Goedemorgen allemaal, Ik ben nieuw hier want ik weet gewoon even niet waar ik naar toe moet.. Sinds 12 weken ben ik moeder van een heerlijk meisje. Het doorslapen ging al heel snel goed dus wij waren super blij! Vooral omdat ik heel slecht tegen weinig slaap kan en mijn man moet altijd vroeg weg. Nu is het zo dat ze al een paar weken in de nacht wakker wordt rond 3 uur. Ze krijgt dan de fles en ik stop haar weer in bed. Alleen valt ze nooit meer in slaap.. Alleen door te wiegen maar zodra ik haar weg leg is ze weer wakker. Ik ben nu op een punt dat ik denk: ik zet alles uit en je bekijkt het maar. Ik slaap nu zo'n 3 uur per nacht en dat is het. Op dit moment ben ik ook zo verschrikkelijk geïrriteerd. Ik kan niks hebben van mijn man en ik merk dat ik tegen iedereen wel wil schreeuwen met hun goed bedoelde adviezen.. "Het gaat allemaal vanzelf weer over." Serieus? Daar heb ik NU toch niks aan? Maar het ergste vind ik nog dat ik ongeduldig word tegenover mijn dochter. Vooral in de nacht. Overdag gaat het prima, als ik maar eenmaal wakker ben. Maar 's nachts gaan de meest vervelende gedachten door mijn hoofd. En niet dat ik het ook echt zou doen! Maar die gedachten laten me soms schrikken. Ik hou zo veel van dat kleine meisje maar toch word ik ook gek van haar. Soms wou ik dat ik de tijd terug kon draaien. Dan was ik er nooit aan begonnen. Ik heb geen idee wat ik hiermee wil bereiken. Misschien gewoon even van me af schrijven? Op zoek naar herkenning om te weten dat ik niet alleen ben? Ik snap ook dat er moeders zijn die het misschien moeilijker hebben maar ik zit nu in deze situatie. En ik vind dat je niks met elkaar kunt vergelijken. Iedereen vind het zo zwaar als hij het zelf ervaart.
Ik herken je gevoel. Mijn zoontje van nu 6 maanden heeft ook moeite met door slapen. Kan ik s nachts ook moeilijk tegen. Eigenlijk echt een tip voor het slapen heb ik niet. Ik zet wel vaak een slaapliedje aan (zitten bij ons op de babyfoon) en dan gaat het geluid van de babyfoon uit. Probeer als het lukt overdag je slaap nog te pakken als je kleine meisje ook slaapt.
Ik herken het helemaal! Zoontje 8.5 maand. Net 2.5 week zwaar slaap te kort gehad. Gewoon 6x per nacht mn bed uit. Nu net 4 goede nachten gehad en vannacht mocht ik weer. Ik kan je geen ander advies geven dan rustig te blijven. Het hoort er allemaal bij en zal ook zeker niet de laatste keer zijn. Misschien je man er een x uitschoppen s nachts? Of proberen overdag watvte slapen als de kleine slaapt?
Bedankt voor je berichtje! Wij hebben ook slaapliedjes op de babyfoon alleen denkt ze dan dat we gaan spelen. Ze lacht en brabbelt dan naar de camera en na een tijdje gaat ze krijsen. Ze kent ook geen jammeren maar gaat altijd voluit. Slapen overdag doet ze alleen in mijn armen op de bank als ik geluk heb. Ik durf dan niet te gaan slapen omdat ik bang ben dat ze weg glijd of in de kussens terecht komt. Ik probeer haar 's middags ook op bed te leggen maar dit is hetzelfde probleem als 's nachts. En ze is zo moe! Ik merk het aan alles..
Dank voor je berichtje! Ik ben dus gelukkig niet de enige. Rustig blijven probeer ik maar is zo moeilijk! Ik probeer om mijn dochter zo rustig mogelijk te geven wat ze nodig heeft want ik merk dat ze door mijn onrust zelf ook onrustig wordt. En welkom in de cirkel! Mijn man moest er vanmorgen aan geloven. Een uur voordat zijn wekker ging. Voel me dan wel schuldig omdat hij fysiek zwaar werk heeft en ook nog naar school gaat in de avonden en het weekend.
Hoe reageert ze op witte ruis geluiden? Zoals de stofzuiger wordt ze daar eventueel rustig van? Zoon slaapt ook pas sinds 2 weken overdag in zijn bed.
Daar wordt ze op zich wel rustig van, als ze maar bij iemand op de arm ligt. Niet te doen dus als je alleen bent. Ik zet haar wel vaak bij me in de keuken als ze in de kinderwagen ligt. Dan doe ik de afzuigkap aan en is ze ook even rustig. Ze slaapt dan niet maar kijkt heel gefascineerd naar de kastjes en de oven. Ik moet wel in zicht blijven anders is het weer mis! Dat naar bed brengen probeer ik ook heel rustig te doen. Meer het idee van: lukt het wel dan is dat fijn. Lukt het niet dan proberen we het morgen opnieuw. Overdag kan ik mijn rust beter vinden en gaan dit soort dingen prima.
Uit je verhaal begrijp ik dat het slapen sowieso een probleem is. Slaapt ze overdag helemaal niet in haar wieg/bedje? Ik zou gaan proberen om haar overdag in haar eigen bedje te laten slapen. Als dat lukt kan jij zelf ook even gaan liggen. Voor korte slaapjes zou je ook een draagdoek kunnen proberen. Dan is ze toch bij jou in de buurt, maar heb jij je handen vrij. Slaaptekort is echt super vervelend. Je wordt kribbig en kan weinig hebben. Dit voelen die kleintjes en worden daardoor ook onrustig. Is er misschien iemand die je een paar keer even kan ontlasten? Bijvoorbeeld je moeder of een vriendin? Als je dochter even een paar uurtjes daar is kan jij slapen. Hoe is haar slaapschema?
Nee slapen doet ze bijna niet. Alleen als ze wordt gewiegd en daarna moet je haar bij je houden anders wordt ze weer wakker. Overdag in har bed probeer ik elke dag. Haar bedje voorverwarmen met een kruik, flesje in alle rust, even knuffelen en dan slapen. Natuurlijk met het nodige gewieg anders is het krijsen. Soms slaapt ze een kwartier of half uur maar dan wordt ze weer wakker. Mijn man en ik zijn verhuisd voor zijn werk. We wonen nu aan de andere kant van het land en ik heb er zo veel spijt van! Ik mis mijn familie enorm en zit de hele dag alleen thuis met een baby die niet tevreden is. Het liefst ga ik weer terug maar dit kan dus niet ivm werk. Mijn man is hier wel super gelukkig en zegt ook nooit meer terug te willen. Maar ja, hij zit dan ook niet de hele dag alleen thuis. Een slaapschema heeft ze niet. Alleen wakker worden -> verschonen -> fles -> spelen / knuffelen-> slapen. Dit probeer ik zo veel mogelijk aan te houden maar mevrouwtje heeft vaak andere plannen. Slaaptrainen op deze leeftijd geloof ik niet in op deze leeftijd.
Ach meid, dit klinkt niet fijn. Hoe lang geleden zijn jullie verhuisd? Zo'n verhuizing naar een andere kant van het land kan behoorlijk ingrijpend zijn. Zeker als het 'gedwongen' is (door werk). Het kan wel een jaar duren voordat je je enigszins thuis gaat voelen. Maar als je dan ook nog met die slaapproblemen zit, wordt je niet gelukkiger. Blijf praten met je man. Heeft je man begrip voor jouw situatie? Hij is volgens mij best veel weg voor zijn werk. Krijgt hij mee dat jij er doorheen zit? Kan ze al rollen? Als ze dit nog niet kan zou je inbakeren kunnen proberen.
Je gedachten zijn normaal hoor. Ik heb rond de 12wk ook gedacht: wilde ik dit nou zo graag? En nog lelijkere dingen. Als je zo moe bent denk je wel eens gek. Rond de 12wk is er ook een sprong, hier was dat een hele pittige. Ik heb het boek baby in een droomritme gekocht en daar veel aan gehad. Denk dat je kindje onderhand oververmoeid is en daardoor niet meer kan slapen. Rust, regelmaat en steeds hetzelfde ritueel voor het slapen werkt hier goed. Na max 1, 5u weer naar bed ..troosten bij huilen tot de slaap komt. Kost je een paar dagen flink doirzetten en veel troosten maar uiteindelijk zal het beter gaan.
5 jaar geleden al. En ik vond het hier ook heerlijk. Waar ik ben opgegroeid was het echt een boerendorp en ik ben een stadsmens. We wonen nu in een drukke stad en dat vond ik heerlijk! Het begon toen ik ongeveer op de helft van mijn zwangerschap zat. Niemand om ervaringen mee te delen, niemand die mijn buik zag groeien. Echt alles alleen moeten doen. En nu ze er is voel ik me nog eenzamer. Het slapen gaat niet goed en ze vraagt nog iedere 3 uur om voeding, zelfs met voeding voor hongerige baby's. Volgens het cb moeten we tijd gaan rekken tussen de voedingen want ze krijgt te veel. Dan begint die onrust weer en wil ze niet slapen. En dus weer die cirkel. Mijn man snapt het maar begrijpt het niet. Hij vind de oplossing dat ik maar vaker die kant op moet gaan. Maar als ik 2.5 uur moet rijden en mijn dochter wil elke 3 uur de fles is het gewoon niet te doen. Dan moet ik altijd onderweg stoppen voor een voeding. Inbakeren mogen wij niet omdat er heup problemen in de familie voorkomen en dit zou dan niet goed voor haar zijn. Jeetje wat ben ik aan het klagen! Maar het voelt wel fijn om het even te kunnen uiten. Bedankt voor een luisterend oor!
Verschrikkelijk die gedachten! Ik heb haar vervloekt en nog hardop ook. Daarna natuurlijk 1000x mijn excuses aangeboden omdat ik me zo schuldig voelde. Zijn dit soort methodes niet pas effectief bij ongeveer 6 maanden? Omdat ze op deze leeftijd nog geen verbanden zien? Dat heeft de kraamhulp ons toen verteld. Ik probeer wel echt een regelmaat aan te houden de hele dag. Vaak gaat dit goed maar soms trekt ze haar eigen plan.
Ik vind het juist erg goed van je dat je hier komt 'klagen'. Hier zijn veel vrouwen die hetzelfde mee maken of al hebben meegemaakt. Zij kunnen je tips en adviezen geven. En in ieder geval naar je luisteren. Mannen ervaren dit vaak anders en je voelt je daardoor soms niet goed begrepen. Dus kom maar lekker hier; wij luisteren naar je!!
Nee baby in een droomritme is geen slaaptraining. Het is gewoon een soort van methode om vermoeidheid te lerenzien en vveiligheid en geborgenheid te bieden om zo slapen fijn te maken voor je baby. Het is een niet laten huilen hulpmiddel. Paar handvaten waar ik veel aan gehad heb. Hier ook overprikkeld en oververmoeid kindje gehad...week doorgebikkeld met die handvaten en nu slaapt ie goed. En is blij en uitgerust waardoor de nachten ook goed gaan.
Daar heb je gelijk in! Ik snap het ook wel dat mijn man het niet begrijpt. Hij is nog nooit langer dan 3 uur met haar alleen geweest. En toen vroeg hij al hoe lang het nog ging duren. Misschien wordt het tijd dat ik eens een dag weg ga als hij thuis is..
Oké. Ik heb het boek eens opgezocht en ik ga kijken of ik hem ergens tweedehands kan vinden. Als dit niet lukt bestellen we een nieuwe. Bedankt voor de tip!
En dat je man er mss ook eens uitmoet in de nacht moet ie gewoon accepteren. Het is ook zíjn kind en jullie moeten elkaar helpen. Veel huilen trek je op een gegeven moment niet meer alleen. Onrust in jezelf kan je kindje weer onrust geven. Op zo'n moment moet hij het even overnemen. En ja ga eens een dag weg...even bijtanken en dan merkt hij hoe pittig het kan zijn. Laat hem die dag ook de nacht erbij doen. Dan maar moe op zn werk...dat hebben we allemaal wel eens.
Mijn man neemt in de avond de zorg op zich zodat ik een wasje kan doen of andere huishoudelijke dingen. Vaak komt het alsnog op mij neer door het huilen of omdat ze de fles niet goed pakt. Ze zit graag met haar handjes in haar mond en dat is lastig als de fles er in moet. Ja dat is zo. Maar ik ben de hele dag thuis dus lijkt het me logisch dat ik ook de meeste zorg draag voor onze dochter. Nou ja.. Ik zal het vanavond nog eens bespreekbaar maken.
Heel herkenbaar hoe je je voelt. Denk dat het ook normaal is. De roze wolk is zo roze niet.. Is je kindje oververmoeid? Mijn zoontje was ook zo. Wilde niet slapen, maar was super moe en overprikkeld. Midden in de nacht liepen man en ik buiten met de kinderwagen. Je wordt zelf moe, en raakt geïrriteerd. En dat reageer je af op de mensen die dichtbij je staan. Wij hebben toen uiteindelijk het 'gecontroleerd laten huilen' toegepast, om die cirkel te doorbreken. Kostte wat moeite, maar het is goedgekomen (ook nog fysio en osteopaat voor kind gehad). Ik zelf heb toen ook hulp voor mijzelf gezocht, ik zat er doorheen. Zoontje is nu 4. Heb nu een dochtertje van 9 maand. Ook nu snel van de roze wolk. Veel huilen en niet willen slapen, vooral overdag. Zelfs de kinderwagen hielp niet. Hier vrij jong al weer het "laten huilen" toegepast, en met succes. Ben echt blij dat ik dat nu toch sneller heb aangepakt. Het is zielig, tegen moedergevoel in, maar het werkte hier. Ondanks dat ze het goed doet, vind ik het weer zwaar. En krijg weer "hulp" voor mijn eigen gemoedstoestand. Zodat ik weer wat gezelliger wordt naar mijn man en oudste zoon. Dus.. Het is heel normaal wat je voelt. Hier werkte het gecontroleerd laten huilen, maar ik zeg niet dat dát is wat je moet doen. Verder fan van de osteopaat (dochtertje nu ook geweest). Dus nog als tip. En, eventueel zelf "hulp" vragen, al is het maar om even je hart te kunnen luchten. Succes ermee! En al heb je er nu niks aan, het komt echt goed als ze wat ouder worden!