zoals de titel al aangeeft.. mijn zoontje is twee jaar en 3 maanden en gooit zoveel met spullen. Zijn eigen speelgoed vliegt continue door de lucht maar gisteren ook bijv een mooie houten spaarpot (met zijn spaarcentjes), die dus kapot is nu. En vandaag zo ook zijn rietjesbeker tegen de tv. En zn tafeltje et stoeltjes gooit ie ook steeds omver. Niet uit kwaadheid, gewoon zomaar. Soms ook echt hard en hij roept er wel eens "hoeraaa" bij. Ik heb hem al honderden keren uitgelegd dat ik dit niet wil hebben, mag niet, niet doen, dan gaat het kapot etc. Ook echt even hem bij zn arm pakken en zorgen dat hij me aankijkt. Hij zegt dan vaak okeeee mama. Maar een minuut later doet ie het zo weer. Ik word er zo knettergek van, het is vaak een zooi in huis hierdoor, en ik ben gewoon bang dat ie iemand pijn doet of iets kapot maakt. Het is nogal gevaarlijk als er zware voorwerpen om je oren vliegen. Is dit "normaal"? Hoe kan ik het afleren!? Ben ten einde raad ermee en mn man ook
Pak je het speelgoed ook af? Als er hier na waarschuwen nog steeds met iets gegooid wordt, dan gaat dat betreffende speelgoed even buiten bereik.. Misschien is een ballon nog een idee? Kunnen ze gooien wat ze willen!
Hier werkt even op de gang zetten echt enorm. Er zijn vast een hoop mensen op tegen maar ik haal haar uit de situatie, vertel haar waarom ik boos ben een loop weg. Ik kan dan zelf even tot 10 tellen en zoals ik eerder schreef haalt het dochter uit de situatie. Ik doe dit geen minuten want dat is gewoon niet nodig. Het zal een seconde of 20 zijn en het werkt hier.
Hier ook een gooier. De beste oplossing : een ballon aanleren dat ie met een ballon wel mag gooien en doen. Geeft zoveel rust. Zijn behoefte is vervult en er gaat niks kapot. Dus ga maar snel naar de action een zakje van 100 balonnen kopen zodat je effe toekomt. Hier dwarrelen soms 4 ballonnen rond haha
Hier werkte afpakken en wegleggen (na een waarschuwing) ook prima. En inderdaad een alternatief bieden om mee te gooien (buiten een bal, binnen een ballon).
Als hij gooit pak ik het af en zit ik het weg! Is het niet speelgoed maar bijvoorbeed papier ofzo moet hij het van mij opruimen. Moet je wel consequent doen.
Hier gooit mijn zoon soms ook de bijzettafeltjes om. Hij moet ze dan weer terug zetten. Als hij dan wegloopt zet ik hem heel even op de gang. Daarna gaat hij ze terug zetten en is het klaar.
Hier hadden we ook een gooier. Voor ons was de oplossing een zachte bal/ballon. Consequent aanbieden: je mag niet gooien met x, wel met bal en dan ook echt even samen spelen. We negeerden de rest van t gooi gedrag of bij gevaarlijk gooi gedrag, 1 waarschuwing en dan 10-15 seconden in hoek. Dus gooien leverde niets meer op. Was na 1 maand consequent handelen zo'n 50% minder en nu een maand later komt t nauwelijks voor. 1 terugval na week of 5, toen we minder consequent waren maar toen was t na 2 dagen ook echt bijna voorbij. Lange rustige adem is mijn advies en vooral alternatief aanbieden. Wat mag wel? Want kind weet vaak wel wat niet mag maar wat doe je dan met je gooi-drang of gooi emoties?
afpakken en weg zetten er word niet gegooid mijn dochter deed het ook toen ze doorhad dat ze het dan niet meer terug kreeg hield het op
Speelgoed pak ik af en zet ik een hele lange poos in de kelder. Soms gaan ze naast dat ik het afpak ook nog naar de gang, maar dat hangt van de situatie af. Gooien ze met iets wat ik niet af kan pakken (drinkbeker ofzo) dan mogen ze naar de gang. Ik accepteer gooien niet en straf dat streng af. Wij werken hard voor onze spullen en als ze dat niet waarderen mogen ze daar heel goed overnadenken.
Waarom straffen de meesten al 2jarige kinderen? Waarom geen oplossingen zoeken om hun behoeftes te vervullen? ipv alles af te pakken of een 2jarig kind maar apart te zetten kan je ook een simpele ballon van 5cent aanbieden en het kind aanleren dat hij of zij daar wel mee mag gooien.
Waarom kun je een drinkbeker niet afpakken? Hier gaat dat prima hoor. Je moet je afvragen of het een kwestie van 'niet waarderen' is wanneer een peuter met iets gooit en of er voor hun dus iets te nadenken valt... Ze hebben gewoon een hoge drang tot dingen ontdekken en denken nog niet echt na over de gevolgen. Wij leggen wel uit dat ze niet mogen gooien omdat het dan kapot gaat (of de vloer of de tv) en meestal gaat het dan gewoon goed. Of we pakken het af en dan snappen ze de boodschap wel.
Omdat speelgoed waar ze mee gooien minstens een week verdwijnt. Als ik m'n kind een week geen drinken geef gaat ze dood, is ook weer niet de bedoeling. Die waardering moeten ze leren. Leg dus ook uit dat wij hard werken om al die mooie spullen te kopen. Als ze gooien gaat het kapot, dat vinden wij niet leuk.
Ik geef een waarschuwing waarbij ik uitleg dat er niet gegooid mag worden met dingen en waarom. Als het dan nog een keer gebeurt, pak ik het af.
Ik denk niet dat mijn tweejarige het snapt als ik vertel dat ik daarvoor betaal. Begrijpen waarom ik werk doet hij al niet denk ik.
Ik vind dat niet echt in verhouding...een week... Straf hoort in verhouding te zijn met de overtreding. Waarom een week? Alsof een peuter zoveel tijdsbesef heeft. Na een uurtje is het ook wel duidelijk toch. Hier gaat het meestal op de kast. Tot ze er weer om vragen of tot het avond is en opruimtijd. Natuurlijk moeten ze die waardering leren daarom leggen wij ook uit dat spullen kapot kunnen gaan als je ermee gooit, maar het gaat me te ver te zeggen dat wij daar hard voor moeten werken. Alsof je niet zuinig hoeft te zijn op spullen die je gekregen hebt? Bovendien vind ik dat ook too much information voor een peuter, die snappen dat hele concept van werken voor geld waarvan je spullen kunt kopen nog helemaal niet.
Speelgoed wat ze niet opruimen gooi ik weg. Dus dat ze het na een week al terugkrijgen vind ik mooi zat. Natuurlijk moeten ze ook zuinig zijn op spullen die ze hebben gekregen, daar maak ik geen onderscheid in hoor? Die spullen hebben net zo goed geld gekost. Mijn dochter van drie snapt prima dat wij werken voor geld en daarvan de spullen kopen trouwens.
Hier vliegt ook geregeld het speelgoed om mijn oren, meestal is het onze peuter van 2,5 jaar maar haar oudere zus van 3,5 jaar doet tegenwoordig ook mee. Ik behandel ze allebei gelijk; binnen gooien met spullen mag niet, buiten mag dit met bepaalde dingen wel. Als ze ergens mee gooien binnen zeg ik 1 keer dat dat binnen niet mag, soms stoppen ze dan gelijk. Als ze doorgaan zeg ik opnieuw dat dit binnen niet mag maar buiten wel. Ik geef ze dan de keus: of binnen blijven en niet gooien, of naar buiten en daar gooien met b.v een bal. Zo zijn we allemaal blij, ik omdat er geen dingen kapot gaan of mensen gewond raken en zij omdat ze zich toch uit kunnen leven met gooien. Als het buiten slecht weer is stuur ik ze niet naar buiten maar pak ik het speelgoed waarmee gegooid word weg en geef ik ze iets van papier en kleurtjes. Lekker krassen op een vel papier werkt hier erg goed om zich uit te leven. In het geval van flessen gooien of met eten smijten ben ik heel consequent, dat mag gewoon niet. Als ze gooien met eten neem ik het weg en vertel dat ze hun eten terug krijgen als ze er niet meer mee gooien en netjes gaan eten. Gaan ze er weer mee gooien pak ik het weer weg. Blijkbaar heb je dan niet zo'n honger, ik weet namelijk dat ze daarom met hun eten spelen. Na een aantal keer is het klaar en als ze dan willen eten dan voer ik ze. Vaak vinden ze dat niet leuk omdat ze dan het gevoel hebben een baby te zijn. Maar dan ben ik heel makkelijk: als je netjes eet mag je zelf eten, ga je viezerikken dan voer ik je. Flessen gooien precies hetzelfde: dan neem ik de fles weg, terugkrijgen kan mits er niet gegooid word. Weer gooien? Dan hou ik de fles vast als ze willen drinken. Dit is wat hier werkt. Het heeft wel veel geduld en tijd gekost voor we verbetering merkten maar meestal ligt bij mij het probleem bij niet consequent zijn en ze gewoonweg iets verbieden i.p.v samen naar een oplossing zoeken. Ook al zijn ze zo klein: ze willen wel gehoord worden. Ik ben heel eerlijk als ik zeg dat het bij mij even duurde voor ik op dit punt kwam, maar ik ben blij dat ik dit ben gaan proberen. We zitten allemaal beter in ons vel en het is veel gezelliger thuis. Ik heb echt gemerkt dat ze, ook al zijn ze nog zo klein, zich gewoon gehoord willen voelen. Als ik zie hoe ze oplichten als ik met ze mee probeer te denken en laat zien dat ik ze begrijpen wil, dat is zo mooi. Sorry trouwens voor het lange verhaal!