Even laten of meteen er naar toe?

Ik ga er heen als ze echt gaan huilen, maar meestal doen ze dat al vrij snel dus in de praktijk ga ik er bijna gelijk al naar toe.
Als ik trouwens weet dat de speen de oplossing is ga ik gelijk, bij de oudste was dat vaak zo en als ik m eerst een poosje liet gaan werd hij echt wakker en duurde het in slaap komen veel langer.
Onze dochter is niet zo gehecht aan d'r speen maar meer aan mama. Dus als zij huilt blijf ik vaak even bij d'r zingen/neuriën tot ze weer slaapt, maar ook wel zo snel mogelijk omdat ze dus anders ook klaar wakker is en dan ben ik wel een poosje zoet.

 

Mijn oudste 2 zijn als iets ouder, maar ik wacht(te) vaak even af. Als het echt meteen krijsen was, ging ik ook meteen kijken. Bij een beetje huilen/jammeren wachtte ik af. Vaak vielen ze wel weer in slaap.

 

Ik wacht af, mocht ze gelijk echt gaan kjrijsen dan ga ik er naar toe. Vaak 8s ze even wakker en huilt dan omdat ze een goede houding aan t zoeken is om verder te slapen

 

Wat gebeurt er als je even wacht?
Bij mijn zoontje kon je dat beter niet doen want hij ging helemaal over de zeik en dan was je weer een uur bezig dus man of ik sprongen meteen in de benen bij het eerste geluid,want als we er meteen bij waren dan was het met een minuutje weer klaar.

 

Mijn zoontje had dit ook en heel af en toe nog steeds. Meestal wacht ik heel even af want vaak pakt hij zelf zijn speen weer en dan Is hij weer stil. Maar soms blijft hij echt huilen en dan weet ik dat het door een droom of iets anders komt. Dus dan moet ik hem even troosten. Maar moet wel zeggen in het begin ging ik ook snel erheen maar nu wacht ik dus altijd even af.

 

Ligt aan het huiltje. Is het meteen vol aan dan is er iets mis. Is het een jammertje of snikje dan kan het wel even wachten en valt hij (nu 2,5) wel weer in slaap. (Hier is het nooit een zoekgeraakt speentje want die gebruiken we niet.)
Zo hebben we het eigenlijk altijd gedaan, vanaf een bepaalde leeftijd. Gewoon op gevoel, eigenlijk.
En dat veranderd ook weer, mijn oudste is 8, bijna 9, en als die jammert of huilt dan sta ik er wel meteen naast. Gewoon omdat het zo ongewoon is als hij dat doet, omdat hij al 'zo groot' is. We maken hem ook weleens wakker als hij veel geluid maakt of erg onrustig slaapt. Dan zit hij meestal in een nare droom 'vast' en heeft hij het even nodig om gewekt te worden, gekalmeerd, slokje water en weer verder.

Wij halen ze er altijd even uit. Even bij ons in bed en als ze gekalmeerd zijn weer terug.

 

Hangt van de gebruiksaanwijzing en de huil af. In sommige gevallen gelijk, in andere gevallen wachten we.

 

Mijn dochter is 2 weken ouder als jouw zoontje.
Meestal ga ik wel gelijk omdat ze dorst heeft of haar speen kwijt is.
De laatste weken begint ze wat vaker door te slapen (eindelijk! ) en hoor ik soms wel een snikje / huiltje. Is een ander soort huiltje en dat kan ik laten gaan. Volgens mij is ze dan even een andere houding aan het zoeken.

 

Als iedereen daarna weer kan slapen valt t te overleven. Zit even te rekenen, je kleine is nu 10 maanden dat was hier ook een rotperiode duurde hier een week of 2-3 als ik me goed herinner.

 

Ik hoor aan het huiltje of die echt wakker is en dat ie niet ophoud tot ik er ben.

Nu ga ik er wel sneller heen aangezien die samen met zijn zus slaapt en zij wakker word als N flink huilt.

 

Ik ga er altijd meteen heen. Speentje erin en klaar. Als ik langer wacht dan wordt hij wakker.

Het gaat hier in periodes trouwens. Vorige week sliep hij erg slecht, 4x wakker in een nacht + sochtends heel vroeg wakker (05.00u ). Maar dat is gelukkig sinds een paar dagen voorbij.

 

Fijn

 

Hier is het feest als ik erheen ga.
Als hij begint te jengelen of zijn slaaphuiltje opzet kan ik dus beter niet gaan, want hij slaapt na een halve minuut gewoon weer verder.
Staat hij echt in bed en huilt hij dan ga ik erheen, want dan heeft hij mij even nodig.

 

Mijn dochter is nog wel wat jonger, maar als ze 's nachts gaat miepen ga ik er gelijk naartoe. Aan de ene kant omdat ik niet wil dat de rest van t huis wakker wordt, aan de andere kant omdat ze nu verkouden is en met haar mond open ligt te slapen. Ze heeft dan gewoon een "droge strot" en gaat na een paar slokjes drinken en een knuffel van mama gewoon weer slapen.

Overdag ligt t eraan. Gelijk huilen ga ik er wel naartoe. Miepen of brabbelen binnen anderhalf uur dat ze naar bed is gegaan, is meestal na 5 minuten over en dan slaapt ze weer. Als t nu anderhalf uur is, ga ik r meestal uit bed halen.

 

Met 7 maanden was het hier zo erg, dat we er 10 x per nacht heen konden voor de speen, ook altijd bij de eerste kik erheen gegaan.. Totdat ik een avond weg was en manlief dacht: wat gebeurt er als ik niet meteen ga. Toen bleek ze 5 minuten te huilen en daarna werd ze zelf stil. Die nacht heb ik het dus ook laten gaan. Ze huilde toen drie keer maar was steeds binnen twee minuten stil.
Sindsdien hoeven we er snachts nooit meer heen en huilt ze ook eigenlijk nooit meer. Wij hebben twee spenen in haar bedje liggen, allebei aan een speendoekje zodat ze het makkelijk kan pakken.

Uiteraard gaan we er wel meteen heen als we horen dat ze overstuur is.

 

Yep hier ook bij de eerste