Ik ben benieuwd naar ervaringen van gezinnen met 4 kindjes. Zijn er overwegingen die zwaar tellen om de beslissing voor een vierde kindje af te wegen? Waarom wel of waarom niet?
Oef geen ervaring mee. Wij zijn het redelijk eens dat we 2 kindjes willen (oké, een tweeling krijgen is een uitzondering). Ik denk dat financiën wel meespelen altijd?
Ik ben in verwachting van de vierde. Voort ons was het vooral de wens om een groot gezin te hebben om voor de vierde te gaan. Financieel hebben we het niet slecht, we zijn niet rijk maar verdienen wel boven modaal. Financieel hebben we niet echt gekeken moet ik zeggen. Wij hadden weinig diepe overwegingen dus hahaha. Ons droom gezin zo'n twee setjes. Dat is gelukt oudste broer en zus schelen 17md en zijn nu 5 en 4 en jongste broer en zus schelen straks 18md en zijn dan 1 en 0 als nr4 zich aandient. Een nakomertje sluiten we niet uit maar na dit kindje gaan we eerst genieten van ons mooie volkje
Bij ons hebben we het per keer bekeken, van te voren hadden we zo iets van, we willen ooit wel kinderen.. Bij ons speelde vooral het gevoel: we willen graag nog zon mooi wezentje erbij. Daanaast ook: kunnen we ze dan allemaal bieden wat ze nodig hebben, financieel en met aandacht. Na nr 3 (of eigenlijk al tijdens ) kreeg ik de wens voor een vierde. Mijn partner heeft nooit in aantallen gedacht, zei altijd dat ie zichzelf wel met een groot/groter gezin zag. Bij ons is het financieel geen probleem, we komen nu goed rond en wat de toekomst brengt weten we natuurlijk niet, dus dat zien we wel. Praktisch was het wel even een dingetje (voor mijn partner, want ja: man ) er zou dan een andere auto moeten komen of we hadden met 2 auto’s moeten blijven rijden. Er is inmiddels een 7-zitter Daarnaast hebben we een kleine tussenwoning met 3 slaapkamers, dus heel veel ruimte is er niet. En de prognose was 1,5 jaar geleden dat het nog minimaal 2-3 jaar zou duren voordat we zouden kunnen verhuizen. Maar ivm mijn leeftijd en de leeftijd van de oudste wilde ik niet nog 2-3 jaar wachten (en stel dat het dan allemaal wat langer duurt enzo..) Dus ervoor gegaan We hebben nu 2 stapelbedden en de jongste 2 slapen samen en de oudste 2. Eind dit jaar is ons nieuwe huisje klaar en krijgen we wat meer ruimte. Overigens willen de meiden heel graag samen slapen, dus die gaan daar ook lekker op 1 kamer. Wij zijn in ieder geval superblij en rijk met ons 4-tal! @Rian85 leuk ook 2 setjes straks, en precies andersom als ik het zo lees. Al heb jij ze iets korter op elkaar haha.
Niet heel lang gelezen zaten wij in dezelfde positie. Nadenkend wel of geen vierde kindje. Na onze tweede zwangerschap wisten we vrijwel meteen dat we graag een 3e kindje wilde. Helemaal door het dolle heen toen het eenmaal zo ver was en onwijs genoten van de zwangerschap. Wetende dat we hierna klaar zouden zijn. Op een gegeven moment ook allerlei spulletjes verkocht of weggegeven. Totdat de box het huis verliet..... toen kwam er een ommezwaai en begon ik erg te twijfelen.. Gesprekken met manlief erover gehad, aangezien hij het wel prima vond zo. Toch was/ben ik bang spijt te krijgen als we niet nog een kleine mogen verwelkomen in ons gezin. Gelukkig, na alle voors en tegens te hebben opgesomd, hebben we besloten om weer in deze spannende achtbaan te stappen. In huis hebben we immers nog een kamertje over. De twee oudste liggen op zolder (ieder een eigen kamer) en op de eerste verdieping hebben we dan nog een kamertje leeg (of nouja daar staan alle babyspullen die ons meisje niet meer nodig heeft). Auto is ook geen probleem: hebben een 7zitter Oppas: geregeld, oma blijft gewoon oppassen zolang het kan. Financieel: waar 3 eten , kunnen er ook 4. We sparen een x bedrag per maand voor alle kids en een x bedrag per maand voor school. En ja.. we kunnen niet in de toekomst kijken, dus wat betreft zien we dan wel weer hoe het lopen gaat. Caravan: eerste jaar niet op vakantie... en daarna gaan de twee oudste in een aanbouw tent en de andere twee in het stapelbed. Verder is er een hoop liefde te geven, dus een 4e kindje is hier van harte welkom en kunnen niet wachten tot het zover mag zijn.
Bedankt voor jullie reacties, ik heb jou berichtje gevonden mom86 in een ander gedeelte en aangepast naar mijn eigen woorden. Precies Nouja bijna precies jou vragen gedachten en twijfels heb ik ook. Wij willen beide heel graag maar mijn hoofd draait over uren ivm de praktische dingen. Auto(7-zitter), kamertje realiseren, financieel kan prima maar later hoe dan
Hoihoi allemaal Hier in gedachte bezig met een 4e. Mijn hoofd maakt overuren. Misschien kunnen jullie me helpen met deze twijfels. Ik ben een mama van 33jr van 1 zoon 8 en 2 dochters 6&2. Wij hebben een samengesteld gezin, onze jongste dochter is van mij en mijn partner. Na de eerste twee bevallingen wist ik vrijwel zeker dat er nog een kindje bij zou komen, maar na de 3e wist ik vrijwel zeker dat het klaar was. We zijn compleet. Toch ergens voelt dit nog niet zo. Ondanks dat ik in het afgelopen jaar al veel babyspullen weggedaan heb, blijft toch ergens het gevoel.. wat als?! Lukt het ons financieel? Een nieuwe auto en een kamertje erbij creëeren in huis? Bij het stellen van deze vragen aan mezelf, weet ik dat ik er nog geen definitief punt achter kan zetten. M’n man zou zich ook laten helpen na de 3e, maar ook dat heeft hij nog niet gedaan. Hij heeft vorig jaar een afspraak gemaakt en deze afgezegd. Hij kwam thuis en zei ik wil denk ik nog een kindje ik was een beetje in shock omdat ik dus (dacht ik) compleet zou zijn. Na een turbulente tijd samen als gezin en in onze relatie voelt het wel erg fijn de gedachte om ons gezin uit te breiden.. In huis zou het ook nog niet onmogelijk zijn al moeten we dan een muurtje plaatsen in onze kamer om een extra kamertje te organiseren. Het is meer...wat als ze straks allemaal naar de grote school gaan... kunnen we ons dat financieel permitteren? De reacties van mijn familie( ik heb een erg slechte relatie met mijn moeder) ondanks dat ik me daar totaal niet aan wil storen doe je dat onbewust toch. Manlief en ik hebben naar elkaar uitgesproken begin vorige week dat we voor kindje 4 willen gaan maar toch ben ik bang, niet dat ik het niet wil maar toch. O wat ik vergeet, ik sukkel sinds mijn laatste zwangerschap met mijn gezondheid. Ik heb buikaanvallen die regelmatig komen en gaan, de heftigheid zorgt voor soms wat minder energie. Ik heb te horen gekregen dat ik er mee moet leren leven en alleen bloeddruk verlagers eventueel kunnen helpen. Zwanger worden is geen probleem dit kan gewoon. Wat waren voor jullie de overtuigingen om er tochvoor te gaan? Geen vervelende reacties gehad? Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen en overwegingen tot dusver.
Ja het vooral later heeft ook bij ons voor hoofdpijn gezorgd.. Maar weet je? Wie zegt dat je over 10 jaar nog werk hebt of kan werken? Misschien raak je wel werkloos of arbeidsongeschikt.... of je man? Niet te hopen natuurlijk, maar dit zijn allemaal dingen die je niet kan weten, aangezien we niet in de toekomst kunnen kijken. De middelbare school zal vast wel meevallen qua kosten. Zeker als je nu al een x bedrag per maand weg leg (zijn wij sinds 3 maanden ook maar mee begonnen *oeps*) en vanaf het mbo zijn de kids oud genoeg om ook een zakcentje te verdienen en icm studiefinanciering komen ze vast een he eind. Hoe dan ook... je kan niet in de toekomst kijken en je weet ook niet wat je kinderen later willen qua studie.
Wij hebben vooral gekeken of we het financieel (niet alleen nu, maar ook in de toekomst met studeren etc) aankonden en qua ruimte plek hadden. Wij zijn uiteindelijk voor een vierde gegaan.
Wij hebben eigenlijk alleen maar leuke reacties gehad, of ik heb er onbewust voor gekozen de negatieve te negeren. Ik straalde het ook uit dat we er superblij mee waren, scheelt ook. Zo van: we hebben weer goed nieuws ! Dan is het minder makkelijk een negatieve opmerking te maken. En ja, persoonlijk denk ik dat ze best veel gaan kosten straks, de pubers. Groeispurten, schoolreisjes, sporten word duurder (vaak tot 12 een jeugdtarief) laat staan als ze gaan studeren.. maar ach weet je, ik weet gewoon niet hoe we er dan voorstaan. En als ik naar mijn ouders kijk: mijn vader was alleenverdiener, allebei niet gestudeerd en toen ineens 3 kinderen die gingen studeren. En zij hebben het ook gered hoor ok, wij hadden wel een studieschuld, maar ik vond dat geen ramp. Dus ik zie dat ook absoluut niet als bezwaar voor mijn kinderen. En verder, praktisch hebben we straks nog steeds niet genoeg slaapkamers (nog wel mogelijkheid tot extra slaapkamer) maar de meiden willen heel graag bij elkaar op de kamer. Sterker nog, ik sluit niet uit dat ze straks met zn 4-en op 1 kamer willen slapen ze zijn het zo gewend nu. En gezellig toch? Ik wil bijna zeggen: “ ‘t komt goed schatje”
Fijn om jullie reacties te lezen. Het zit ook wel een beetje in mijn aard om 1001 dingen uit te zoeken en na te pluizen enzovoorts. Ik hoop me snel te kunnen aansluiten bij een maand groepje
Onze vierde is een (bewust) nakomertje. Wij hebben gekeken naar of het praktisch mogelijk was. Er moest bv wat geschoven worden met kamers. En we hebben nagedacht of we weer helemaal terug wilden naar de ‘luiertijd’. We zijn ervoor gegaan en hebben geen seconde spijt gehad. Ik vind het leeftijdsverschil ook echt geweldig. We zijn weer helemaal terug naar af, maar nu met grote zussen die goed mee kunnen helpen. De oudste past af en toe op etc. Mijn zoon is dol op zijn zussen en vice versa. Het enige wat wel een nadeel is, is dat je met 4 kinderen ook meer afspraken en sporten af moet. Denk aan orthodontist, rapportgesprekken, e.d. Op dit moment hebben we 5 dagen in de week een sportend kind. Maar het voordeel is dan weer dat wij daar zeer praktisch (en creatief) in zijn geworden om dat allemaal goed te laten lopen.
Wij hebben er ook 4. Vantevoren hebben we nooit echt de wens gehad voor een groot gezin We bekijken het eigenlijk per keer. Is er nog een kinderwens, kunnen we het aan (emotioneel & qua drukte), kan het financieel en hoe gaan we het praktisch doen (auto, kamers etc) Vooral financieel vind ik het soms best lastig inschatten. Nu hebben we het prima en kunnen goed rondkomen. Maar zometeen wordt het natuurlijk duurder met sporten, kleding, school etc. Maar een glazen bol hebben we niet. Het kan beter gaan of we kunnen in de bijstand zitten Ik pep mezelf altijd op met het idee dat mijn ouders het ook gered hebben. Die hebben ook 4 kinderen en hebben het met een stuk minder moeten doen. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik tekort kwam. Ik heb zelf mn studie betaald en daar ben ik ook echt niet slechter van geworden. Zij hebben het prima gered, en dat gaat ons ook echt wel lukken
Wij hebben er ook 4. Laatste was niet een bewuste keus, maar meer dan welkom en geliefd. Tussen de oudste en jongste zit bijna 7 jaar. Auto hadden we net een andere, gelukkig konden er 2 stoelen achterin zodat we toch met zn alle erin kunnen. Slaapkamers: thuis hebben we er 4, beneden nog mogelijkheid voor 1 mocht het echt nodig zijn (is nu speelkamer). Aan boord 3 en liggen de meiden bij elkaar, jongens straks ook. Qua studie etc maken we ons nu nog geen zorgen. Man verdient goed nu. Mijn ouders hebben er 8 en het ook altijd gered, met veel minder loon en dat relativeerd voor mij. Wat ik wel lastig vind is ze alle 4 genoeg (1 op 1) aandacht geven
Ja dat laatste is herkenbaar. Ten minste ik merk dat ik daar nu veel bewuster mee bezig ben. Met minder kinderen ging dat meer natuurlijk zeg maar. Nu moet het meer gepland worden. Daarom, het kriebelt bij mij nog steeds voor een kindje, maar kan ik dat nog waarborgen he. Dat is bij mij de grootste twijfel nu. (Even mijn vriend buiten beschouwing gelaten, die verklaart me voor gek dat ik überhaupt over een vijfde nadenk )
Ik heb het hoofdstuk zwanger worden ook nog niet afgesloten Wij willen nu ong 1x per maand 1 op 1 met 1 van de kinderen weg. Nu 2 x gedaan; man met oudste, ik met 2e. Man gaat waarschijnlijk komende week met de 3e en ik daarna weer met de oudste. Jongste doet nog niet mee, die is net 1. Merkte aan de oudste 2 dat ze het erg fijn vonden, even exclusieve aandacht zonder dat er een ander komt zeuren tussendoor
Erg he Ja de kinderen vinden het geweldig, vooral mijn oudste dochter heeft hier veel behoefte aan. Dus wil daar ook de tijd voor hebben. We zullen zien wat de toekomst in petto heeft. Sowieso genieten van onze 4 kinderen
Leeftijd speelt ook mee, man is 28, ik bijna. Kan me niet voorstellen nog zo'n 10-15 jaar (of nog langer) vruchtbaar te zijn en er niks mee te doen. Ik pest mijn man door te zeggen dat als de jongste 10 is ik een nieuwe serie van 4 wil zou dan 36 zijn als we weer beginnen dus moet lukken met beetje geluk
Oh dan kan ik er ook nog wel 4 krijgen, moet ik wel nu beginnen word dit jaar 36 Bij ons dus anders, maar wel herkenbaar. Zo was ik 27 bij nr 2 en kon ik me ook echt niet voorstellen nooit meer zwanger te zijn, zo vroeg al ‘klaar’. Dus wie weet straks nog een nr 5 (en 6t/m 8)voor jou, je hebt nog tijd zat