Van 2009 maar ik heb letterliik tranen met tuiten gelachen!. " de dood of de gladiolen ". de bevalling in een notendop
Hier bij de jongste. Bevalling begon gewoon normaal. In de ochtend de oudste nog naar kdv gebracht op de fiets (had toen achteraf al weeën). Met mijn man naar de neuroloog gereden, hij had paar weken ervoor een tia gehad, ik gereden met dus weeën. Eind van de middag begon het wat heftiger te worden, oudste naar oma gebracht en laterna verloskundige gebeld. Verder een redelijk normale bevalling tot ongeveer 8 cm ontsluiting. Kreeg toen nl al pers weeën omdat dochter zo bleek als sterrenkijker lag. Breken ze mijn vliezen gaat de ontsluiting ook nog terug naar 7 cm (ja echt waar). Ik wou pijnstilling maar moest daarvoor eerst aan de ctg. Toen ik eindelijk pijnstilling mocht was de ontsluiting dan toch 10 cm en mocht ik echt persen (hehe). Dochter had opstart moeilijkheden en ik had een totaal ruptuur, door haar ligging. Er werd ook een gynaecoloog bij geroepen en wat oudere norse man. Moest ik ff stil blijven liggen zodat hij de ruptuur kon bekijken. Hoe wil je dat doen helemaal shakend net bevallen. Hij deed me toen pijn en ik geef hem toch een trap tegen zijn kop uit reflex. Ik ben maar onder algehele narcose gehecht leek beide partijen beste optie. Toen de verloskundige hier op huis bezoek was heeft die er ook nog om gelachen.
Blijft leuk om de verhalen te lezen en heb er nog veel aan gehad ook. Ik moet mijn verhaal van de 2e nog opschrijven en dan zal ik hem zeker hier posten.
Hier 6 weken geleden bevallen. Ik was op maandag avond ingeleid. Vervolgens 2 nachten in het ziekenhuis geweest tot onze zoon geboren was. De 2e avond had ik 3 cm ontsluiting en compleet verwerkte en verstreken baarmoedermond en goede voorweeen. Maar het was al 10 uur 's avonds en de vk besloot om me nog een slaapmiddeltje te geven zodat ik nog een nacht goed kon slapen voor ze mijn vliezen gingen breken. Ik reageerde alleen behoorlijk sterk op het spul. ik was zo ongelofelijk stoned.. het gevoel alsof het moment vlak voordat je onder narcose gaat zegmaar. Ik viel even in slaap. Mijn man lag naast me op de slaapbank. Ik werd na het hazenslaapjes weer wakker en zei met een dubbele tong: popje... hihi...ik droomde over draaimolens en zebra's.. hihi.. Verder als een blok in slaap gevallen. Alleen als ik 's nachts naar de wc moest moest ik de vk bellen of mijn man wakker maken omdat ik niet alleen mocht ivm slaperigheid van de medicijnen. Maar eigenwijs als ik was ging ik toch alleen. Ging prima en wat was ik trots op mezelf. Na het breken vliezen de volgende ochtend kreeg ik meteen volle bak weeen. Nog geen minuut er tussen en de weeen zelf duurden ruim een minuut. Ik dus gesmeekt om een ruggenprik. Kon niet eens meer op mijn benen staan met buik en rug weeen. Heb eigenlijk de rest van de bevalling geslapen tot het moment dat ik mocht persen. Nou. Na 45 minuten persen was hij er. De vk vroeg hoe het met me ging. En ik heel opgewekt en bloedserieus: ja gaat prima hoor! Zou zo nog een keer kunnen!
Nou... Niet zo heel spannend verhaal maar goed: Ik zat in het bevalbad al in de persfase en ik vond het heel heftig. Ik had echt al mijn concentratie nodig. Ondertussen loopt mijn man heel vrolijk rond te darren en probeert allemaal soort van nuttig te zijn. Hij bleef maar vragen aan de verloskundige en aan mij of we wat wilden drinken, en ik steeds (tussen weeën door) zeggen "nee ik hoef niks te drinken". Ondertussen dacht ik, het is hier verdorie geen verjaardagsfeestje ofzo. Maar toen had hij bedacht, het ligt vast aan de methode! Dus kwam hij weer vrolijk vragen aan mij, "wil je dan wat drinken in een rietjes beker?". Toen heb ik gebruld "NEE IK WIL GEEN RIETJESBEKER GA WEG MET JE RIETJESBEKER!!!!!" En daarna zei ik "sorry ik bedoelde het niet zo maar ik wil even echt helemaal niks..."
Bij m'n tweede bleef de ontsluiting steken op 8 cm en hadden ze bedacht dat ik een ruggenprik zou krijgen en weeën opwekkers. Die ruggenprik werkte maar aan 1 kant dus ik ging redelijk stuk daar in dat bed Uiteindelijk besloten dat het een keizersnede werd (zoonlief was een sterrenkijker en 4850 gram, vandaar dat ik hem er niet uit kreeg denk ik ) In de OK was daar dezelfde anesthesist als die op de kamer de (halve) ruggenprik had gezet. Dus ik zei tegen hem: zet je hem nu wel goed?! Hij kon er niet om lachen....
Hier niet echt gek gedaan tijdens de laatste bevalling. Wel even "vriendelijk" man verzocht dat "als hij er nog 1 in duwt het wel een meisje moet zijn en anders zelf maar gaat bevallen". De meiden kwamen er makkelijk uit en de jongens lagen verkeerd (1 iets scheef met zn hoofd en 1 sterrenkijker)
Hier dipte tijdens het persen de hartslag van de baby. Had van te voren aangegeven dat ik écht niet geknipt wilde worden (vond dit - onnodig - doodeng ) . De verloskundige zei ik geef je een verdoving daar onder zodat je het staan van het hoofdje niet zo voelt. Ik geloofde dat.... totdat ik de schaar in mn ooghoek voorbij zag komen. Ik riep keihard: je gaat me echt niet knippen!!!! Je raad het al, ik ben wél geknipt ( mocht na mn roeping wel nog 1 perswee zelf proberen, maar helaas ze kwam er niet uit. Na de knip wel meteen )
Altijd gezegd dat ik echt niet ging zeggen, dit wil ik niet of dit kan ik niet. Nou 3x raden wat ik tijdens het persen riep En dat terwijl het maar 12 minuten duurde. Op dat moment ook echt niets van meegekregen. Drong echt later pas door en voelde me toen zo stom En kreeg een nabloeding toen ik thuis was en moest weer terug naad zkh. Daar aan de wee-opwekkers, maar reageerde veel te heftig, dus kreeg morfine. Uiteindelijk is infuus uitgezet en na 3 kwartier eindelijk rust aan mn lijf. Advies was om slaappil te nemen en mn man voor mn zoontje te laten zorgen. Door de morfine en slaappil zo stoned als wat en slapen ho maar. Wel iedere keer tegen de verpleging zeggen, oh ik lig zo lekker, ik lig zo lekker. En dat op zo'n zweverige, stoned manier. Ze hebben vast wel meer mee gemaakt denk ik
Genant moment? Jawel. Tijdens de persfase van de derde goot de vroedvrouw opeens warm water over me. En dat voelde echt zalig, dus ik zo: oh wat fijn,,bedankt. Had geen idee dat dit was omdat ik had gepoept...
Dit is mij ook gebeurd, maar dan nog een tikje erger. Bij het opstaan van de wc bleek ik nog flink te bloeden en viel er een plons bloed op de wc pot en de grond. Ik heb het nog proberen schoon te maken maar blijkbaar zat het ook op mijn handen, want opeens zaten ook de muren (ik was zo zwak dat ik steun had gezocht tegen de muur) en de wasbak vol vegen bloed. Het leek wel een scène uit Carrie Ik vond het toen niet zo erg, want ik had net een zware bevalling achter de rug en ik had ondanks dat, mijn best gedaan om het schoon te maken. Maar de verpleegkundige die later bij mij kwam, keek me toch vuil aan!! Zij moest het blijkbaar schoon maken. Voelde ik me nog rot ook.
Hahahahahahahahaha ik moet zo lachen om hierboven. Heb er echt een irritante harde buik van! Pot nog steeds rood.
Hahaha, dat is mij ook gebeurd in het hele spiksplinternieuwe geboortecentrum Toen ik het bloed van de wc-bril en grond aan het vegen was kreeg ik het briljante idee om dit met nat gemaakte papieren handdoekjes te doen die daar zo mooi hingen. Alles was weer mooi schoon, ik spoel de toilet door...... en ja hoor! Verstopping!! Had die doekjes daar natuurlijk ingemikt. Ben huilend de toilet afgekomen en mijn man heeft de doekjes er allemaal uitgevist, de schat.
hahahaha te grappig sorry maar het is een geboortecentrum dus ik denk dat ze t wel gewend ziijn/worden. Na mn eerste bevalling lag ik op een kraamkamer met 4 andere net bevallen vrouwen en we moesten 1 wc en 1 douche delen, wat een ellende en smerige bedoening was dat, een van de dames had ook nog diarree erbij. Wa szo blij dat ik na 1 dag werd overgeplaatst naar een ander ziekenhuis met eigen kamer en badkamer
Weet je wat mij zo verbaasde.. Het lukte mij niet, echt niet! Zat na breken van de vliezen binnen een kwartier op 10 cm, uiteindelijk 3 uur later bevallen. Vk heeft zo'n 9 maanden lang, "mevrouw *Achternaam*" gezegd en nadat ik (in het heetst van de strijd) voor de zoveelste keer zei dat het me ECHT nieg ging lukken was het "Verdomme *VOORNAAM*!!! En nu wordt je even rustig, niet in paniek raken, we doen dit samen!"