Al een tijdje maak ik me wat zorgen om onze 2,5 jarige.. Er zit autisme in familie (mijn broer, zusje en nog wat meer aan mn vaders kant). Verder heb ik een paar neefjes met adhd en aan mn moeders kant zit hoogbegaafdheid. Mn de autisme ben ik altijd bang voor geweest omdat dat zo in de naaste familie zit. Vanaf het begin werd geroepen, autisme, jullie zoontje is de laatste die dat heeft! Zo sociaal, communiceert goed! En toch twijfel ik de laatste tijd, maar ik kan mn vinger er niet goed op leggen. Hij is nog steeds heel sociaal. Maakt goed oogcontact, begroet en zegt iedereen gedag. Daar zit het probleem niet. Was laat met praten maar is dit aan het inhalen. Kan nu kleine zinnetjes zeggen. Dingen moeten eigenlijk gaan zoals hij het wil. Breng ik hem 3x smiddags naar bed? Dan mag papa het niet meer doen. Als de keuze er niet is (omdat ik weg ben) is er niks aan de hand. We moeten opletten dat hij niet de regels in huis gaat bepalen. Hij kan soms lomp zijn en slecht luisteren. Ineens krijg je dan bv een tik, en als je er wat van zegt geeft hij er gerust nog 1. Is het speels bedoeld (stoeien) of uitdagen of? Ik weet het niet. Soms kunnen we eindeloos dingen herhalen, maar luisteren ho maar (kussens uit de bank, op een hoop gooien). Hij heeft niet snel pijn, als hij huilt is er ook echt wat. Hij is erg zelfstandig, doet voor een 2,5 jarige veel zelf. Hij is vrij snel afgeleid. Als we met hem buiten de deur eten, eet hij weinig tot niks. Hij is daar alles aan het bekijken en heeft voor iedereen oog,behalve zn eten. Hij is erg beweeglijk en actief, al is dat gelukkig wel beter geworden. Hij heeft nu wel de rust in zn kont voor even tekenen en voor het slapen gaan een verhaaltje lezen. Driftbuitjes valt mee, slapen gaat ook goed, niet snel last van overprikkeld zijn. Het is een vrolijk, actief en meestal gezellig kind. Toch is er iets waar ik niet de vinger op kan leggen. Op de psz is de juf positief over hem, daar is hij een kind wat leven in de brouwerij brengt. Iemand tips, herkenning? Normaal gedrag voor deze leeftijd?
Ik vind zoals je het nu allemaal omschrijft gewoon overkomen als een hele normale peuter die graag de touwtjes thuis in handen heeft. En het niet luisteren hoort gewoon bij de leeftijd. Mijn zoontje is bijna 2 en probeert ook alle regels naar zijn hand te zetten en luisterd vaak ook alleen wanneer het hem uit komt. Soms gaat hij met auto's op onze lage tv kast spelen voor de tv en apparatuur en dit mag niet en dat weet hij. Als ik dan 5 keer roep reageert hij nog niet ondanks dat hij me echt wel hoort en begrijpt. Dus dan sta ik op en haal hem daar weg en spreek hem recht in zijn ogen aan dat dat niet mag.
Dankje voor je reactie! Ik weet ook niet zo goed wat het is, soort onderbuikgevoel. Hij staat bekend als een ondernemend, leuk mannetje waar pit in zit. En toch twijfel ik . Misschien moet ik het juist proberen los te laten...
Ik snap je gevoel wel aangezien het zo dichtbij in je familie voor komt hou je toch altijd een soort van angst. Bij mij in de familie komt bijvoorbeeld veel hartafwijkingen voor hierdoor kreeg ik bij beide zwangerschappen meer onderzoeken. Gelukkig is bij beide alles goed maar je houd het toch gewoon in je hoofd. Mocht je er zelf echt heel erg mee blijven zitten zou je altijd een gedragsdeskundige eens thuis laten komen om je zoontje te observeren en daar haar bevindingen mee bespreken. Maar zoals je je zoontje omschrijft komt het op mij over als een heerlijk pittig jongetje die een echte peuter is!
Sorry nog even een aanvulling. Je zou idd kunnen vragen of de orthopedagoog van het CB hem een keer wil observeren. Wat hierboven gezegd wordt idd, ik snap ook je angst wel. Ik heb zelf ook een erfelijke aandoening en ik ben super alert er op of hij het ook zou hebben... Is (nog) niet zo, maar ik wil het wel iedere paar maanden bevestigd hebben
Veel dingen die je noemt herken ik ook in mijn peuter. Soms kun je totaal niet tot haar doordringen als iets niet mag en luistert ze niet, snel afgeleid en extreem vastberaden en duidelijk in hoe dingen moeten gaan. Bijv: doen we een handeling rond het tandenpoetsen op een andere volgorde dan normaal dan komt er een driftbui. Heel vermoeiend, maar het schijnt er bij te horen. Maar ik kan me je zorgen ook goed voorstellen dat met jouw familie je wel extra alert bent. Als het je niet lekker zit kun je altijd eens contact opnemen met het cb.
Veel gedrag herken ik bij mijn eigen peuterdame van 2,5.... de kreet:er lijken wel bananen in je oren te zitten, zeg ik een keer of 10 per dag.
Hier een dochter van 2,5 en je beschrijft haar helemaal. Maar ook ik heb een onderbuik gevoel dat er iets is.
Klinkt ook echt als onze kleine dame. Lekker alles neeeee en wanneer het niet zint wegduwen of heel boos worden dan wel niet slaan. En ook als je ergens anders bent eerst alles observeren en dan pas na 30min soms langer wel echt kunnen eten etc. En onthou ook dat nu de leeftijd is dat kinderen heel erg van structuur zijn dus dat ze het liefste alles hetzelfde willen doen zoals anders. Dus dat kan dan autistisch aandoen maar dat is in de ontwikkeling helemaal normaal. Net zoals dat ze vaak hetzelfde boekje uit kiezen met voorlezen of dezelfde puzzel etc. Of te wel zoals je het nu beschrijft lijkt het mij idd een hele normale peuter. Maar snap ook je ongerust met de diagnoses in de fam. Blijft jouw ongerust nou, kan je altijd nog kijken of iemand mee kijkt of keer contact met cb/ha.