Een zoon of dochter met autisme

Altijd goed je kind volgen, dan doe je het eigenlijk nooit fout. Dat onze eerste ass had/heeft maakt het makkelijker want wij zijn het niet anders gewend. Ik hou van boeken van Martien delfos over ass. Mischien heb je daar iets aan.

 

Hoe oud is je zoon?

 

Wat merk je zelf aan hem met speelagspraakjes of wat was de reden voor onderzoek als ik vragen mag?

 

Hi! Ik heb een zoontje van 7 met de combinatie adhd/ASS

We hebben een heel lang traject doorlopen eigenlijk af en aan vanaf dat hij heel jong was en hebben sinds een paar maanden een diagnose. Uiteindelijk toch ook gekozen voor medicatie (voor de ADHD) wat hem toch wel heel erg helpt met zijn emotie regulatie en de bijkomende woede uitbarstingen.

speelafspraken kan bij ons ook niet iedere dag dus dat is inderdaad vaak maar 1x per week.

Maar wat @Maan14 ook al zegt, probeer goed je kind te volgen en dan doe je het al snel goed.

 

Hoi
Mijn jongste zoon van 10 heeft ass. Waar hij tegenaan loopt is juist dat hij bijna nooit speelafspraakjes heeft. Hij wil wel, maar krijgt het niet goed voor elkaar.
Ook is school vaak net te druk voor hem. Speciale dagen (schoolreis, koningsspelen, carnavalsviering etc) bespreken we vooraf met de juf, zodat hij precies weet wat hij kan verwachten.

Ken je "Geef me de vijf"? Dat vonden wij heel verhelderend. Het leert je met de 'auti-bril' naar je kind kijken. Door bepaald gedrag beter te begrijpen kan je er ook beter op reageren.

Hoe oud is je zoon? Gaat hij naar regulier onderwijs?

 

Mijn vraag is: wil je kind afspreken?
Mijn oudste heeft ook ass, sprak (en spreekt) weinig, hij had er geen behoefte aan. En dat os niet erg. Als moeder kan je ze het wel gunnen, maar als kind er geen behoefte aan heeft... Zelf heb jk na een week "moet-dingen" ook weinig zin ik "koffie met de buurvrouwen" (die echt aardig zijn en regelmatig bij elkaar komen). Nee, dan wil ik ook terug in mijn veilige omgeving.
Mijn nr3 spreekt ook weinig af, heeft geen ass maar vindt het ook gewoon heerlijk om zelf te rommelen of met nr5. Terwijl nr2 en nr4 meer op mijn man lijken en liefst dagelijks vriend(inn)en om zich heen hebben.

 

Mijn oudste heeft adhd en autistische kenmerken. Dat afspreken herken ik heel erg. Hij is nu 12 en spreekt nog steeds weinig af na school. Hij heeft er ook niet zoveel behoefte aan. Wel gaat hij regelmatig naar het jongerencentrum hier in de buurt of naar het voetbalveld/skatebaan waardoor hij toch evengoed met anderen speelt.

Hoe oud is je zoontje? Heeft hij zelf wel de behoefte aan afspreken na school?

 

Wilt hij zelf wel afspreken?
Wat vind je lastig?

Zoon sprak eigenlijk nooit af, tot een maand of 2 terug. Een enkele keer sprak hij wel eens af maar dat was nooit op zijn initiatief.
Hij heeft nu een paar meisjes waar hij mee afspreekt, en dat gaat goed.
Ze spreken 1x in maand af ongeveer, na schooltijd op vrijdag.

Onze andere zoon neemt af en toe een vriendje mee naar huis, en daar speelt hij dan ook mee als dat mag van zijn broertje.

 

Denk je echt dat hij sociaal emotioneel jonger is of zou het niet gewoon door zijn autisme komen? Daardoor kan het net lijken of iemand achterloopt zeg maar, maar de hersenen werken gewoon anders.
Mijn jongste met autisme kan soms dom overkomen, iets wat heel simpel lijkt snapt zij soms niet. Maar uit testen blijkt dat ze bovengemiddeld intelligent is.

 

Onze oudste ook maar toch komt hij uit de testing sociaal emotioneel jonger uit.

 

Hm ja dat is hier misschien toch ook wel . Dochter van 14 heeft voor thuis een Peppa big drinkfles

 

Ik heb ook een tas met Takkie, die de oudste ook wel eens gebruikt. Maar we zijn sociaal-emotioneel gezien zeker niet jonger dan onze kalenderleeftijd.

 

Hier een zoon van ondertussen 17 en die afspraakjes beginnen nu eigenlijk pas een beetje op gang te komen. Maar nooit door de week als hij school heeft, in het weekend alleen als er iemand jarig is (naar de verjaardag toe en dat is niet zo heel vaak) de afspraken die hij maakt zijn vaak in de vakantie. En vaak zijn de activiteiten aan een persoon gebonden. Met J gaat hij dan een dagje weg met de trein, die zal hij niet uitnodigen voor een BBQ want dat hoort bij J en S. Met S doet hij games op de computer/tv en die blijft dan of lunchen of warm eten. Toen hij jonger was had hij er ook niet echt behoefte aan, school (eerst regulier later speciaal) was sociaal gezien al genoeg voor hem.

Voor de sociale contacten en om ons ook wat te ontlasten is hij vanaf een jaar of 7 tot afgelopen januari om de zaterdag naar de zorgboerderij geweest. Dat vond hij fijn want dat was toch iets van hem en wat hij alleen naar toe ging (zonder dat wij hem moesten begeleiden)

Sociaal emotioneel loopt hij ook niet gelijk met zijn kalender leeftijd maar dat lijkt nu wat bij te gaan trekken.

Je zegt dat de afspraakjes eigenlijk te druk zijn voor hem maar dat je het hem zo gunt. Nu draai ik het heel gemeen om. Waarom maak je speelafspraakjes en gun je hem zijn rust niet?
Ik heb dat ook gehad hoor tot ik me realiseerde dat ik iets miste wat mijn zoon totaal niet miste (speelafspraakjes, sporten)

 

Ik heb 4 kinderen met autisme. Ik weet eigenlijk niet eens hoe het zou zijn om een kind zonder autisme op te voeden

 

Dit inderdaad. Ik denk dat TS vooral vanuit haar neurotypische referentiekader reageert. Wat natuurlijk ook begrijpelijk is, maar dat de neurotypische mens ergens behoefte aan heeft, wil natuurlijk niet zeggen dat de autist dat ook heeft. Het heeft waarschijnlijk tijd nodig om op zo'n manier te kunnen omdenken.

Mijn kinderen spreken buiten school eigenlijk af, maar dat is hier niet erg gebruikelijk. Heel soms een keer in de vakantie maar verder ook niet.

 

Ik denk dat zoiets voorbeelden idd niets zeggen.

Bij ons gaat dit echt over reacties en bepaald gedrag tegenover anderen.