hoor, ik heb mijn kinderen ook wel eens harder dan noodzakelijk bij de arm gepakt als ik ze helemaal zat was, of uit frustratie/onmacht een tik op de vingers gegeven als ze voor de miljoenste keer iets pakken waarvan ze weten dat ze eraf moeten blijven. Maar ook dat vind ik heel verkeerd van mezelf. Dus doelbewust een klap/tik of hoe je het ook wil noemen uitdelen...nee, daar kan ik niks goeds aan vinden.
Hier een bijna 4 jarige en een net 6 jarige. De jongste heeft af en toe een enorme driftbui en de oudste lijkt soms net een puber. Als ik corrigerende tikken zou gaan uitdelen, had ik aan het einde van de dag een blauw/paarse hand denk ik Wat wij doen is negeren, aanspreken op gedrag, op de trap zetten, naar de kamer sturen, iPad afpakken. Actie-reactie zeg maar. Werkt echt uitstekend Als een ander wel corrigerende tikken geeft is dat prima, moet je zelf weten (het is immers niet mijn kind), maar ik geloof er gewoon niet in.
Oh ja hoor, hier krijgen ze zeker wel eens een tik. Zeker met dingen leren waar ze af moeten blijven, de openhaard bijvoorbeeld, daar heb ik handjes regelmatig weg ‘geslagen’. Maar ook als ze het heel bont maken kunnen ze wel eens een tik voor hun billen krijgen. Gebeurd niet vaak, maar wel af en toe.
Ik vind dat het, na bijv drie waarschuwingen, moet kunnen. Als je er consequent in bent (eerst waarschuwen ) en niet zomaar tikken uit deelt, vind ik het in het straatje van opvoeden passen. Er is een groot verschil tussen een corrigerende tik en een mep. Zo zal ik nooit op blote billen slaan. Mijn schoonzus heeft mijn zoon een keer een tik gegeven toen hij in bad zat en maar bleef spetteren en de boel zeiknat werd. Die rode hand stond wel even op zijn billen. Dat vind ik te ver gaan, ik had dan na drie keer waarschuwen hem uit bad gepakt. Ik ben zelf met harde hand opgevoed en dat is iets wat ik absoluut niet voor mijn kinderen wil. Maar een tik op de vingers of op de billen (luier!) is heel wat anders.
Ik vind zelf een corrigerende tik gewoon een verkapte vorm van slaan. Waar ligt immers de grens van hoe hard dat dan mag zijn? En ik denk als je je frustratie op op zo'n moment daarmee uit dat je ook best een keer je grens over gaat. In feite is het ook onmacht, je weet even niet hoe je het dán duidelijk moet maken. En kinderen kunnen ook zo ontzettend de grens op zoeken. Dan wil je als ouder wellicht jouw macht laten voelen, dat jij de ouder bent, dat jij beslist en de grens bepaald. Dus ik snap wel dat er mensen zijn die het doen. Ik zelf heb nooit die behoefte gevoeld om een tik te geven. Oké, wel aan de arm meenemen waarbij ik vast ook wel eens iets te hard beetpakte, ook dat vind ik niet goed van mezelf. Ik leer mijn kinderen geen geweld te gebruiken bij conflicten. Dus het zou raar zijn als ik het dan vervolgens wel zelf doe. Kinderen leven ons na.
Toen mijn jongste een keer haar hand uitstak naar een loeihete kachel, heb ik hem wel weggetikt, dat ging een beetje vanzelf en ik schrok er ook van, maar anders had ze haar hand verbrand... Verder geef ik nooit een tik, ik geloof in voorleven en dus zelf het goede voorbeeld geven; ik wil niet dat mijn kinderen leren dat slaan mag.
Ik kan daar heel kort in zijn: ik heb mijn kinderen nog nooit een tik gegeven. Mijn man ook niet. En iedereen die dat wel doet bij mijn kinderen, zal het geweten hebben.
Ik heb dat nog nooit gedaan eigenlijk, mijn man ook niet. Maar ze zijn nog klein, dus misschien komt er ooit een dag dat de ‘gewone’ opvoedmiddeltjes niet meer werken. Maar voor nu kan ik het me niet voorstellen dat het ooit nodig zal zijn.
Hier krijgt ze echt wel eens een tikje op de vingers. Inderdaad na meerdere waarschuwingen en beheerst (als ik merk dat ik te veel geïrriteerd word, loop ik eerst even weg!). Of uiteraard om ze tegen gevaar te beschermen!! @Fuddey wat jij deed vind ik geen tik geven, maar je kind beschermen!! Ik moet zeggen dat dit vaker gebeurde voordat ze ging praten en tegenwoordig nog maar zelden. Als kind kreeg ik ook echt wel eens een tik en ik ben mijn ouders daar alleen maar dankbaar voor!!
Ik vind de term ‘corrigerend’ altijd een beetje gek. Want wat corrigeer je ermee? Als een kind om zich heen slaat, krijgt het een tik omdat het niet mag slaan. Dat vind ik best krom. Dus nee, hier gebruiken we de corrigerende tik niet als opvoedmiddel.
Ik heb liever dat niemand slaat in huis dus doe ik het zelf ook niet ik pak een kind liever goed beet(niet stiekem knijpen ) en wil dan alle aandacht en bedenk dan of er een time out nodig is. Want wie mag uiteindelijk wie allemaal slaan mag je partner je later corrigeren met een tik of is het alleen voor kinderen of mag je je zusje ook corrigeren met een tik als ze stout is en je lego sloopt mag je de hond een tik geven mag de buurman jou een tik geven is elkaar slaan op het schoolplein oke etc
Nooit. Ik heb 1x gedacht dat het misschien zou werken met leren overal af te blijven. Voelde me al schuldig bij het idee. Nee, ik deel geen tik uit en een ander bij mijn kind ook niet.
Als mijn schoonzus mijn kind een tik zou geven kreeg ze dr toch heeeeuuul rap een flinke voor terug van mij. Wat je met je eigen kinderen doet is aan jou maar van die van mij blijf je af! Tuurlijk mag ze corrigeren als daar aanleiding toe zou zijn maar een tik, nee. Mijn dochtertje heeft de leeftijd waar dit speelt nog niet bereikt dus kan inhoudelijk nog niet echt meepraten. Neig nu naar nee dat doe je niet maar weet niet hoe ik daar over een paar jaar over denk .
Helemaal eens hiermee. Een corrigerende tik of nog erger is absoluut tegen wat ik wil. Maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik me er wel schuldig aan heb gemaakt, toen mn dochter zo ontzettend het bloed onder mn nagels vandaan haalde paar dagen geleden. Ik voelde me verschrikkelijk. En voor mij een teken dat het me even boven het hoofd groeit en heb dus opnieuw een afspraak gemaakt bij een pedagoog (zijn we al paar keer geweest) om ons avondritueel door te nemen, aangezien het daar vaak ellende is.
Ja, dan zou ik ook flink pissig zijn zeg. Mijn zus ziet niks verkeerd in een corrigerende tik. Ik wel. Dat zou voor een flinke ruzie zorgen als ze met haar vingers aan mijn kind zou zitten.
Wij zijn wel van de tikken op de handen. Ik ben vroeger veel geslagen door mijn ouders, en dat waren geen corrigerende tikken op de handen maar een klap in het gezicht uit boosheid of frustratie. Er zit een heel, heel groot verschil tussen en als kind weet je dat echt wel. Mijn vriend komt uit een andere cultuur waar slaan met een slipper of bezem normaal was als straf. Voor ons gaat dat zeer zeker wel te ver en zal bij ons thuis dan ook niet gebeuren.